All Chapters of Beneath the Don’s Control: Chapter 11 - Chapter 20

Kiann’s PovYou’re doomed.” Mr. Chen tugged a smug smile on his lips—one that I wanted to rip off his damn face. But I stayed calm, as always, in front of everyone.“You know how much you owe us an explanation after the transaction.”“I know, Mr. Chen,” I replied, voice low and controlled.I admitted my mistakes. Marami lang talaga akong iniisip lately. Akala ko tapos na ang lahat ng kailangan kong ayusin but I forgot the important things.“Well, I can accept your apology if…” muling sumilay ang nakakalokong ngiti sa labi niya at tumingin sa may kubo where I put Crystal. My jaw ticked. “If you will give me the girl you—”Hindi ko na siya pinatapos. The next thing I knew, rage bubbled up inside me like wildfire. My hands grabbed his collar before I could stop myself.His men instantly pointed their guns at me—at ganoon din ang ginawa nina Antonio sa kanila.My jaw clenched so hard it ached.How dare this bastard demand something like that?I glared at him—eyes sharp enough to cut ste

Crystal's POVHinubad ko ang aking damit hanggang bra at panty na lang ang natitirang saplot sa aking katawan. Wala na akong pakialam sa paligid; gusto ko lang maramdaman ang malamig na tubig at makalayo kahit panandalian sa bigat ng mundo.Nang marating ko ang dulo ng pool, agad akong tumalon at lumangoy nang mabilis. Ramdam ko ang lamig na sumasalubong sa balat ko, humahaplos sa bawat kurba ng aking katawan. I swam back and forth, trying to clear my mind, hanggang sa magsawa ako at umahon na sana nang may napansin akong anino.A man. Walking towards me with a storm in his eyes.Nanlilisik ang kanyang mga mata habang nakatutok sa akin, parang mga matang may dalang apoy. I gulped hard, my pulse pounding in my throat. Hindi ko pa siya nakikitang ganyan katindi ang tingin—but I held my ground, lifting my chin and meeting his gaze head-on.Nang tuluyan na akong makaapak sa tiles, bigla niyang inihagis sa akin ang isang tuwalya."What?" singhal ko, kahit ang totoo ay parang may karera na

KIANN'S POVI never knew I could feel this way about her.Hindi ko maintindihan kung bakit gusto kong makuha ang lahat ng sagot mula sa kanya. Bakit gusto kong kami lang ang mag-usap. Na ako lang ang lapitan niya. Ako lang ang kailangan niya.I shut my eyes and breathed in deep.Everything got messed up the moment I wanted her locked up again—just so no one else could touch her, talk to her, breathe near her. But right now, I had a far bigger problem.My jaw clenched as I looked at the woman sitting in front of me. The woman who gave birth to me. The same woman whose eyes I inherited.My blood boiled.How dare she show up like this?"Why are you here?" I said coldly the moment we stepped into my office."S-son..." her voice trembled, unsure. She took a hesitant step forward, but I didn't let her come close. "I know I was a pain in the ass. But trust me, anak. I looked for you. I tried."I smirked bitterly. "And what? Gain my trust just to betray me the way you did to Dad?" My voice wa

Crystal's POV"You almost died!"Rinig sa buong kabahayan ang sigaw niyang nakakayanig. Napayuko lang ako, tahimik. Hanggang ngayon ay tulala pa rin ako sa nangyari kanina.Parang hindi nagsink-in sa akin lahat. A gun was pointed at me. I almost died.Nanginginig ang aking mga labi. Nag-iinit ang gilid ng aking mga mata, at pakiramdam ko'y anumang oras ay bibigay na ang katawan ko.Nakakapanghina.Halos masilip ko na si kamatayan.At doon ko lang naisip—hindi pa pala ako handa. Hindi ko pa pala kayang makita ang sarili kong patay. Ayoko pa. Ayoko pang lisanin ang mundong 'to."Face me, Crystal!"Hinatak niya ang pulso ko nang may puwersa. Hindi ako nakapalag. Ramdam ko pa rin ang pangangatog ng tuhod ko.Everything happened in seconds. If Kiann didn't rescue me..."Crystal," mahina na ang tono ng boses niya ngayon. Unti-unti ko siyang hinarap sa pagkakataong iyon.Terror rooted me in my place. Hindi ko kayang magsalita—alam kong kapag bumuka ang bibig ko, tuluyan na akong babagsak.

Crystal's POVAlexander was right—isang buwan na, at wala pa ring balita kay Kiann. Nagsisimula na akong mainip dito.Pero hindi maalis sa aking isipan ang salitang—Fiancée. Tuwing naiisip ko 'yung salitang 'yon, parang may pait na bumababa sa lalamunan ko.Napabuntong-hininga ako, mabigat. Hindi ko alam kung babalik pa ba siya... o baka iniwan na lang niya ako rito kasi may iba na siyang kasama.Pero ang ideyang tumakas—wala na sa isip ko. Siguro dahil takot ako. O baka... dahil may nararamdaman na akong kakaiba.Kahit alin pa man doon, alam kong hindi ako puwedeng gumawa ng kahit anong hakbang na pwedeng ikapahamak ko. Sa pagkakataong ito. "May kapatid ba si Kiann?” tanong ko kay Antonio para may mapag-usapan lang kami habang nasa may pool area kami, parehas umiinom ng juice.Sinama ko siya para may makausap naman ako. Baka kasi mapanis ang laway ko kung mag-isa lang ako rito.Hindi naman pwedeng si Alexander dahil kapag nakikita niya ako ay halos isumpa na ako.Tumingin siya sa ak