All Chapters of พันธะร้ายพ่ายรัก: Chapter 31 - Chapter 40

พันธะร้ายพ่ายรัก : ตอนที่ 32"มานั่งนี่" คาไลน์ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง นัยส์ตาคมกริบจ้องไปที่หญิงสาว"นั่งตรงนี้ดีกว่าค่ะ ตรงนั้นไม่มีเก้าอี้" วิเวียนพูดด้วยภาษาอย่างเป็นทางการเว้นระยะห่างพอสมควร เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้สถานะของเธอ และก็ตอบคนอื่นไม่ได้เหมือนกันว่าเธอกับเขาอยู่ในสถานะไหน"ซีโน่!" เขาเรียกชื่อลูกน้องคนสนิทเหมือนเป็นการบอกบางอย่าง และลูกน้องของเขาก็เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการ ซีโน่ยกเก้าอี้ที่ว่างอยู่มาตั้งใกล้ๆกับเจ้านายหนุ่ม การกระทำของลูกน้องคนสนิททำให้วิเวียนถลึงตาโตใส่ และยอมเดินไปนั่งใกล้ๆชายหนุ่ม"จงรักภักดีกันจริง แต่พอมีปัญหาก็ฉันทุกที" วิเวียนกัดฟันพูดเบาๆ ให้ซีโน่กับคาไลน์ได้ยินเท่านั้น แต่คำพูดของเธอทำให้คาไลน์กระตุกยิ้มมุมปาก สุดท้ายเธอก็ยอมนั่งข้างๆชายหนุ่มตอนนี้เท่ากับเธอและเขานั่งหัวโต๊ะเท่าเทียมกัน พนักงานทุกคนได้แต่เก็บความสงสัยมากมายไว้ในใจ และเริ่มประชุมกันต่อ พนักงานที่พูดค้างไว้ก็เริ่มอธิบายเกี่ยวกับงบของบริษัทต่อไปเรื่อยๆ"ใครเตรียมชุดให้เธอ" น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้นเบาๆ แต่พอที่จะให้เธอได้ยิน ใบหน้าคมคายยังคงจับจ้องกับการรายงานของพนักงานหน้าห้อง แ

พันธะร้ายพ่ายรัก : ตอนที่ 34คาไลน์กระชับอ้อมแขนและดันตัวร่างบางให้เข้าใกล้จนใบหน้าเขาและเธออยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดซึ่งกันและกัน"เธอกำลังทำให้ฉันคลั่งรู้ตัวไหม" น้ำเสียงกระเส่าพูดออกมา เขาแทบทนไม่ไหวกับการยั่วยวนของเธอ"แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอไง" วิเวียนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายขึ้นบนใบหน้าหวาน"ฉันทนไม่ไหว และจะไม่ทนอีกต่อไป"จุ๊บ~ ริมฝีปากหนาฉกชิงริมฝีปากอวบอิ่มอย่างรวดเร็ว ลิ้นสากเข้าไปตวัดหยอกเย้าในโพรงปาก ลิ้นของทั้งคู่เกี่ยวพันกันอย่างดูดดื่ม วิเวียนตอบรับรสจูบเร่าร้อนของเขาได้เป็นอย่างดี"กึก" เธอขบเม้มริมฝีปากหนาเบาๆแต่ก็ทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย และกระตุกยิ้มกลับมาอย่างพึงพอใจ มันเป็นการปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนในตัวเขาเพิ่มมากขึ้น และเหมือนเธอจะต้องการแบบนั้นจ๊วบ จุ๊บ~ เสียงจูบดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ มือหนารั้งตัวเธอไว้และบีบบั้นท้ายงอนสวยอย่างเอาแต่ใจ นานหลายนาทีที่ทั้งคู่แลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ตวัดหยอกเย้ากันอย่างเมามันทั้งคู่ยอมผละริมฝีปากออกจากกัน เสียงหอบเหนื่อยดังประสานกันเบาๆ รอยยิ้มฉายขึ้นบนใบหน้าของทั้งคู่"เก่งขึ้นเยอะ" เขาพึงพอใจกับการตอบร

พันธะร้ายพ่ายรัก : ตอนที่ 36-หลายชั่วโมงผ่านไป-ทั้งคู่เดินเข้าช็อปนั้นช็อปนี้กันเป็นว่าเล่น โดยมีลูกน้องคอยรักษาความปลอดภัยทั่วทั้งบริเวณ แต่คนที่เหนื่อยที่สุดก็คงไม่พ้นคนตัวเล็กที่ต้องลองชุดทุกแบรนด์ตามคำสั่งของชายหนุ่ม พักหลังๆเมื่อเขาเห็นเธอเริ่มไม่ไหวก็ได้แค่ชี้นิ้วสั่ง และวัดตัวเธอให้พอดีกับเสื้อผ้าที่เขาเลือก"ยอดทั้งหมดสี่แสนเก้าหมื่นบาทค่ะ" พนักงานสาวบอกชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะยื่นบัตรเครดิตสีดำเงาวับส่งให้อย่างไม่สะทกสะท้านกับราคา และตัววิเวียนเองก็ได้ยินประโยคแบบนี้มาตั้งแต่ช็อปแรก ทุกช็อปที่เขาพาเธอเข้าไปซื้อของไม่ต่ำกว่าหลักแสน เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมพนักงานทุกคนถึงต้อนรับเขาเป็นอย่างดี"นายบ้าหรือเปล่า วันเดียวจ่ายเงินเป็นล้านเพื่อของไร้สาระพวกนี้เนี่ยนะ แล้วอีกอย่างฉันไม่มีปัญญาหาเงินมาคืนนายหรอกนะ หนี้เก่ายังไม่เคลียร์เลยด้วยซ้ำ" วิเวียนพึมพำเบาๆให้เขาได้ยินแค่คนเดียว เพราะเท่าที่เธอลองคำนวณคร่าวๆ เขารูดบัตรไปน่าจะแตะหลักล้านแล้ว ถ้าเขาไม่พอใจเธอขึ้นมาเหมือนครั้งแรกที่เจอกันเธอคงไม่มีปัญญาหามาคืนเขาแน่"อะไรที่ฉันให้เธอ ฉันไม่เคยต้องการได้คืน" คาไลน์ปรายตามองคนตั

พันธะร้ายพ่ายรัก : ตอนที่ 38วิเวียนยืนมองคาไลน์อยู่ไม่ไกล ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆและเดินเข้ามาหาชายหนุ่มด้วยท่าทางปกติ ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มเมื่อคนตรงหน้าหันมาสบตากับเธออย่างจัง"ไปไหนมา" คาไลน์ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"เข้าห้องน้ำมา มิเกลไม่ได้บอกเหรอ""ยัยนั่นน่าเชื่อถือตรงไหน" คาไลน์ปรายตามองเมียเพื่อนสนิทที่ยืนห่างออกไป"นี่ ฉันยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ นินทาฉันเดี๋ยวให้แด๊ดดี๊จัดการเลย" มิเกลแสดงความไม่พอใจเมื่อได้ยินประโยคที่คาไลน์ตอบกลับวิเวียน แต่ทุกคนกลับยิ้มกับคำพูดของเธอบรรยากาศภายในงานไม่ได้หวือหวามากนัก เป็นงานพบปะสังสรรค์เสียเงินเล่นๆสำหรับคนมีเงินซะมากกว่า ทั้งคาไลน์และเพื่อนคนอื่นก็มีหลายคนเข้ามาพูดคุย ส่วนใหญ่เป็นไปตามที่เขาบอกเธอ คุยกันเรื่องงานผลตอบแทนลงตัวก็สานธุรกิจกันต่อ"กูว่ามีรังสีบางอย่างกำลังมุ่งเป้ามาที่มึงนะ" โนอาร์พูดขึ้นทำให้ทุกคนมองตามสายตาเขาพร้อมกันวิเวียนมองชายสูงวัยที่กำลังเดินตรงเข้ามาด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ถูกรายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ดชุดดำคอยคุ้มกัน ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกอะไร รูปหน้าและแววตาเหมือนกับคนที่ยืนข้างๆเธอแต่แค่สูงอายุกว่าเท่านั้น เห

พันธะร้ายพ่ายรัก : ตอนที่ 40คาไลน์เดินออกจากห้องโดยที่ไม่เหลียวหลังกลับมามองมีเพียงลูกน้องคนสนิทที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบมีแต่เสียงสะอื้นไห้ของวิเวียน"ไม่ต้อง!" ซีโน่ตะคอกเสียงดังลั่น เห็นว่าลูกน้องคนอื่นกำลังจะเข้ามามัดมือมัดขาตามคำสั่งนายใหญ่"แต่นายใหญ่สั่งนะพี่ซีโน่""เดี๋ยวกูจัดการเอง ออกไป" ซีโน่พูดกับลูกน้องที่เหลือด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตาคมมองที่นายหญิงของเขาที่เอาแต่ร้องไห้"ผมจะไม่มัดนายหญิง นายใหญ่กำลังอารมณ์ร้อนต่อให้พูดยังไงก็คงไม่ฟัง""ไม่ต้องเรียกฉันว่านายหญิง และทำตามคำสั่งเขาเถอะ"แววตาสั่นระริกเงยหน้ามองลูกน้องคนสนิท"นายหญิงอยากพูดอะไรกับผมไหมครับ" เขาไม่สนใจคำพูดเธอ แต่ต้องการฟังคำพูดจากปากเธอ"ขนาดเขายังไม่ฟังฉันเลย มันก็ไม่มีประโยชน์ที่ฉันจะพูดแล้วละ นายเชื่อในตัวฉันใช่ไหมไม่งั้นนายคงทำตามคำสั่งเขาไปแล้ว""........" ซีโน่นิ่งเงียบสักพัก ก่อนจะเดินออกไปโดยที่ไม่พูดอะไรแววตาสั่นระริกมองหลังของลูกน้องคนสนิทจนประตูปิดลง ฮึก ฮือ ฮือ.... น้ำตาไหลออกมาดั่งสายน้ำอีกครั้ง วิเวียนนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่มุมห้อง เสียงสะอึกสะอื้นดังก้องไปทั่วห้อง