All Chapters of เขยท่านพ่อ ข้าขอเลือกเอง: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันรุ่งขึ้นจวนแม่ทัพจางได้มีแขกสูงศักดิ์มาเยือน องค์รัชทายาทเจี้ยนเจี่ยงกั้วเสด็จมาโดยมิได้มีการนัดหมายใด ๆ ล่วงหน้า แต่ถึงกระนั้นจางเจียวจิ้นและหลิ่วลู่เสียนต้องรีบออกมาทำการต้อนรับอย่างมิอาจปฏิเสธ“กระหม่อม จางเจียวจิ้นและภรรยาหลิ่วลู่เสียน ขอถวายบังคมองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ”“แม่ทัพจางมิต้องมากพิธี เป็นข้าที่มาเยือนจวนของท่านโดยพลการต้องขออภัยท่านด้วย” เจี้ยนเจี่ยงกั้วโบกมือกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มอบอุ่นสมกับภาพลักษณ์ ‘องค์ชายผู้อ่อนโยน’ จากนั้นจึงเสด็จเข้าไปด้านในของเรือนรับรอง“เชิญเสด็จประทับพ่ะย่ะค่ะ” หลังจากที่รอให้สาวใช้นำป้านชาเข้ามาและถอยออกไปกันหมดแล้ว จางเจียวจิ้นจึงลงมือรินน้ำชาถวายด้วยตนเอง จากนั้นจึงเริ่มสนทนา ”องค์รัชทายาทเสด็จมาเยือนจวนของกระหม่อม มิทราบมีเหตุด่วนอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ข้ามีเรื่องส่วนตัวที่ต้องการสนทนากับท่านแม่ทัพ มิทราบว่าแม่ทัพจางสะดวกใจหรือไม่” เจี้ยนเจี่ยงกั้วกล่าวเจือรอยยิ้ม“เช่นนั้น กระหม่อมขอทูลเชิญองค์รัชทายาทเสด็จไปประทับเพื่อหารือกันที่ห้องหนังสือพ่ะย่ะค่ะ พ่อบ้านจาง” เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเจี่ยงกั้วต้องการสนทนาเป็นการส่วนตัวจึงสั่งให้พ่อบ้านจาง

เทียนแดงมงคลที่อยู่ข้างหัวเตียงนอนสว่างไสว หยางเฟยฮุ่ย หรืออาเอินของนางนั้นได้ออกไปหนึ่งชั่วยามแล้ว ระหว่างนั้นจางซูเจียวก็ได้ปลดเครื่องประดับบนหัวออก ทำความสะอาดร่างกายจากเครื่องแต่งหอม จากนั้นอาบน้ำที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบแล้วเปลี่ยนใส่ชุดนอนสีแดงมงคลมานั่งรอผู้เป็นสามี ขณะที่นางกำลังคิดไปเรื่อย โดยมีลี่ถังคอยอยู่เป็นร่างบาง ทันใดนั้นด้านหน้าห้องหอก็มีเสียงเคลื่อนไหว “ท่านเขย” เสียงของสาวใช้ที่ทำเฝ้าอยู่ด้านนอกทำการเคารพหยางเฟยฮุ่ยจนเสียงลอดเข้ามาภายในห้อง ต่อมาเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น เป็นจางเจียวคุนที่ประคองเขาเข้ามาสภาพของหยางเฟยฮุ่ยในตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำ ฝีเท้าซวนเซ ประจวบกับจางซูเจียวที่เดินออกมาต้อนรับ “ท่านพี่เหตุใด อาเอินจึงมีสภาพเช่นนี้เล่า” จางซูเจียวหรี่ตามอง “เช่นนั้นเจ้าคงต้องถามท่านพ่อแล้วล่ะ มอมสุราน้องเขยเช่นนี้” “เช่นนั้นลำบากท่านพี่แล้วเจ้าค่ะ” จางซูเจียวเอ่ยขอบคุณพลางรับร่างหนาจากพี่ชายมาประคองให้นอนลงบนเตียง “พี่ขอให้เจ้ามีความสุข” จางเจียวคุนลูบหัวผู้เป็นน้องสาวอย่างอ่อนโยน จากนั้นหันหลังกลับ เดิน

ครึ่งชั่วยามถัดมา หลังจากที่ทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว จางซูเจียวได้รับรู้เรื่องราวและตัวตนที่แท้จริงของสามีจนหมดสิ้นความสงสัย หากแต่หยางเฟยฮุ่ยก็ยังคงมีอีกหนึ่งเรื่องที่จะต้องบอกให้นางได้รับรู้เอาไว้ ชายหนุ่มยังคงกุมมือบางและลูบไล้เบา ๆ ไปมา “ซูเอ๋อร์ ....อีกสามวันข้าต้องเดินทางกลับพรรค” “เร็วถึงเพียงนี้เลยหรือ” แม้จะรู้ถึงตัวตนและที่มาของสามีแล้ว และย่อมเข้าใจในเหตุที่เขาจะต้องเดินทางกลับไปเพื่อสะสางเรื่องราว แต่ในฐานะของภรรยาก็ย่อมอดที่จะเป็นกังวลไม่ได้ จากนั้นจึงเอ่ยถาม “ท่านต้องไปนานเท่าใด และจะมีอันตรายใดหรือไม่” “พรรคเฮ่ยหลาง ตั้งอยู่ในหุบเขาเชิ่นจิ้ง เจ้าเคยได้ยินมาก่อนหรือไม่” “หุบเขาเชิ่นจิ้งที่ผู้คนขนานนามว่าหุบเขาลวงตาอย่างนั้นหรือ ข้าเคยได้ยินพี่ใหญ่กล่าวถึงว่าเจ้าของหุบเขาสามารถพลิกฟ้าได้ด้วยฝ่ามือเดียว แคว้นน้อยใหญ่ต่างก็หวาดเกรงคนผู้นั้น ที่ตั้งของหุบเขานั้นก็ยากนักที่คนภายนอกจะล่วงล้ำเข้าไปได้โดยง่าย ส่วนมากจะ…เดี๋ยวนะ ! ” แต่ทันใดนั้น ดวงตากลมโตก็เบิกกว้างอย่างนึกถึงสิ่งใดได้ “หรือว่าท่านคือ!” “ใช่แล้ว ข้าก็คือเจ้าข

เพียงพริบตาเดียวก็ล่วงเวลาไปถึงครึ่งเดือนแล้วที่จางเจียวจิ้นนำทหารห้าหมื่นนาย แบ่งเป็นทหารราบสี่หมื่นห้าพันนายและอีกห้าพันนายเป็นทหารม้า เป้าหมายการเคลื่อนทัพในครั้งนี้ คือตรวจสอบความสงบที่ชายแดนตามราชโองการของฮ่องเต้ “ท่านแม่ทัพขอรับ ผ่านช่องเขาเทียนเหมยข้างหน้าไปก็เห็นแนวชายแดนแล้ว” รองเเม่ทัพหลิ่วอี้ที่เดินทางมาด้วยรายงานสถานการณ์ พลางให้จางเจียวจิ้นมองดูเขตเขาเขียวขจีที่อยู่ตรงหน้า “อืม ข้าว่าพวกเราควรตั้งค่ายพักกันตรงนี้ก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยเคลื่อนทัพผ่านช่องเขากัน” สิ้นเสียงสั่งการของจางเจียวจิ้น บรรดาทหารทั้งห้าหมื่นนายต่างพากันแบ่งหน้าที่ กวาดหิมะบนพื้นเพื่อตั้งกระโจมที่พัก หาเสบียงและฟืนมาเพิ่มเป็นเชื้อเพลิงในตอนกลางคืน เนื่องจากอากาศของฤดูเหมันต์ที่นับได้ว่าความหนาวเย็นเข้าลึกถึงกระดูก ยามไฮ่ หลังจากทุกคนกินมื้อเย็นกันเสร็จเรียบร้อย ทหารที่ยืนเฝ้ายามก็เข้าประจำจุดต่าง ๆ ส่วนที่เหลือเข้ากระโจมเพื่อพักผ่อนจากความเหนื่อยล้าที่เดินทางมาทั้งวัน จางเจียวจิ้นที่เพิ่งจะเสร็จจากการวางแผนการตรวจสอบชายแดนก็ได้ยินเสียงโหวกแหวกจ

หลังจากที่จางเจียวคุนส่งสารให้มารดาเพื่อแจ้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากนั้นสั่งการให้นายกองคนสนิทคอยดูแลค่ายทหาแทนเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็เร่งรุดตามองครักษ์เงาของตระกูลจางที่มาแจ้ง เพื่อไปช่วยเหลือผู้เป็นบิดาทันทีสามวันถัดมาจางเจียวคุนที่ใช้วิชาตัวเบาเดินทางอย่างเร่งรีบไม่หยุดพักก็ถึงช่องเขาเทียนเหมยแอบมองดูค่ายกองทหารจากในป่า มองเห็นรองแม่ทัพหลิ่วอี้คุยกับชายแปลกหน้าที่ตนไม่รู้จักมาก่อน สวมใส่ชุดแบบคนในยุทธภพ นอกจากนี้ท่าทางที่หลิ่วอี้ปฏิบัติด้วยดูนอบน้อมเป็นอย่างมากไม่นานนักทั้งคู่ก็หายเข้าไปในกระโจม เมื่อเห็นดังนั้นจางเจียวคุนจึงสั่งให้องครักษ์เงาตามหาบิดาล่วงหน้าไปก่อนส่วนตนนั้นจะเข้าไปสืบว่าคนผู้นั้นเป็นใครหลังจากที่แยกย้ายกับองครักษ์จางเจียวคุนแต่งตัวอย่างมิดชิดแล้วค่อย ๆ กลมกลืนไปในค่ายทหารพยายามเข้าไปใกล้กับกระโจมของรองแม่ทัพหลิ่วอี้“ท่านประมุขพรรคฉีเฉียวหากภารกิจในครั้งนี้สำเร็จในลุล่วงไปด้วยดี รัชทายามจะมอบรางวัลให้ท่านอย่างงามแน่นอน”“แน่นอนอยู่แล้วพรรคฉีเฉียวของข้า ขึ้นชื่อเป็นหนึ่งในยุทธภพ การจัดการแค่แม่ทัพของพวกเจ้ามันง่ายเสียยิ่งกว่าง่าย” ฉีฟางหลงที่ชุดขาวพิสุทธ์ต