All Chapters of One-Night Stand with Mafia Boss: Chapter 11 - Chapter 20

Hindi pa man kami sumasagot ay mukhang alam na niya ang sagot. Nagulat ako nang bigla siyang tumawa. “Pre, hanggang ngayon kaibigan ka pa rin?” saad niya kaya siniko siya nito at tumingin sa’kin. Hanggang ngayon? What did he mean by that? Isa pa, I don't know if we're friends. “We’re not friends,” saad ko at mas lalo siyang natawa kaya binatukan na siya ni Kiel. “Hindi pa ba tayo uuwi?” tanong ni Kiel kaya tumingin ako kay Ezra. “Pwede ko bang i-adopt ang dalawang ‘to?” tanong ko sabay turo sa dalawang aso. “Bakit ka pa nagpapaalam? Eh, ikaw ang—” Hindi niya na natuloy ang sasabihin niya nang binatukan na naman siya. Huh?! Ako ang alin? “Huh?!” saad ko at napatikhim siya. “Oo, pwedeng pwede,” saad naman niya at yumuko para kunin ang dalawang aso. Iche-check niya pa siguro if pwede for adoption. Nang okay naman ang lahat ng results ng checkup ay inilagay niya na ito sa cage nila pagkatapos ay inabot niya kay Kiel. Binigyan niya rin ako ng pagkain nila, potty tray at treats.

Naisipan kong bumili nalang sa isang fast food chain ng rice meal, burger, at fries. Iniwan ko muna si Zaizai sa condo na natutulog. Lumabas na ‘ko ng condo at naglakad papuntang fast food chain. Nang makarating ako ay naka-order din ako kaagad dahil walang masyadong nakapila. Nag-intay ako ng mga ilang segundo bago dumating ang order ko. Nang makuha ay naglakad na ‘ko pabalik sa condo. Habang naglalakad, maraming bata ang naglalaro sa playground at nagbabantay sa kanila. May mga street vendor na nagbebenta ng mga street food. May nakita rin akong mga kabataan na dito natambay. Malawak kasi ang lugar at swak siya para sa mga taong gustong tumambay, mag-bike, maglakad, o mamasyal.Nang makarating ako sa condo, nakita kong natutulog pa rin si Zaizai. Naisip kong ilagay muna ‘tong pagkain sa table at maglinis muna dito sa condo. Habang naglilinis, nagulat ako nang may mag-doorbell. Sino naman kaya ‘yon? Si Kiel? Siya lang naman nakakaalam ng condo ko eh, so hindi malabo. Binuksan ko na i

Napatigil kami ni Yuna nang biglang may mag-doorbell. Nagkatinginan naman kami at nagtaka. “May inaasahan ka bang dadating?” tanong ko at umiling siya. Sino kaya ‘yon? Hindi kaya ‘yung kidnapper kagabi? Gustong bumawi samin kaya bumalik? Hindi yata magandang pinabayaan lang namin ‘yon dun eh, pero kasi may resbak sila eh, lugi kaming dalawa ni Yuna kapag nagkataon na naabutan pa namin ang resbak nila. Tumayo na kaming dalawa ni Yuna at lumabas para malaman kung sino ‘yon. Kinakabahan man pero binuksan pa rin namin. Pagbukas namin ng pinto ay nagulat kaming dalawa ni Yuna sa lalaking nakita namin. Galit na galit siya at hinagis ang bucket ng fried chicken sa harap namin. “Tangina! Kung may balak kayong manggago, ‘wag niyo ‘kong idamay. Nagtatrabaho ako ng maayos dito,” saad niya, pawis na pawis siya at mukhang hindi pa natutulog sa laki ng eyebags niya. Luh?! Ngayon ko lang naalala na nagpadeliver nga pala kami kagabi, nalimutan ko na dahil sa nangyari kagabi. Hindi kami nagdala ng

Tumingin ako sa kanya at unti-unting lumalabo si Yuna sa paningin ko, hindi ko na namamalayang tumutulo na pala ang luha ko. Unti-unti na ring bumibigat ang talukap ng mga mata ko. Ano ang nakita ko? At isa pa, bakit ako umiiyak ngayon? “Zy, what happened? Is it about earlier? About Kiel?” nag-aalalang tanong niya at umiling ako. I—I don't know anymore. “Then what is it?” Yuna asked, medyo nag-aalala na at hinahagod ang likod ko para i-comfort ako.“H-hindi ko alam, suddenly may nakita akong flashback or something inside of my head. It was like a previous memory. It was similar sa mga napanaginipan ko recently,” I said at kumakalma na pero ang bigat ay nandoon pa rin. “Gusto mo bang samahan kita magpacheckup?” she asked, but I shook my head. Nagpatherapy na ako before and hindi pa rin nawala ang nightmares ko. “Magiging okay din naman ako. Isa pa, sanay na rin ako to feel and see something like that,” saad ko kaya tumango na lang siya.“Zy, I know how strong you are, but if ever

Hindi na ‘ko sumagot at pinagpatuloy ang panonood. Binulungan ni Yuna si Kiel at lumabas sila pareho sa kwarto. Ano naman kayang pag-uusapan ng dalawang ‘yon? Maya-maya lang ay tumayo ako para pumuntang CR nang mahagip sila ng mga mata ko. Nagtatawanan sila sa labas at silang dalawa lang ang nag-uusap. Hindi ko na lang pinansin at nag-CR nalang. Paglabas ko nakita ay ko silang dalawa na nasa loob na ng kwarto. “Zy, magpapaalam na ‘ko,” paalam ni Yuna. Huh?! Bakit, saan siya pupunta? “May gagawin pa kasi ako,” saad niya at lumapit sa’kin. “Teh, baka hindi ako makabalik hanggang bukas kaya si Kiel muna ang bahala sa’yo,” bulong niya sa’kin at ngumiti. Feeling ko sinasadya niya ‘to eh. “Hayop ka!” bulong ko sa kanya at pinandilatan siya ng mata.“You’re welcome,” nakangiting saad niya at lumayo na sa’kin. Kinuha niya na ang gamit niya bago lumabas. Halatang nagmamadali pa siyang lumabas dahil natalisod pa siya.Nang makalabas na siya ay nakita ko si Kiel na nakatingin lang sa’kin pero