All Chapters of Hide Love ยั่วรักมาเฟียซ่อนใจ: Chapter 51 - Chapter 60

ทั้งคู่นั่งรถมาจนถึงคอนโดในเวลาเพียงไม่นาน แม้ตรงลานจอดรถจะมีลูกน้องหลายคนคอยต้อนรับอยู่ แต่ไคล์กลับไม่สนใจ เขาเดินอ้อมไปอีกฝั่งของรถเพื่ออุ้มน้ำตาลแล้วพาขึ้นไปบนห้อง“ปล่อยฉันลงได้แล้ว” เธอร้องบอกกับเขามาตลอดทาง แต่เหมือนว่าเขาจะทำเป็นไม่ได้ยิน เธอจึงยอมอยู่นิ่ง ๆ ในอ้อมกอดของเขา ขณะเดียวกันก็เอาแต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าถ้าคนรักของเขาเห็นเข้าทั้งคู่ต้องทะเลาะกันอีกแน่ ๆ แล้วเธอจะต้องทำยังไง“หลายวันมานี้ได้ทานข้าวตรงเวลาบ้างหรือเปล่า” อยู่ ๆ ไคล์ก็ถามขึ้น แต่สายตากลับมองไปยังตัวเลขในลิฟต์ที่เปลี่ยนไปทีละลำดับตามชั้นที่ผ่าน“...” คำพูดของเขาเบาจนน้ำตาลก็ไม่รู้ว่าเขาถามเธอหรือแค่พึมพำคนเดียว“น้ำหนักลดลงอีกแล้วใช่มั้ย” เหมือนเขาจะรู้สึกว่าตัวของน้ำตาลเบาลง“...”ติ้ง!!เสียงลิฟต์ดังขึ้นพร้อมประตูลิฟต์ที่เปิดออก ไคล์ก้าวเท้าออกไปแล้วเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องของเขา“กดรหัสสิ”“...” น้ำตาลหันมองหน้าคนที่อุ้มเธออยู่ แค่แตะนิ้วก็เข้าไปได้แล้วไม่ใช่เหรอ“มือฉันไม่ว่าง”“งั้นคุณก็วางฉันลงสิ”“กดรหัสเดี๋ยวนี้” ไคล์พูดเน้นเสียงคราวนี้น้ำตาลรีบเอื้อมมือไปกดรหัส แต่ปรากฏว่ามันไม่ใช่รหัสที่ถูกต้องต

น้ำตาลยืนนิ่ง เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง มันน่าอายเมื่อมองสิ่งที่เขาทำ ยิ่งได้ยินเสียงครางที่เขาเปล่งออกมามันยิ่งทำให้เธอรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัว ไม่เพียงแค่เต้ากลมสองข้างที่แฉะเพราะน้ำลายของเขา ตรงความเป็นสาวของเธอก็ยังแฉะเพราะโดนเขาใช้เอ็นร้อนถูไปถูมาแม้จะมีกางเกงกั้นอยู่ก็ตาม“อ่าส์...ซี๊ด” ยิ่งใกล้เสร็จไคล์ก็เผลอดูดเต้ากลมแรงขึ้น “จ๊วบ! จ๊วบ!”“อ๊า!!” แม้จะใช้มือปิดปากตัวเองไว้ น้ำตาลก็ไม่อาจกลั้นเสียงไว้ได้ ขณะเดียวกันมือข้างหนึ่งของเธอที่วางอยู่บนไหล่ของไคล์ เล็กของเธอจิกลงไปเพื่อระบายความเสียว“อ่าส์...” ในที่สุดไคล์ก็กระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องและกางเกงตรงส่วนเป้าของน้ำตาล เขาชักรูดเพื่อให้ตรงส่วนหัวถูไถไปกับกางเกงของเธอ กระทั่งมั่นใจแล้วว่าปลดปล่อยออกมาจนหมดเขาจึงหยุด“...”“ขอโทษนะ ถ้าไม่ทำแบบนี้ รับรองว่าฉันได้ผิดคำพูดแน่ ๆ” เขาใช้แขนแกร่งข้างหนึ่งโอบน้ำตาลไว้เพื่อไม่ให้เธอล้มลงไปน้ำตาลไม่รู้ว่าเธอจะต้องตอบเขาหรือต้องทำหน้ายังไง เพราะเธออายเกินกว่าที่จะมองใบหน้าของเขาตรง ๆ เธอได้ยินทั้งหมดที่เขาพูด แม้กระทั่งคำว่าขอโทษจากปากของเขา“คุณจะทำอะไร

ภายในบ้านหลังใหญ่ หญิงสาวกำลังนั่งตัวเกร็ง มือทั้งสองข้างที่วางอยู่ตรงหน้าขากำกันแน่น เธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะด้วยซ้ำ“เป็นอะไร” คนข้าง ๆ เอียงตัวเข้าไปใกล้แล้วกระซิบถามเบา ๆ“ปละ...เปล่าค่ะ”“อยากจะเป็นดอกไม้ของมังกรมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ”“...”“เธอจะต้องเจอกับอะไรที่คาดไม่ถึงอีกมากมาย”“...”“ถ้ากลัว ก็ออกจากชีวิตของลูกฉันไปตั้งแต่ตอนนี้จะดีกว่า”เธอย้อนนึกถึงคำพูดที่พ่อของไคล์พูดกับเธอ ตอนนั้นไคล์ออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอกบนโต๊ะอาหารจึงเหลือแค่เธอกับพ่อของไคล์“กะจะเซอร์ไพรส์ฉันเหรอ นี่เป็นการเปิดตัวลูกสะใภ้หรือเปล่า” เจ้าของบ้านที่นั่งมองทั้งคู่กระซิบกระซาบกันก็พูดโพล่งขึ้นมา“...” น้ำตาลหน้าร้อนผ่าว เธอชำเลืองมองผู้ชายที่นั่งหัวโต๊ะ ก่อนจะรีบก้มหน้าลงเมื่อเผลอไปสบตาเข้า ใครจะไปคิดว่าเขาจะแซวลูกชายเล่นแบบนี้‘ไม่มีทางเป็นแบบนั้นไปได้หรอก’“เพิ่งเจอตัวเป็น ๆ ก็วันนี้ ปกติได้ยินจากปากคนอื่น” พ่อของไคล์เอามือกอดอกแล้วมองมาที่น้ำตาลหญิงสาวที่ใคร ๆ ก็พูดถึงเมื่อเจอกับเขา เพราะทุกคนเห็นว่าลูกชายของเขาพาหญิงสาวคนนี้ไปไหนมาไหนใช้ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และ

ทันทีที่ประตูห้องถูกเปิด เขาก็ดันตัวน้ำตาลเข้าไป โดยปล่อยให้ประตูปิดลงอัตโนมัติ เขาถอดเสื้อโค้ทของเธอออก และตามด้วยเสื้อโค้ทของเขา เพียงไม่นานเสื้อผ้าของทั้งสองก็ตกไปบนพื้นตามทางที่ทั้งคู่เดินผ่าน“น้ำตาล” เมื่อแต่ละก้าวที่เดินทำให้รู้สึกขัดใจ เขาก็ยกตัวน้ำตาลขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องนอน เมื่อถึงเตียงกว้าเขาก็วางเธอลงแล้วทาบทับร่างกำยำลงไปบดเบียดร่างของน้ำตาลทันที“คุณ...”“หือ” ไคล์ผละออกมาจากซอกคอขาว “อย่าห้ามเลยนะ”เขาไม่ได้เปิดโอกาสให้น้ำตาลได้พูด ทว่าปากของเธอก็โดนปิดด้วยปากของเขา อารมณ์ที่ครุกรุ่นตั้งแต่อยู่ในรถทำให้ไคล์ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป คืนนี้เขาไม่มีทางปล่อยคนใต้ร่างให้หลุดมือไปเป็นอันขาดหน้าอกของน้ำตาลแอ่นขึ้นเมื่อโดนไคล์ตวัดลิ้นเลียไปรอบ ๆ ทรวงอกก่อนจะใช้ปากครอบครองยอดปทุมถันแล้วดูดดึงจนเกิดเสียง“อื้อ...” น้ำตาลเม้มปากเข้าหากันแน่น เธอกลัวว่าจะหลุดเสียงครางที่น่าอายออกมา จึงยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดปากของตัวเองไว้ ส่วนมืออีกข้างกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น“อ่าส์ แน่นจัง” ความอดทนที่กักเก็บมาหลายคืนถูกปลดปล่อยออกมา หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา เมื่อสัมผัสได้ว่าเนื้อนุ่มภายในก

หนึ่งอาทิตย์ที่น้ำตาลได้ยินว่าเขาแจ้งลาพักร้อน ตอนนั้นเธอสงสัยว่าเขาจะลาไปไหน จนกระทั่งหนึ่งวันหลังจากนั้นเธอก็รู้ได้ด้วยตัวเองว่าเขาหยุดอยู่บ้านเฉย ๆ ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้ทำแบบนั้น“ป้อนหน่อยสิครับ”ดูเหมือนผู้ชายที่นอนหนุนตักของหญิงสาวอยู่จะอ้อนเก่งขึ้นทุกวัน เขาแสดงความรู้สึกต่อเธอมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นคำพูด สายตา หรือการกระทำ แต่กลับเป็นหญิงสาวที่ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาทำ“รับไปสิคะ” น้ำตาลหยิบองุ่นขึ้นมาจากจานแล้วส่งให้ไคล์“มาฉันป้อน” ไคล์รับองุ่นไปแล้วลุกขึ้นนั่งก่อนจะขยับเข้าหาน้ำตาล “อ้าปากเร็ว”“ฉันกินเองได้ค่ะ”“อ้าปากสิ” เหมือนคำปฏิเสธของน้ำตาลจะไม่เข้าหูของเขาเลยสักนิด สุดท้ายเธอก็ยอมอ้าปากให้เขาป้อน“อุ๊ป!!” ไม่ทันที่น้ำตาลจะได้กัดองุ่นที่เขาป้อนให้ เธอก็โดนเขาใช้ปากแย่งไปต่อหน้าต่อตา“ชอบจัง ป้อนด้วยปากแบบนี้ยั่วกันชัด ๆ”“ฉันทำแบบนั้นตอนไหน คุณต่างหากที่แย่งมันไปจากปากของฉัน” แม้จะอึ้งกับท่าทีของไคล์ แต่น้ำตาลก็พูดสวนไปทันควันเช่นกัน“ฉันคืนให้เอามั้ย”“ไม่ค่ะ” เธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ‘ตัวเองเคี้ยวจนละเอียดแล้วยังจะให้คนอื่นกินต่ออีก’“รังเกียจเหรอ” เขาเอียงหน้