All Chapters of Hide Love ยั่วรักมาเฟียซ่อนใจ: Chapter 71 - Chapter 80

ทุกอย่างถูกจัดการอย่างรวดเร็ว เขาได้เดินทางโดยเที่ยวบินที่บินตรงไปยังประเทศไทยและได้เดินทางในอีกสองชั่วโมงต่อมาทันทีที่เท้าเหยียบประเทศไทย เขาก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนหน้าที่จะปล่อยให้น้ำตาลกลับมาเขาก็เคยมาที่นี่แล้วหลายครั้ง แต่ครั้งนี้กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป ทั้งตื่นเต้นและกังวลสลับกันไป กลัวว่าถ้าเจอแล้วจะอดใจไม่ไหวจนต้องวิ่งเข้าไปกอดไปหอม แต่จะให้ทำไง ถ้าไม่มาเจอเลย เขาก็ไม่มีกำลังใจจะทำอะไรทั้งนั้น“ฉันถึงสนามบินแล้ว” เขาพูดกับใครบางคนผ่านโทรศัพท์มือถือหน้าบ้านเช่าหลังเล็กที่เมื่อดูจากสภาพภายนอกแล้วรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ได้มั่นคงเท่าไหร่ และเวลานี้ก็มีผู้ชายแต่งตัวดีสองสามคนมายืนอยู่หน้าบ้าน หากใครผ่านไปผ่านมาก็คงจะพากันคิดว่าคนรวยพวกนี้มาอยู่ผิดที่ผิดทางแน่ ๆ“นี่ใคร!” เจ้าของร่างสูงมองชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อนอกตัวใหญ่และใส่หมวกแก๊ปปกปิดใบหน้า แต่เพราะได้สบตากันครู่หนึ่งจึงทำให้เขาพอจะเดาอายุของผู้ชายคนนี้ได้“นักโจรกรรมครับ” อาเฟิงตอบ“...” คิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากัน บ่งบอกได้ชัดเจนว่ากำลังสงสัย“ก็จะเข้าบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก็ต้องเดาะกลอนก่อนไงครับ หรือบอสจะเคาะป

ภายในมหาวิทยาลัย เหล่านักศึกษาต่างพากันให้ความสนใจชายหนุ่มที่ยืนพิงรถเก๋งคันสีดำอยู่ วันนี้เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีเทากับกางเกงสแล็กสีดำ ใบหน้าหล่อเหลานั้นช่างเป็นอะไรที่สะกดสายตาของบรรดาสาว ๆ ในมหาวิทยาลัยได้เป็นอย่างดี“นี่นาย!” เขาเอ่ยเรียกเด็กหนุ่มที่เดินผ่านเขาไปพร้อมเพื่อนในกลุ่มอีกสองคน“คะ...ครับ” เด็กหนุ่มสามคนหันไปมองพร้อมกัน “เรียกพวกผมเหรอ”“นาย” ชายหนุ่มชี้ไปยังเด็กหนุ่มที่หน้าตาไม่ต่างไปจากพี่สาว ซึ่งเขาเองก็เพิ่งได้เห็นชัด ๆ กับตาก็วันนี้ “นายใช่น้องชายของน้ำตาลหรือเปล่า”ทั้งสามมองหน้ากัน เมื่อชื่อของใครคนหนึ่งถูกเอยถึง“คุณเป็นใคร”“ฉันอยากให้นายมากับฉัน”[เฮ้ยไอ้เตอร์ มึงรู้จักเหรอ] เพื่อนในกลุ่มถามขึ้น[เปล่า][เขาบอกให้มึงไปกับเขา หรือว่า...]ทั้งสามขยับถอยหนีพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้น ตอนนั้นพวกเจ้าหนี้เงินกู้บุกมาอุ้มเตอร์ในหมาวิทยาลัยต่อหน้าพวกเขาเมื่อหลายเดือนก่อน[กูไม่ได้ไปติดหนี้ที่ไหนนะ พวกนั้นกูก็เลิกคบไปแล้วพวกมึงก็รู้] เด็กหนุ่มพยายามอธิบายให้เพื่อนฟัง[แล้วคนนี้ใครวะ]“ฉันอยากคุยเรื่องพี่สาวของนาย” ไคล์พูดแทรกขึ้นเมื่อรู

เขาอุ้มน้ำตาลเข้าไปในห้องทั้ง ๆ ที่ยังคงบดจูบเธออยู่ เมื่อไปถึงเตียงนอนเขาก็ปล่อยให้ปากของเธอเป็นอิสระแล้วค่อย ๆ วางเธอลง แต่น้ำตาลกลับพยายามลุกขึ้นหนี ทำให้เขาจับแขนสองข้างของเธอแล้วขึงไว้บนที่นอนทำให้เธอต้องนอนราบไปกับที่นอน“ปล่อยนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้”“ร่างกายนี้ไม่โหยหาผมบ้างเลยเหรอ” ส่วนร่างกายของเขานั้นมันกำลังเต้นจนเนื้อสั่นเพราะความดีใจที่ได้ใกล้ชิดกับเธอ“ไม่” น้ำตาลตอบโดยไม่คิด ปากมักจะไวกว่าสมองเสมอ“งั้นเหรอ” ไคล์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จ้องมองคนที่เอาแต่โกรธเขาจนหน้าแดงไปถึงใบหู “งั้นลองดูกันมั้ยว่าร่างกายนี้จะตอบสนองยังไง”“พูดเรื่องอะไรของคุณ”พรึ่บ!!ไคล์ถกเสื้อนอนของน้ำตาลขึ้น เขาเหลือบมองท้องของเธอที่ถ้าสังเกตดี ๆ ก็จะเห็นว่ามันนูนขึ้นมานิดหน่อยตึก ตัก ตึก ตักแม้จะดีใจจนใจสั่นระรัวกับสิ่งที่เห็น แต่เขากลับเก็บอาการเพื่อให้เธอเข้าใจว่าเขายังไม่รู้เรื่องที่เธอท้อง สายตาของไคล์เลื่อนขึ้นไปมองบราเซียร์สีครีมที่ปกปิดเต้ากลมแทบไม่มิด“มันใหญ่ขึ้นจริง ๆ” เขาพึมพำพลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่“คนบ้า...” น้ำตาลที่สังเกตเห็นใบหน้าของคนที่กำลังคิดเรื่องลามกนั้นก็ต่อว่าเขาทันที “ถ้าคุณท

แสงแดดกำลังสาดส่องผ่านผ้าม้านเข้ามาในห้อง ไคล์ลืมตาตื่นเพราะแสงแดดที่ส่องเข้าใบหน้าของเขา เมื่อเห็นหญิงสาวที่มุดหน้าไปตรงอกกว้างนั้นก็ทำให้เขายิ้มกว้าง เพราะกลัวว่าน้ำตาลจะตื่นเขาจึงนอนนิ่ง ๆ แล้วมองเธออยู่อย่างนั้นไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้หลับสนิทขนาดนี้ แม้ว่าที่นี่เตียงจะแคบ เบาะไม่ได้นุ่มแต่นั่นก็ไม่ใชปัญหาเลย เขากลับหลับเต็มอิ่มและตื่นขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี ทำให้ตระหนักได้ว่าไม่ว่าจะนอนที่ไหน ถ้าได้นอนกับคน ๆ นี้เขาคงไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรอีกเมื่อคนในอ้อมกอดพลิกตัวหันหลังให้เขา มือหนาก็เลื่อนลงไปจับตรงหน้าท้อง เขาลูบมันเบา ๆ พลางฝังจมูกลงไปบนกลุ่มผมดำขลับของน้ำตาล นึกขอบคุณเธอในใจที่ยอมอุ้มท้องลูกของเขา“นี่คุณ” ทันทีที่ลืมตาตื่นน้ำตาลก็รีบผลักมือของเขาออกแต่ไคล์กลับขยับเข้าไปกอดเธอไว้แน่น“ผมขอโทษ”“จะบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคุณไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นเหรอ”“เปล่า” ไคล์ปฏิเสธ “ขอโทษที่ปล่อยให้กลับมาคนเดียว”“นั่นฉันต้องขอบคุณคุณมากกว่าที่ยอมปล่อยฉัน”“ผมไม่ได้อยากทำแบบนั้น”“หยุดพูดเรื่องที่มันผ่านมาแล้วเถอะค่ะ นี่มันกี่โมงแล้ว ฉันจะอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน”“ไม่ต้องทำ

“ผมรักคุณนะ”“ฮึก ๆ ๆ” นั่นยิ่งทำให้น้ำตาลร้องหนักกว่าเดิม“อย่าร้อง อย่าร้องสิ” ไคล์ตกใจที่อยู่ ๆ เธอก็ร้องไห้หนักขึ้น“คุณมันขี้โกง บอกรักฉันทำไม บอกทำไม” มือเล็กตีไปบนอกแกร่ง“ทำไม ไม่ชอบเหรอ ไม่อยากได้ยินคำนั้นจากปากของผมเหรอ”“คนโกหก ถ้าไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจะพูดออกมาทำไม”“หยุดร้องสิ” ไคล์จับมือของน้ำตาลมาวางบนอกของเขาน้ำตาลดึงมือกลับทันที ยิ่งเธอเห็นแหวนบนนิ้วกลางของเขายิ่งทำให้เธอโกรธเขาหนักกว่าเดิม“ถอยออกไปห่าง ๆ ฉันนะ”“...” คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากัน เขาเริ่มไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าเป็นอะไร เดี๋ยวร้อง เดี๋ยวโกรธ หรืออาการทั้งหมดนี้เป็นเพราะว่าเธอกำลังท้อง“ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”“คุณจะไล่ผมให้ออกไปข้างนอกเหรอ”“ก็ใช่ไง”ไคล์ไม่อยากให้น้ำตาลอารมณ์ไม่ดีไปมากกว่านี้ เขาเลยยอมเดินออกไปแต่โดยดี“จะไปหาใครก็ตามสบายเลย ฉันมัน...” เธอทรุดตัวลงนั่ง “ฉันมันบ้า”ทั้ง ๆ ที่ทำปากดีพูดออกไปว่าต่อให้เขาจะพาเธอเข้ามาในฐานะผู้หญิงลับ ๆ ของเขาก็ไม่เป็นไร แต่ความจริงแล้วเธอเสียใจมากพรึ่บ!!“เป็นอะไรครับ” ไคล์หันกลับมาแล้วเห็นน้ำตาลนั่งอยู่กับพื้นก็รู้สึกตกใจ คิดว่าเธอหน้ามืดแล้วล้มลงไป เขาจึงรีบเ