All Chapters of Hide Love ยั่วรักมาเฟียซ่อนใจ: Chapter 1 - Chapter 10

มือเล็ก ๆ เอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อของชายหนุ่มที่หลับสนิทด้วยมือที่สั่นเทา ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอจะเปลื้องผ้าผู้ชายตัวโตแบบเขาได้“หล่อขนาดนี้เลยเหรอ” เธอเพิ่งสังเกตเห็นใบหน้าของเขาชัด ๆ นิ้วเรียวไล่ไปตามส่วนต่าง ๆ บนใบหน้าของชายหนุ่ม แม้ว่าขนคิ้วของเขาจะดกดำแต่ก็มีรูปทรงที่ชัดเจน จมูกโด่งรับกับใบหน้า ปากได้รูปแถมยังแดงระเรื่ออีก “นี่มันฟ้าประทานชัด ๆ เฮ้ย!! ไม่ใช่เวลามาชื่นชมความหล่อของเขานะ”หญิงสาวลดมือลงจากใบหน้าของผู้ชายตรงหน้า แล้วมาสนใจเสื้อผ้าของเขาต่อกว่าจะจัดการกับเสื้อผ้าของเขาเสร็จก็เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน หลังจากนั้นเธอก็จัดการถอดเสื้อผ้าของเธอจนหมดโดยไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวเช่นกัน ร่างอรชรค่อย ๆ อิงแอบแนบชิดไปบนร่างเปลือยเปล่าของเขาที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่“แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วแหละ” เธอบอกตัวเอง “หวังว่าเขาจะไม่ฆ่าเราทิ้งตอนตื่นมานะ”ตาคู่สวยค่อย ๆ ปิดลง เธอได้แต่ปลอบตัวเองว่า ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าปล่อยให้น้องชายตกอยู่ในอันตราย นี่คือโอกาสเดียวที่เธอจะช่วยเขาได้ แล้วเหตุใดเธอจะต้องกังวลกลับสิ่งที่กำลังจะเกิด สำหรับเธอขอแค่ให้น้องชายปลอดภัยแค่นั้

เป็นเวลากว่าสามชั่วโมงแล้วที่สายตาคู่สวยเอาแต่จับจ้องไปยังหน้าจอโทรศัพท์ หากย้อนดูประวัติการใช้งานทั้งหมดบนโทรศัพท์มือถือของเธอคงไม่พ้นเพจต่าง ๆ มากมายที่สอนวิธียั่วยวนผู้ชาย และการแต่งตัวเพื่อมัดใจผู้ชาย“โอ๊ย!!! ทำไมมันยากขนาดนี้นะ นี่มันไม่ใช่ตัวฉันสักหน่อย” เธอดิ้นไปมาบนเตียงขนาดเล็กห้องเช่าขนาดเท่ารูหนูที่เธอพอจะหาได้หลังจากถูกส่งตัวมาซึ่งไม่ได้รับการอำนวยความสะดวกใด ๆ ทั้งสิ้น เป็นห้องเช่าเล็ก ๆ ที่มีแค่เตียงนอนและห้องนั่งเล่นภายในตัว ห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องก็พอให้คนตัวเล็ก ๆ อย่างเธอใช้สอย ทุกอย่างมันพอดีสำหรับคนหนึ่งคนเท่านั้น แต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญเพราะเธอใช้มันเป็นที่หลับนอนและเก็บเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุดเท่านั้น เธอจะเอาปัญญาที่ไหนไปเช่าห้องราคาแพงในเมื่อเงินเก็บเพียงเล็กน้อยที่เธอมีได้จ่ายดอกเบี้ยเงินกู้ไปหมดแล้วด้วยความสงสัยในรูปร่างหน้าตาของตัวเอง เธอลุกขึ้นแล้วเดินไปยังกระจกบานเล็ก หมุนซ้ายหมุนขวาเพื่อสำรวจรูปร่างและใบหน้าของตัวเอง“ฉันก็ไม่ได้ดูแย่นะ ออกจะสวย หมอนั่นสายตาไม่ดีหรือไง เสนอให้ฟรี ๆ แล้วยังไม่เอาอีก หรือจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ชอบผู้หญิง” แวบหนึ่งที่เธอมีความคิด

หมั่บ!!ไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้เดินเข้าห้องไปก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งจับต้นแขนของน้ำตาลไว้จากด้านหลัง ทันทีที่เธอหันกลับไปมองก็ได้เห็นว่าเขาคือคนคนเดียวกันกับที่ผลักไสเธอให้คนอื่นนั่นเองชายหนุ่มแอบตกใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวที่อยู่ตรงนี้ ตามเนื้อตัวนอกร่มผ้ามีรอยแดง ๆ ปรากฏให้เห็น คงเกิดจากการฉุดกระชากลากถูกันมา ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าน้ำตาลปฏิเสธคู่ค้าของเขา“คุณจะทำอะไร” ชายหนุ่มทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นไคล์“ผมเปลี่ยนใจแล้ว”“ได้ไงล่ะ ตั้งแต่ทำธุรกิจร่วมกันมา คุณไม่เคยกลับคำพูดสักครั้ง” เขาโวยวาย ในเมื่อยกให้เขาแล้วจะมาเอาคืนได้ยังไง“ครั้งนี้ผมวู่วามเกินไป” ไคล์แก้ตัวน้ำขุ่น ๆ แต่ในใจลึก ๆ กลับยอมรับว่าเขาวู่วามจริง ๆ นั้นแหละ“อย่าบอกว่าที่เธอพูดมาทั้งหมดคือเรื่องจริง” เขามองสลับกันระหว่างไคล์กับหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่ข้าง ๆ ไคล์“พูดว่าไงครับ”“เธอบอกผมว่า เธอกำลังทะเลาะกับคุณ”“ว่าไงนะ” ไคล์ตวัดสายตามองหญิงสาว ความรู้สึกผิดเมื่อก่อนหน้าก็มลายหายไป เธอเอาชื่อของเขาไปแอบอ้างได้ยังไง ความจริงเธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันด้วยซ้ำแล้วจะมีเรื่องอะไรให้ทะเลาะกันน้ำตาลหลุบตาต่ำล

วันต่อมา แม้ว่าจะมีความคิดหนึ่งที่ผุดเข้ามาในหัวของน้ำตาล ความคิดที่ว่าเธอไม่อยากทำ ไม่อยากมอบร่างกายให้คนที่เธอไม่ได้รัก และที่สำคัญดูเหมือนว่าเขาคนนั้นจะรังเกียจเธอเอามาก ๆ เลยด้วยซ้ำ แต่พอนึกถึงน้องชายเธอก็ต้องข่มกลั้นความคิดทุกอย่างไว้ เรื่องเดียวที่เข้ามาแทรกอยู่ในหัวคือเธอต้องทำแม้จะไม่อยากทำก็ตามน้ำตาลจึงตัดสินใจไปหาไคล์ที่บริษัทอีกครั้ง เธอจะต้องรีบทำมันให้สำเร็จ เธอไม่อยากใช้ชีวิตแสนลำบากอยู่ที่นี่ แค่อาทิตย์เดียวมันก็นานเกินไปแล้วสำหรับเธอ[หยุดก่อนครับ]น้ำตาลหันไปมองตามเสียง แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขาพูดว่าอะไรก็ตาม ชายในเครื่องแบบรีบวิ่งมาขวางหน้าของเธอไว้ เธอมองสำรวจการแต่งกายของเขา คงจะเดาไม่ยากว่าผู้ชายคนนี้คงจะเป็น รปภ.ของบริษัทแห่งนี้“...” น้ำตาลรอฟังว่าเขาจะพูดอะไรกับเธอ[ไม่ได้นะครับ บอสสั่งห้ามไม่ให้คุณเข้าไปในบริษัทอีก] เขาบอกเธอเป็นภาษาจีนเพราะหลังจากที่เธอเดินออกจากบริษัทเมื่อวาน ไคล์ได้สั่ง รปภ. รวมไปถึงเลขาของเขา ห้ามไม่ให้ผู้หญิงคนนี้ย่างกรายเข้ามาในบริษัทของเขาอีก มันอันตรายมากที่จะปล่อยให้เธอเข้ามาวนเวียนในพื้นที่ของเขา จนกว่าเขาจะสืบทราบว่าเธอเป็นใครมาจาก

[สวัสดีครับคุณไคล์]เจ้าของชื่อก้มมองคนที่ยืนแนบอกของเขาก่อนที่จะปรายตามองคนที่เอ่ยทักทายเขา“คุณ” น้ำตาลเรียกเขาสั้น ๆ เมื่อแหงนหน้าขึ้นไปเห็นหน้าเจ้าของร่างกำยำที่เธอถอยหลังชน ไม่รู้ว่าเขาเดินมาทางที่เธอยืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะก่อนหน้าเธอเอาแต่เถียงกับผู้ชายไร้มารยาทคนนี้จนลืมสังเกตน้ำตาลหันไปเผชิญหน้ากับเขา แต่ก็ไม่กล้าสู้หน้าเขาตรง ๆ เพราะเหตุการณ์เมื่อไม่กี่วันก่อนยังปรากฏอยู่ในหัว เธอจึงทำทีเสมองไปทางอื่น[เธอบอกว่าเธอเป็นแฟนของคุณ]ไคล์ตวัดสายตามองหญิงสาวทันที มันจะมากเกินไปแล้ว เธอกำลังทำให้เขาเสื่อมเสีย เพราะลูกค้าประจำของที่นี่ไม่มีใครไม่รู้จักแฟนของเขา ผู้หญิงคนนี้ยิ่งนับวันยิ่งวุ่นวายกับชีวิตของเขา“...” น้ำตาลหลุบตาต่ำลง เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นบอกอะไรกับเขา ถ้าเกิดบอกทุกอย่างที่เธอแอบอ้างไปล่ะ แล้วเธอจะทำยังไง เขาต้องโกรธเธอมากแน่ ๆเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นตามรูขุมขน เธอรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ แปลก ๆ ไม่รู้เป็นเพราะอาการป่วยที่ยังไม่หายดี หรือแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป หรือแท้ที่จริงแล้วเธอกลัวคนตรงหน้ากันแน่มือที่จับขอบโต๊ะกำแน่น ดูเหมือนตัวเธอจะโงนเงนไปมาจนเจ้าของร่า