All Chapters of เมียเสือ: Chapter 101 - Chapter 110

"ซานย์!" ภพนิพิฐเบิกตาโพลงในยามที่ดวงตาคมกริบประสานเข้ากับร่องรอยบาดแผลบนใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนรักนานแล้วที่ไม่ได้พบหน้ากัน ซานย์โลดแล่นอยู่ในวงการแพทย์ที่ต่างประเทศ เจ็ดปีก่อนแพทย์หนุ่มสูญเสียมารดาไปกับโรคร้าย ส่วนผู้เป็นพ่อมีภรรยาใหม่ ซานย์รับบทพี่ชายที่ดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวอย่าง 'ซาเฟียร์' เสมอมาทุกอย่างราบรื่น ปราศจากปัญหา ทว่า ซานย์วัยสามสิบต้นๆ นอกจากจะมีตำแหน่งของแพทย์ที่เชี่ยวชาญ แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าหนุ่มหล่อมีดีกรีเป็นเจ้าของโรงพยาบาลตอนนี้ความขัดแย้งกำลังเกิดขึ้น เมื่อ 'เฮเลน' บิดาที่ร้ายกาจในสายตาของลูกๆ กำลังลุ่มหลงในตัวภรรยาใหม่พร้อมทั้งลูกเลี้ยงจนคิดที่จะรวมโรงพยาบาลที่แม่ของพวกเขาคือผู้สร้าง กับโรงพยาบาลที่คนพวกนั้นก่อตั้งขึ้นมาใหม่ ซึ่งไม่สามารถเทียบกับโรงพยาบาลของพวกเขาได้การชุบมือเปิบ หวังที่จะฮุบสมบัติมันไม่ได้ง่าย ซานย์ต่อต้านทุกวิถีทาง และเหมือนว่า พ่อผู้ให้กำเนิดของพวกเขากำลังเล่นแรงสัปดาห์ก่อนเขาถูกลอบทำร้าย แน่นอนว่าการเจ็บตัวเล็กๆ น้อยๆ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ของลูกผู้ชาย ดังนั้นคนพวกนั้นจึงเล็งเป้าหมายไปที่น้องสาวของเขาแทนทั้งที่ซาเฟียร์ คือลูกสาวเพียงค

"มานี่" ข้อมือของซาเฟียร์ถูกกระชากอย่างแรง ส่งผลให้ร่างบอบบางที่บนเนื้อตัวฉีดน้ำหอมพรมร่างจนหอมฟุ้งปลิวตามแรงดึงบ่อยครั้งที่หญิงสาวนิ่วหน้า หากเทียบระหว่างผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอในตอนนี้กับเฮียซานย์ผู้แสนดี ซานย์อบอุ่นกว่าเยอะ เยอะจนเขาคนนี้ไม่อาจเทียบติดได้เลยปึก~"โอ๊ย หนูเจ็บนะ" มือเรียวยกขึ้นลูบก้นของตัวเองป้อยๆ เมื่อถูกผลักเข้าใส่โซฟา ขณะที่คนลากเธอให้กลับขึ้นมายังห้องพักอีกครั้งได้แต่เท้าสะเอวมอง"ที่นี่ในเวลากลางคืนมันอันตรายสำหรับเธอเกินไป ถ้าจะให้แนะนำ เธอไม่ควรออกจากที่นี้หลังเวลาสองทุ่ม""อะไรนะคะ แบบนี้มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ""ฉันยังไม่ได้รับการติดต่อกลับจากพี่ชายของเธอ ฉันไม่รู้ว่าการที่ซานย์เดินทางมาส่งเธอด้วยตัวเอง มันทำให้เกิดปัญหาเพราะฝ่ายนั้นสงสัยหรือเปล่า เราต้องรอคำตอบ เพราะฉันไม่อยากเสี่ยงจนกลายเป็นคนผิดคำพูดกับเพื่อนตัวเอง""หนูออกห่างเฮียซานย์มาไกลขนาดนี้แล้ว หมายความว่าการมาอยู่ที่ประเทศไทยหนูจะยังไม่มีอิสรภาพเหมือนเดิมงั้นเหรอคะ""คนที่ดูแลเธอคือฉัน ฉันต้องทำทุกอย่างให้มันรอบคอบและรัดกุมที่สุด""ไม่เลยค่ะ พี่ภพไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น""เอาแต่ใจตัวเอง

ซาเฟียร์มองตามแผ่นหลังแกร่งไปจนสุดสายตา กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่หอมฟุ้งผ่านหน้าเมื่อสักครู่เริ่มจางหาย ไม่นานเกินรอก็มีกลิ่นหอมของอาหารที่ลอยมาแตะจมูกแทนคนหิวลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ขาสวยก้าวออกไปที่เบื้องหน้าอัตโนมัติ หิวเกินกว่าจะปากแข็งและทนหิวได้จริงๆหนุ่มหล่อปรายตามองคนตัวเล็กเพียงนิดขณะหยิบถ้วยข้าวสวยออกมาจากตู้เย็น เปิดฝาก่อนจะนำเข้าไมโครเวฟ จากนั้นก็หันไปจัดการกับไข่เจียวบนกระทะที่สุกและฟูได้ที่ ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั้งห้องครัว"ซานย์ทำอาหารเก่ง หมอนั่นคงทำให้เธอกินอยู่บ่อยๆ" ซาเฟียร์พยักหน้าน้อยๆ เมื่อเขาเอ่ยถึงพี่ชายของเธอ"เฮียซานย์เก่งทุกอย่าง เป็นหมอผ่าตัดที่เก่งมาก และเป็นผู้บริหารของโรงพยาบาลที่ไม่เคยเอาเปรียบใครเลย ทุกคนรักเฮียและชื่นชมเฮีย เฮียมักช่วยคนอยู่เสมอ""เธอก็ควรเอาแบบอย่างพี่ชายของเธอ ซานย์เล่าเรื่องราวในครอบครัวให้ฉันฟังอยู่บ้าง ในเมื่อคนเราไม่สามารถฆ่าแกงกันให้ตายเหมือนผักปลาได้ง่ายๆ เธอก็ควรเข้มแข็งและดูแลตัวเองให้ดี เพราะหากเธอเก่งและแกร่งได้แบบนั้น ซานย์คงจะสบายใจขึ้นเยอะเลย""...""นี่ข้าวของเธอ" ข้าวสวยร้อนๆ ถูกเทใส่จานกระเบื้องอย่างดี ขณะที่อีกจานเป็นไข

แป๊ะ~"นี่แหนะ""โอ๊ยไอ้ซัน ฟาดลงมาได้ เจ็บนะเว้ย!""ใครสอนให้บ้าผู้ชาย นิสัยไม่ดี" ซาเฟียร์คลี่ยิ้มให้กับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าแม้จะเพิ่งรู้จักกัน แต่เธอกลับดูออกว่าหญิงสาวโก๊ะๆ เฮฮาอย่างบะหมี่นิสัยดี ที่พูดเมื่อกี้ก็แค่หยอกเล่นเท่านั้นเอง"อย่าถือสา เรากับยัยนี่เล่นกันแรงๆ แบบนี้แหละ""ฉันจะฟ้องพ่อ""จ้างให้พ่อเธอก็ไม่ว่าอะไรฉันอยู่ดี""นี่ คิดว่าพ่อฉันจะเข้าข้างหลานอย่างแกมากกว่าฉันที่เป็นลูกสาวรึไงยะ""เออ!""สองคนนี้ดูสนิทกันจัง บ้านอยู่ใกล้กันเหรอ""เป็นลูกพี่ลูกน้องกันอ่ะ พ่อยัยนี่กับแม่ของเราเป็นพี่น้องกัน""อ้อ...ถึงว่า ดูสนิทกันมากเลย""แบบนี้แหละ คบกับพวกเราไม่มีอะไรมาก บ้าๆ บ๊องๆ แบบนี้ตลอดกาล" ซาเฟียร์ยิ้มรับ ได้โอกาสแลกเบอร์แลกไลน์ เอาล่ะ จากนี้เธอจะไม่เหงาแล้วนะซาเฟียร์บ่ายสามโมงพอดีเป๊ะที่รถยนต์คันหรูของภพนิพิฐเลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าคณะ ซาเฟียร์รั้งสายกระเป๋าขึ้นคล้องบ่าก่อนจะหันไปบอกลาเพื่อนๆ ในเวลาต่อมา"ฉันกลับแล้วนะ พรุ่งนี้เจอกัน อยากไปกินส้มตำร้านที่ไปกินวันนี้อีก มันดีมาก" เสน่ห์แพรวพราวในหน่วยตากลมสวยส่งผลให้หัวใจแกร่งของหนุ่มหล่อเดือนคณะเต้นแรง แม้แต่บะหมี่เอ

"มากินข้าว" เจ้าของคอนโดหรูร้องบอกคนที่หน้าตึงเพราะไม่พอใจขณะวางจานลงบนโต๊ะสำหรับทานอาหารซาเฟียร์สูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ ทั้งที่อยากประชดประชันกลับไปว่าไก่ย่างส้มตำที่ซื้อมาเธอไม่อยากกินแล้วแต่พอคิดได้ว่าแค่นี้เขายังรำคาญเธอจะแย่ หากเธอทำตัวมีปัญหา เขาคงเกลียดเธอมากกว่านี้!หญิงสาวจำต้องเดินกลับมาที่โต๊ะอาหารอย่างจำใจ มือเรียวตั้งท่าจะคว้าถุงส้มตำมาแกะ ทว่าเธอช้ากว่าคนตัวโต เข้ารั้งถุงส้มตำเข้าหาตัวก่อนจะเป็นฝ่ายลงมือแกะด้วยตัวเองภาพซ้อนของเฮียซานย์ประเดประดังเข้ามาในหัว เฮียซานย์มักทำแบบนี้ แบบที่ผู้ชายตรงหน้าของเธอกำลังทำเฮียซานย์ชอบเอาใจน้อง ชอบเป็นฝ่ายลงมือทำทุกอย่างให้น้อง เธออาจจะเคยชินกับภาพแบบนั้นมากกว่าการถูกต่อต้านแบบนี้"มองอะไร" ในยามถูกถามและถูกดวงตาคมกริบจ้องมอง ซาเฟียร์เบือนหน้าออกไปทางอื่นทันที"หนูแค่คิดถึงพี่ชายของหนู ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ!" คนฟังเค้นเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆเขาเองก็มีงานที่ต้องทำ ไม่ได้ชอบมาตามเอาอกเอาใจใครเหมือนกัน!มหาวิทยาลัย"ไอศกรีมกะทิสดร้านนี้ รสชาติเด็ดว่าไม่ได้เลยนะ""เพราะกินเก่ง กินไม่เลือกไงล่ะตัวถึงกลมแบบนี้""ไอ้บ้าซันนี่!" ซาเฟียร์อมยิ้