All Chapters of เมียเสือ: Chapter 1 - Chapter 10

"หยอก" หญิงสาวในชุดเดรสสีดำ ด้านบนช่วงหน้าอยู่ในระดับเนินอกอวบ ทว่าด้านหลังคว้านลึกอวดแผ่นหลังขาวเนียน แม้ระดับความยาวจะเลยเข่า แต่เธอใส่ชุดนี้แล้วเซ็กซี่เป็นบ้า"เพื่อนเล่นเหรอวะ คิดว่าฉันตลกด้วย?""เลิกทำหน้าบึ้งได้ปะ คนอื่นอาจจะบอกว่านายหล่อนะ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นนะภู คนอย่างไอติมไม่มีทางหลงลุคของผู้ชายแบดๆ แบบนายภูหรอก" "มั่นหน้าจนหมั่นไส้ จะเดินออกจากผับสวยๆ หรือจะให้ลากออกไป""ภูพิงค์!" "ก็เอาดิ ฉันนี่ก็พร้อมตลอดเวลา" คนฟังดันแผงอกแกร่งออกห่าง มือบางยกขึ้นสางผมตัวเองลวกๆ อวดลำคอระหง และไอ้ตาหวานหยาดเยิ้มเพราะเมาเขานี่ก็โคตรไม่ชอบเลย"หยุดทำไมอ่ะ เต้นต่อดิ" "แก ว่าแต่..." ของขวัญ เพื่อนสนิทของไอติมเลิ่กลั่ก การปรากฏตัวของหนุ่มหล่ออย่างภูพิงค์มันไม่ใช่เรื่องที่ปกติหรอกมันดูเหมือนหวงจนออกนอกหน้า เหมือนว่าสองคนนี้จะมีซัมติงอะไรกัน เพียงแต่ไอติมไม่เปิดเผยให้เพื่อนสนิทอย่างเธอรู้ก็เท่านั้นเอง"อย่าเวอร์ได้ปะขวัญ นั่นเพื่อน ไม่ใช่ผัว ทำไมฉันต้องแคร์อ่ะ" คนฟังหน้าตึงขึ้นมาทันที ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์กอดอกฟัง"ยัยไอ แต่ว่าเพื่อนแกหล่ออ่ะ แค่เพื่อนจริงปะ" กะเพรา ถามขึ้นบ้าง ภ

ไอติมเดินมาทิ้งตัวลงบนที่นอนกว้าง จ้องมองหน้าประตูห้องน้ำตาละห้อยการทำตามความฝัน นั่นคือการเป็นดีไซเนอร์ออกแบบเสื้อผ้าสวยๆ เก๋ๆ ตามประสาผู้หญิง นั่นคือความฝันของเธอ ซึ่งไอติมสมหวัง เธอมีห้องเสื้อที่เป็นของตัวเอง ดูสวย ดูหรู แต่ใครจะรู้ว่าพื้นที่ตรงนั้นเธอยังคงผ่อนอยู่แม้จะไม่เคยขาดส่งเลยสักเดือน แต่อนาคตใครจะรู้ เมื่อวานนี้เธอไปปรึกษาแพทย์เฉพาะทางเกี่ยวกับโรคที่พ่อของเธอเป็นอยู่ หากการผ่าตัดผ่านพ้นไป สถานีต่อไปก็คือการคีโมและฉายแสง มะเร็งต่อมน้ำเหลืองระยะที่สาม แม้คุณหมอจะให้กำลังใจว่าเราอาจจะยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็งได้ แต่อีกเสียงที่บังเอิญได้ยินคนที่เป็นโรคนี้พูดคุยกันในพื้นที่ของโรงพยาบาลอยู่ไม่นานก็คงตาย! อนาคตมันเป็นของที่มองไม่เห็นไหม เลี้ยงลูกสองคนมาจนโตพ่อของเธอยังทำได้ หาเงินมารักษาพ่อ ทำทุกหนทางที่สามารถทำได้ คนอย่างไอติมนี่แหละจะทำเพื่อพ่อเอง!"เป็นไร ทำไมนั่งเหม่อ" คนตัวโตที่พึ่งก้าวขาออกมาจากห้องน้ำร้องถาม ความกังวลบนใบหน้าจิ้มลิ้มมันทำให้เขาอยากอ่านใจเธอมากๆ อะไรกันนักกันหนา พักนี้ทำไมถึงดูแปลกไป!"มองไร ไม่เคยเห็นคนหล่อ?""พอเถอะภู มั่นหน้าไปละ" ไอติมยกม

"เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอก อ้อนี่ ตอนที่แกถ่ายแบบฉันแอบคุยกับพี่ขิมอยู่นะ นางบอกว่าหน้าแกหุ่นแก ทุกอย่างที่เป็นแกเนี่ยเอาดีด้านนี้ได้เลยนะ ถ้าแกสนใจรับงานต่อเดี๋ยวพี่สาวฉันจัดการให้""ฝากขอบคุณพี่ขิมด้วยนะขวัญ ที่จริงจากนี้ฉันก็ต้องใช้ตังค์อยู่เหมือนกัน เอาเป็นว่าฉันจะเก็บข้อเสนอของพี่ขิมไปพิจารณา""ดีจ้ะ ถ่ายแบบไม่กี่ครั้งรับเงินเป็นแสนๆ ถ้าฉันเบ้าหน้าเหมือนแก มีอูมๆ เหมือนแก คอยดูเถอะ แม่จะเป็นคนที่สวยและรวยมาก""จ้ะ แม่คนสวย" ไอติมหยอกเย้า พลอยทำให้คนที่กำลังถูกหยอกระบายเสียงหัวเราะออกมาเบาๆส้มตำรสเด็ดและไก่ย่างพร้อมทั้งข้าวเหนียวร้อนๆ ถูกนำมาเสิร์ฟ ความที่บรรยากาศมันได้ อาหารก็ช่างยั่วน้ำลายไอติมล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า ความว่างเปล่าบนหน้าจอโทรศัพท์ทำหญิงสาวใจหายเล็กน้อยแต่จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้แปลกหรอกที่ทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้ แม้เธอจะเผลอคาดหวังอะไร แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมาคิดใหม่ สิ่งที่เธอคิดมันไม่มีวันเป็นจริง"ไอ พี่ขิมไลน์มาบอกว่าจะโปรโมตงานวันนี้หน่อย ขอแท็กเฟซบุ๊กแกได้ปะ""ได้สิ ไม่มีปัญหา" ไอติมตอบกลับมาทันที แน่นอนว่าเธอไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างมันคือการทำงาน

ผัวะ!"เขาเรียกว่าเกรงใจ ลูกกูก็ยังเด็กอยู่ไหม" ฝ่ามือของเฮียผู้มีทายาทเป็นแฝดสองฟาดลงที่หน้าผาก ครั้นพอนึกถึงใบหน้าจิ้มลิ้มของหลาน ภูพิงค์รีบดับบุหรี่ทันทีเช่นกัน"โทษครับ เฮียค่อยเปลี่ยนเสื้อเอาละกัน เดี๋ยวเจ้รักกับหลานๆ โกรธภู""เออ" ภูมิรพีขานรับในลำคอเบาๆ ตั้งแต่วินาทีที่น้องคนสุดท้องก้าวขาเข้ามาในบ้านแม้กระทั่งมื้ออาหารตอนเย็นผ่านพ้นไป ภูมิรพีสรุปได้ว่าวันนี้ไอ้แสบของบ้านแปลกไป"เป็นอะไรของมึง วันนี้ก็ทิ้งงานแล้วหายหัวไปทั้งวัน" ภูมิรพีปรายตามองน้องชายคนกลางบ้างหากเรื่องที่ภพนิพิฐพูดเป็นจริง ท่าทีแปลกๆ ของไอ้แสบมันก็คงมีเหตุผลและที่มาที่ไปจริงๆ"หงุดหงิด""เรื่อง?""ทุกเรื่องแหละ ขวางหูขวางตา อะไรมันก็ดูน่าเบื่อไปซะหมด""มันก็ต้องมีเหตุผลหลักๆ ปะ อยู่ดีๆ คนเรามันจะมารู้สึกขวางหูขวางตาเอาเลยแบบนั้นมันไม่ได้ปะ""ขี้เกียจหาเหตุผลอ่ะ เฮียๆ ปล่อยผ่านได้ปะ"สองหนุ่มผู้ที่ศักดิ์เป็นพี่มองหน้ากัน ชักอยากรู้แล้วสิว่าเหตุผลที่ทำให้ไอ้แสบหงุดหงิดมันคืออะไร"กินเหล้าไหม เดี๋ยวกูเปย์ ผับเดิมที่มึงเคยพากูไปก็ได้""เอาเวลาไปนอนกอดเมียดีกว่าไหม ภูไม่มีอารมณ์กินเหล้าอ่ะ""อกหัก?""จิ๊ ภูเพิ่งรู