"คบเพื่อนกลุ่มนั้นนานแค่ไหนแล้ว ทำไมฉันไม่รู้" ภูพิงค์ก้าวขาขึ้นเตียงบ้าง สอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน เหมือนผัวเมียกันเป๊ะ! "คบนานแล้ว ผมสั้นๆ เซ็กซี่ๆ ชื่อกะเพรา ผมยาวๆ ลอนๆ ชื่อของขวัญ เพื่อนสนิทฉันนิสัยดีทั้งคู่" "แล้วโสดแพ็กคู่ปะ?" "อยากโดนเข่าคู่กระแทกหน้าปะภู อดอยากนักก็ไปหากินไกลๆ เถอะไป" "เกรี้ยวกราดนี่หึงใช่ไหม?" หนุ่มหล่อยักคิ้วอย่างสบายใจ ทว่าคำพูดที่ดังขึ้นใหม่กลับทำให้เขาหน้าตึง "ไม่หึง มึงมีใหม่ก็แค่ไม่ต้องมีกู!"
View More"ภู อื้อออ!" ร่างแบบบางโยกคลอนอย่างหนักในยามที่คนตัวโตถาโถมแรงกายเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง
นิ้วยาวทั้งสิบบีบเคล้นที่ประทุมถัน ความเสียวซ่านที่ได้รับส่งผลให้ภูพิงค์ออกแรงบีบกระทั่งเนินเนื้อขาวอวบเบียดออกมาตามซอกของนิ้วมือ "แบบนี้ชอบไหมไอ" ถามไปพลางโน้มลงไปกดจูบที่เรียวปาก หงุดหงิดทุกครั้งที่เขาเผลอทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหน ตามประสาคนโสด เวลาอยากก็อาจจะปลดปล่อยบ้างกับคนที่ถูกใจและเต็มใจ แต่กรณีนี้ คนที่ครางอยู่ใต้ร่างของเขาตอนนี้ ไอ หรือ ไอติม เธอเป็นเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน เขาไม่เคยคิดที่จะยุ่งกับเพื่อน เพราะเวลาเบื่อมันอาจจะสร้างปัญหา กับไอติมเขาพลาดว่ะ ครั้งแรกน่ะเมาทั้งคู่ ดีอยู่ที่ตื่นมาแล้วอีกฝ่ายไม่ซีเรียสอะไร '...ช่างมันเถอะ ต่างฝ่ายต่างเมา ว่าแต่ ป้องกันใช่ไหม?' คำถามแบบชิวฉิบหาย แม้ว่าคำถามมันจะโอเคทั้งสองฝ่าย แต่ก็กล้าพูดได้เต็มปากว่าคำพูดเหล่านี้จากปากของผู้หญิง เขาไม่เคยเจอ 'ถุงยางอยู่ในถังขยะ' 'อ้อ เค' 'ครั้งแรกนี่ ทำไมไม่ห้ามวะ' 'เมาอ่ะ ช่างเถอะ ทีหลังก็อย่าปล่อยตัวให้เมาแบบนี้อีกก็แล้วกัน หากเป็นผู้หญิงคนอื่นระวังซวย' 'ไม่เสียดาย?' 'โตป่านนี้แล้วไหม มันเป็นเรื่องปกติแหละ' 'ไขว่คว้าหาตลอดแหละผู้หญิงที่คิดแบบนี้ ส่วนมากเจอแต่แบบที่ได้แล้วเรียกร้อง ของแบบนี้มันต้องโอเคทั้งสองฝ่ายอ่ะนะ' 'สบายใจเถอะน่า ฉันไม่ได้คิดที่จะเรียกร้องอะไร' 'แบบนั้นก็แสดงว่ามีครั้งต่อไปได้อ่ะดิ?' '...อือ แต่มีข้อแม้นะ' 'ว่ามา' 'เมื่อไหร่ที่ฉันบอกว่าพอ ระหว่างเราเป็นอันว่าพอ!' เป็นคำขอที่เขาไม่ซีเรียส แน่นอนว่าเขาตอบตกลงทันที บางทีเขาต่างหากที่อาจจะเป็นฝ่ายบอกว่าพอ! "จะ จุก ภู!" ไอติมเหลือบตามองที่จุดเชื่อมต่อ พบว่าคนตัวโตอัดกระแทกแกนกายใหญ่เข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง หน้าอกใหญ่กระเพื่อมตามซ้ำๆ แต่เหมือนว่ายิ่งเธอรู้สึกจุก อีกฝ่ายกลับยิ่งพอใจ "อ๊าส์!" ภูพิงค์เชิดหน้าพร้อมกับยกมือขึ้นมาเสยผมที่ตกลงมาปรกที่หน้าผากลวกๆ ร่วมชั่วโมงที่หนุ่มหล่อบรรเลงเพลงรัก ยิ่งขยับก็ยิ่งมันส์ ทั้งที่กับคนนี้ก็หลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็ยังแน่นฉิบหาย สรีระบนเรือนร่างโคตรลงตัว ขาวอย่างกับหลอดนีออน หน้าตาก็โคตรสวย จะว่าไปแล้ว เขาเองก็เกิดมาโชคดีอยู่เหมือนกัน ไม่บ่อยเท่าไหร่นักที่จะเจอของดี! "จะเสร็จ อ๊ะ! อ๊ะ!" "ซี้ดส์! พร้อมกัน" พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ สะโพกสอบขยับรัวเร็วถี่ยิบ กระทุ้งความใหญ่โตเข้าไปในร่องแคบในจังหวะที่เร็วและแรง ยิ่งอีกคนตอด เขาก็ยิ่งเร่งจนสุดตัว หนุ่มหล่อเชิดหน้า เปล่งเสียงครวญครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น สุดท้ายก็พาคนใต้ร่างไปแตะที่ขอบสวรรค์ในเวลาพร้อมกัน "อ๊ายยยยย/อ๊าาาาาาส์!!" นิ้วยาวถอดความใหญ่โตออกมาจากช่องทางรักตามด้วยการถอดเครื่องป้องกัน ไร้คำพูดที่หลุดออกมาจากเรียวปากบาง ภูพิงค์เดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองทันที ไอติมทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ดวงตากลมสวยเกลือกกลิ้งไปมาอย่างคนที่กำลังใช้ความคิด สุดท้ายความคิดเหล่านั้นก็ถูกกลบด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา มือเรียวคว้าขึ้นมาปลดล็อก ข้อความบนหน้าจอทำใจดวงน้อยกระตุกวูบ สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องข่มความรู้สึกทุกอย่าง ฝืนให้ใบหน้าคงความเรียบเฉย ยอมเดินไปคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเมื่ออีกฝ่ายเดินออกมา "ไปไหน!" ภูพิงค์ละสายตาออกจากโทรศัพท์มือถือเมื่อพบว่าร่างแบบบางเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อครอปสั้นอวดหน้าท้องแบนราบ รับกับกางเกงยีนส์ขายาวอวดขาสวย ผมยาวสลวยปล่อยลงที่กลางหลัง ใบหน้าสะสวยแต้มเครื่องสำอางบางๆ เท่านั้น 'ไอติม' ก็ดูโดดเด่นสะดุดตา "ไปธุระ" "เที่ยงนี่นะ?" "อือ" คำตอบสั้นๆ ทำหนุ่มหล่อหรี่ตามอง ภูพิงค์ดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มเป็นเชิงใช้ความคิด ไม่นานก็หยัดตัวลุกตาม "จะกลับมาอีกไหม" "อยากให้กลับ?" หญิงสาวยอกย้อนพลางจ้องใบหน้าหล่อเหลา "แค่ถาม" "ก็นึกว่าคิดถึงจนนอนไม่ได้ถ้าฉันไม่กลับมา" "ไร้สาระว่ะ" "เหอะ" ไอติมเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ก็แค่เพื่อนที่ทำกันมากกว่าเพื่อน ถึงอย่างนั้นสถานะก็ไม่ได้เกินเพื่อน จะเอาอะไรมาสำคัญ "นายอ่ะ จะกลับมาอีกป่าว?" "ไม่มั้ง ว่าจะกลับไปนอนบ้าน คิดถึงหลาน" "รักหลาน เห่อหลาน อารมณ์แบบอยากมีลูกเป็นของตัวเองป่าว?" "บ้าน่า ไม่เคยคิดแบบนั้นหรอก อายุแค่นี้จะรีบไปไหน" "นั่นดิ ผู้ชายอย่างนายคงไม่คิดที่จะหยุดอยู่ที่ใคร" "มาอารมณ์ไหน?" ถามออกไปพลางกวาดสายตาไปตามดวงหน้า ผู้หญิงคนนี้แปลกมากกว่าใคร และเหมือนว่าจะอ่านยากมากกว่าใครๆ ด้วยเช่นกัน "พูดไปงั้น ไปแล้วนะ คงไม่ได้เจอกันสักสองสามวันแหละ" ไอติมกดยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินไปคว้ากระเป๋าสะพายข้าง "จะกลับไปค้างที่บ้าน?" "ใช่ไง ถ้าไม่ใช่แล้วจะให้ไปนอนไหนอ่ะ" "ก็อย่าให้รู้ว่าไปนอนที่อื่น" คนฟังหันกลับมาสบตา ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างดี "ที่พูดนี่เป็นเพราะหวง?" "เตือนเพราะห่วง สุดท้ายก็เพื่อนกันอยู่ดี!" ------ ฝากภูพิงค์ไว้ในอ้อมกอดของทุกคนด้วยนะคะ หวงความโสดอันนั้นรู้แหละ แต่เหมือนว่าแอบหวงเพื่อนอยู่นาา 5555"ห้องสวยดีนะ หอมมากด้วย" ภูพิงค์เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทั้งที่จริงเขาควรยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ทุกอย่างมันค่อนข้างได้ดั่งใจเธอไม่กลับไปคอนโดฯ ของเขา แต่ยอมให้เขามานอนค้างที่นี่ด้วยได้ แล้วเขาจะเคลียดไปทำไม สุดท้ายแล้วนอนที่ไหนก็ได้เหมือนกันสาเหตุที่ควรยิ้มแต่ยิ้มไม่ออก ยอมรับว่าแอบหงุดหงิดเมื่อก้าวเข้ามาในห้องเสื้อของไอติมแบบจริงจัง เขากลับพบว่ารอยต่อระหว่างห้องเสื้อขนาดใหญ่หรูหราสามารถก้าวผ่านเข้ามาในโซนส่วนตัวได้ในนี้มีห้องนอน มีของใช้ที่เป็นของส่วนตัวของเธอ เขารู้สึกว่าที่ทำงานและที่พักมันอยู่ใกล้กันเกินไป มันสะดวกจนแอบหงุดหงิดเขาคงหงุดหงิดไม่น้อย หากมีใครคนอื่นได้มาอยู่ตรงจุดนี้ จุดที่เขากำลังยืน!"โอ๊ยภู! ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ เดี๋ยวข่วนหน้าให้""อะไรวะ ก็แค่ช่วยถอดชุดปะ""ฉันพึ่งก้าวขาเข้ามาในห้องปะ ใจร้อนอะไรขนาดนั้นวะ" "เออ อยากเว้ย อยากมาก บอกตรงๆ แบบนี้จบไหม" ไม่ว่าเปล่า ภูพิงค์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตก่อนจะกระชากออกจากลำตัวตามด้วยการโยนมันออกไปให้พ้นทางร่างสูงขยับเข้าเบียดร่างเล็ก มือหนาตั้งท่าจะรั้งขาสวยขึ้นมาเกี่ยวเอวสอบท่าเดียว"ภู!" "เตียง ระเบียงหรือโซฟาดีไอ" "เป็
แสงไฟในเวลากลางคืนโดดเด่นจนไอติมต้องล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า กดวิดีโอถ่ายภาพในระหว่างที่กำลังเดินทาง"ไอ" "อืม ว่า""ไหนๆ ก็นั่งรถมาด้วยกันแล้ว กลับด้วยกันเลยได้ปะ" มือหนาวางหมับที่ต้นขาขาว ไอติมปรายตามองคนข้างๆ ทันที"ความถึงเนื้อถึงตัวเนี่ยไม่เคยแผ่วเลยนะ""เมื่อคืนนอนไม่หลับเลยว่ะไอ" "เพราะ?""เธอไม่อยู่มั้ง" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งท่องไว้ไอติม หมอนี่มันเจ้าเล่ห์ มันเกินใครแบบที่ไม่เคยมีใครเกินมัน! "ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลยนะ" "กำลังหลอกล่อให้ฉันติดกับดักนายอยู่สินะ" "ไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า ไว้ใจฉันบ้างได้ปะ ตอนนี้ฉันไม่มีใครนอกจากเธอเลยนะ" "ตลกว่ะภู เรารู้จักกันมากี่ปี ใกล้ชิดกันมาก็ตั้งเท่าไหร่ คิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอว่าตอนที่นายจะหลอกล่อผู้หญิงที่สวยสะดุดตาให้มาติดกับดัก นายมักใช้คำพูดแบบไหน ฉันรู้ทันหรอกย่ะ" "คิดมากเกินไปปะ ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่จะจับจูบแม่ง" "หยุดความคิดไว้แค่นั้นเถอะ รีบขับรถไปเลย" ภูพิงค์ทำหน้างอ ถึงอย่างนั้นการวิ่งทางตรงมันก็ทำให้เขาวางมือที่ต้นขาขาวของเธอได้ต่อเอาวะ วินาทีนี้ได้แค่ลูบกับคลำก็เอา!"เมื่อกี้ว่าไงนะ มันเป็นกับดักที
"บอกแล้วไหมว่าฉันไม่เคลิ้ม ถอยดิ ปล่อยหลานไว้คนเดียวไม่ใช่เรื่องดี" ไอติมปัดท่อนแขนแกร่งออกห่างก่อนจะเดินนวยนาดผ่านหน้าหนุ่มหล่อไปทันที"เขินอ่ะดิ"ภูพิงค์ระบายรอยยิ้มออกมาอย่างชอบใจ กลิ่นหอมๆ บนตัวเธอ ไหนจะรสจูบหวานๆ นั่นยังคงติดตรึงคิดถึงว่ะ รู้สึกว่าคิดถึงเธอฉิบหาย งงเหมือนกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง คนอย่างภูพิงค์ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย!ในเวลาหกโมงพอดิบพอดีที่ภูพิงค์พาหลานกลับมาส่งที่บ้าน ครั้งนี้เขาไม่คิดที่จะปล่อยให้ไอติมรอในรถแบบตอนแรก น่าแปลกที่เขาอยากให้เธอลงไปด้วย และเขาก็ตั้งใจจะทำให้สำเร็จแบบที่หวังจริงๆ"อุ้มหลานช่วยหน่อย เดี๋ยวฉันถือกระเป๋า" "อ้าว ทำไมตอนแรกทั้งอุ้มหลานและถือกระเป๋าได้ล่ะ" "ฉันยอมรับว่าเธอสวยก็ได้นะ แต่คนสวยไม่ควรใจดำนะ" ไอติมกัดปากตัวเองเบาๆ รอยยิ้มเล็กๆ บนมุมปากของเขามันทำให้เธอคิดว่าเขากำลังมีแผน แผนอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าน่าจะมีแน่ๆ"อยากชวนฉันเข้าบ้านเหรอ?""ถ้าตอบว่าใช่ล่ะ" คำตอบที่ตรงไปตรงมาสร้างความงุนงงมากกว่าเก่า ไอติมมองเข้าไปในบ้าน รู้สึกหวาดระแวงยังไงชอบกล"กลัวฉันทั้งที่อยู่ด้วยกันทั้งคืนออกบ่อยนี่นะ?""อย่าพูดเยอะได้ปะ หน้านายใน
"อย่ามาพูดจาหวานๆ ฉันไม่หลงคารมของนาย" "เหอะ..." ภูพิงค์ถึงกับเค้นเสียงหัวเราะ พอพูดอะไรที่เหมือนจะเข้าท่าหน่อยก็ทำทีเป็นไม่สนใจแม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะทำสาวๆ คนอื่นหวั่นไหวได้ สุดท้ายก็ไม่ใช่กับผู้หญิงที่ชื่อว่าไอติม! ภูพิงค์ขับรถเข้ามาในคอนโดมิเนียมหรูในเวลาที่ช้ากว่าปกติเล็กน้อย ดีหน่อยที่องศาชื่นชอบเวลาที่แด๊ดดี้กับหม่ามี๊พานั่งรถไปที่บริษัทด้วย เด็กที่ชอบนั่งรถและมองสิ่งอื่นที่แปลกตาด้วยความสนใจ ซ้ำยังคุ้นหน้าคุ้นตาเพราะผู้เป็นอากลับไปเล่นกับหลานที่บ้านทุกวัน จึงไม่แปลกที่องศาจะอยู่กับอาภูได้โดยไม่งอแง"จะอุ้มเองหรือจะให้ฉันอุ้ม" "ฉันอุ้ม" แขนเรียวเกี่ยวร่างน้อยๆ ตัวหอมๆ เข้ามาแนบอกแสดงออกถึงความหวงแหน องศามองไอติมตาแป๋ว บ่อยครั้งที่มองสลับกันกับใบหน้าหล่อๆ ของอาภู"อืม งั้นเอากระเป๋าเธอมาเดี๋ยวถือให้""ไม่เป็นไร ฉันสะพายได้" "ลีลาตลอด" ว่าจบ ภูพิงค์ขยับเข้าปลดกระเป๋าสะพายข้างของคนตัวเล็กก่อนจะเอาไปคล้องบ่าของตัวเอง"ทำไมงอแงแบบนี้ล่ะภู บอกอะไรไม่เคยฟัง" หนุ่มหล่อไม่ได้คิดที่จะสนอะไรทั้งนั้น เลือกที่จะโอบบ่าเล็กเพื่อให้เดินเข้าไปด้านในพร้อมกันภาพนี้มันเหมือนสามคนพ่อแม่ลูกชะมัด
"พ่อเป็นไงบ้าง ทำไมป้ายด้านหน้าเขียนว่าห้ามเยี่ยมอ่ะ" "อาคารเก้าเป็นตึกพักฟื้นของคนที่ผ่าตัดใหม่ๆ คนไข้ยังอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิด งดเยี่ยม" "อ๋อ หมายความว่าเธอก็กลับพร้อมฉันได้น่ะสิ" "กลับพร้อมนาย? จะพาฉันไปไหนไม่ทราบ" "เอาเงินไปฝาก หอบเงินสดกลัวเธอโดนปล้น""ภู" "ถ้าปล้นเอาเงินอย่างเดียวนี่ไม่เท่าไหร่ เผื่อมันทำร้ายร่างกายเธอด้วยการทุบหัวเหม่งๆ นี่แย่เลย" "โอ๊ย! ไอ้บ้าภูนี่" หนุ่มหล่อยิ้มจนตายี๋ มีความสุขเหลือเกินที่ได้ดีดหน้าผากมนๆ เกลี้ยงๆ เนียนๆ"ลุกดิ เสร็จธุระจากธนาคารจะได้ไปเริ่มทำหน้าที่ของเธอเลย""ฉันตอบตกลงนายแล้วงั้นเหรอ""อย่าลีลาเหอะ ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใคร หวังว่าเธอจะไม่ทำลายน้ำใจของฉันเหมือนกัน" ไอติมกัดปากตัวเองเบาๆ เอาจริงเถอะ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกับหมอนี่มา ภูพิงค์ไม่เคยทำแบบนี้เพื่อใครมาก่อนแบบที่ว่าจริงๆภูพิงค์ยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อคนตัวเล็กกว่ายอมเดินออกมาจากโรงพยาบาลเคียงข้างเขาอย่างว่าง่ายไม่เสียแรงที่คิดออกว่าเงินล้านที่เฮียโอนให้เขาควรถอนออกมาเป็นเงินสด ขืนโอนต่อให้ไอติม เขาคงเอาเธอมาด้วยไม่ได้แบบนี้แน่นอน!เงินหนึ่งล้านบาทเข้าบัญชีครบถ้วน ภูพิงค์พ
ร่างสูงโปร่งตัวหอมฟุ้งก้าวขายาวๆ เข้ามาในโรงพยาบาลด้วยท่าทางที่อารมณ์ดีมากกว่าเมื่อวานดวงตาคมกริบกวาดมองออกไปรอบๆ เพ่งมองว่าอาคารที่เขาต้องการจะไปมันอยู่ที่ตำแหน่งไหน หนุ่มหล่อไม่ลืมที่จะส่งยิ้มบาดใจให้ใครต่อใครที่มองเขาด้วยความสนใจ แม้แต่คนที่มีอายุแล้วหนุ่มหล่อก็ยังคงยิ้มให้ บ่งบอกถึงอารมณ์ของคนตัวโตที่ดีขึ้นแบบผิดหูผิดตาได้เป็นอย่างดีอาคาร ๙ ตึกศัลยกรรมภูพิงค์ล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าก่อนจะต่อสายหาคนที่เขาตั้งใจมาหา[ ...ฮัลโหล ]"ตอนนี้อยู่ที่ชั้นล่างของอาคารเก้า เหมือนว่าเจ้าหน้าที่หน้าอาคารจะไม่ให้เข้าปะ เห็นป้ายงดเยี่ยม" [ ฉันอยู่ด้านหลังของนายเนี่ย ] หนุ่มหล่อหมุนตัวกลับดวงตาคมกริบเป็นประกายเมื่อประสานเข้ากับใบหน้าเกลี้ยงเกลา มีเครื่องสำอางบางๆ ประดับไม่ให้หน้าดูจืด เธอสวมใส่เสื้อยืดรัดรูปสีดำแขนสั้น กระโปรงยีนส์ยาวเพียงเข่าสวมใส่รองเท้าผ้าใบ ผมยาวๆ ถูกรวบ มีที่คาดผมไข่มุกสีขาวเก๋ๆ ดูเด็กฉิบหายเลย!"ไหนล่ะ ของที่นายบอกว่าฉันลืมไว้" คนตัวเล็กแบมือออกมาด้านหน้า ไอติมจงใจรักษาระยะห่าง คนตัวโตเองก็รับรู้ได้เช่นเดียวกันแค่คืนเดียวทำเป็นรักษาระยะห่าง ทำอย่างกับไม่เคยนอนกอดก
Comments