Semua Bab The Night I Met My CEO (Tagalog): Bab 171 - Bab 180

Caleb’s point of view Continuation… “K-Kuya…” I stop mid‑step.“Why?” I ask, my tone softening just a little. She presses a hand over her sternum, brows drawing together as she slowly shakes her head.“I don’t know. Hindi ko talaga alam kapag naririnig ko ang Montgomery…Iba ‘yung nararamdaman ko ‘e.”I inhale deeply.Exactly what I didn’t want to hear.Her instincts aren’t normal. She feels things before they happen.Our mom is the same. Bigla silang kinakabahan, para silang binabalaan o binibigyan ng clue. something like that.I place a steady hand on her shoulder, grounding her.“It’s just business, Rosie. Don’t worry about it.” She looks up at me eyes wide, worried, almost pleading. “Are you sure? Kasi parang… hindi ko siya ma-explain. Basta ang weird,” A muscle in my jaw tightens.Not because I believe something supernatural.But because sometimes? I trust her instincts more than logic.Still, I can’t let her see that. Ayokong mas mag-isip pa siya ng kung ano-ano.“Don’

Caleb’s point of view Umayos na ako ng tayo, mabigat ang hininga ko habang pinipilit kong huwag ipahalata na kanina pa kumukulo ang dugo ko. Pasimple kong pinisil sandali ang bridge ng ilong ko para kalmahin ang sarili pero nang makita kong lalapitan ni Montgomery si Cataleya.Nagsalubong ang kilay ko. Akala ko ba naintindihan niya ang tingin ko kanina? This bastard.Mabilis akong humarang saka humarap kay Rosie, Tss. Nice try, bastard.Nope. Not happening. Hindi ako papayag na makalapit ka sa kapatid ko. “Rosie, let’s go.” Medyo matigas ang tono ko,Pagbaling ko kay Montgomery, diretso ang tingin ko sa kanya. Professional pero may ibig sabihin ang tingin.“We’ll go ahead, Mr. Montgomery. We still have pending work that we need to finish. Some assistants will accompany you to guide you. You can go to the 47th floor to check the floor. If there’s any problem, just inform my secretary.” Mahaba at diretso kong sabi.Tumango si Montgomery, bahagyang ngumiti. “Oh, yeah. Tha

Caleb’s point of view Pagpasok namin sa mansion, sumalubong agad ang warm scent ng nilutong dinner ni Mommy… If hindi ako nagkakamali, Its garlic butter salmon, mashed potatoes, steamed veggies. Gabi-gabi, kahit gaano ka-busy si Mommy, sinisigurado niyang kapag-nauwi kami galing trabaho may pagkain ng nakahain. Typical Vaughn family thing. Pero ngayong gabi, kahit gutom ako, wala akong gana. Rosie walked straight to the dining room, pa-humming pa. Mukhang nawala na ang pagod niya sa work. Ako? Not even close. My mind was still stuck on one thing.Or rather… on one person.Kael fucking Montgomery. Huminga ako nang malalim at sinundan sila ni mommy papasok sa dining room. Binati namin si Dad saka nagmano, saka ako umupo sa usual seat ko sa katabing upuan ni Rosie. Umupo na rin siya, habang ako naman ay nag-adjust ng upo na parang hindi pa rin settled ang buong katauhan ko. Mom looked at me, eyebrows lightly furrowed. “Anak, okay ka lang?” tanong niya habang nagsasalin ng m

CALATEYA’S point of view KINABUKASAN Habang papasok ako sa elevator, pakiramdam ko pagod na pagod ang katawang lupa ko, kahit kakasimula pa lang ng araw. Grabe ang pag-uusap namin kagabi nila Kuya. Hindi tuloy ako nakatulog ng maayos at eto…late na akong nakapasok sa opisina. Sabi ni Mommy, hindi na daw ako ginising ni Kuya dahil alam niyang pagod ako kahapon sa Marketing Department. Pero honestly? Hindi ko talaga siya maintindihan ng slight. I know overprotective siya sa akin, pero wala naman kasing masamang ginawa si Kael Montgomery kahapon. Simpleng hinatid lang niya ako sa Marketing Department dahil nagkataon, saka about work naman ‘yon. Alam ko rin kung anong gagawin ko dahil may naging weird feeling nga ako, pero kung nice naman siya sa akin, dapat maging nice din ako…dahil wala naman ibang ginagawa ‘yung tao. Simpleng logic lang naman ‘yung nangyari sa elevator, pero ginawang big deal ni Kuya. But, okay na rin na nag-usap-usap kami kagabi. At least, makita o malaman man

Cataleya’s point of view Tahimik lang kami habang nasa elevator, walang nagsalita, nakatingin lang ako sa unahan. Hanggang sa bumukas ang pinto ng elevator sa 44th floor, Mabilis akong lumabas tapos lilingon na sana para magpaalam kay Kael ng magulat ako ng lumabas siya saka ako nilagpasan. ‘Huh? Pinindot ko ang 46th floor ah? Bakit lumabas siya dito sa Marketing?’ “Sir?” Takang tawag ko, saka siya sinundan. “Why did you get off the elevator, Sir? I thought you were going straight to the 46th floor. Did you forget something?” nagtatakang tanong ko.“Nothing, Well, ihahatid kita sa table mo at hihingi ng paumanhin sa mga kasamahan mo dahil ilang oras ka ring nawala dahil sa akin.” sambit niya. What? “Pardon? There’s really no need for that, Sir.” Mabilis akong naglakad para sabayan siya kaso unti-unting bumagal ang hakbang ko ng makita ko si Kuya Caleb. Nakasandal sa pader, ang dalawang kamay nasa bulsa ng suot niyang slacks, expressionless. Napalunok ako at biglang kina