Aria's POVPinatawag ako ni Damian sa office niya. Akala ko pagagalitan niya ako—but instead, he just invited me to eat.Kahit litong-lito sa mga nangyayari, I chose to obey. Pagpasok ko, nakita ko agad ang mga pagkain sa ibabaw ng lamesa."Anong kailangan mo sa akin?" I asked, kahit alam ko naman deep down kung ano ang gusto niyang mangyari."Sit," he uttered—like he was commanding a dog.I raised a brow. "What did you say?" I drawled, kahit alam kong hindi ko naman talaga siya komokontra."Let's eat," he said, ignoring my reaction. But I didn't move—I stood there, matigas ang ulo.Gusto kong magprotesta, but I knew I had no choice. It's just that... parang hindi talaga ako para sa mundong ito.Habang kumakain kami, madalas siyang tumingin sa akin. I tried to ignore it, pero ramdam ko ang awkward tension sa paligid."Damian, sabihin mo na kung anong gusto mong sabihin," I said finally, breaking the silence and facing him squarely.He didn't flinch. Tumingin lang siya sa akin, matatag
Last Updated : 2025-08-05 Read more