Semua Bab Valtor Series 1: The Wrong Bride: Bab 41 - Bab 47

Aria's POV"Helena?" taka kong tanong.Nagningning ang kanyang mga mata nang makita ako pero mabilis din iyong napalitan ng malamig na pagtaas ng kilay nang makilala niya kung sino ako. Nilingon ko ang paligid—walang tao.Anong ginagawa niya rito? Paano niya nalaman na nandito ako?"This is where I work." Sumulyap ako sa kanya mula ulo hanggang paa—nakasuot siya ng gray na paldang above the knee, blue blazer, at puting blouse na crisp at nakatuck in. With her polished look and commanding presence, pakiwari ko'y she wasn't just an employee—she looked every inch the head manager."Okay..." nalilito kong sagot, dahil ano nga ba ang tamang isasagot ko?"Damian called me. He said you can stay here as long as you want." Pormal niyang sambit, businesslike, pero may kung anong bigat sa bawat salita. Parang ipinapamukha sa akin na kahit wala siya, hawak pa rin ako ni Damian. At wala itong pakialam kung anong gagawin ko.Nanginginig ang panga ko pero ngumiti ako upang ipakita kay Helena na hind

Aria’s POVDamian Valtor’s eyes tracked me like a hawk even while I was busy working. Pinilit kong i-ignore iyon, kahit ramdam ko ang bigat ng titig niya sa bawat kilos ko. Naiilang ako—lalo pa’t may ibang tao sa paligid.I tried so damn hard to avoid it. Kaya nang tumunog ang alarm ng alas-dose, agad akong tumayo at nagpaalam. Narinig ko pa siyang tawagin ang pangalan ko pero hindi na ako lumingon.I needed to breathe. Somewhere he wasn’t.Thessa spotted me and grinned. Agad niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ako patungong cafeteria. Hindi na niya ako binigyan ng pagkakataong pomrotesta. My eyes scanned the hall, half-expecting na baka nakasunod si Damian. Nakahinga lang ako nang maluwag nang makita kong wala siyang bakas.Pinaupo ako ni Thessa pagkatapos naming pumila ng pagkain. She studied me carefully, as if weighing my emotions. Tinaasan ko siya ng kilay bago nagpatuloy sa pagkain.“Hindi ko na napapansin si Helena,” she said, parang may patama sa akin. O mas maiging sabihi

Damian's POVI started to feel something foreign. Something I wasn't familiar with. "Ganito kasi 'yan," paliwanag niya habang nakaupo sa bed, bahagyang lumalayo sa akin na para bang may nakakahawa akong sakit. Ipinapakita niya ang sketch sa iPad. "May training ground at playground ang mga aso, habang ang mga pusa naman ay hindi gano'n ka-active. Kaya mas i-enhance ko na lang ang bahay nila.""That's good." I commented, watching her focus.Maganda. Malinis. Precise. Every line was calculated, bawat detalye ay parang galing sa isang architect na matagal nang sanay sa ganitong larangan."Wala ka bang balak tapusin ang kursong Architecture?" The question slipped before I could stop myself.Because if she wanted it... I'd make it happen. That's my role. I'm her husband. I'm responsible.Nakita ko ang pagkabigla sa mukha niya, though mabilis din itong naglaho."Hindi na." Rinig ko ang panghihinayang na tinago niya sa mahinang boses.I wanted to ask more, pero pinigil ko ang sarili ko. Choi