All Chapters of Valtor Series 1: The Wrong Bride: Chapter 51 - Chapter 60

Aria's Point of ViewNapansin ko ang pagtutol ni Damian sa sinabi ko, pero wala na siyang magagawa. Sasama ako sa kanya, sa ayaw at sa gusto niya. Nasira kasi ang kotse ko kahapon at nasa talyer pa, inaayos. Kasalanan rin naman niya! Kung bakit ba hindi niya sinagot ang tawag ko kagabi.His dad called, wanted to talk to him. Nataranta ako, hindi alam ang gagawin, kaya tinawagan ko siya para magpalusot—but he didn't answer. Ang sabi ko sa daddy niya, naliligo lang siya, kaya kahit gabi na ay pilit kong hinanap ang location niya.At nalaman ko na lang... nakatulog pala siya dahil sa kalasingan. Nang tumawag ulit ang daddy niya, napilitan akong sabihin ang totoo. Wala na akong nagawa.Muntik pa akong mabangga kagabi. Paano kasi—narinig ko ang usapan nila ng kaibigan niya.'Your wife and you are both in denial.'Nanatili ang katagang iyon hanggang pag-uwi ko, kaya muntik na akong aksidente. Mabuti na lang at si Ezekiel lang iyon, sinamahan niya akong ipaayos ang sasakyan ko at nag-offer

Aria’s Point of View“Saan ka galing? You didn’t answer my call! And you even took an AWOL!” he burst out.Nanatili akong parang bingi, nagpatuloy sa ginagawa ko, hindi siya pinapansin.Nang sa tingin ko ay hindi na siya nakapagtimpi, bigla niyang hinila ang braso ko para ipaharap sa kanya.Halos takasan ako ng kaluluwa sa kanyang ginawa. Tinabig niya ang aking kamay at pinalandas ang kanyang mainit na kamay sa aking bewang.Madilim ang kanyang tingin, pero naroon pa rin ang pagiging banayad niya. Hindi ito iyong Damian na walang kahit anong kalambutan sa katawan o emosyon. “What’s wrong?” tanong niya sa malumanay na tono, tila ayaw akong saktan.Our eyes locked. Pinilit kong panatilihin ang matigas na tingin ko sa kanya, walang emosyong pinapakita kahit halos mawalan na ako ng balanse sa pagkakahawak niya.“Aria.” Puno ng pagsusumamo ang kanyang boses.“If this is one of your shows, Damian, then stop this.” Malamig pa sa yelo kong wika, marahan kong inalis ang kamay niya sa aking be

Aria's povAfter Damian and I talked that night, everything changed. Mas naging open na siya sa akin. Little by little. Hindi na kami nag-aaway sa maliliit na bagay—which sometimes felt weird. We talk casually now. Dinadala niya ako kung saan niya gusto, nagtatanong pa kung anong gusto ko.At ngayon ay gumugulo sa aking isipan kung bakit bigla siyang nagbago?May nakain pa siyang panis?I tried to erase it from my mind and just focused on my work. Kailangan ko lang kumalma sa ganitong sitwasyon. Kailangan ay alisin ko si Damian sa isipan ko. "We have to attend an event tomorrow."Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang boses ni Damian pagkapasok niya sa opisina. Kumunot ang noo ko, puno ng mga tanong."Hindi ba pwedeng wala ako doon?" I pouted, halos nagmamakaawa.Hindi na ako masyadong active sa ganoon gathering. I know I had to be attentive since that was what written in our contract but…I just want to visit my dogs and cats.Isa pa wala talaga ako sa mood makihalubilo ngayon.

Aria's Pov"Sienna!" Helena called my name and even kissed my cheek like we used to do it before.Gusto kong matawa sa paraan ng pakikipag-usap niya sa akin na para bang matagal na kaming magkaibigan. Kung tutuusin, sa tuwing nagkikita kami noon, ni hindi niya ako tinitingnan. Kasi si Damian lang naman ang sentro ng mundo niya.Ngumiti lang ako. Ganoon din kay Tita, pero hindi ko na tinangkang makibeso sa kanya kasi alam ko namang iiwas din siya."Damian, I have something to say to you and Helena." Nakangiti si Mrs. Valtor habang sinasabi iyon sa kanyang anak, saka tumingin sa akin. "I want it privately."Ngumiti lang ako, marahan kong inalis ang kamay ko sa braso ni Damian."Go ahead," I whispered, at mahinahong nagpaalam.Mabuti na lang at may mga kakilala ako sa paligid. Kaya kahit mag-isa, hindi ako ganap na nagmukhang...out of place."Where's Damian?" tanong ng isa sa mga investors na madalas kong kausap noon."He's talking with his mother," I replied, pilit na may ngiti sa labi.

Damian's Pov"Mom," tawag ko sa kanya habang nakasunod ako sa bawat hakbang niya.Kanina lang ay nagpi-picture kami ni Daddy sa harap ng mga bisita, pero bigla niya akong hinila palayo. Hindi ko alam kung saan kami papunta sapagkat hindi ko rin masi kabisado ang hotel na 'to, at ang mga ilaw sa hallway ay sobrang dilim. Tanging mga dim lights lang ang nagbibigay ng liwanag sa daan. "Where are we going?" tanong ko, pero nanatili siyang tahimik. Parang hindi niya ako naririnig.Ramdam ko na agad ang kaba sa dibdib ko.Tahimik. Malamig na hangin. Hanggang sa bigla na lang siyang huminto sa harap ng room 1067. Kaya napahinto na lang rin ako. "Mom—" hindi ko natapos ang sasabihin nang lumingon siya sa akin. May ngiting pamilyar sa labi niya, pero kakaiba ngayon. Mapanlinlang.May kung anong bigat ang dumagan sa aking dibdib."What is this?" tanong ko, halos pabulong.Wala pa rin siyang sagot.Binuksan niya ang pinto at itinuro iyon. "Go in." Tumaas ang kilay ko. Umiling ako."Son, don't