All Chapters of ACCIDENT ONE NIGHT WITH THE ZILLIONAIRE : Chapter 131 - Chapter 139

"Aljur, kung ano ang nararamdaman mo ngayon naramdaman ko na rin 'yan noon. Pero hindi sa babae kundi sa isang matalik kong kaibigan na 'yong ama." Bigla akong natahimik, malungkot akong napatingin sa kaniya. "Aljur, oo mahirap nga, masakit, sobrang sakit na mawalan ng taong minamahal. Pero ginawa ko pa rin ang lahat para tanggapin. Para maging positive. Dahil, may pangako ako sa 'yong ama na hindi kita iiwanan, na hindi mo maramdaman na wala kang ama. Kaya pinili kong manatili sa tabi mo. Mas pinili kong kalimutan ang lahat at mabuhay ng panibago kasama ka, kasama ang anak ng kaibigan ko. Alam mo Aljur, hindi ka makakalaya sa kalungkutan at pagsisisi kung hindi mo tatanggapin ang nangyari. Tama, mahirap nga gawin, pero kailangan. Dahil, alam mo sa sarili mo. Na kahit na kailan ayaw ni Faye na maging malungkot ka nang ganyan." Kung ganun, nanatili si Pepito sa akin ng ganito katagal. Dahil, ginawa niyang maging ama para sa akin. Kaya ito rin ang dahilan kung bakit hindi siya bumuo ng s

Now I've arrived at my company. But, hindi pa nga ako nakakahakbang ng ilang beses ay sinalubong na agad ako ng aking secretary. ,"Ma'am, may naghihintay po sa opisina niyo," bungad agad niya sa akin. Wala naman akong naisip na magiging bisita ko ngayong araw. Wala 'yun sa schedule ko. "Who?" I coldly ask. "Si ma'am Reah po ma'am. Siya po ang bumisita." Tsk! Siya pa talaga ang bumisita. Hindi na ako nagsalita pa. Bagkus ay tuluyan na lamang akong kong lumakad ng may confident sa sarili. Sino nga ba ang hindi mapapaisip sa pagbisita ng isang higad sa kompanya ko. Baka mamaya ay malagyan pa ito ng maruming kalandian niya. Nang makarating ako sa tapat ng office ko. Agad akong pumasok ng walang alinlangan. Bumungad naman siyang naka-upo sa sofa. Tiningnan ko ang secretary ko. Isang senyas na pinapaalis ko na siya. Agad naman siyang sumunod sa utos ko. "What are you doing here? Hindi mo ba alam na wala kang schedule sa akin? So tell me, what is the reason why you came here," I c

Imbis na magsalita, tahimik na lamang akong umupo sa upuan na nakapwesto sa harapan ng upuan niya. Mataray ko siyang binigyan ng tingin. "Order mo lang ang lahat ng gusto mo. Ako na ang bahala magbayad," mahinahon na tinig niya. Tsk! Dinadala ba niya ako sa boses niyang mukhang palaka, eww!"Ano ang akala mo sa akin walang pera? No need, ako na ang magbabayad," aniya ko pa."Come on. Ako nag-invite sa 'yo. Kaya ako na ang bahala dito. Ngayong kasama kita, I'll take you as my responsibility." Cool??? Ganito ba niya tinatrato ang kambal ko? "Fine." I coldly said. Bumuntong hininga ako at mas lalong inayos ang pag-upo ko. Hanggang sa maya-maya lamang ay lumapit sa amin ang waiter. He discusses everything about sa food. Habang seryoso naman na tumitingin sa menu si Aljur. Matapos mag order ni Aljur, tinuro ko na rin ang gusto ko. Matapos, agad na umalis ang waiter. Biglang naging seryoso ang mukha ni Aljur. Ano na naman kaya ang ginagawa niya. May malalim ba siyang iniisip? Sa nararamd

Matapos ang lahat kanina sa restaurant. Ito kami ngayon ni Aljur naglalakad sa tahimik na lugar. Balak niya lang yata na maglakad kami. Ewan ko sa kaniya. Pero mas mabuti na rin siguro ito upang mas makilala ko pa siya. Sa nakikita ko kasi ngayon, mukhang kakaiba siya kumpara sa mga sinasabi ng iba. Kaso nga lang, be Wala ba siyang balak magsalita? Kasi hindi ako magsasalita kung tatahimik lang siya diyan. Kanina lang bago kami umalis ng restaurant nakangiti siya. Tapos ngayon, nagbago na naman? Ano 'yon mood swing, ganun?Wala naman akong ibang magawa kundi magmasid sa paligid habang dinadama ang malamig na simoy ng hangin. Maganda din dito, puro halaman puno, at butterflies. May mga sasakyan naman na dumadaan pero kunti lang. "Aljur, ano ba balak mo ngayon?" biglang kusang sambit ng bibig ko. Mukhang hindi ko na yata matiis ang tahimik ahh! Gayunpaman, patuloy pa rin kaming naglalakad."Actually, magulo ngayon ang isipan ko. Mula ng nawala si Dad, hindi na kami naging maayos pa ni

"Hmm, let's go." I said seriously nang lumapit ako kay Aljur. "Yeah, sure." He said quickly. Ilang minuto pa sa gitna ng paglalakad namin. May isang sasakyan na dumating. Sasakyan ni Aljur. Agad niya akong inalalayan na pumasok sa sasakyan. Matapos ay sumunod naman agad siya sa kain at magkatabi kami ngayon.Sa loob ng kotse ay naging tahimik lamang kami. Wala akong ibang magawa kundi ang pagmasdan ang labas. Tahimik na nga ang loob ng sasakyan ramdam pa ang tahimik ng paligid sa labas. Maya-maya pa, nakaramdam ako ng antok. 'Yong tipong bagsak na bagsak na ang mata ko. Hanggang sa ...VINCENT POINT OF VIEW "Sige na Drack, it's the right time to sleep. Go to your room na, okay?" malambing kong saad sa pamangkin. Tumango naman siya at agad na sumunod sa sinabi ko. By the way, kanina pa ako naghihintay sa ate ko. Bakit ba ganito, ngayon lang ako kinabahan ng ganito. Hayts, ganito siguro kapag hindi pa masyadong sanay na mapalayo sa ate noh? Kanina pa nga, hindi pa siya umuuwi. Ang ti