All Chapters of เมื่อเธอหลุดเข้ามาในนิยายรัก แต่ดันเป็นนางร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

หลี่ เลี่ยงหรงแทบจะเป็นบ้าตายกับตัวเลขหุ้นบริษัทที่ไม่สามารถกอบกู้ขึ้นมาได้ ยิ่งระยะเวลานานเข้าเท่าไหร่องค์กรภายในบริษัทก็ยิ่งไม่เชื่อใจเขามากขึ้นเท่านั้น "ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป ถึงว่าเราจะเป็นญาติมิตรกันฉันก็ต้องขอถอนหุ้นอยู่ดี" "..." "นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องในบริษัทเท่านั้นแต่เป็นเรื่องทรัพย์สินของครอบครัวด้วย ใครๆก็ต้องเอาตัวรอดกันทั้งนั้น" คนฟังกัดฟันแน่นและถึงแม้จะพยายามยื้อยุดขนาดไหนก็ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะไม่ได้ผลแล้ว ในห้องประธานบริษัทที่บัดนี้เหลือเพียงแค่เขากับเลขาที่สีหน้าดูไม่สู้ดี เลี่ยงหรงทุบโต๊ะลงอย่างโมโห เขาระบายความหงุดหงิดไปกับสิ่งของในห้องจนกระจัดกระจายไปเสียหมด มือหยาบกร้านนั้นยกขึ้นมาลูบหน้าตัวเองเบาๆหลังจากนั่งลง แสงไฟด้านหน้าริบหรี่จนแทบมองไม่เห็นอยู่แล้ว ต้องให้ลูกในไส้ที่เขาผลักมันออกจากตระกูลนั่นขึ้นมาเป็นผู้บริหารจริงๆหรือ... อย่างหลี่ เยว่ซินมันจะทำอะไรได้... พอคิดมาถึงตรงนี้เลี่ยงหรงก็แทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เขาพรูลมหายใจเข้าออกช้าๆ สิ่งเดียวที่จะช่วยยื้อบริษัทนี้ให้อยู่รอดก็คือเอกสารที่ฟาหยางทิ้งไว้ให้กัน เอกสารเซ็นมอบบริษัทให้หลี

กลายเป็นว่าคนที่มาเฝ้าไข้นั้นโดนกวนทั้งคืนจนปวดหัวแทนคนป่วยเสียแล้ว เมื่อคืนฟาหยางไม่ยอมปล่อยให้เยว่ซินกลับมาที่ห้องประจำที่เธอนอนทุกครั้งยามมาค้างที่คฤหาสน์ตระกูลหยาง หากแต่เขาทั้งพูดและแสดงสีหน้าราวกับปวดหัวมากมายจนสุดท้ายเยว่ซินก็ต้องคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ "คุณหนูเยว่รับกาแฟหน่อยไหมคะ" ซูเม่ยถามเมื่อเห็นว่าเจ้านายตัวเองดูไม่มีเรี่ยวแรงเสียเท่าไหร่ เยว่ซินส่ายหน้าพร้อมกับบอกว่าไม่เป็นไร ถึงจะรู้สึกเคืองฟาหยางอยู่ไม่น้อยแต่สุดท้ายก็เพราะเขาพยายามจะช่วยบริษัทตระกูลหลี่จึงทำให้ป่วยเช่นนั้นเยว่ซินจึงโกรธไม่ลง "วันนี้พี่ซูเม่ยจะเอารถไปตรวจสภาพไม่ใช่หรือคะ?" คนตัวเล็กเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าซูเม่ยยังนั่งรอเธออยู่ "เดี๋ยววันนี้ฉันกลับเองแล้วกันค่ะ พี่ซูเม่ยรีบไปเถอะ" เพราะตารางงานวันนี้ดูเหมือนจะเสร็จช้ากว่ากำหนดทำให้ซูเม่ยที่นัดจะเอารถไปตรวจดูนั้นก็ช้าไปด้วย "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปส่งคุณหนูเยว่ก่อนแล้วค่อยเอาไปร้านก็ได้" ซูเม่ยส่ายหน้าไปมา หากให้คุณหนูเยว่กลับเองก็คงจะลำบากไม่น้อยกับรถสาธารณะนั้น "เอาแบบนี้แล้วกันค่ะ ฉันจะลองถามคุณหยางดูว่าเขามารับได้ไหม แบบนี้ดีไหมคะ?" เยว่ซินเสนอ ซึ่งซูเ

หลายวันหลังจากนั้นเยว่ซินมีอาการที่ดีมากขึ้นจนแทบจะหายเป็นปกติ หญิงสาวคิดอยากจะเริ่มกลับมาทำงานต่อหากแต่กลับโดนฟาหยางห้ามปรามไว้ 'หยุดรับงานก่อนเถอะอาเยว่ ไม่ทำก็ใช่ว่าจะไม่มีเงินใช้ อยากได้อะไรให้มาบอกอาฟา' ครั้นจุดประสงค์แรกที่เธอตั้งใจทำงานในวงการนี้ก็ต้องยอมรับจริงๆว่าเป็นเพราะเงิน แต่หลังๆพอเริ่มสนุกเข้าก็อยากที่จะทำต่อจึงแอบเสียดายอยู่บ้าง หากแต่ถึงแม้ไม่ได้ทำงานด้านนี้ต่อ เยว่ซินก็ต้องมานั่งเก้าอี้บริหารแทนอยู่ดี ดังนั้นไม่ว่าเลือกทางไหนเธอก็คิดว่าดูจะน่าตื่นเต้นไปเสียหมด "เลขาหลิงเอาเอกสารมาให้หรือคะ" เป็นอีกครั้งที่ฟาหยางมานั่งเล่นอยู่ในบริษัทตระกูลหลี่กับคุณหนูเยว่ซิน ร่างเล็กเอ่ยถามทันทีเมื่อคนตัวสูงเดินกลับเข้ามาในห้องประธานและในมือมีแฟ้มเอกสารถือติดมาด้วยกัน "ใช่...เลขาหลิงผ่านมาทางนี้พอดีน่ะ" เขาก้าวขาเข้ามานั่งตรงเก้าอี้ข้างๆเยว่ซิน ดวงตาสีรัตติกาลกวาดสายตาอ่านข้อมูลในเอกสารระหว่างที่ตอบ "ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันจัดการที่นี่เองได้ ทำไมคุณหยางไม่เข้าบริษัทสักหน่อย เลขาหลิงจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาเช่นนี้" เยว่ซินพูดพลางขมวดคิ้วน้อยๆ ฟาหยางวางเอกสารลง เอื้อมมือมาเก

ซูเม่ยไม่ได้ทำหน้าที่ผู้จัดการส่วนตัวให้คุณหนูเยว่มาก็ได้หลายวัน ยิ่งอีกฝ่ายย้ายไปอยู่คฤหาสน์ตระกูลหยางเธอก็ยิ่งเข้าพบได้ยากแม้เยว่ซินจะบอกอยู่เสมอว่าหากอยากเจอกันก็ให้ติดต่อไปได้ทันทีก็ตาม แต่วันนี้ร่างสูงปราดเปรียวมานั่งหลังตรงอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกในคฤหาสน์ตระกูลหยางเพียงเพราะอาโปติดต่อไปให้เธอมาเข้าพบ "ฉันลงมาช้าไปหน่อยต้องขอโทษด้วย" คนมีศักดิ์เป็นแขกสะดุ้งตัวโยนเมื่อได้ยินเสียงทุ้มเย็นๆจากทางด้านหลัง ซูเม่ยรีบลุกขึ้นแล้วค้อมศีรษะให้ "มะ...ไม่เป็นไรค่ะคุณหยาง ฉันก็เพิ่งจะมา" เธอเอ่ยตอบตะกุกตะกัก หากพูดตามจริงครั้งนี้ก็เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่ได้คุยกับประมุขตระกูลหยางแบบส่วนตัว ซูเม่ยเกร็งไปแทบทุกส่วน "นั่งลงเถอะ" "คะ?...ค่ะ ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวรู้สึกไม่เป็นตัวเองเลยสักนิด เธอนั่งลงบนโซฟาตัวเดิมหลังจากที่ฟาหยางนั่งลงก่อน ชายหนุ่มยังมีปฏิกิริยาเหมือนทุกที รังสีรอบตัวชวนกดดัน ซูเม่ยรู้สึกอยากให้คุณหนูเยว่มาอยู่ตรงนี้ด้วยกันเสียเหลือเกิน "อาเยว่ยังหลับอยู่" เหมือนเขาจะรู้ว่าเธอคิดเช่นไรจึงเอ่ยบอก ซูเม่ยพยักหน้ารัวพลันในเวลาต่อมาก็มีสาวใช้คนหนึ่งเดินมารินชาให้กับคนทั้งสอง "ขอ

เวลาผ่านไปอีกหลายสัปดาห์จนรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ถึงงานแซยิดของห่าวอู๋เสียแล้ว ทุกอย่างของเยว่ซินเริ่มไปในทิศทางที่ดีขึ้น ทั้งบริษัทตระกูลหลี่ก็เข้าที่เข้าทางมากกว่าเดิม เลี่ยงหรงแวะมานั่งจิบน้ำชาที่นั่นบ่อยตามที่เขาพูดจนตอนนี้เยว่ซินหายเกร็งลงไปบ้างแล้ว ส่วนเรื่องงานด้านวงการบันเทิงแม้เธอหยุดไปพักใหญ่ๆแต่ยังมีงานที่เคยถ่ายไปเปิดตัวอยู่เรื่อยๆ จนเยว่ซินแทบจะไม่ได้หายไปจากกระแสของโซเชียลเลย ทางด้านอาจูก็รับงานภาพยนตร์คู่กับต้าเฟิง ดูเหมือนพวกเขาก็กำลังไปได้ดีขึ้นเช่นเดียวกัน ส่วนจางลี่และซูเม่ยก็ยังเป็นสองคนสำคัญที่ไม่ว่าเยว่ซินจะทำอะไรก็จะได้รับกำลังใจอยู่ข้างๆเสมอ 'คราวนี้ไปเจอทั้งตระกูลหยางเลยนะ คุณหนูเยว่ของฉันต้องสวยที่สุด!' 'จริงค่ะ ฉันเห็นด้วยกับคุณจางลี่ พอคิดแบบนี้แล้วก็ยิ่งต้องสั่งห้องเสื้อให้ตัดชุดที่ดีที่สุดเลยนะคะ' เยว่ซินกุมขมับปวดหัวไม่ไหว ทั้งสองคนจะเกินเรื่องไปแล้ว! ร่างบางสำรวจตัวเองในกระจกอีกครั้ง แทนที่เยว่ซินจะเลือกเอาเป็นชุดเดรสหนักๆที่มีองค์ประกอบเยอะอย่างที่พนักงานแนะนำ หญิงสาวกลับถูกใจชุดเซ็ทตัวบางมากกว่า ซึ่งเป็นชุดเดรสสีแดงที่ด้านบนคล้ายเสื้อคลุมตัวบาง