All Chapters of She Married the Cold-Hearted CEO: Chapter 21 - Chapter 30

Tumaas ang dugo niya dahil sa naririnig. Hindi niya alam kung bulong ba o sadyang ipinaririnig sa kaniya ang usapan ng dalawang babae. Pasimple niyang inayos ang nagulong buhok, pinunasan ang pawis sa noo at saka ay nilingon ang nasa likuran niya. Tumahimik ang dalawa. Sinuri niyang mabuti ang hitsura ng mga babae, ang isa ay maliit at may katabaan, ang isa naman ay mataas ng kunti sa kasama ngunit payat. "Lakas manglait! Kung makapagsalita ay kilalang-kilala ako," hiyaw ng kaniyang isipan. Pinigil na lamang niya ang sariling huwag patulan ang dalawa, isa pa'y huminto na ang elevator. Bago siya tuluyang lumabas ay muli niyang tiningnan ang dalawang babae, nginitian ang mga ito at humakbang na palabas. Marahas siyang huminga matapos sumara ang pinto, naiwan sa loob ang dalawang babae, marahil ay sa kasunod na floor pa ang punta nito. Malalaki ang hakbang na ipinagpatuloy niya ang paglalakad. Nagsunod-sunod muli ang pintig ng kaniyang puso matapos bumalik sa reyalidad ang kaniy

Kinaumagahan, araw ng Sabado, habang naglalaba ay pinag-iisipan ni Maliah kung pupunta ba sa birthday party ng pamangkin ni Aling Nina, wala siyang maisusuot. Alam niyang pormal na okasyon ang pupuntahan niya, isa pa'y may umuusbong na kaba sa dibdib niya. Hindi mawari kung bakit. Ganito rin ang naramdaman niya nang pumunta siya sa bar. Matapos mai-hanger ng mga damit ay nagtungo siya sa kusina at nagbalak ng lulutuin para sa pananghalian. Naisipan niyang magluto na lamang ng ginisang sitaw. Nagsalang muna siya ng sinaing, saka ay ginayat ang lulutuing pang-ulam. Iginigisa na niya ang gulay, nang biglang nakarinig ng boses sa labas ng pinto. Boses ni Monet. Agad siyang nagtungo sa gitna ng pintuan at pinapasok ito. "Pumunta si Aling Nina kahapon, pinasasabing huwag ka raw mawawala bukas. Kasali yata tayo sa eighteen candles," pahayag nito na ikinabigla niya. "Ano?" bulalas niya. Hindi niya yun alam. Kung totoo ang sinasabi nito, walang hindi na pupunta siya. "Basahin mo kaya ang

Nang lumabas si Maliah sa restroom ay nagkamali siya ng napasukang pintuan. Sa halip na ang bumungad ay nagkakasiyahang mga tao, ang nasilayan niya ay pinahihirapang lalaki. Pababa ang lugar. Ilang baitang na hagdan ang nakikita niya. Nasa itaas ang puwesto niya, kaya naman kitang-kita niya ang nangyayari sa ibaba. Mukhang exclusive ang lugar at para lang yun sa VIP. Napamulagat siya sa nakikita at itinulos siya sa kinatatayuan.. Hindi agad nakakilos. Nanindig din ang balahibo sa nakikita. Dalawang tao ang sumusuntok sa isang lalaki nakasuot ng itim na jacket, may isa pang lalaki, pero nasa gitna ito at pinapanuod lamang ang ginagawa ng dalawang lalaki. Tila tuwang-tuwa pa sa nakikita. Walang nagawa ang lalaking patuloy na pinahihirapan. Pinakatitigan niya ang taong binubugbog. Napamulagat siya, pamilyar ito sa kaniya. Pilit niyang inaalala kung saan ito nakilala o nakita. Pero sadyang hindi niya maalala. Hindi pa siya napapansin ng mga lalaking nasa loob. Gustuhin man niyang ihakba

Hindi makapaniwala si Maliah, na sa loob ng twenty minutes ay nanganib ang buhay niya. Ngayon ay tulala sa sulok. Ang isipan ay paulit-ulit na binabalikan ang nangyari sa kaniya. Kung paano siya naging 'sing bilis ng hangin para lamang matakasan ang mga lalaking humahabol sa kaniya. Iniisip din niya kung bakit ang CEO ang nakita niya sa room na sinasabing nandoon ang Primo. "Maybe, guest siya roon," sagot ng isipan niya.Kahit naiinis ay sinahaman siya nito para mahanap ang lugar na pinagmulan. Sa kaliwang bahagi niya natagpuan. Hindi niya alam kung paanong nangyari na nakarating siya ang exclusive room. Marahil ay sadyang itinakda na dalahin ang paa niya sa lugar na muntikan na siyang mawalan ng hininga. May habilin ang kaniyang boss bago ito umalis, huwag na huwag niyang ipagsasabi sa iba ang kaniyang nakita kung ayaw niya raw madamay ang pinagsabihan niya."Hoy!"Sigaw na may kasamang tulak ang nagpabalik sa isipan niya. Si Monet. Kanina pa pala ito magsasalita pero hindi niya nap

Binundol ng kaba si Maliah. Ang mata ay nakatutok pa rin sa mga lalaking nakahinto sa tapat ng flower shop. Tila nagmamasid. Mabilis niyang ibinaling sa ibang deriksyon ang paningin nang maglumikot ang isa sa lalaking humabol sa kaniya. Kahit nanghihina ang tuhod ay pinilit niyang lumayo, pinilit na ihakbang ang mga paa. Bahagya pang nag-ekis ang dalawa niyang binti para lang makaiwas sa mga lalaki. "Huwag mo nang uulitin yun, Divine ha!" Narinig niya ang tagubilin ni Monet sa kapatid. Kahit bulol magsalita ay ilang beses na nagpaliwanag si Divine. Sumunod lang daw ito dahil sa ice cream. "H-halika na, uwi na tayo." May pagmamadali sa boses niya. Hinawakan pa niya ang kamay ni Monet. "Ang lamig ng kamay mo ah!" puna nito. "Okay ka lang ba?" "Mmm... kailangan ko lang na makauwi na, n-naiwan ko nga palang bukas ang pinto." Iyon na lamang ang ginawang alibi sa kaibigan. "Hala ka, ako rin pala!" Natakla pa ito at natampal ang sariling noo. "Divine, uuwi na tayo ha," kausap nito s