Semua Bab She Married the Cold-Hearted CEO: Bab 41 - Bab 50

Masiglang pumasok si Maliah. Magaan na magaan ang pakiramdam niya. Madaling umusad ang araw, hindi niya namamalayan na araw na ng Biyernes. Simula nang maka-engkuwentro nila ang grupo ni Pamela, ay hindi na niya muli siyang nakita. Marahil ay busy masyado. O baka'y hindi pa lang nagtatagpong muli ang landas nilang dalawa. Simula rin nang araw na yun ay hindi na muli pang tumawag ang CEO at himala ring nawala ang mga lalaking naghahanap sa kaniya. Mukhang tama nga na poproteksyunan siya ng napangasawa. Kinapa niya ang dibdib na kung saan ay nandoon ang singsing. Wala naman sigurong masama kung gawin niyang pendant ang wedding ring?Bago tumapak sa CXV building, pinagmasdan muna niya asul na kalangitan, ipinikit ang mata at sinamyo ang hanging dumampi sa mukha niya. Alam na niya kung bakit magaan ng pakiramdam niya ngayon, yun ay dahil sa ilang araw nang hindi siya binibuwisit ni Pamela.It's a perfect Friday...Nangingiting ipinagpatuloy niya ang paglalakad. Sinimulan ang trabaho nang

"Bye, Monet!" paalam ni Maliah sa kaibigan. Kumaway pa siya rito. Napag-usapan nila na sa bahay ni Missy, mag-aayos. Umuwi lang siya sa apartment para kumuha ng gamit. Inaaya ito ni Limuel, sa event na gaganapin ay puwedeng magsama ng outsider, at iti ang napiling isama ng binata, pero hindi ito makakasama dahil sa nakababatang kapatid, nag-trantums ito at kailangang pakalmahin. Hindi maiwan ang ina na mag-isang magbabantay dito. Nanghihinayang man ay wala na siyang magawa. Sakay na siya ng dyip nang makatanggap ng tawag mula sa hindi naka-register na numero. Nagdadalawang-isip kung sasagutin ba, sa huli ay napilitan na rin siyang sagutin. "Where's your exact address?" "Mr. CEO?" Mahina man ang pagkakabigkas pero alam niyang naririnig nang nasa kabilang linya. Bahagya siya ng nagtaka, pangalawang beses na itong tumawag. Nasermunan pa siya nito, hindi raw niya inilagay sa phonebook ang numero nito. Magpapaliwanag sana siya, ngunit hindi siya pinagbigyang makapagsalita. Tinatano

Bago pa man magsimula ang event ay may 'di inaasahang pangyayari na ang naganap. Hindi talaga siya nilulubayan ng kamalasan kapag dumidikit sa kaniya si Pamela, tulad nang sandaling 'yon. Tumabi ito sa kaniya, may hawak na kopita. Pansin niya ang mapanuring titig nito. "Maliah, picture raw tayo sabi ni Ma'am Patty," ani Carmen, may hawak nang cellphone. Sumunod siya rito, ngunit nakakadalawang hakbang pa lamang ay naramdaman niya ang tila ba paghila sa laylayan ng suot niya. Nilingon niya at sinuri ang suot. Nakasabit yun sa gilid ng upuan. Ang bangko ay yari sa kahoy na ina-assemble lamang at imposibleng basta na lamang sumabit ang suot niya kung hindi malikot na kamay ang gagawa. "Na naman!" yamot niyang sabi, saka'y napatitig sa taong katabi ng upuan. Naningkit ang mata niya. "Talaga bang hindi kumpleto ang araw mo kapag hindi ako nabubuwisit?" "What? Ako na naman ang nakita mo at ako na naman ang iniisip mong may kasalanan kung bakit sumabit ang suot mong daig pa ang kulambo

Kumukulo na ang dugo ni Maliah, hindi pumayag si Pamela na hindi maibalik ang bracelet nito. Paulit-ulit pa ring binabanggit na ninakaw niya, kahit masasakit na salita na ang narinig nito mula sa CEO. Kaya't napilitan siyang ilabas ang gamit, hindi lang sa harap nito, kundi sa harap ng maraming tao. Cellphone, wallet, ID's lang ang laman ng sling bag niya."Happy ka na ba? Or gusto mo pang kapkapan ako?" matigas niyang tanong dito."Baka ibinigay mo sa mga kasama mo?" Hindi pa rin ito sumusuko. Humahanap pa rin talaga ng butas. Napailing na lamang siya. Hindi niya alam kung saan ba nito hinuhugot ang ganoong pag-iisip. O baka'y nawala na sa katinuan? Hindi na rin niya maisip ang tamang salita kung bakit ito galit na galit sa kaniya. "Adik ka ba?" katagang lumabas sa bibig niya. "What me? Of course not!" tanggi nito. "All I want is... ibalik mo lang ang bracelet ko." Nagsusumamo ang matang nakatitig sa kaniya. Hindi niya malaman kung nagda-drama lang o totoo na, pero sa ugali nito n

Hiyang-hiya si Maliah nang bumalik sa party. Ang lahat ng mata ay nakatuon sa pagpasok nila. Magkasabay silang naglalakad, hindi nito binibitiwan ang kamay niya. Ilang beses na rin siyang bumulong, pero tila bingi ito. Iniyuko na lamang niya ang ulo hanggang sa marating ang mesa na kung saan ay nandoon ang mga kasama. "Stay here," bulong nito. Inilapit pa ang bibig sa tainga niya.Hindi siya nakapagsalita, lalo na nang makita ang nagtatakang mukha ng mga kasama. Pero nakapagtatakang walang reaksiyon ang kanilang head, nakikipag-usap lang ito sa isa pang head. Nang tumalikod na ang CEO ay saka pa lang siya umupo. Hindi niya pinansin ang mga kasama, bagkus ang pasimpleng inilibot ang mata at eksaktong si Pamela ang nakita niya. Titig na titig ito sa kaniya, titig na may kasamang galit. Hindi na lang niya pinansin yun, ibinaling niya ang paningin sa katabing si Donna, walang tigil ito katatanong. "Ano ba?! Pansinin mo naman ako, Maliah," ungot nito."Ano ba ang tinatanong mo?" inosente