Lahat ng Kabanata ng จังหวะรักมาเฟีย: Kabanata 51 - Kabanata 60

“พีท...มีเหตุผลอะไร...และพอจะบอกกับเจสได้มั้ย?”            “มันคือความต้องการของผม”            “แค่นั้น?”            ปีเตอร์ได้แต่พยักหน้าแต่สายตายังคงมองไปที่เจซีเหมือนเดิม เพื่อยืนยันความมั่นใจอย่างชัดเจน            “แล้วถ้าเจส ยังไม่ต้องการให้หยุดแค่นั้นละค่ะ พีทให้กับเจสได้มั้ย?” เจซีพูดออกไปอย่างไม่สะทกสะท้านกับคำพูดก่อนหน้านี้ของปีเตอร์            “ไม่ได้” ปีเตอร์ตอบออกไปอย่างเย็นชาเพราะต่างรู้ดีทั้งสองฝ่ายว่าทั้งเขาและเธอไม่ได้รักกัน แค่เพียงว่าเขาไม่เคยมีใครเป็นตัวเป็นตนอย่างจริงจัง ซึ่งตอนนั้นเขาก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้ค้นพบนางฟ้าเช่นเดียวกัน เขาเพียงแค่มีชีวิตอยู่ไปแบบนั้น แม้ว่าเขาจะยังมีคุณตาแต่สิ่งที่

“Hi…นีน่า” โคลเข้าไปทักหนูนาทันทีเมื่อเห็นเธอเดินทางมาถึงถึงแม้เธอจะมาพร้อมกับปีเตอร์ แต่โคลก็เลือกที่จะมองผ่านไป และเรียกช่างแต่งหน้าแต่งตัวของหนูนาแนะนำให้รู้จักกัน และคุยเรื่องงานต่อทันที เพราะโคลเป็นโปรดิ้วเซอร์มิวสิควีดีโอตัวนี้ด้วย เมื่อมีการอธิบายเป็นที่เข้าใจตรงกันแล้ว หนูนาก็ขอตัวแยกออกไปแต่งตัว ปีเตอร์ยืนฟังอยู่เงียบๆและพยักหน้ารับรู้เป็นที่เข้าใจกันว่าหนูนาบอกขอตัวกับเขานั้นเอง            ในส่วนของปีเตอร์ไม่มีอะไรมาก เพราะเขาไม่ต้องเป็นปริศนาใดๆ การแต่งตัวและแต่งหน้าเล็กน้อยก็เป็นอันเสร็จ และเริ่มการถ่ายในส่วนของเขาได้เลย เพราะในสตูดิโอได้เซทฉากไว้แล้วและจะใช้ระบบคอมพิวเตอร์กราฟฟิคในการสร้างฉาก ทุกอย่างจึงสามารถถ่ายทำในสตูดิโอเพื่อการถ่ายทำไว้แล้ว            และเมื่อเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง หนูนาออกมาในลุ๊คใหม่ปีเตอร์และโคลหันไปมองพร้อมความตะลึง เพราะหนูนาเหมือนนางฟ้าที่มาแดนจากแดนสวรรค์จริงๆ ถึงแม้เธอจะมีหน้ากากปิดดวงตา แต่หน้ากากก็ทำมาจากผ้าท

ปีเตอร์ช้อนตัวหนูนาอุ้มออกไปจากห้องดนตรี เดินไปที่ที่หนูนาลุกจากมาคือโซนนั่งเล่น เพราะเป็นจุดที่มองออกไปเห็นท้องฟ้าและแสงไฟดวงเล็กๆ ยามราตรีสวยงามมาก  ปีเตอร์ค่อยๆวางหนูนาให้นอนลงกับเบาะรองนั่ง หนูนายังคงโอบรอบคอแกร่งนั้นเพราะไม่อยากให้เขาห่างไปไหน ปีเตอร์เอียงหน้าไปจุมพิตเบาๆที่ข้อมือของ  หนูนาที่มีเครื่องประดับเพียงชิ้นเดียวคือกำไลทองคำขาวฝั่งเพชรและชิฟสำหรับบอกตำแหน่งของหนูนาในทุกๆ ที่ที่เธอไปและอยู่            ปีเตอร์ค่อนข้างพึงพอใจอย่างมาก แต่กำไลนั้นก็เป็นเพียงเครื่องบอกตำแหน่งของหนูนาเท่านั้นไม่ใช่อุปกรณ์คุ้มกันใดๆ ถึงแม้เขาจะมีทีมคุ้มกันเธอตลอด แต่ปีเตอร์ก็ไม่วางใจอยู่ดีและยิ่งหลังจากนี้ด้วยแล้ว เขาอยากจะให้หนูนาอยู่ข้างกายในสายตาเขาตลอด แล้วมันจะต้องเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน ถ้าเขาเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง เธอต้องมีคำถามแบบนี้แน่นอน แต่ทุกอย่างมันต้องมีวันจบและสิ้นสุด เพียงแค่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยสนใจที่จะแก้ปัญหาจริงๆ จังๆ แต่แล้วตั้งแต่ที่ชีวิตเขามีหนูนาเขาก็ต้องการครอบครัวของเขา เพราะฉะนั้นมันถึงเวลาที่เขาต

“ได้โปรดนีน่า...ผมขอละนะ คุณไปทำแผลก่อนแล้วเดี๋ยวผมจะพาคุณกลับมาที่นี่...คุณดูสิตอนนี้คุณเลือดไหลไม่หยุดมันไม่เป็นผลดีกับคุณและปีเตอร์” โคลร้องขออย่างอ่อนโยน            “ไปเถอะนีน่า...ตอนนี้พีทอยู่ในมือหมอแล้ว...นีน่าไม่ต้องกังวล...เหตุการณ์แค่นั้นทำอะไรพีทไม่ได้หรอก” คราวนี้เป็นจอนนี่ที่พูดให้หนูนาฟังอย่างเป็นการเป็นงานและจริงจัง เพราะตัวเขาเองก็เชื่อแบบนั้นว่าเพื่อนของเขาคนนี้ไม่มีทางเป็นอะไรง่ายๆกับอุบัติเหตุแค่นี้ “แต่มันจะใช่อุบัติเหตุหรือเปล่านี้สิที่เขาสงสัย”            หนูนาหยุดดิ้นฟังและเป็นที่น่าแปลกทันทีที่จอนนี่พูดออกแบบนั้นเธอกลับเชื่อแบบนั้นเช่นกัน ใช่!ตอนนี้ปีเตอร์กำลังต่อสู้กับความเจ็บปวด เพื่อที่เขาจะต้องมายืนเคียงข้างเธอแน่นอน เพราะฉะนั้นเธอก็ต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะไปยืนเคียงข้างเขาเช่นกันหนูนาพยักหน้ารับ จอนนี่ยิ้มและทุกคนที่เหลือที่ยืนมองอยู่ต่างก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งอก     

“หนูนาขยับ...ได้โปรด...ผมทนไม่ไหวแล้ว...” ปีเตอร์อ้อนวอนด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วช่างเซ็กส์ซี่นัก หนูนาทำอย่างที่เขาอ้อนวอนนั้นทันที สองมือของปีเตอร์โอบรอบสะโพกกลมเล็กนั้น ทั้งบีบขย้ำตามจังหวะการเคลื่อนไหวของหนูนา คิดว่ากว่าที่เขาจะยอมให้หนูนาเป็นผู้นำพาเขาแตะขอบสวรรค์นั้นสะโพกเธอคงช้ำเพราะอารมณ์ของเขาแน่นอน            “โอ้ว...หนูนาที่รัก...คุณสวยมาก” ปีเตอร์ครางออกมาและมองภาพดอกไม้ตูมที่มันขยับตามจังหวะการเคลื่อนไหวของเธอ ปีเตอร์ทนไม่ไหวดึงหนูนาลงมา เพื่อที่เขาจะได้ครอบครองดอกไม้ตูมนั้นสลับกันไปมา ส่วนมือก็ยังคงควบคุมให้หนูนาขยับสะโพก ทั้งเขาและหนูนาต่างก็ถูกเติมอารมณ์สวาทหวาบหวานทั้งข้างบนและล่าง จนตอนนี้มันกำลังจะทะลักออกมาจากคนทั้งคู่ ปีเตอร์เร่งจังหวะมือให้หนูนาขยับเร็วมากขึ้นเพราะรู้สึกได้ถึงดินแดนสวรรค์ใกล้แค่เอื้อม เสียงดูดดอกไม้ตูมของปีเตอร์ดังเข้าจังหวะกับเสียงหอบหายใจของหนูนา            “พีท...โอ้วววววววว”&n