All Chapters of TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก: Chapter 91 - Chapter 100

วันต่อมาหลังจากที่เดม่อนกลับไปอเมริกาออสการ์ก็ถูกส่งตัวมายังประเทศไทยในเวลาถัดมาที่เดม่อนไปถึงได้ไม่นานและถูกส่งตัวมาที่บ้านพักตากอากาศของโซลี่ย์ที่ตอนนี้เธอกำลังอุ้มท้องยืนรอต้อนรับเขาอยู่ที่หน้าบ้าน“คุณโซลี่ย์คะไปทานข้าวเช้าก่อนเถอะค่ะนี่มันสายมากแล้วนะคะ เดี๋ยวน้องน้อยในท้องคุณหนูโซลี่ย์จะหิวข้าวเอาได้นะคะ”เสียงเจนสาวใช้ที่เด็กกว่าเธอหนึ่งรอบพอดีเดินมาเรียกให้เธอไปทานข้าวที่เตรียมรอเธอนานแล้ว“ฉันขอรออีกห้านาทีนะจ๊ะ ถ้าออสการ์ยังมาไม่ถึงฉันจะเข้าไปทานแต่เมื่อกี้ฉันทานส้มกับกล้วยไปแล้วเลยยังไม่ค่อยจะหิวด้วย”โซลี่ย์ตอบเจนกลับไป“ได้ค่ะงั้นหนูจะยืนรอคุณออสการ์เป็นเพื่อนคุณหนูเองค่ะ”เจนตอบโซลี่ย์กลับไปเจนเป็นเด็กที่พ่อของเธอส่งมาคอยดูแลเธอที่ไทยกับป้าแมรี่อีกคนที่พ่อเธอส่งมาป้าแมรี่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กจะเรียกว่าแม่นมก็ได้เจนที่ยังเด็กเพราะเพิ่งจะอายุแค่สิบหกปีเองเมื่อย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ต้องไปสมัครเรียนซึ่งเธอก็ให้พีทเป็นคนพาไป อีกเรื่องเดม่อนขอให้พีทคอยอยู่ดูแลเธอที่นี่กับคนอื่นๆที่มาดูแลเธออย่างน้อยให้บ้านนี้มีผู้ชายบ้างเขาจะได้อุ่นใจเพราะเขาจะมีโอกาสมาหาเธอแค่สัปดาห์ละหนึ่งคร

สัปดาห์ต่อมามันเป็นวันที่เดม่อนดีใจที่สุดแล้วเพราะเขารอคอยที่จะให้มาถึงวันที่เขาได้ไปพบเธอกับลูกตั้งแต่วันนั้นมันก็นานมาเป็นสัปดาห์แล้วสำหรับคนอื่นคงอาจจะคิดว่าแค่สัปดาห์เดียวมันจะนานอะไรขนาดนั้นกัน? แต่สำหรับเขาแค่ห่างจากเธอวินาทีเดียวมันก็นานแล้วเพราะทุกช่วงเวลาในตอนนี้ที่เขาได้อยู่กับเธอมันสำคัญกับเขามาก เขาไม่ได้พูดโอเวอร์นะเขารู้สึกแบบนั้นจริงๆถึงได้พูดออกมาจากหัวใจ...และไหนเธอจะไม่ยอมให้เขาโทรคุยกับเธออีกเพราะเรื่องที่เขาจะจ้างให้พยาบาลไปคอยดูแลเธอกับลูกในท้อง...สิ่งที่เขาทำไปแบบนั้นเพราะเป็นห่วงเธอกับลูกจริงๆนะไม่ได้คิดว่าเธอจะดูแลลูกหรือตัวเองไม่ดีเลย เขาแค่ไม่อยากให้เธอเหนื่อยเกินไปมีพยาบาลไว้ใกล้ตัวมันก็ดีกว่าเพราะพยาบาลน่าจะให้คำปรึกษาเธอและบอกในสิ่งที่เธออยากจะรู้เกี่ยวกับการที่ตั้งครรภ์ครั้งแรกก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เดม่อนหลุดออกจากความคิดของตัวเอง“เข้ามา”เสียงเรียบเอ่ยบอกด้านนอกที่รอคำอนุญาตเมื่อได้ยินคำอนุญาตจากเจ้านายเจมส์ลูกน้องคนสนิทของเดม่อนก็เดินเข้ายังห้องทำงานขอ“นายใหญ่จะไปขึ้นเครื่องตอนไหนครับ จะให้ผมไปเตรียมเครื่องบินตอนนี้เลยไหม

เดม่อนเมื่อมาถึงก็เดินลงจากรถแล้วเข้าไปในบ้านทันทีเพราะคิดถึงใครบางคนที่ไม่ได้เจอกันเลยเขาอยากจะเห็นหน้าเธอและคุยด้วยทั้งเธอและกับลูกน้อยในท้องเหลือเกิน“เจนคุณโซลี่ย์ล่ะอยู่ไหน ยังไม่ตื่นอีกหรือ”เสียงเรียบของเดม่อนเอ่ยถามเจนสาวรับใช้ของโซลี่ย์เมื่อเดินเข้ามาในบ้านเจนก็ออกมาต้อนรับพอดีเดม่อนเลยเอ่ยปากถามหาโซลี่ย์“เอ่อ...คือหนูยังไม่เห็นคุณโซลี่ย์ออกมาจากห้องนอนเลยค่ะ คุณโซลี่ย์น่าจะยังคงหลับอยู่ในห้องนอนค่ะนายใหญ่”เธอตอบตามที่โซลี่ย์บอกให้ตอบถ้าเดม่อนเอ่ยถามถึงเธอ“อืม”จากนั้นเดม่อนก็เดินขึ้นไปชั้นที่สองของบ้านที่เป็นห้องนอนของออสการ์ ใจจริงเดม่อนก็อยากจะเข้าไปหาไปคุยกับเธอก่อนแต่สาวใช้บอกว่าเธอหลับอยู่เขาก็ไม่อยากจะเข้าไปกวนการนอนพักผ่อนของเธอ เขาเลยเลือกที่จะมาเยี่ยมน้องชายฝาแฝดที่ยังคงหลับสนิทบนเตียงเป็นเจ้าชายนิทรา...“เป็นไงบ้างวะ นอนหลับสบายอยู่คนเดียวเลยนะมึง”เดม่อนเอ่ยพูดเสียงเรียบกลับคนเป็นน้องที่ยังคงหลับสนิทเหมือนเดิม รู้ว่าพูดอะไรออกไปน้องชายฝาแฝดของเขาก็คงไม่ได้ยินหรอก แต่เขาขอได้ระบายความในใจของตัวเองกับคนที่สนิทและไว้ใจที่สุดนั่นมันก็คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากออสการ์

เขายังอยากจะได้ยินคำนี้จากปากเธอหรือเปล่า เธอก็เริ่มไม่แน่ใจแล้ว แต่ในใจลึกๆ เธอก็หวังให้เขากลับมาขอให้เธอยกโทษให้อีกครั้งแม้ว่าตลอดเวลา เขาจะพยายามมาตลอดเพื่อให้เธอยกโทษ แต่เป็นเธอเองที่ทำเป็นใจแข็ง เอาแต่หลบหน้าไม่ยอมเจอเขา จนทำให้เขาต้องพูดคำจากลากับเธอโซลี่ย์รู้อยู่แก่ใจว่าเดม่อนเป็นคนอย่างไร เขานั้นหนักแน่นกับคำพูดของเขาเสมอ....“เขาจะต้องกลับมาหาฉัน ฉันหวังแบบนั้น...”@อเมริกา2อาทิตย์ผ่านมาวันนี้บรรยากาศช่างอึมครึมท้องฟ้าเต็มไปด้วยก้อนเมฆสีเทาเหมือนกับใจผู้ชายที่เคยเย็นชาไม่สนใจอะไรแต่ถูกทำลายกำแพงนั้นด้วยผู้หญิงตัวเล็กที่ได้ครอบครองทั้งหัวใจของเขา ณ เพนท์เฮ้าท์สุดหรูของเดม่อนแน่นอนว่าเดม่อนเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องดื่มไวน์ของโปรดหมดไปหลายขวด เขาคิดว่าการทำแบบนี้จะช่วยทำให้ใจเขามันไม่ไปคิดถึงคนที่อยู่ห่างไกล“หมกตัวอยู่แต่ในห้องมาเป็นอาทิตย์แล้วนะมึง เรียนก็ไม่ไป สอบก็ไม่สอบ ถึงมึงจะมีธุรกิจหรือรอรับตำแหน่งอะไรก็เถอะนะ มึงก็ต้องไปเรียนให้จบ”เสียงของเอริคดังขึ้นทำลายบรรยากาศที่ชวนให้คนที่เข้ามาเห็นสภาพห้องของเดม่อนที่อยู่ต้องรู้สึกอึดอัดใจตามไปด้วยเอริคเดินไปเปิดผ้าม่านให้แสง

อเมริกาสิ้นเสียงคำพูดของเอริคที่เอ่ยถึงออสการ์ เดม่อนจากในตอนแรกที่ไม่สนใจอะไรนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองที่รอบตัวเต็มไปด้วยขวดไวน์ราคาแพง ก็มีชะงักแล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองไปยังเอริค แล้วเอ่ยถามขึ้น“ที่มึงพูดหมายความว่าอะไร น้องกูเป็นอะไร”เสียงเย็นชาของเดม่อนเอ่ยออกไปอย่างคนที่ไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับปากเพราะร่างกายที่ไม่ได้รับสารอาหารมานานหลายวันของเขามันทำให้สภาพของเดม่อนไม่ต่างอะไรกับคนที่กำลังจะตาย“ไม่ต้องถามอะไรมาก ถ้ามึงอยากรู้มึงก็ต้องไปประเทศไทยกับกูเดี๋ยวนี้”เอริคพูดจบก็เดินไปดึงตัวเดม่อนให้ลุกขึ้นพาเพื่อนรักไปอาบน้ำกลิ่นเหล้ากลิ่นไวน์ผสมอยู่ในตัวเดม่อน จนทำให้เอริคที่ชอบดื่มยังรู้สึกอยากจะอ้วก“มันดื่มไปมากขนาดไหนวะ” เอริคได้แต่คิดในใจเดม่อนที่ไม่มีมีเรี่ยวแรงจะทำอะไรและเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ถึงเขาจะไม่อยากลุกขึ้นยืนยังไงแต่โดนเพื่อนรักดึงแรงขนาดที่ตัวเขาเกือบล้มมันก็ต้านไม่ไหว ถ้าเป็นตอนสภาพปกติเขาคงจะสู้แรงเอริคได้แต่ตอนนี้แค่เด็กห้าขวบมาดึงตัว เขาจะมีแรงไปสู้ไหม?เดม่อนที่โดนบังคับให้ไปอาบน้ำเดินออกมาสภาพตัวเปียกที่มีผ้าขนหนูพันรอบเอว อวดกล้ามหน้าท้องที่ซิกแพ