All Chapters of TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก: Chapter 61 - Chapter 70

“เดม่อนเป่าผมให้เค้าหน่อยได้ไหมคะ”โซลี่ย์ที่นั่งอยู่โต๊ะแต่งหน้าเอ่ยถาม“อืม”เดม่อนเดินเข้าไปหาโซลี่ย์รับไดร์มาเป่าผมให้เธอ“เดม่อน”เสียงหวานเอ่ยเรียกเขาอย่างต้องการที่จะถามอะไรบางอย่าง“อืม อะไร”เสียงเรียบนิ่งตอบกลับมา“นายจะไม่มีทางทำให้ฉันปวดใจเพราะเรื่องผู้หญิงแบบออสการ์ใช่ไหม”“อืม จะไม่มีผู้หญิงคนไหนมายุ่งกับเธอได้เพราะฉันมีแค่เธอ”“ดีค่ะเพราะฉันมีแค่พวกนายรักพวกนายมากด้วยไม่ยอมเสียนายสองคนไปง่ายๆหรอกนะ ถ้าไม่สุดจริงๆฉันไม่ยอมปล่อย...”“ฉันเองก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปเหมือนกันตัวเล็ก”“ให้มันจริงถ้าฉันหนีไปพวกนายจะตามหาหรือเปล่านะ”“ไม่มีวันที่จะได้หนีไปหรอกตัวเล็ก”มือหนายังคนจับไดร์เป่าผมให้เธอจนมันแห้ง“ขอมัดผมให้ได้ไหม”เสียงเข้มเอ่ยถาม“ถามจริง มัดผมให้ผู้หญิงเป็นด้วย?ไปมัดให้ใครมาคะคุณเดม่อน”โซลี่ย์หรี่ตามองผ่านกระจกพร้อมทำเสียงสงสัย“ดูในยูทูปวันนี้ เหงา”ร่างหนาตอบกลับมาสั้นๆก็ทำโซลี่ย์ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู“ค่ะ ไหนลองมัดสิ”โซลี่ย์ยื่นยางรัดผมไปให้เดม่อน เขารับไปแล้วลองมัดผมเธอแบบง่ายๆคืนการมัดรวบผมปล่อยแบบหางม้า“เสร็จละ”“อื้อถือว่าใช้ได้เลย ทีหลังลองถักเปียบ้า

“โซยอนลุกขึ้น”“ไม่ค่ะ! ฉันจะไม่ลุกขึ้นไปไหนจนกว่าคุณจะยอมให้ฉันไปด้วยฮึก ออสการ์ให้ฉันไปด้วยเถอะนะได้โปรด นะคะ มีแค่คุณที่จะช่วยฉันได้ สงสารฉันเถอะนะคะฉันสัญญาจะไม่ทำตัววุ่นวายคุณให้ทำอะไรฉันจะยอมคุณทุกอย่าง”“เฮ้อ โอเค ฉันจะให้เธอไปด้วย”คำพูดที่จำใจจะต้องเอ่ยออกมา...พรึบ! หมับ!“พูดจริงนะคุณบอกแล้วนะว่าจะพาฉันไปด้วย จะพาฉันกลับอเมริกาด้วยจริงๆ”โซยอนดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วสวมกอดออสการ์เข้าเต็มๆ“อืม ในฐานะเพื่อน”“อื้อขอบคุณจริงๆ คุณเป็นคนดีจริงๆค่ะออสการ์ ขอบคุณที่คุณช่วยเหลือฉันมาตลอด”เธอบอกแล้วว่ามันต้องได้ผลผู้ชายยังไงก็แพ้มารยาหญิงกันทั้งนั้นและเธอเชื่อว่าออสการ์ก็ยังรักเธออยู่แน่นอนแค่ต้องเอานังโซลี่ย์ออกไปจากเขาให้ได้เลยคอยดูเธอต้องทำได้แน่!!!“ปล่อยได้แล้วฉันจะขึ้นไปนอน เธอไปนอนห้องฉันได้เพราะฉันจะไปนอนห้องโซลี่ย์”เขาจับแขนโซยอนออกจากเอวออสการ์บอกให้เธอนอนที่ห้องเขาได้เพราะเขาจะไปนอนห้องโซลี่ย์กับเดม่อนโซยอนได้แต่พยักรับแบบฝืนยิ้มแม้ในใจอยากจะกรีดร้องอาละวาดแค่ไหนก็ทำไม่ได้เพราะต้องทำตัวไม่เรื่องมากเรียบร้อยต่อหน้าออสการ์ให้เขาเห็นว่าเธอเป็นคนดีและน่ารักมากกว่าโ

โดมสระน้ำ“ครูซ”โซลี่ย์เอ่ยทักครูซที่เห็นว่าเขาอยู่ตรงสระ“มาว่ายน้ำอีกแล้วเหรอ”ครูซถามเธอกลับไปเพราะช่วงนี้เขาเห็นเธอมาว่ายน้ำบ่อยมาก ลืมบอกว่าตอนนี้เขาอยู่ชมรมว่ายน้ำเหมือนกัน“อื้ม หงุดหงิดยัยนั่น”โซลี่ย์ตอบเสร็จก็เข้าไปเปลี่ยนชุดว่ายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เปลี่ยนเสร็จเธอก็เดินออกมานั่งที่ข้างสระโดยมีครูซนั่งอยู่ไม่ห่างจากเธอมาก“ไอ้เดมันยังไม่กลับมาอีกเหรอ”“อืมครั้งนี้คงไปนานหน่อยเป็นการแข่งใหญ่อะ พาฉันไปหาเขาได้ปะ”โซลี่ย์หันไปถามครูซ“ได้ จะไปวันไหนล่ะ”เขาที่ไม่เคยปฏิเสธเธอเลยสักครั้งเธอขออะไรเขาก็พร้อมที่จะทำให้แค่ให้เขามีตัวตนในสายตาเธอบ้างก็ยังดี“วันนี้ อยากไปวันนี้เลยได้ไหมรบกวนนายรึเปล่าถ้าไม่ว่างวันอื่นก็ได้นะ”โซลี่ย์เอ่ยถามเสียงหวานถึงเขาจะชอบพาเธอไปเที่ยวนั่นนี่ช่วงเดม่อนไม่อยู่มันก็ดีแหละเพราะเธอไม่อยากไปกับออสการ์ไอ้คนมากเมีย!แต่ก็มีความเกรงใจเขาบ้างแหละถึงจะสนิทกันแค่ไหนก็ต้องเกรงใจกันบ้างเพราะยังไงก็เป็นเพื่อนกัน“ฉันว่างไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ยังไงไอ้เดมันก็ฝากให้ฉันคอยดูแลเธออยู่แล้ว”ครูซตอบเธอกลับไปพร้อมยิ้มอ่อนๆให้เธอ“ไม่ไปหาสาวที่ไหนบ้างหรือไงมาคอยดูแลฉ

“งั้นเดี๋ยวแวะร้านใกล้ๆแถวนี้ละกัน”ครูซเอ่ยบอกเธอ “ตามใจนายเลยฉันกินได้ทุกอย่างไม่เรื่องมาก” “อืม ถ้างั้นก็กินขี้หมา”ครูซแกล้งพูดใส่เธอ “กินให้ดูก้อนไหมละคะคุณครูซตลกมากมั้ง”โซลี่ย์ตอบกลับเขาไปพร้อมส่งสายตาดุไปใส่ “ขอโทษครับคุณหนูโซลี่ย์ของไอ้สองแฝด”ครูซเอ่ยบอกอย่างหยอกล้อเธอ โซลี่ย์ก็ส่ายหัวไปมาให้กับความขี้เล่นของครูซ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง “แล้วนี่เธอได้บอกไอ้เดม่อนหรือยังว่าจะไปหามันที่ค่ายมวย”ครูซเอ่ยถามระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ “ไม่บอก ฉันจะไปเซอร์ไพรส์เขาน่าจะดีใจที่ได้เจอฉันก่อนแข่งจริงไหมฉันมีของจะให้เขาด้วยแหละ”เธอพูดออกมาแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “ของ ของอะไรบอกฉันได้ปะฉันอยากรู้”ครูซเอ่ยถามเธอด้วยตวามอยากรู้อยากเห็นพลางยื่นมือไปขอดูของที่เธอจะให้เดม่อน เพี๊ยะ! “ถึงกับตีมือเลย”ครูซร้องออกมาด้วยความตกใจที่โดนโซลี่ย์ที่เข้าที่มือ “ไม่ได้ของนี้จะต้องให้เจ้าสองแฝดรู้แต่แฝดน้องมันดื้อเลยจะไม่ให้ รอให้สำนึกได้ก่อนจะให้”โซลี่ย์ว่าแล้วก็ยิ้มออกมา “เธอทำฉันอยากรู้มากกว่าเดิมอีกเนี่ย ของอะไรกันที่จะให้สองแฝด” “ความลับค่ะคุณผู้ชาย บอกไม่ได้ จุ๊ๆ”เธอชี้นิ

เมื่อโซลี่ย์ออกไปกับครูซแล้วร่างหนาของเดม่อนก็ถึงกับเขาทรุดลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นเขาเหมือนจะไม่มีแรงจะทำอะไรเขารู้ดีว่าเธอรู้สึกแย่แค่ไหนที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้เขาก็ไม่ได้อยากให้เธอเข้ามาเห็น ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ เขารู้ว่าเขาทำผิดมากเป็นความผิดที่ไม่สมควรจะได้รับคำว่าให้อภัยจากเธอ..เขาน่าจะบอกเธอก่อนไม่น่าให้เธอมาเห็นอะไรแบบนี้“เดม่อนคะ ไม่เป็นไรนะถึงจะไม่มียัยผู้หญิงคนนั้นแต่ว่าคุณยังมีแอนนาอยู่นะคะ แอนจะทำให้คุณมีความสุขมากกว่าที่ยัยนั่นจะให้คุณอีกค่ะ”หญิงสาวสไตล์ยุโรปผมทองผิวสีแทนเดินเข้ามากอดเดม่อน“ไอ้เอเจผลตรวจได้หรือยัง”เขาไม่ได้สนใจในคำพูดเธอเลยสักนิดแต่สิ่งที่เขาสนใจคือสิ่งที่ให้ลูกน้องคนสนิทไปทำให้นั่นก็คือการที่เขาหลอกมานอนกับแอนนาเพื่อให้ได้มีโอกาสให้เขาเอาDNAแล้วร่างกายเธอตรวจซ้ำว่าเธอป่วยจริงไหม เขาไม่เชื่อผลตรวจที่เธอให้ดูเลยสักนิด“มีอีเมลส่งมาเมื่อกี้เลยครับนายใหญ่”เอเจตอบ“ผลว่าไง”เดม่อนเอ่ยถาม“คุณแอนนาร่างกายแข็งแรงไม่ได้ป่วยเป็นมะเร็งอย่างที่บอกครับนาย”เอเจรายงานในสิ่งที่เขาได้อ่านจากอีเมลหมอคนสนิทของเดม่อน เรื่องของแอนนาเป็นสิ่งที่นายใหญ่แอบทำมาตลอดอาท