All Chapters of TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก: Chapter 71 - Chapter 80

บนรถของสเตฟาน“สเตฟานคุณจับตัวฉันมาทำไมคะ จะฆ่าฉันแก้แค้นพวกเขางั้นหรือ?”โซลี่ย์ถามออกไปเสียงเรียบนิ่งถึงในใจเธอจะเต็มไปด้วยความกลัวก็ตามทีแต่ก็ต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเธอไม่ได้กลัวเขา“ไม่ต้องกลัวว่าฉันทำอะไรเธอหรอกนะถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆฉันก็อาจจะไม่ต้องทำรุนแรงกับเธอ”เขาพูดพลางส่งมือหนามาลูบหน้าเธอเบาๆ โซลี่ย์สะบัดหน้าหนีออกจากมือเขา“จะให้ไปที่ไหนดีครับนาย”ลูกน้องคนสนิทของสเตฟานเอ่ยถามเขา“ไปเพนท์เฮ้าส์ฝั่งตะวันออก”เสียงเรียบของเอาเอ่ยตอบ“จับตัวฉันมามันก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกนะพวกเขาไม่ได้รักฉันขนาดที่จะยอมเสี่ยงมาช่วยหรอก ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ”เธอยังพยายามที่จะหว่านล้อมให้เขาปล่อยตัวเธอ“อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่าพวกมันจะไม่มาอย่างที่เธอพูดหรือเปล่าโซลี่ย์”เขาพูดทั้งที่ยังไม่มองหน้าของเธอ“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยคะ”โซลี่ย์หันหน้าไปถามเขาด้วยใจที่อยากรู้ ถ้าจะแก้แค้นกันทำไมไม่ไปจัดการกันเองทำไมต้องมายุ่งกับเธอด้วยเธอไม่เข้าใจ“เป็นคนอื่นไม่ได้หรอกนอกจากเธอคนเดียวเท่านั้น”เขาหันกลับมามองเธอแล้วตอบไปเสียงเรียบ“เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า”โซลี่ย์แกล้งถามออกไปเพราะหน้าตาเขาดูคุ้นเ

โซลี่ย์ค่อยๆปีนลงมาตามผ้าที่เธอผูกติดกันไว้ด้วยใจดวงน้อยๆที่สั่นไหวเธอยอมรับเลยว่าพอปีนลงมาตามผ้าแบบนี้มันทำเธอมือสั่นตัวสั่นไปหมดเพราะความสูงของบ้านหลังนี้ด้วยแควก!!!“พระเจ้าได้โปรด บอกทีว่าไม่ใช่อย่างที่ฉันคิด”เธอได้ยินเหมือนเสียงบางอย่างที่เหมือนเสียงผ้าขาด...แควกกก!!!!!!“กรี๊ดดดด”หัวใจดวงน้อยตกวูบลงไปตามแรงดึงดูดของโลกเพราะตอนนี้เธอกำลังจะร่วงแล้วผ้าที่ผูกมันขาด!!!หมับ!???“หาเรื่องใส่ตัว”เสียงเข้มของสเตฟานพูดข้างหูร่างเล็กที่เขาช่วยรับเธอไว้ได้ทันก่อนจะร่วงใส่พื้น เขาเปลี่ยนใจเดินออกมาเองและก็มาทันรับตัวเธอด้วย“ลืมตาได้ละไม่ได้ตาย”ถึงจะพูดจาหยาบคายแข็งกระด้างใส่เธอแต่สเตฟานก็ไม่ได้โยนเธอลงพื้นแต่ค่อยๆวางเธอลง“เฮ้อ หัวใจจะวายคิดว่าจะตกลงมาคอหักตายเสียแล้ว”มือบางกุมที่หน้าอกข้างซ้ายของเธอที่ตอนนี้หัวใจเธอมันกำลังเต้นเหมือนจะระเบิดออกมาข้างนอกอกอย่างไงอย่างนั้น“คิดว่าจะเหมือนในหนังหรือไงคิดว่าฉันโง่มากเหรอวะ เลิกหาเรื่องใส่ตัวหรือคิดแผนโง่ๆแบบนี้อีก”สเตฟานไม่วายที่จะด่าใส่เธออีก“คุณฉลาดมากมั้งจับฉันมาทำไมล่ะ บอกแล้วใช่ไหมว่าสองคนนั้นไม่สนใจฉันหรอก คุณปล่อยฉันไปเถอะน

ฮาวาย เมื่อมาถึงฮาวายสเตฟานก็ตรงไปที่บ้านพักตากอากาศของเขาที่มีอยู่ในรัฐฮาวายทันที สเตฟานอุ้มโซลี่ย์ในท่าเจ้าสาวแนบชิดอกเดินเข้ามาในบ้าน “นอนพักซะยัยคุณหนู”สเตฟานลูบหัวเธออย่างเบามือ เขาพูดหลังจากวางเธอลงบนที่นอนก่อนจะออกจากห้องไปสเตฟานก็ไม่ลืมที่จะห่มผ้าให้เธอด้วย เมื่อออกมาจากห้องสเตฟานก็เดินไปที่ห้องทำงานลับในชั้นใต้ดิน “ลูกน้องที่ดูแลเพนท์เฮ้าส์บอกว่าคุณเดม่อนและคุณออสการ์มาแล้วครับ”เจเจรายงานสถานการณ์ทางนั้นให้กับสเตฟานได้รู้ “ดี บอกให้พวกมันพูดอย่าที่ฉันบอกและอีกเรื่องไปหาชุดให้ยัยคุณหนูด้วยแล้วก็ให้ใครมาวัดไซซ์ตัวเธอด้วย”สเตฟานออกคำสั่งเพิ่ม “ครับนาย”เจเจก้มหัวรับคำสั่งของสเตฟาน เดม่อน&ออสการ์ เดม่อนและออสการ์ที่กลับมาที่ฐานลับของพวกเขาทั้งสองคนไม่มีใครคุยกันเลยแยกย้ายกันเข้าห้องตัวเองด้วยอาการที่ซึมอย่างเห็นได้ชัดขนาดเดินลงจากรถยังเหมือนพวกผีดิบเดินได้อย่างไงอย่างงั้น ด้านเพื่อนๆของเดม่อนและออสการ์เข้ามาคุยและดื่มกันตรงบาร์ “มึงว่าไอ้สเตฟานมันจะทำอะไรโซลี่ย์ไหววะ”เป็นครูซที่เอ่ยถามขึ้น “ไม่หรอกก็โซลี่ย์ท้องนี่หว่ามันคงไม่ได้เหี้ยขนาดที่จะทำร้ายคนที่กำลั

สเตฟาน & โซลี่ย์สเตฟานยังคงนั่งอยู่ในห้องทำงานเขายังจัดการเอกสารต่างๆอยู่ สเตฟานแก่กว่าเดม่อนและออสการ์ 2-3ปีซึ่งตอนนี้เขาก็อายุ26ปีแล้วล่ะเพิ่งจะเลยวันเกิดไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เองเขาเริ่มทำงานด้านนี้มาตั้งแต่สิบปีที่แล้วตั้งพ่อเขาตายจากไป! เขาไม่เคยเชื่อว่าคนที่ทำจะเป็นศัตรูแต่มันเป็นอาของเขาอย่างแน่นอนที่ทำ อาคงจะหวังเอาทุกอย่างจากพ่อเขาไปตั้งแต่นั้นมาเขาก็หันหลังให้กับคนในตระกูลแอนเดอร์สัน ตอนนี้เขาอยู่ได้ด้วยตัวเองและเขากำลังจะเอาทุกอย่างที่มันควรเป็นของเขากลับมาเป็นของเขาดังเดิม...และกำจัดพวกมันทิ้งให้หมด!!!ก๊อก ๆเสียงเคาะประตูห้องจากด้านนอกเดาไม่ยากว่าเป็นใครนอกจากเจเจที่มารายงานเรื่องโซลี่ย์อย่างแน่นอนเลยเพราะเขาสั่งให้เจเจไปคอยตามดูแลเธอ“เข้ามา”สเตฟานเอ่ยบอกคนด้านนอกเป็นการอนุญาตให้เข้ามาได้“นายครับ”เจเจอ้ำอึ้งที่จะพูดเรื่องที่โดนโซลี่ย์ขอออกไปเที่ยวข้างนอก“อะไร มีอะไรมึงก็รีบพูดมาหรือยัยคุณหนูคิดจะหนีอีกแล้ว”สเตฟานที่เห็นท่าทีอ้ำอึ้งของลูกน้องคนสนิทก็เร่งให้พูด“เปล่าครับคุณโซลี่ย์เธอไม่ได้คิดหนีแต่เธอ...”เจเจยังคงไม่กล้าพูดขอ“เธอทำไม มึงจะพูดดีๆหรือมึงต้องเสี

บ้านพักตากอากาศ“อ้าวนายทำไมอุ้มกลับมาล่ะครับคุณโซลี่ย์เป็นไรหรือเปล่านาย”เจเจที่เห็นสเตฟานอุ้มโซลี่ย์กลับเข้ามาในบ้านก็เอ่ยถามด้วยอาการตื่นตระหนกตกใจที่เห็นว่าโซลี่ย์มีเลือดไหลอยู่ที่เท้า“มีเด็กคิดหนีแต่โง่วิ่งไปสะดุดหินล้ม มึงโทรไปตามไอ้หมอบอกให้มันรีบมาเดี๋ยวกูจะพาเธอไปล้างแผลก่อน”สเตฟานสั่งให้เจเจโทรไปตามเพื่อนสนิทเขาที่เป็นหมอให้มาดูเธอ และก็ยังให้มาดูอาการลูกในท้องของเธออีกด้วยสเตฟานตกใจกับคำพูดที่เธอเรียกชื่อเขาสเตฟานเฉยๆเหมือนรุ่นเดียวกัน“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ใช่เด็ก!คุณจะแก่กว่าฉันสักกี่ปีกันห๊ะมาบอกว่าฉันเด็กอยู่ได้ไม่ใช่ว่าเราอายุเท่ากัน เหรอคะสเตฟาน”โซลี่ย์รู้สึกไม่ชอบที่เขาเรียกเธอว่าเด็กๆ ทั้งที่เขาก็ดูไม่ได้แก่กว่าเธอสักเท่าไหร่“ฉันอายุ26เป็นพี่เธอพอยังล่ะยัยคุณหนูอายุ22ทีนี้ก็เลิกพูดมากแล้วอยู่เงียบๆไม่งั้นฉันจะตัดลิ้นเธอทิ้ง”เขาเอ่ยปากขู่เธออีกครั้ง“กล้าเหรอคะที่จะตัดลิ้นฉัน?”“จะลองดูไหมว่าฉันจะกล้าหรือเปล่า”สเตฟานหยุดเดินก้มหน้าไปจ้องตาเธอ สายตานิ่งๆเย็นชาของเขาทำเธอขนลุกวาบไปทั้งตัว“เลือดไหลจะหมดตัวแล้วค่ะรีบพาฉันไปทำแผลดีกว่าค่ะ หรือไม่ให้ฉันทำเองก็ได้น