All Chapters of ท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+): Chapter 161 - Chapter 170

“ถ้าอยากรู้วิธีขอ มาถูกทางแล้วลูก พ่อจะสอนเอง” คุณภิรมย์ยิ้มให้ลูกชาย ตอนที่เขาขอแม่ของภาคีแต่งงานนั้น เธอร้องไห้และปลื้มใจเป็นอย่างมาก“พ่อขอแม่ยังไงครับ”คุณภิรมย์ถึงกับยิ้มเมื่อคิดถึงอดีตตอนที่ขอแม่ของลูกชายแต่งงาน ผ่านไปกี่ปีแล้วนะ เท่า ๆ กับอายุลูกชายคนโตบวกไปอีกสองปีได้หรือเปล่านะสองพ่อลูกคุยกันอยู่นานเรื่องอดีตที่คุณพ่อขอคุณแม่แต่งงานอย่างโรแมนติก ภาคีคิดว่าเขาคงได้ดีเอ็นเอความโรแมนติกจากพ่อมาด้วยแน่ ๆ เพราะเขาฟังไปแล้วก็ยิ้มไม่หยุด เขาจะขอลลิตาแบบที่พ่อขอแม่บ้างเพียงไม่นานสองสาวที่หลงอยู่ในดินแดนกระเป๋าก็ลงมา“โห อะไรแม่” ภาคีหันหน้าไปถามแม่ของตัวเอง เมื่อให้แฟนสาวถือกล่องกระเป๋าใบโตลงมาด้วย“ก็ลิตาเอากระเป๋าที่แม่อยากได้มาแลกกับลูกชายแม่ แม่รีบยกให้พร้อมจะแถมข้าวสารให้สักกระสอบ แต่ลิตาบอกว่าไม่ค่อยได้หุงข้าว แม่ก็เลยแถมกระเป๋าแทน” คุณจริยาบอกลูกชายอย่างอารมณ์ดี คุณหญิงตั้งใจยกกระเป๋าใบนี้ให้ว่าที่ลูกสะใภ้อยู่แล้วคุณหญิงซื้อกระเป๋าใบนี้เมื่อหลายปีก่อน ตั้งใจจะยกให้ลูกสะใภ้ทั้งสองคน ซึ่งรริดาได้ไปแล้วก่อนหน้านี้ตอนที่ตกลงคบกันกับภาค ส่วนใบนี้ตอนแรกคุณหญิงตั้งใจจะยกให้คู่หมั้

“หื่นตลอด หนูติดเซ็กซ์หรือเปล่าลิตา” คนว่าเธอติดเซ็กซ์กำลังลูบแก้มก้นของเธอ บิกินีจีสตริงสีดำเปิดเผยแก้มก้นขาวเนียน นุ่มและเด้ง คนบ่นว่าเธอติดเซ็กซ์แต่มือก็ลูบและบีบไม่หยุด“ใครกันแน่ที่ติดเซ็กซ์ ดูมือตัวเองก่อนค่ะ” มือเขาอีกข้างก็บีบหน้าอกเธอ แถมไม่บีบเปล่า ยังเอามือสอดเข้าไปในชุดบิกินีสีดำ พร้อมทั้งยังไล้ยอดถันเธอเล่น“ช่วย ๆ กันไงครับ” เขาก้มลงจูบปากนุ่มของเธอ มือเธอสอดเข้าในกางเกงว่ายน้ำของเขา นวดคลึงให้เขาไม่ต่างจากที่เขานวดคลึงให้เธอ ส่วนท่อนล่างของเธอมีเพียงกางเกงบิกินีที่ปกปิดแค่เนินสามเหลี่ยมด้านหน้า แก้มก้นไม่มีอะไรปิดบังกำลังถูกมือหนาไล้วนและแทรกผ่านไปยังกลางกลีบสาว คงเพราะเป็นชุดว่ายน้ำจีสตริง อะไรก็ปิดได้ไม่มิดเขาชอบให้เธอใส่ชุดแบบนี้เวลาอยู่กันสองคน เธอเองก็ชอบใส่เวลาอยู่กับเขา เพราะมันถอดง่าย หลุดง่าย บางครั้งไม่ต้องถอดก็ได้ แค่แหวกนิดแหวกหน่อย เขาก็เสียบเข้ามาได้แล้ว “อ๊ะ อ๊า!” เธอมัวแต่คิดอะไรเพลิน ๆ จู่ ๆ เขาก็เสียบตัวตนเข้ามาจริง ๆ ท่านี้เสียวดีจริง ๆ โดนเสียบเสยจากด้านหลัง เขาพลิกตัวมาอยู่ด้านหลังเธอตอนไหนกันนะ เพราะเขามอมเมาเธอด้วยนิ้ว เผลอนิดเด

“ก็ได้มาแล้ว อย่าพูดถึงอดีตเลย เวลาพี่คีย์พูดทีไร ลิตารู้สึกผิดทุกครั้งเลย” ลลิตาพูดพร้อมทั้งดึงแขนเขาให้กระชับร่างของเธอมากขึ้น“ไม่คิดว่าจะมีวันนี้” ภาคีกดตรงหัวไหล่เปลือย ลิ้นร้อน ๆ แตะที่ผิวเธอ“เค็มไหมคะ”“เค็มเพราะน้ำทะเล หรือเค็มจากนิสัยเนี่ย” ภาคีเอ่ยแซว เขาชอบว่าเธอขี้งก“เดี๋ยวตีเลย ชอบว่า” ลลิตาหันไปแหวคนที่ชอบว่าเธองก“ก็จริง เดี๋ยวนี้เราประหยัดมากเลย ไม่เคยขอให้พี่ซื้ออะไรให้แล้ว ตอนเรียนนี่ใช้เงินเป็นใบไม้” ภาคีพูดถึงตอนเรียนที่เธอขอให้เขาซื้อกระเป๋าใบละหลายแสนให้ แถมกินหรูอยู่แพง“ตอนนั้นเป็นคุณหนูใจแตก ใช้ชีวิตอยู่บนกองเงินกองทอง” ลลิตาพูดแล้วก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ คิดถึงตอนนั้น เธอเป็นคุณหนูเอาแต่ใจมาก ๆ แต่ภาคีก็ยังรักเธอ“พูดไปเรื่อย หนูน่ารัก” ภาคีกอดกระชับร่างบอบบาง สำหรับเขา เธอน่ารักเสมอไม่ว่าเวลาไหน“หลงนะเราเนี่ย” เธอพูดขึ้นพร้อมทั้งเอียงศีรษะไปรับจูบจากชายหนุ่ม เรียกเสียงหัวเราะจากเขา แต่เขาก็ไม่เถียง เพราะความจริงก็เป็นอย่างที่เธอว่า“ลิตา พี่อยากมีลูกแล้ว แต่งงานกันไหม” เขาใช้ฝ่ามือหนาไล้วนหน้าท้องเรียบเนียนของเธอเบา ๆ คนโดนขอแต่งงานแบบไม่ได้เตรียมใจถึงกั

บทที่ 40 เร่าร้อนบนเรือ การขอแต่งงานที่เขาบอกว่าแสนจะเรียบง่าย ลลิตาและเหล่าเพื่อนถึงกับส่ายหัวให้แก่ความเรียบง่ายที่เท่ากับความเว่อร์ระดับสิบของภาคี ลลิตายิ้มทุกครั้งที่ได้คิดถึงเรื่องราวที่เขาทำให้เธอทุกอย่างต้องดีที่สุดสำหรับเธอ นั่นคือสิ่งที่เขาชอบพูด เขาอยากชดเชยช่วงเวลาที่ผ่านมา ชดเชยช่วงเวลาที่เขาไม่ได้ดูแลเธอ เธอบอกเขาเสมอว่าไม่ต้องทำอะไรให้เธอแล้ว แค่นี้เธอก็มีความสุขมาก ๆ ไม่ต้องชดเชยกับอะไรในอดีตอีกแล้ว“พี่อยากทำให้หนู ยิ่งได้ทำให้หนู พี่ยิ่งมีความสุข ให้พี่ทำเถอะนะ” คำพูดที่ทำให้เธอยอมใจอ่อนทุกครั้ง ถ้าเขาอยากทำอะไร อยากให้อะไร เธอไม่เคยขัดเขาอีกเลย เพราะสิ่งที่เขาทำนั้น ไม่ใช่แค่เยียวยาเธออย่างเดียว หากแต่ยังเป็นการเยียวยาหัวใจเขาด้วยค่ำคืนแสนเร่าร้อนผ่านไปด้วยบทรักร้อนแรง บนเรือยอชต์ที่แทบไม่มีความรู้สึกโคลงเคลง แต่ลลิตากลับเหมือนล่องลอยไม่หยุด เพราะความเสียวซ่านที่ได้รับตั้งแต่ทั้งสองกลับมาถึงห้องนอนส่วนตัว ส่วนคู่อื่นก็ต่างแยกย้ายไปยังเรือของตัวเองที่จอดไม่ห่างกันลลิตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพราะสิ่งที่ตอดมือของเธออยู่ วันหยุดแบบนี้ไม่ต้องคิดอะไรมาก เธอต้องตอบแทนการขอแ

“อยู่บนฝั่งกับตายาย ปู่ย่า ยกกันมาทั้งบ้าน ดีใจจะได้ลูกสะใภ้ใหญ่มั้ง” ภาคพูดพร้อมทั้งยักคิ้วให้พี่ชาย แต่คนที่อายกลับเป็นว่าที่พี่สะใภ้ใหญ่ ซึ่งตอนนี้สวมแหวนเพชรน้ำงามเกือบห้ากะรัตอยู่บนนิ้ว “สวัสดีค่ะพี่ลิตา ด้าดีใจด้วยนะคะ”ลลิตานั่งลงที่ว่างข้างรริดา มองไปรอบ ๆ ตัวมีแต่คนที่เธอรัก ทั้งหมดมาวันนี้เพื่อเธอและภาคี “ขอบคุณค่ะน้องด้า” “ท้องหรือยังคะ” เป็นคำถามที่ทำเอาลลิตาหน้าแดง “ถ้าท้องต้องชื่อว่าน้องยอชต์นะครับพี่คีย์” ชวีล้อเลียนพร้อมยิ้มร้าย ภาคีไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่ยักไหล่ แต่มือเขากลับจับที่สาบเสื้อของตัวเองพร้อมทั้งขยับเบา ๆ “ลูกมึงน่าจะชื่อน้องรอย หรือน้องแดงดี” คำพูดของภาคีทำให้เจนิตาต้องหันไปดูสาบเสื้อของชวี รอยแดงบนอกของชวีเด่นชัดมาก แล้วทำไมเขาไม่ติดกระดุมให้ดี เธอรีบเลื่อนมือไปติดกระดุมให้เขา “บอกแล้วว่าอย่ากัด อย่ากัด” ชวีบ่นคนติดกระดุมเล็กน้อย “ก็เฮียกัดเจก่อน” เจนิตาเถียงกลับ ก็เขานั่นแหละกัดเธอก่อน เธอก็ต้องกัดคืนเป็นธรรมดา “ไอ้เจ แกเคยยอมอะไรมั่งไหมเนี่ย เก่งจังกับเฮียน่ะ กัดคืน ดูดคืนตลอด” ชวี