Kill Me Softly, Mr. Billionaire のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 16

"I want to have that kind of family with you, perfect, happy, comp—" Napalunok ako, memories are coming back to my head. Agad akong tumayo at tumakbo papasok sa kwarto ko. "He's so insensitive," mahinang saad ko habang yakap yakap ang unan. Hindi ko mapigilan ang pag-agos ng luha ko. Ang sakit parin. I remembered how perfect my family is, complete! Happy! Pero wala na! That is bacuse of the man who crashed our car! At higit pa dun, he payed for justice. They all died, living me in despare. Isa pang nagpapalugmok sa'kin ay ang katotohanang buhay ako, pero ni hindi ko magawang bigyan ng hustisya ang pamilya ko. "Hey," narinig kong may bumulong sa tainga ko, "Did I say something wrong?" Malumalay nitong tanong at pilit na inaabot ang pisnge ko. Hindi ako sumagot, kasabay ng malakas ng buhos ng ulan, pabilis ng pabilis ang luhang nagsisilaglagan sa pisngi ko. I felt his warm hand wiping my tears. But it can't remove the cold feeling I felt right now. Andito na naman 'yung saki

Humugot ako ng malalim na paghinga habang tinitignan ang schedule sa mini calendar na nasa table ko. Kakapasok lang namin sa opisina dahil nga lumipat pa ako ng tirahan.Almost 10 na kaya late na talaga kami. Si Mon kasi! Ang dami dami niya talagang naiisip."Hayst," singhap ko. Inopen ang PC ko at nagsimula ng gawin ang mga dapat kong gawin ngayong araw.Bukas na kasi ang board meeting, at narinig kong darating daw ang Executive Chairman— father ni Mon, kaya medyo na pressure ako. Hindi naman sa wala akong idea sa mga gawain bilang secretary. Graduate din naman sa ganitong field pero ito ang unang beses kong magtrabaho sa iba— sa business lang ako ni Dad dati nagkaroon ng experience.Bumuntong hininga ako. Talagang na-pe-pressure ako pero kailangan ko paring subukan."Bahala na." saad ko sa sarili.Nagsimula na akong gumawa ng slides, tutok na tutok ako sa PC. Hanggang sa hindi ko namalayang lunch break na pero wala parin akong natatapos— sa katunayan ay pang-ilang beses na akong u

"So you have to stay here with me... and do it again." anito. Bumuga ako ng hangin, anong oras na— pero balak pa yata akong pag-overtime-min ng matagal dito. "H'wag kang mag-alala, marami pa rin naman akong ginagawa kaya may makakasama ka dito sa office, and by the way. Dito mo na gawin sa loob." dugtong pa niya. Gusto kong magdabog, maganda naman na ang gawa ko pero siguro nga ay hindi pumasa sa standards niya. "Here use my laptop," an'ya. Lumapit ako para sana kunin ang laptop niya but he put his hand in his lap na para bang punauupo ako sa lap niya— he's looking seriously at me. Kahit kailan talaga si Mon, pilyo talaga. Pinaningkitan ko siya ng mata, I'm not gonna do that. "Just kidding," saad niya. Suminghap nalang akong at inabot ang laptop niya, saka dinala iyon sa isa pang table sa loob ng office niya. Umupo ako sa couch at salubong ang kilay na inulit ang ginagawa ko. "Just make it more simplier, just use one or two fonts." saad niya. Nagsimula na siya uling magbukas ng