All Chapters of Kill Me Softly, Mr. Billionaire: Chapter 1 - Chapter 10

Ipinikit ko ang mga mata ko habang nakikinig ng music sa earpods na nakalagay sa tainga ko. Madaling araw palang kaya antok na antok parin ako. Kasalukuyan kasi kaming bumabyahe ng buong family ko papuntang Manila, kung saan nakabili si Daddy ng bagong bahay. "Donna, Dana, matulog muna kayo d'yan , gigisingin nalang namin kayo pag nasa Manila na tayo." sabi ni Mom na nasa front seat. Hindi na kami sumagot ng kapatid ko dahil pareho kaming inaantok, napili kasi ni Dad na madaling araw kami umalis para makaiwas sa traffic. Mabilis naman akong nakatulog sa b'yahe, hanggang sa kalagitnaan ng pagtulog ko ay nakaramdam ako ng malakas na pagsalpok at hapdi sa iba't-ibang parte ng katawan ko. Tuluyan kong iminulat ang mga mata ko. DUGO! Nanginginig ako dahil sa unang nakita ng mga mata ko, punong-puno ng dugo ang kamay ko. Hindi galing sakin, kundi sa kapatid ko na ngayon ay nakasandal sa'kin— naliligo sa sariling dugo. "Donna! Donna!" Tawag sa kan'ya habang nanginginig at

Isinantabi ko ang calling card na bigay niya sa akin, wala akong nakikitang dahilan para tawagan iyon. Ang hirap mag-move on, lalo na't nag-iisa na lang talaga ako. Wala akong makausap, wala ring maiyakan. I'm lost, naguguluhan. Kailangan ko bang wakasan ang walang kwentang buhay na ito, o magpapatuloy ba ako? Pero hindi ko alam kung paano sisimulan. Hanggang sa lumipas ang ilang linggo, ganito pa rin ako, iyak lang nang iyak ang nagagawa ko. Hindi ko rin nagawang umuwi sa probinsiya dahil wala na rin naman akong mauuwian doon. Naibenta ko ang lahat para lang sa walang kwentang abogadong nakuha ko. Pagkatapos ng lahat ng binayad ko, hindi ko man lang nagawang makilala ang taong dahilan ng pagkamatay ng pamilya ko. Napaangat ako ng ulo nang may kumatok sa pinto ng apartment ko, ito na naman siya. Pagkatapos ng pagtatagpo namin noong gabing iyon, palagi nang nag-iiwan ng prutas at isang white rose sa labas ng pinto ng apartment ko si Mon. Ang lalaking iyon, he always said, "Smil

We shake hands. Pero ramdam kong parang mahigpit ang pagkakahawak niya sa palad ko. He is also looking at me fiercely while his lips is slowly moving— he smiled."A-ang kamay ko po," saad ko at parang binawi ang kamay ko. Do'n lamang siya napa kurap at agad na binitawan ang palad ko."I'm sorry, I was just amazed." he said. Umiling-iling pa, sandali siyang yumuko. At dahan-dahan muling tumingin sakin ng hindi inaalis ang matamis na ngiti sa labi niya."Amazed?" Kunot-noong tanong ko."Nothing." He replied and shake his head again.Ano daw? Bakit naman siya maamaze sakin?"Here you are." Someone talk behind my back. Kilala ko ang boses na'to."Oh, Bro!" Nakuha kaagad ni Mon ang atensyon ng lalaking nasa harap ko. Tumayo pa si Yami at lumapit dito samantalang ako ay hindi man lang nilingon si Mon."I'm not talking to you." narinig kong saad ni Mon sa kapatid niya.Mon's voice is cold and deep, na parang nagagalit ito. Nag-aaway ba sila? Well it's none of my business."Oh, you're sexy se

Imbes na bagalan as may dinalian ko nalang ang pag-aayos. Baka kasi bigla talaga akong pasukin ni Mon sa loob ng kwarto ko.Agad akon lumabas pagkatapos, pero muli na namang nanlaki ang mata ko ng makitang hindi lang si Mon ang naroon, ngayon may naglalabas pasok naring ibang tao."Hey," nagtatakang saad ko. "Ano to? Anong ginagawa nila?""Oh, that one is an interior designer," tinuro niya ang isang ahmm— beke. Na tumitungin-tingin sa loob ng apartment ko."And the other one is just a delivery rider." Mas lalong kumunot ang noo ko. Anong ginagawa nila dito. Bakit sila nandito?"Ano to Mon?""They are rearranging your apartment. Magpapalagay narin ako ng mga needs mo, aircon, tv, wifi. Everything na kakailanganin mo." Ngingiti-ngiting saad niya.Lumapit ako sa kan'ya at nameywang pa, "For your information, hindi ko kailangan ang mga 'yan. Hindi ka rin dapat nakikialam sa bahay ng may bahay." Taas kilay kong saad pero ngumiti lang siya ulit."No, kailangan natin ng tv.""Natin? Don't tel

Hindi ako makatingin ng derekta kay Mon, dahil bukod sa mga tingin nito ay nakakailang ang ayos niya ngayon. He is only wearing an apron as his top, kaya naman kitang-kita ko ang mga muscles niya. Dahan-dahan siyang lumapit sa'kin at bawat hakbang ay para bang natutulala ako sa kan'ya. Napabalik ako sa realidad nang abutin niya ang kamay ko, pinantay ang katawan niya sa akin— nakaupo ako sa kama kaya nakaupo naman siya hangin habang nakatapat sa akin. "Ipapaayos ko nalang yang pinto mo, tutal may kalumaan nadin." anito na para bang batang nag-eexplain. At talagang sinabi niya pang luma ito, o sadyang malakas lang ang pwersa niya dahil sirang-sira ang pinto ko. Napalunok ako, he's aura is dominating. His lips curved na para bang binibigyan ako ng assurance na hindi niya ko sasaktan, "I just want you to eat. Nagluto ako just because I know you didn't eat anything else than instant foods." saad nito. "You can't deny it on me, nakita ko yung stocks mo sa kitchen. Puro instant