"Be careful of who you love, sometimes, they are just - Killing you softly." Si Dana ay nagkaroon ng panibagong rason para mabuhay, pagkatapos ng isang malaking trahedya na pumatay sa boung pamilya niya. Pero what if, the person she thinks giving her the urge to continue living, is just Killing Her Softly, not just in his obssessive dark romantic love, kundi dahil sa mga katutuhang pilit nitong tinatago.
View MoreKILL ME SOFTLY, MR. BILLIONAIRE
WARNING!!!
This story contains explicit and detailed depictions of sexual activity, including elements of dominance and submission. It explores complex power dynamics and consensual kink practices that may involve intense emotional and physical themes. Reader discretion is strongly ADVISED.PROLOGO.
'He never wanted to save you Dana!'
'That billionaire is just killing you softly!' Hindi parin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Yami kanina. He's still giving me this warning about his step brother. Hindi tuloy ako mapakali, kinukutuban din ako, pakiramdam ko ay may mga tinagatago nga talaga sa akin si Mon. I looked at the windows of Mon's office, malakas ang ulan sa labas, kumukulog at kumikidlat, enough to make me want to wrap my self into his arms, but not tonight. 'Look for the files,' hindi ko alam kung ano ang files na gusto ni Yami na makita ko, o tungkol ba ito sa ano. "Is there a problem, Dan?" he asked, his voice is still calm and sweet as usual. Napatigil ito sa paghalik sa leeg ko at tumingin sa akin– his eyes was confused. "W-wala..." sagot ko at umiwas ng tingin. How much do I really knew about this guy? He just smiled, a slow, and looks like a predatory curve of his lips, "I told you, I will give you enough reason to live, Dan. If you're thinking about–" "It's not about it." sagot ko at kumawala sa yakap niya. It was a lie, it was all about it. It was still about it. Naglakad ako papunta sa bintana ng office niya, napatingin sa repleksyon ko sa salamin habang ang tubig ulan ay naglalaglagan pababa. Nakita kong sumunod siya papunta sa likod ko, binigyan ako ng mainit na yakap at mumunting halik sa batok. Pagkatapos ay ipinatong ang ulo niya sa balikat ko. Kinikiliti ako ng mga paghinga niya na ramdam na ramdam ko sa mga tainga ko. He also moved his hand, touching me passionately. "M-mon," tawag ko sa kan'ya. This guy never failed me to feel this butterfly on my stomach, even just his simple touch. Tinanggal niya ang pakakayakap sakin at marahan akong pinaharap sa kan'ya. He looked at me in the eye, he's staring me, full of love and care. Ngayon, nakasandal ako sa mismong bintana, ramdam ang malamig na glass sa likod ko. Gumuhit muli ang ngiti sa labi niya, dinakma ang mga kamay ko at inangat paatas ng sa ulohan ko, kasabay ng isang kidlat na nag bigay ng karagdagang ilaw sa loob ng office niya. I saw his eyes glinted in the sudden flash, and for a moment, I saw something cold and possessive there. "I want you to beg for life, Dan!" "I want you to continue living, for me." he said then kissed me– passionate and deep. Oh! Pano ko ba matatanggihan ang lalaking 'to? I'm really addicted to this man, to his voice, his touch, his kisses and to the way how he made me fell loved. He's expert in making me fall and fall harder for him. He's right, he' giving me this feeling to fight for life, a chance, a hope. But what is this guts inside my head? What if Yami is right, that this billionaire is just killing me softly?"Marry me, I'll give you everthing you need. Money, love— and reason to live."Pagkasabi noon ay bigla kaming nagtitigan, muling kumidlat, at kumulog pero tanging pintig lang ng puso ako ang naririnig ko.Ano ba to?Ilang saglit pa ay hinigpitan niya ang pagkakahawak sa likod ko, ang isang kamay ay dumapo sa pisnge ko, touching it soflty.Napalunok ako ng sunod, sobrang bilis ng tibok na puso ko. Parang kinukuryente ang buong katawan ko dahil sa ginagawa niya. Gusto ko siyang itulak, gusto kong magsalita pero walang salit ang lumalabas sa bibig ko, walang lakas ang katawan ko. Tanging nagagawa ko lang ay ipako ang tingin ko sa mga mata niyang nakatitig sakin. Maya-maya pa, dahan dahang bumaba ang mukha niya, papalapit ng papalapit. Hanggang sa hindi ko namalayang napapikit nalang ako. Dumapo ang malambot niyang labi sa labi ko, hindi ko maintindihan pero nababaliw ako sa init na nararamdaman ko, hindi ako makagalaw— hindi man lang ako tumutol. He moved his lips, he started teasing
"So you have to stay here with me... and do it again." anito. Bumuga ako ng hangin, anong oras na— pero balak pa yata akong pag-overtime-min ng matagal dito. "H'wag kang mag-alala, marami pa rin naman akong ginagawa kaya may makakasama ka dito sa office, and by the way. Dito mo na gawin sa loob." dugtong pa niya. Gusto kong magdabog, maganda naman na ang gawa ko pero siguro nga ay hindi pumasa sa standards niya. "Here use my laptop," an'ya. Lumapit ako para sana kunin ang laptop niya but he put his hand in his lap na para bang punauupo ako sa lap niya— he's looking seriously at me. Kahit kailan talaga si Mon, pilyo talaga. Pinaningkitan ko siya ng mata, I'm not gonna do that. "Just kidding," saad niya. Suminghap nalang akong at inabot ang laptop niya, saka dinala iyon sa isa pang table sa loob ng office niya. Umupo ako sa couch at salubong ang kilay na inulit ang ginagawa ko. "Just make it more simplier, just use one or two fonts." saad niya. Nagsimula na siya uling magbukas ng
Nakatingin siya sakin habang naniningkit ang mata niya, "To my office now!" he commanded na para bang galit siya.Teka may nagawa ba akong mali?Bumuntong hininga ako, medyo kinakabahan pero naisip kong wala naman akong nagawang mali kaya't wala akong dapat ipag-alala.Pero kahit gano'n, nakakatakot ang mukha ni Mon kaya't alam kong may kinainisan siya.Agad akong naglakad at pumasok sa kan'yang opisina, nakaupo na siya ngayon sa kan'yang swevil chair. Yung mga tingin niya— naniningkit.Sabi ko na nga ba't may kinaiinisan siya, ano naman kaya iyon?"Y-yes sir?" tanong ko, utal dahil sa kabang nararamdaman ko."I didn't hire to to flirt in front of my eyes!" matigas nitong saad, "Tapos mo na ang presentation?" sunod niyang tanong.Flirt in front of his eyes? Anong ibig niyang sabihin, wala naman akong ginagawang gan'yan— ah! Dahil kasama kong kumain si Yami? Pero sa table ko, kami kumain, may CCTV ba malapit sa table ko? At bakit niya naman ako babantayan sa CCTV gayo'ng marami rin siya
Humugot ako ng malalim na paghinga habang tinitignan ang schedule sa mini calendar na nasa table ko. Kakapasok lang namin sa opisina dahil nga lumipat pa ako ng tirahan.Almost 10 na kaya late na talaga kami. Si Mon kasi! Ang dami dami niya talagang naiisip."Hayst," singhap ko. Inopen ang PC ko at nagsimula ng gawin ang mga dapat kong gawin ngayong araw.Bukas na kasi ang board meeting, at narinig kong darating daw ang Executive Chairman— father ni Mon, kaya medyo na pressure ako. Hindi naman sa wala akong idea sa mga gawain bilang secretary. Graduate din naman sa ganitong field pero ito ang unang beses kong magtrabaho sa iba— sa business lang ako ni Dad dati nagkaroon ng experience.Bumuntong hininga ako. Talagang na-pe-pressure ako pero kailangan ko paring subukan."Bahala na." saad ko sa sarili.Nagsimula na akong gumawa ng slides, tutok na tutok ako sa PC. Hanggang sa hindi ko namalayang lunch break na pero wala parin akong natatapos— sa katunayan ay pang-ilang beses na akong u
"I want to know you more and more Dana, that's why gusto kong malapit ka lang sakin." he said.Napasinghap ako sa sinabi niya. Sobrang cringe. Pinaglihi ba sa ka-cringe-han ang lalaking 'to."Mon, please. Okay na ako dito," pilit ko."I'll refuse," saad ko pa at itinaas ang dalawang kamay ko.Nakita kong biglang sumeryoso ang tingin niya, tahimik pero parang tinutusok ako ng mga tingin niya."I told you, I didn't accept rejections when I offered the best."He seriously said. I just rolled my eyes at padabog na naglakad pabalik sa kwarto ko. He's really bossy and dominant. Lahat nalang gusto niya nasususnod siya. Even if hindi ko naman siya kaano-ano, he's still acting like he can make me obey him. Pero kahit gano'n, I felt how genuine he is yesterday. His apology, his hugs. "Tulungan na kitang mag-impake," anito. Habang may dala-dalang dalawang empty na maleta. At talagang ready siya. Hindi nga talaga siya tumatanggap ng 'hindi' bilang sagot."No ako na," saad ko, padabog ang galaw
"I want to have that kind of family with you, perfect, happy, comp—" Napalunok ako, memories are coming back to my head. Agad akong tumayo at tumakbo papasok sa kwarto ko. "He's so insensitive," mahinang saad ko habang yakap yakap ang unan. Hindi ko mapigilan ang pag-agos ng luha ko. Ang sakit parin. I remembered how perfect my family is, complete! Happy! Pero wala na! That is bacuse of the man who crashed our car! At higit pa dun, he payed for justice. They all died, living me in despare. Isa pang nagpapalugmok sa'kin ay ang katotohanang buhay ako, pero ni hindi ko magawang bigyan ng hustisya ang pamilya ko. "Hey," narinig kong may bumulong sa tainga ko, "Did I say something wrong?" Malumalay nitong tanong at pilit na inaabot ang pisnge ko. Hindi ako sumagot, kasabay ng malakas ng buhos ng ulan, pabilis ng pabilis ang luhang nagsisilaglagan sa pisngi ko. I felt his warm hand wiping my tears. But it can't remove the cold feeling I felt right now. Andito na naman 'yung saki
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments