"Be careful of who you love, sometimes, they are just - Killing you softly." Si Dana ay nagkaroon ng panibagong rason para mabuhay, pagkatapos ng isang malaking trahedya na pumatay sa boung pamilya niya. Pero what if, the person she thinks giving her the urge to continue living, is just Killing Her Softly, not just in his obssessive dark romantic love, kundi dahil sa mga katutuhang pilit nitong tinatago.
View More'He never wanted to save you Dana!'
'That billionaire is just killing you softly!' Hindi parin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Yami kanina. He's still giving me this warning about his step brother. Hindi tuloy ako mapakali, kinukutuban din ako, pakiramdam ko ay may mga tinagatago nga talaga sa akin si Mon. I looked at the windows of Mon's office, malakas ang ulan sa labas, kumukulog at kumikidlat, enough to make me want to wrap my self into his arms, but not tonight. 'Look for the files,' hindi ko alam kung ano ang files na gusto ni Yami na makita ko, o tungkol ba ito sa ano. "Is there a problem, Dan?" he asked, his voice is still calm and sweet as usual. Napatigil ito sa paghalik sa leeg ko at tumingin sa akin– his eyes was confused. "W-wala..." sagot ko at umiwas ng tingin. How much do I really knew about this guy? He just smiled, a slow, and looks like a predatory curve of his lips, "I told you, I will give you enough reason to live, Dan. If you're thinking about–" "It's not about it." sagot ko at kumawala sa yakap niya. It was a lie, it was all about it. It was still about it. Naglakad ako papunta sa bintana ng office niya, napatingin sa repleksyon ko sa salamin habang ang tubig ulan ay naglalaglagan pababa. Nakita kong sumunod siya papunta sa likod ko, binigyan ako ng mainit na yakap at mumunting halik sa batok. Pagkatapos ay ipinatong ang ulo niya sa balikat ko. Kinikiliti ako ng mga paghinga niya na ramdam na ramdam ko sa mga tainga ko. He also moved his hand, touching me passionately. "M-mon," tawag ko sa kan'ya. This guy never failed me to feel this butterfly on my stomach, even just his simple touch. Tinanggal niya ang pakakayakap sakin at marahan akong pinaharap sa kan'ya. He looked at me in the eye, he's staring me, full of love and care. Ngayon, nakasandal ako sa mismong bintana, ramdam ang malamig na glass sa likod ko. Gumuhit muli ang ngiti sa labi niya, dinakma ang mga kamay ko at inangat paatas ng sa ulohan ko, kasabay ng isang kidlat na nag bigay ng karagdagang ilaw sa loob ng office niya. I saw his eyes glinted in the sudden flash, and for a moment, I saw something cold and possessive there. "I want you to beg for life, Dan!" "I want you to continue living, for me." he said then kissed me– passionate and deep. Oh! Pano ko ba matatanggihan ang lalaking 'to? I'm really addicted to this man, to his voice, his touch, his kisses and to the way how he made me fell loved. He's expert in making me fall and fall harder for him. He's right, he' giving me this feeling to fight for life, a chance, a hope. But what is this guts inside my head? What if Yami is right, that this billionaire is just killing me softly?We shake hands. Pero ramdam kong parang mahigpit ang pagkakahawak niya sa palad ko. He is also looking at me fiercely while his lips is slowly moving— he smiled."A-ang kamay ko po," saad ko at parang binawi ang kamay ko. Do'n lamang siya napa kurap at agad na binitawan ang palad ko."I'm sorry, I was just amazed." he said. Umiling-iling pa, sandali siyang yumuko. At dahan-dahan muling tumingin sakin ng hindi inaalis ang matamis na ngiti sa labi niya."Amazed?" Kunot-noong tanong ko."Nothing." He replied and shake his head again.Ano daw? Bakit naman siya maamaze sakin?"Here you are." Someone talk behind my back. Kilala ko ang boses na'to."Oh, Bro!" Nakuha kaagad ni Mon ang atensyon ng lalaking nasa harap ko. Tumayo pa si Yami at lumapit dito samantalang ako ay hindi man lang nilingon si Mon."I'm not talking to you." narinig kong saad ni Mon sa kapatid niya.Mon's voice is cold and deep, na parang nagagalit ito. Nag-aaway ba sila? Well it's none of my business."Oh, you're sexy se
Kinagabihan, akmang matutulog na ako ng isang busina ng sasakyan ang gumising sa diwa ko, agad akong sumilip para tignan kung sino ito, and I knew it. It was Mon. Ano na naman kaya ang pinunta niya dito, gabi na! Maya-maya nga ay narinig kong kumatok ito sa pinto, "I knew you're still awake. Open the door." he said kaya napilitan akong pagbuksan siya. "Anong ginagawa mo dito?" agad na tanong ko, pero dere-deretso lang siyang umupo sa couch. Napalinga-linga pa sa loob ng apartment ko na para bang naliliitan sa space, well hindi ko naman kasi siya pinapasok. "Hey!" saway ko pa sa kan'ya pero tinignan niya lang ako. "Here," inabot niya sakin ang isang supot na dala-dala. Ano na naman kaya 'to? "Ano yan?" agad na tanong ko. "Check it," sagot nito at mas nilapit sakin ang supot kaya inabot ko nalang din at tinignan ang laman. A black, glittered dress? Anong gagawin ko dito? Taas kilay akong tumingin sa kan'ya at inabot pabalik ang paperbag, "Para san to?" tanong ko.
Isinantabi ko ang calling card na bigay niya sa akin, wala akong nakikitang dahilan para tawagan iyon. Ang hirap mag-move on, lalo na't nag-iisa na lang talaga ako. Wala akong makausap, wala ring maiyakan. I'm lost, naguguluhan. Kailangan ko bang wakasan ang walang kwentang buhay na ito, o magpapatuloy ba ako? Pero hindi ko alam kung paano sisimulan. Hanggang sa lumipas ang ilang linggo, ganito pa rin ako, iyak lang nang iyak ang nagagawa ko. Hindi ko rin nagawang umuwi sa probinsiya dahil wala na rin naman akong mauuwian doon. Naibenta ko ang lahat para lang sa walang kwentang abogadong nakuha ko. Pagkatapos ng lahat ng binayad ko, hindi ko man lang nagawang makilala ang taong dahilan ng pagkamatay ng pamilya ko. Napaangat ako ng ulo nang may kumatok sa pinto ng apartment ko, ito na naman siya. Pagkatapos ng pagtatagpo namin noong gabing iyon, palagi nang nag-iiwan ng prutas at isang white rose sa labas ng pinto ng apartment ko si Mon. Ang lalaking iyon, he always said, "Smil
Isang nakakasilaw na liwanag at walang tigil na busina ang naalinag at naririnig ko habang dahan-dahang naglalakad papunta sa gitna ng kalsada. Ilang minuto nalang ay susunod na ako sa inyo, Mom, Dad, Donna. Ngumiti ako ng mapakla, pinikit ang mga mata ko at hinintay ang pagbangga ng malaking truck na paparating sa akin.Ramdam ko narin ang unti-unting pag-ambon, kasabay ang unti-unting pagpatak ng mga luha ko. Handa na akong mamatay. "Miss!" imbes na matigas na bagay ang sumalpok sa katawan ko, ay isang malambot na palad ang humawak sa braso ko, hinila ako pabalik sa gilid, ilang segundo bago tuluyang dumaan ang malaking truck sa kinatatayuan ko kanina.May hawak itong payong kaya kahit biglang lumakas ang ulan ay nanatili kaming tuyo. "Hey, magpapakamatay kaba?" tanong nito, isang lalaking nakasuot ng black slack, black coat at black necktie, kunot-noong nakatingin sakin. I smiled bitterly, "Oo." walang ganang sagot ko at binawi ko ang kamay ko pero muli niyang inabot at h
Ipinikit ko ang mga mata ko habang nakikinig ng music sa earpods na nakalagay sa tainga ko. Madaling araw palang kaya antok na antok parin ako. Kasalukuyan kasi kaming bumabyahe ng buong family ko papuntang Manila, kung saan nakabili si Daddy ng bagong bahay. "Donna, Dana, matulog muna kayo d'yan , gigisingin nalang namin kayo pag nasa Manila na tayo." sabi ni Mom na nasa front seat. Hindi na kami sumagot ng kapatid ko dahil pareho kaming inaantok, napili kasi ni Dad na madaling araw kami umalis para makaiwas sa traffic. Mabilis naman akong nakatulog sa b'yahe, hanggang sa kalagitnaan ng pagtulog ko ay nakaramdam ako ng malakas na pagsalpok at hapdi sa iba't-ibang parte ng katawan ko. Tuluyan kong iminulat ang mga mata ko. DUGO! Nanginginig ako dahil sa unang nakita ng mga mata ko, punong-puno ng dugo ang kamay ko. Hindi galing sakin, kundi sa kapatid ko na ngayon ay nakasandal sa'kin— naliligo sa sariling dugo. "Donna! Donna!" Tawag sa kan'ya habang nanginginig at
'He never wanted to save you Dana!' 'That billionaire is just killing you softly!' Hindi parin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Yami kanina. He's still giving me this warning about his step brother. Hindi tuloy ako mapakali, kinukutuban din ako, pakiramdam ko ay may mga tinagatago nga talaga sa akin si Mon. I looked at the windows of Mon's office, malakas ang ulan sa labas, kumukulog at kumikidlat, enough to make me want to wrap my self into his arms, but not tonight. 'Look for the files,' hindi ko alam kung ano ang files na gusto ni Yami na makita ko, o tungkol ba ito sa ano. "Is there a problem, Dan?" he asked, his voice is still calm and sweet as usual. Napatigil ito sa paghalik sa leeg ko at tumingin sa akin– his eyes was confused. "W-wala..." sagot ko at umiwas ng tingin. How much do I really knew about this guy? He just smiled, a slow, and looks like a predatory curve of his lips, "I told you, I will give you enough reason to live, Dan. If you're thinking about
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments