All Chapters of สามลุง: Chapter 21 - Chapter 30

“ฉันจะทำโอกาสที่สองให้ดีจนคุณแปลกใจเลยล่ะ”“หึ” เขายิ้มดูถูก ก่อนจะทิ้งก้นบุหรี่ลงบนที่เขี่ยบุหรี่ แล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า “เธอไปได้แล้ว”เธอแปลกใจ “ไปไหนคะ”“ห้องพักของเธอ...ธนาคนสนิทของฉันจะพาเธอไปเอง ถ้าเธอผ่านงาน เธออยู่นี่ในฐานะนางบำเรอก็จริง แต่เธอก็ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง ทำความสะอาด ซักเสื้อผ้า รีดผ้า ทำอาหาร ทำทุกอย่างที่แม่บ้านทำ”“ค่ะ ฉันทำได้”“เอาให้ผ่านก่อนแล้วค่อยพูด”“ฉันผ่านแน่”เขาส่ายหน้าช้า ๆ ขณะสวมใส่เสื้อผ้าที่เลือกออกจากตู้ เขาโยนชุดหนึ่งมาให้เธอ เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงบ๊อกเซอร์ ลายเดียวกับที่เขาใส่อยู่“อ้อ...ระหว่างอยู่นี่ ห้ามพูดกับผู้ชายคนไหน นอกจากธนาคนเดียว”“ค่ะ ถึงไม่สั่งฉันก็ไม่คิดจะพูดกับใครหรอก” แม้แต่กับเขา...คนเลวไร้หัวใจไร้ความเมตตาปราณีหลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จ บุษบงกชก็รีบออกจากห้องนอนของเขา ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจขายเธอให้กาสิโน เธอล่ะกลัวใจคนเลวคนนี้จริง ๆ“ห้องนี้เหรอ”ธนาพาเธอลงมาที่ชั้นล่างสุดของตัวบ้าน เดินนำเธอออกไปยังส่วนท้ายบ้าน ซึ่งเป็นห้องพักของคนใช้ ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องครัวสักเท่าไหร่“ตอนนี้คือห้องนี้”“ตอนนี้? หมายความว่าอาจจะไม่ใช

เขาจ้องหน้าเธอแล้วยิ้มมุมปาก ใบหน้าสวยในแสงสีทองเข้มดูงดงามเท่าทบทวี“งั้นก็ช่วยแสดงให้เห็นหน่อยสิว่าสัตว์เลี้ยงตัวนี้ มันน่าเลี้ยงไว้แค่ไหน ถ้าเลี้ยงไว้มันจะเปลืองข้าวสุกรึเปล่า”ขาดคำนั้น...หญิงสาวก็ปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดอย่างใจเย็นจนหมด แล้วถอดเสื้อออกโยนทิ้งลงบนพื้นทราย จากนั้นก็ถอดบ๊อกเซอร์ออกทางปลายเท้าดวงตาคมดุพราวระยิบ จ้องมองสาวน้อยจอมรั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เพียงแค่ข้ามคืน เจ้าหล่อนเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เชียวหรือร่างกายสาวผุดผ่องเป็นยองใยในแสงตะวันตกดิน ทรวดทรงองค์เอวฉายสัดส่วนชวนหลงใหล“หนนี้เธอคงจะเตรียมตัวมาพร้อมแล้วสินะ”เธอไม่ตอบ แต่ถอดเสื้อชั้นในซึ่งเป็นสิ่งปกปิดชิ้นสุดท้ายบนร่างออก แล้วโยนทิ้งไปสมทบกับกองเสื้อผ้า“ฉันจะพิสูจน์ให้คุณเห็น” กายสาวล่อนจ้อนงดงามในแสงช่วงสุดท้ายของวัน โดยเฉพาะทรวงอกตูมเต่งนวลสวยทั้งสองลูกและเนินหนั่นที่ไร้ริ้วขนอ่อนนุ่มหัวใจเขาเต้นรัวเป็นคราวแรก หลังจากหัวใจตายด้านมาหลายปี ยามที่เจ้าหล่อนเยื้องย่างมาหาเขาโดยไม่ต้องกระดิกนิ้วเรียกแต่อย่างใด‘ฉันจะทำให้คุณหวงฉัน ไม่ยอมให้ฉันไปไหน และไม่ยอมให้ใครหน้าไหนแตะต้องฉัน’ สายตาของเธอบอกเขาอย่างนั

“อุ๊บส์...อูย...ทั้งเสียวทั้งแน่นเลยค่ะนายหัว บัวหายใจไม่ออกแล้วเนี่ย”เขายิ้มพราย ตบก้นเด้งดึ๋งของสาววัยขบเผาะไปสองสามที ก่อนบรรเลงเพลงสวาทเขาคว้ามือซ้ายเธอไปถือไว้ ส่วนอีกมือรวบจับนมโตที่ห้อยโตงเตงแล้วขยำขยี้“อะ...อะ...อะ...อะ...” เธอร้องตามจังหวะการกระแทก...เสียงดุ้นเนื้อที่กระแทกก้นสาวดังผั่บ ๆ ตลอดเวลา“อ่า....มันส์...มันส์จริงๆ แม่คุณ” เขาซู๊ดปากไม่หยุด ขณะกระแทกกระทุ้ง เสียบเสยซ้ายทีขวาทีอย่างสนุก“อือออออ...” เธอร้องครางลั่นลำคอ ความเสียวสุดเสียวทำให้ตัวเธอร้อนเป็นไฟ ความสยิวซ่าบซ่านทำให้ขนลุกซู่ทุกรูขุมขน เนื้อนมเนินหนั่นเต่งตึงจนแทบปริแตกแล้วเธอก็ทนความเสียวไม่ไหว กรีดร้องออกมาจนดังลั่น ประสานกับเสียงครางฮือของชายหนุ่ม ที่ตะบันเร็วและรัวแทบขาดใจ“อ๊า...โอ๊ะ! เสร็จ...เสร็จ...บัวจ๋า...ฉันเสร็จอีกแล้ว”“บัวก็เสร็จค่ะ” เขาถึงจุดสุดยอดชนิดที่เรียกว่าไม่เคยสุดยอดเท่านี้มาก่อน กลีบบัวของเธอช่างร้อนแรงและดุดันกว่าหญิงสาวคนใดที่เขาเคยผ่าน“อ๊า......” ส่วนเธอปล่อยน้ำใสออกมาไม่ยั้ง ราวกับฉี่อย่างไรอย่างนั้น...มันไหลรดราดเต็มหน้าขาของเธอและบนตักของเขา“อุ๊ย...ทำไมออกเยอะจัง...ตายจริง

เธอเริ่มชินชากับชีวิตที่อยู่ในอุ้งมือของจอมมาร เธอทำงานตามหน้าที่ แม้ยังเคอะเขินเรื่องบนเตียงอยู่บ้าง แต่นั่นก็เป็นเสน่ห์ที่ทำให้เขาขาดเธอไม่ได้ถึงแม้ว่าเขาจะยังคงแสดงท่าทางมึนตึง ดูถูก เย้ยหยันและตราหน้าว่าเธอมันก็แค่นางบำเรอไร้ราคาที่เขาใช้บำบัดความใคร่เท่านั้นแต่ลึก ๆ แล้วเขาก็คงไม่ได้รังเกียจเธอเหมือนปากพูดหรอก เธอแน่ใจและสัมผัสได้ไม่ใช่เพราะเรื่องเซ็กส์เพียงอย่างเดียว แต่การเอาใจใส่และเอื้ออาทรในบางเรื่อง ที่เขาเผลอแสดงออกมา มันทำให้เธอรู้ว่าเขาก็แคร์เธออยู่เหมือนกัน“เอานี่...ครีมกันแดด ช่วงนี้แดดแรงไง เดี๋ยวผิวดำผิวกระด่างซะหมด...เวลาจูบแล้วมันไม่ฟิน”“วิตามินซีที่อยากได้...เอาไปดิ”“เค้กมะพร้าวอ่อนร้านนี้อร่อย เลยซื้อมาให้พวกลูกน้องกิน นี่กล่องนี้ยังเหลืออยู่ เธอจะเอาไปกินก็ได้”เขาตั้งใจจะซื้อหาของทุกอย่างมาให้เธอน่ะแหละ แต่ทำเป็นเก๊ก เบี่ยงประเด็นไปเรื่อย เพราะไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาใจอ่อนให้เธอมาสักพักแล้ว“เฮ้อ...แล้วเราจะต้องไปห่วงเขาทำไม”นั่นเพราะ...สามวันมาแล้วที่นายหัวภาสกรหายไป ซึ่งดูจะผิดวิสัยจากหลายวันที่ผ่านมา เขาไม่เคยหายออกจากบ้านไปนานขนาดนี้“พี่ธนาคะ นายหัวไ

“อะ...” บุษบงกชจะอ้าปากเรียกอารยา ขณะเจ้าหล่อนหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกไปด้านนอกอย่างอารมณ์ดี“หึ ๆ ๆ” เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังขึ้นอย่างสะใจ ก่อนหันมาชี้หน้าเธออย่างโกรธเกรี้ยว “อยากตายรึไง!!!”เขาขู่แค่นั้น ก่อนจะเดินหายไปอีกคน“โอ๊ย...ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ...เขาต้องฆ่าเราตายแน่ ทำยังไงดี...ทำยังไงดี...???”หญิงสาวหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ จึงกลับไปตั้ง หลักที่ห้องพัก ลงกลอนปิดประตูแน่นหนา“หรือว่า...หนีไปซ่อนในเรือนั่นซะเลย...ไม่ได้...ถ้าเขารู้ว่าเราหายไป เขาต้องออกคำสั่งให้ลูกน้องตามฆ่าเราแน่”เธอคิดจนหัวหมุน และผล็อยหลับไปในที่สุดก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูนั่นเองที่ปลุกเธอจากฝันร้าย หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมเหงื่อปรกหน้าก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง...หญิงสาวหันไปมองนาฬิกาติดฝาผนัง“ตี 1”บุษบงกชเข้าใจว่าเป็นธนาอย่างแน่นอน เพราะนายหัวของเขาคงไม่ว่างลงมาเคาะห้องคนใช้ในยามวิกาลเช่นนี้ ป่านนี้เขาคงมีความสุขอยู่กับคู่หมั้นแสนสวย“คุณ!”ภาสกรแทรกตัวเข้ามาในห้องของเธออย่างว่องไว แล้วจัดการปิดล็อคประตูด้วยตัวเอง“คุณมาทำไม คู่หมั้นคุณล่ะ”เขาไม่ตอบเรื่องคู่หมั้น