บททั้งหมดของ NightZ [V] CLINGY JUNIOR: บทที่ 41 - บทที่ 50

“ฟาริดา ภัทรเดชา…”“…..”“ตัวเองน่ะ...เป็น Dark Shadow ใช่มั้ย?”ฉันฟังคำพูดเลย์แล้วถึงกับพูดไม่ออก แต่จะทำไงได้ ก็ห้าวเองนี่นะ คิดบ้าไรอยู่วะถึงถามออกไปแบบนั้นน่ะ“เป็นใบ้?”แล้วคำพูดของฉันจากปากเลย์ก็ดังขึ้นมาเหมือนกำลังยอกย้อนกัน ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนมายีผมฉันเบาๆแบบดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น“งั้นคงรู้จักเฮียเตดีเลยสินะ มิน่าถึงดูสนิทกับเฮียเวย์มันด้วยเหมือนกัน”“อย่าเล่นหัว โตกวะ….”“โตกว่าแล้วไง โถๆ เจ้าหนูขั้นบันได”ตอนแรกฉันว่าจะเปลี่ยนเรื่อง แต่ท่าทางของเลย์ที่พยายามทำเหมือนจะปล่อยผ่าน ไม่อยากเซ้าซี้อะไร และทำเป็นเฉไฉไล่ระดับความสูงตัวเองกับฉันเหมือนที่เคยทำ มันดัน...ทำให้เปลี่ยนใจ“ทั้งใช่และไม่ใช่...”“…...”ได้ยินแบบนั้นเลย์ก็หยุดฟัง สายตานี่บอกชัด..ว่าเลย์คงไม่คิดว่าฉันจะยอมรับออกไปแบบนั้น ฉันก็เลยต้อง...ขยายความลองเชิงไปอีกครั้ง“ก็เผื่ออยากฟังจากปาก ภัทรเดชาน่ะ เหมือนหัวโขนที่จะใส่หรือไม่ก็ได้”“อืม มีไรอยากบอกเค้ามั้ย?”พรึ่บ! ฟุ้บ!ถึงแววตาจะดูไม่ค่อยเข้าใจ แต่พูดจบแขนแกร่งของเลย์ก็เอื้อมมาคว้าเอวฉันรวบเข้าไป แล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาให้ฉันนั่งตักในอ้อมกอดที่มันอบอุ่น

หลายวันต่อมา...@ ชมรมวารสาร“อันนี้เป็นกราฟแนวโน้มความสนใจของนักศึกษา Treatise ที่มีต่อกิจกรรม I Saw What You Did ที่ทางชมรมสิ่งแวดล้อมขอความร่วมมือจากชมรมวารสารให้โปรโมทให้ค่ะ จะเห็นได้ว่าพอได้รุ่นพี่รันเวย์ Nightshade เป็นแกนนำเรื่องนี้ นักศึกษาใน ม. ยิ่งดูให้ความสนใจกันมากขึ้น และมีการแชร์ต่อจน #ISWYD กระจายวงกว้างมีคนติด hashtag โดยเฉลี่ย 200 ครั้ง/นาที....”เสียงสมาชิกชมรมที่เข้ามาใหม่คนหนึ่ง รายงานกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับชมรมวารสารในส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบแบบตั้งใจน่าดู แต่ก็ต้องหน้าเสียทันทีที่หันมาหาเลโอซึ่งดำรงตำแหน่งประธานชมรมวารสาร แต่ไม่ได้มีความสนใจในข้อมูลยาวเหยียดของคนที่เตรียมตัวมาอย่างดีเลยสักนิด“เลิกเล่นมือถือสักที”ฉันกัดฟันส่งเสียงดุ แล้วดึงมือถือจากมือเลย์ออก จนทันเห็นว่าคนที่เลย์กำลังแชทด้วยเป็นผู้หญิง และพอกดดูรูปชัดๆ ก็เข้าทางซะจริง“แหน่ะ ห้ามโกรธนะคะ ตัวเองเป็นคนให้เค้าไปติดต่อเองนะ คนนี้หรอคะเด็กไอ้เฮียอ่ะ”เสียงซุบซิบเบาๆถามมา ใช่...คนที่คุยกับเลย์คือ โมเน่ต์ หรือมิณรฎา ผู้หญิงคนเดียวที่จากเซ้นส์ฉันมันบอกชัดว่า...น่าจะถูกจริตกับไอ้ติณณ์ที่สุดแล้วน่ะนะแต่ถึ

“เจ็ดไม่ต้อง! ผัวคนเดียวดูแลเองไม่ได้...ก็ปล่อยแม่งตายไปดิ!”ตริ๊ด!คำพูดประชดประชันของเลย์ทำฉันกดวางสาย และรู้ทันทีเลยว่าทั้งหมดที่พูดกับเคนชินไปเมื่อกี๊...พลั่ก! ตึงงงง!ไม่รอให้ฉันพูดอะไร เลย์ก็พุ่งเข้ามาดันตัวฉันติดผนัง ก่อนจะจ้องลึกเข้ามาในตาฉันแล้วกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง“แม้แต่นาทีเฉียดตายก็ไม่คิดจะบอกกันสักคำหรอวะ!”“แล้วอยู่ให้บอก?”“เฟรย่า!”ฉันไม่ได้ตั้งใจกวนประสาท แถมแค่ถามด้วยน้ำเสียงธรรมดาออกไปก็ยังโดนเลย์ตะคอกใส่หน้า แต่มันจริงมั้ยล่ะ..“ก็เพิ่งเจอตั้งแต่กลับมา”ฟังฉันตอบออกไปเสียงเรียบ เลย์ที่น่าจะเป็นห่วงกัน ก็พยายามข่มอารมณ์เต็มที่ ก่อนจะกัดฟันตอบกลับมาช้าๆ“ตอนวิ่งหลบกระสุนกับไอ้คิระ ทำไม...ไม่โทรมา”อีกที... ไม่ได้กวนนะ แต่วิ่งอยู่ไง วิ่งอ่ะ -*-“ก็ถ้ารู้แล้วจะเป็นบ้า ไม่ต้องรู้ดีกว่า”ปังงงงงง! เพล้งงงง!แล้วเวรจริงๆที่ปากฉันมันดันไว ตอบกลับไปแบบไม่สนใจจนเลย์เกิดอาละวาดปล่อยหมัดหนักๆต่อยเข้ากำแพงจนกรอบรูปบนฝาผนังสะเทือนและร่วงลงมา“คิดว่าจะรับมือคนเดียวได้ทุกอย่างเลยหรอวะ!!!”อึก...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าท่าทางของเลย์ที่เกรี้ยวกราดขึ้นมาแบบฉับพลันอย่างนั้น ท

[นายหญิง! คุณคิระเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ ตอนนี้คุณเตโชกับคุณโมเน่ต์ กำลังโดนลอบทำร้าย!]พรึ่บ!“ที่ไหน?! / ที่ไหน?!”ฟังเคนชินพูดจบ ทั้งฉันและเลย์ก็ลุกพรวดและโพล่งออกมาพร้อมกัน ก่อนเลย์จะคว้ากุญแจรถที่ติณณ์มันโยนมาก่อนหน้านี้จากมือฉัน และเดินนำตรงมาที่ลานจอดรถอย่างรีบร้อนทั้งที่โทรศัพท์มือถือก็ยังเปิดลำโพงอยู่อย่างนั้น[จุดเกิดเหตุห่างจาก Treatise ไม่เท่าไหร่ครับ คนของเรารายงานว่ามีรถเก๋งฟิล์มดำไม่ทราบทะเบียน จงใจพุ่งชนรถคุณเตโชหลายครั้.... แป๊บนะครับนาย]ตริ๊ด!แล้วอยู่ๆ สายจากเคนชินก็ตัดไป แต่ถึงจะเป็นงั้น ฉันกับเลย์ที่โดดขึ้นรถแล้ว ก็ปิดประตูออกรถอย่างรวดเร็วพอรู้พิกัดคร่าวๆว่ามันไมได้ไกลจากเราเท่าไหร่แต่ทั้งที่ควรเป็นเวลาชื่นชมรถใหม่ที่ติณณ์มันอุตส่าห์ซื้อให้ คินมันก็ดันมาพรากช่วงเวลานั้นจากฉันไปซะได้ ไอ้น้องนรกนี่ โคตรจะวุ่นวาย -_-!“เร็วกว่านี้ได้มั้ย”เพราะรถหน้า ม. ค่อนข้างติดมาก ฉันเลยพูดออกไปด้วยความร้อนใจและกดโทรกลับหาเคนชินที่ก็ไม่ยอมรับสาย เลย์เลยถอยรถจากประตูย้อนกลับเข้ามาใน ม. ใหม่ แล้วฉันก็เพิ่งรู้วันนี้นี่แหละ ว่า Treatise มีทางออกลับอีกทางที่ถูกซ่อนไว้ เดาว่ามันคงใช

“นะ..นาย แก...กรี๊ดดดดดดดดด!!!! ไปให้พ้น!!! ออกไป!!!”เสียงหวีดร้องของฟาเดียดังก้องไปทั่วทั้งสวนในขณะที่เลโอปรายตามองเธอนิ่งๆ ก่อนจะลุกเดินออกไปและทันทีที่เลโอเดินพ้นไป...ฟาเดียที่เสียหน้าเพราะถูกเปรียบเทียบก็ยิ่งทวีคูณความอิจฉาริษยาในใจที่มีให้เฟรย่า ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาใครบางคน แล้วกรอกเสียงสั่นเครือที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเจตนาร้าย ด้วยท่าทางเลิ่กลั่กควบคุมตัวเองไม่ได้ลงไปทันที“พวกแก! ปะ...ไปเอาตัวอีเฟรย่ามาให้ได้! ไอ้เตโช ไอ้คิระ ทำทุกทางให้พวกมันฉิบหาย มันรักกันมากก็ทำให้พวกมันฉิบหาย! ว่าที่ผู้นำ...รักษาการ...พวกมัน...พวกมันทุกคน...ต้องฉิบหาย! ต้องฉิบหาย! ทุกคนที่อีเฟรย์มันรักต้องฉิบหาย!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!”พรึ่บบบบบ!ฟาเดียพูดจาวนไปวนมาเหมือนย้ำคิดย้ำทำ และเข้าใจสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปแค่คนเดียวแบบนั้น ก่อนจะเขวี้ยงมือถือในมือลงพื้น เอามือปิดหูและหวีดร้องออกมาอีกหลายต่อหลายครั้ง โดยไม่สนใจว่ากล้องวงจรปิดรอบบริเวณจะบันทึกภาพและเสียงของเธอเอาไว้และที่มันสำคัญยิ่งกว่าอะไร... คือทุกการกระทำตั้งแต่ฟาเดียปะทะกับเลโอจนถึงนาทีที่เธอหวีดร้องเหมือนคนบ้าอย่างตอนนี้ ก็ยังอยู่ในสายตา