Semua Bab NightZ [V] CLINGY JUNIOR: Bab 1 - Bab 10

@ Treatise Univ.(ภาคฤดูร้อนก่อนเปิดเทอม)ตึงงงง!“ไอ้ห่าเชนแม่งคึกเหี้ยไรชวนพวกกูลงซัมเมอร์วะ เสียเวลาปิดจ๊อบฉิบหาย!”กระเป๋าเป้ใบใหญ่ถูกโยนลงตรงหน้าฉันพร้อมกับเสียงบ่นอุบอิบของไอ้ดิว ส่วนไอ้หมิวกับไอ้พอร์ชก็ลากสังขารเดินตามมาด้วยท่าทางไร้วิญญาณ“ชวนห่าไร แม่งเผด็จการ!”“หึ...”ฉันหลุดขำในลำคอพอได้ยินคำพูดประชดประชัน ก็จริงของพอร์ชมัน..จะเรียกว่าชวนก็คงไม่ถูกเท่าไหร่ เพราะเชนมันเล่นมัดมือชกทุกคนด้วยการลงทะเบียนเรียนซัมเมอร์พร้อมจ่ายค่าเทอมให้พวกเราเสร็จสรรพส่วนสาเหตุหลักๆ ที่พวกมันนอยด์กันอยู่ตอนนี้ ก็เพราะเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองมีชื่อลงเรียนซัมเมอร์เมื่อไม่กี่วันก่อน ไอ้หมิวที่กำลังแพ็คกระเป๋าจะไปชะอำ กับไอ้ดิวที่มีนัดกับสาวๆ ก็ต้อง Cancel กลางคัน หนักกว่านั้นคือไอ้พอร์ชที่ต้องหาไฟล์ทด่วนบินกลับจากฮ่องกงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาด้วยซ้ำ จนสภาพมันตอนนี้ แค่ทิ้งตัวลงนั่งก็สลบเป็นตายอยู่ข้างฉันไปแล้วเรียบร้อย“ขำไรไอ้เฟรย์ มึงรู้เห็นกับมันใช่มั้ยฮะ เก็บเงียบเลยนะไม่บอกกูสักคำเนี่ย!” หมิวมันหันมาชี้หน้าฉันแล้วทำหน้าตาเอือมระอาพร้อมจับผิด ก็นะ...“แค่เดินผ่านไปถ่ายรูปแถวนั้น โทษมัน อย่าลาม

เช้าวันต่อมา...Rrrrrrrrrrrr~เชนไงคนที่หล่อจะตาย เดินผ่านหมาหมายังอาย เหยียบขี้กูไมงงจัง?“Shit -_-!”ฉันหลุดปากออกไปจนใครอีกคนที่กำลังร่วมโต๊ะอาหารถึงกับละสายตาจากหน้าหนังสือพิมพ์มาเหลือบตามองเมื่อไหร่เชนกับไอ้แก๊งค์สามตัวบาทมันจะเลิกเอามือถือคนอื่นไปเปลี่ยนชื่อตัวเองยาวเหยียดแบบนี้สักทีฟะ แล้วฉันก็ไปบ้าตามมัน ทนอ่านจนจบก่อนกดรับเพื่อ =_=?“ห้ามเลท! ห้ามตาย!”เพราะรู้ว่าเชนมันจะเนียนไม่เข้าประชุมกับชมรมวารสารบ้าบออะไรนั่นแน่ๆ ฉันเลยกรอกเสียงแทนคำทักทายดักออกไป แต่มันสนที่ไหน -.-“งั้นไม่สบายได้ช้ะ อากาศมันเปลี่ยนว่ะ อยากไอ แค่กๆๆ”“สำออย ไม่มาเลิกคบ”ถึงจะพูดไปงั้น แต่คนอย่างมันลองได้คิดว่าวันนี้จะไม่มา ต่อให้ฉันอยู่ในชุดนักศึกษามันก็ยังนอนอืดอยู่ในกองผ้านวมหนาๆ นั่นอยู่ดี“เลิกคบไร ถ้าไม่มีกูมึงไม่มีใครละนะ แค่นี้แหละง่วง”ตู๊ดๆๆๆเชนมันพล่ามออกมายาวเหยียดแล้วตัดสายไปดื้อๆ ให้ตาย! หาเรื่องให้แล้วเนียนหนีเอาตัวรอดคนเดียวแบบนี้ อย่าให้เจอจะตบสักที!จิ๊! ตึงงงง!“ไม่มีมารยาท”“บอกตัวเองรึไง?!”น้ำเสียงยียวนของคนตรงหน้าดังขึ้นมาทันทีที่ฉันโมโหโยนมือถือลงบนโต๊ะอาหารอย่างเซ็งๆ ฉันเลยสวน

หลายวันต่อมา...@ NIGHTSHADE’ S ROOM::: LEO :::“เฮ้ย ซ้ายดิซ้าย กูบอกให้เลี้ยวซ้ายไอ้ฟาย ขับกากแบบนี้มึงไปแข่งรถกระป๋องสนามไอ้เหี้ยเตนู่นไป”เสียงเฮียเวย์บ่นงุ้งงิ้งไม่หยุดแล้วแม่งก็ยื่นนิ้วยาวๆ มาช่วยผมเล่นเกมส์แข่งรถ ปาดซ้ายปาดขวาแถขอบฟุตบาทซะเละเทะ อื้อหือ...มือพังระดับเทพคือมึงนั่นแหละ =_=!“เก่งมากมึงเอาไปเล่นเองเลยไป! แล้วสนามร้างแบบนั้นมึงให้กูลดตัวลงไปได้ไง เห็นแก่หน้ากูหน่อยได้มั้ย รถจาก TYN Supercar ทุกวันนี้กูยังไม่อยากจะใช้”พรึ่บ! ฟิ้ววว! หมับ!พอผมพูดจบเท่านั้นแหละ ไอ้พายแม่งก็คว้ากุญแจรถผมบนโต๊ะโยนให้เฮียเตตามที่กูกะไว้เป๊ะ ลำบากกูต้องไปเกาะขาอ้อนวอนเฮียเตแม่งอีกจนได้“ว๊ายยย เค้าล้อเล่นเองอ่ะเฮีย~ ไอ้พายู้ววว..มึงก็มือไวจังนะ นี่แหน่ะๆ!”จึ๊ก จึ๊ก“หมั่นไส้ -.-”ไอ้พายบ่นออกมาพอผมแกล้งทำท่าหยิกมันขำๆ แบบ Cute Cute พอเป็นสไตล์ แต่...คิกๆๆ สัส! เห็นหน้ามันแล้วกูฮา หมั่นไส้ก็หน้าเนี้ย ดีใจก็หน้าเนี้ย เฮียเตแม่งก็อีกคนไอ้พวกหน้าตาย!หมับ! ฟุ้บ!“ใช่ๆ อยากกระทืบเฮียเวย์เน่อะว่ามั้ย ตีมือนะ! มึงว่าสนามเฮียเตทำไม?!”เพี๊ยะ!พอคว้ากุญแจรถคืนได้ผมก็รีบวิ่งไปหาเฮียเวย์ที่แม่งส

วันต่อมา...ครืด~ ครืด~ ครืดดดดด~LEO : ยู้ฮูวววLEO : ฟาริดาาาาLEO : คิดถึงเลขาเค้าจังเลยน้าาา~LEO : ตัวเองทำไรอยู่อ่าาาLEO : คิดถึงเค้าป่าววว“-.-”ฉันก้มมองมือถือตัวเองบนโต๊ะเลคเชอร์ที่สั่นรัวมากด้วยความเซ็งระดับสิบ ตั้งแต่เมื่อวานที่เดินพ้นจากห้องพักอาจารย์ ไอ้ไลน์บ้าๆ นี่ก็ถูกส่งมาแทบจะทุก 5 นาทีจนถึงสี่ทุ่มครึ่งที่ตัดจบไปด้วยคำว่า...LEO : ฝันดีนะจ๊ะจุ๊บๆจุ๊บบ้าจุ๊บบออะไรของไอ้บื้อนั่นกันวะเนี่ย =_=?!ส่วน LINE ID ฉัน ไม่ต้องถามว่าหมอนั่นไปเอามาจากไหน มันธรรมดาเกินไป เพราะล่าสุดจากที่อ่านข้อความในไลน์ ไอ้บ้าเลโอรู้ยันทะเบียนรถและที่จอดประจำของฉันแล้วไง เกลียดความเล่นใหญ่ของลูกเจ้าของมหาลัยจะตายชัก!“หึ...ใช้ได้”ไอ้เชนพูดแล้วก้มตาจดเลคเชอร์ต่อแบบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ใช้ได้ก็เอาไปตอบเองมั้ย รำคาญแค่ไหนให้ทาย -.-?!“ทำงี้ไมวะ”ฟิ้ววว~ ตึงงงง!ฉันพูดพร้อมกับโยนมือถือที่เปิดอ่านไลน์แต่ไม่ตอบอะไรไปให้ ไอ้เชนมันก็รับไปไล่อ่านแล้วยิ้มหน้าบานยกใหญ่ หน้ามันตอนนี้ถามว่าสะใจมั้ย เหอะ! ก็ไม่สะใจเท่าไหร่ แค่นั่งเลือกสติ๊กเกอร์แล้วทำหน้าที่พลเมืองดี อีกไม่กี่วิจะกดส่งกลับไปแล้วไงถ้าคว้าไว้ไม่

พลั่กกก! ตึงงง!หลังจากมาโครกระชากเลโอออกไป ทุกอย่างก็เกิดขึ้นรวดเร็วตามสัญชาตญาณของ DS Member ที่ได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดีผลัวะ! ผลัวะ! หวืดดดกำปั้นของมาโครพุ่งพรวดเข้าไปหาเลโอที่ยังไม่ทันตั้งตัวจนหน้าสะบัดถึงสองครั้ง ก่อนที่เลโอซึ่งเป็นผู้ถูกกระทำจะเบี่ยงตัวหลบหมัดนั้นอย่างเฉียดฉิวแบบไม่ยอมให้มีครั้งที่สามและ...ผลัวะ! ผลัวะ!เลโอปล่อยหมัดพุ่งสวนกลับไปหามาโครด้วยความฉุนเฉียวบ้าง นั่นยิ่งทำให้มาโครหัวร้อนขึ้นมาทันควัน พุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อเลโออีกครั้งและง้างมือยกสูงขึ้นมาด้วยแววตาที่ดูจริงจัง ก่อนจะ...พรึ่บบ! หมับ!ไม่ทันที่หมัดหนักของมาโครจะพุ่งเข้ามาซัดหน้าเลโอ ฉันก็เอาร่างตัวเองเข้ามาขวางและใช้แรงทั้งหมดที่มียื่นมือตัวเองไปรับกำปั้นหนักๆ นี้ไว้แทน“......”แววตาโมโหร้ายของมาโครจ้องมาที่ฉันอย่างไร้ซึ่งความเข้าใจ แต่จะให้ตอบยังไง..ในเมื่อฉันก็ยังไม่เข้าใจการกระทำชั่ววูบนี้ของตัวเองเหมือนกันพรึ่บ!ฉันสะบัดมือมาโครที่ตัวเองรับไว้ออกอย่างไม่รู้จะพูดอะไร เห็นแบบนั้นเลโอก็รีบปัดแขนมาโครที่กำคอเสื้อตัวเองอยู่ออกไป ก่อนจะคว้ามือฉันไปดูด้วยสีหน้าไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่“เข้ามาทำไม?!”