All Chapters of The Girl He Ruined: Chapter 21 - Chapter 30

I didn't even flinch. I fixed the brush set on my belt and acted like I didn't see him. Not even when my co-artist—Jean whispered behind me, "Uy, girl, may poging stalker ka ata.""Baka naligaw lang," I said, brushing highlighter on my model's cheekbone like it was just another Tuesday. "Kanina kapa tinitignan niyan te! Parang ako yung hinuhubaran sayo e." Ten minutes later, the receptionist came in."Miss Liora, may nagpapadeliver ng kape sa'yo. Hindi raw siya aalis hanggang hindi mo kinukuha."I didn't look up. "Sila nalang mag-share," I said, pointing at the rest of the glam team. "Sabihin mong 'di ko kilala." But my hand shook a little when I dipped the brush into shimmer."Tapos kami pa iinom niyan?" hirit ni Jean, nagkunwaring nagtataka. "Paano kung bigla na lang kaming bumulagta dito?""Ang ingay mo," kunwaring inis kong sagot. "Itapon mo na lang kung ayaw mo.""Ay, iinumin ko na nga!" Napahinga siya nang malalim, halatang stress. "Kastress ngayong araw, kailangan ko ng kape!

Kakalabas ko lang ng trabaho, at kahit ramdam ko na ang sakit ng talampakan ko sa ilang oras na pagtayo, kahit medyo nangangawit na 'yung balikat ko sa bigat ng makeup kit, hindi ko ininda. Hindi ko alintana na amoy setting spray pa 'yung buhok ko at may naiwan pang kumikislap na specks of glitter sa gilid ng daliri ko, isang maliit pero tahimik na paalala na isa na namang photoshoot ang natapos, isa na namang araw na hindi ko na kailangang pag-isipan kung ano ba talaga ang mas masakit—ang pagod sa katawan, o 'yung hindi mo alam kung saan mo pa ilalagay lahat ng nararamdaman mong ayaw mo nang aminin sa sarili mo.Gusto ko kasing pagod ako. Gusto ko 'yung tipong pag-uwi ko, bagsak agad sa kama, walang lakas para mag-scroll, para mag-isip, para umiyak. Gusto ko 'yung wala akong choice kundi matulog kasi ubos na ubos na ako, at least sa ganung paraan, hindi ko maririnig sa utak ko 'yung mga tanong na ayaw ko namang sagutin.Kaya pagkakuha ko ng earphones mula sa bag, handa na akong isak

Napalunok ako. "Hi. Pwede ba kitang makausap?"Saglit na katahimikan ulit."Akala ko ayaw mo na akong makausap," he said, medyo namumula ang mata niya, habang binubuksan ang pinto sa maliit na dorm room nila. Totoo nga na nandito siya kina Steven. May halong gulo rin sa loob. Scattered guitar picks, naka-crumple na notes, and empty coffee cups sa table.Pero 'yung pinaka-nakaagaw ng pansin ko? Siya. Disheveled hoodie, eyebags, messy hair. Halatang stress siya. Pero sa gitna ng lahat, 'yung ngiti niya nang makita ako, parang sinag ng araw sa madilim na kwarto."Anong ginagawa mo rito and paano mo nalaman na nandito ako?" sunod na sunod niyang tanong pero hindi ko siya sinagot at tinitigan ko lang siya ng matagal. At nang maramdaman niya yun, iniba niya na lang ang usapan."Pasensya na sa kalat," sabi niya, pero hindi pa rin nawawala 'yung ilang. "Uh... gusto mo bang...lumabas?"Nagkatinginan kami."Libre kita," dagdag niya agad. "Gusto mo ng ramen?"Nagkibit-balikat ako. "Sige."Hindi

"Alam mo?" tanong ko na halos pabulong.Tumango siya ng dahan-dahan. "Sinabi sa'kin ng registrar. Pinilit ko silang tanungin kung bakit biglang nag-open 'yung slot. Ang sabi nila, may isang estudyanteng nag-back out dahil daw sa 'family matter' pero hindi ako naniwala. Ilang beses ko ring tinanong si Ma'am, ayaw niya talagang sabihin nung una. Pero makulit ako, alam mo 'yan. Kaya sa huli, sinabi rin niya 'yung pangalan mo. Ang totoo... alam ko na matagal na. Wala lang akong lakas ng loob na aminin. O itanong kung bakit mo ginawa 'yon."Hindi ako nakakibo. Tiningnan ko lang siya. At sa unang pagkakataon, parang gusto ko siyang yakapin. Pero syempre hindi ko ginawa."Hayaan mo akong bumawi," dagdag niya. "Gagalingan ko, Liora. I will not disappoint you."Nagsalita siya na parang may bigat sa bawat salita. Parang pinanghahawakan niya 'to. Hindi lang para sa sarili niya pero para sa akin at doon ako tuluyang natahimik.Mismong gabi ding yon bago ako matulog, binuksan ko 'yung drawer ko ku

A new door opened for Thorne the moment he was asked last minute to step in as a model for a local brand shoot, only because the original artist had suddenly backed out. It was supposed to be a one-time favor, something casual. But when the campaign dropped online, the response was instant. The post blew up with likes, shares, and comments praising his look, his presence, the way he carried even the simplest outfit. Suddenly, people were noticing him not just as the guy in a band, but as someone worth watching.Pinindot ko naman 'yung photo niya para tignan ang mga comments. Ang taas ng engagement niya.1M likes560k comments3.6M sharesGrabe. Pagbukas ko ng comments, ang dami agad. Hindi ko na halos masundan..every second may bago.Sari Lopez: Tangina ang gwapo. Mas gwapo pa sa mga artista, legit.Dani Galado: Sino 'to? Bakit ngayon ko lang nakita? Recruit natin sa fandom!Serena De Leon: Wait lang, hindi ba siya yung vocalist ng Fusion Five? GRABE NAMAN ANG FACE CARD! Husay!Marki