All Chapters of The Girl He Ruined: Chapter 31 - Chapter 40

Natapos ang huling kanta sa isang malakas na sabay-sabay na strum ng gitara. The crowd roared, nagpalakpakan, may sumigaw pa ng "Solid kayo, Fusion Five!" habang naglalakad papunta sa exit. May ilan pang humihingi ng picture, pero unti-unti nang humuhupa ang ingay.Akala ko tapos na. Pero hindi pa pala. Tumayo ulit si Thorne, bumalik sa gitna ng stage. Humawak ng mic. Tumingin sandali sa banda niya, tapos tumango. Wala siyang sinabi. Kinuha niya ang gitara, at nagsimulang tumugtog. Mas mabagal, mas raw. Walang ilaw show, walang hype. Just him and the music. And then he sang:"Hindi masabi ang nararamdaman'Di makalapit, sadyang nanginginig na langMga kamay na sabik sa piling moAng 'yong matang walang mintisSa pagtigil ng aking mundo."Tumigil ang paghinga ko. Parang huminto ang mundo. Parang hindi siya kumakanta sa crowd.Parang hindi siya para sa audience. Parang para sa isang tao lang ito.Parang ako 'yung tinitingnan niya.Ako 'yung iniisip niya habang kinakanta ang linyang 'yon

"Anak, baka matatagalan pa ako bago umuwi, ah. Kailangan kasi ako ng Tita Mineva mo," sagot ni Mama sa kabilang linya, bahagyang paos, parang bagong gising. Tumigil ako sa paglalagay ng cream blush sa mannequin head na ginagamit ko for practice. Agad kong in-adjust ang phone sa pagitan ng pisngi at balikat ko. "Okay lang, Ma! Basta kayo, huwag kayong magkakasakit diyan, ha?" Narinig ko ang mahinang buntong-hininga niya mula sa linya. Hindi siya agad sumagot. Sa tagal naming magkasama, kabisado ko na kung kailan siya pagod. Pero iba 'to. Mabigat. May bahid ng guilt, or maybe sadness? "Mag-iingat ka, anak," bulong niya, halos hindi marinig. "Ikaw rin, Ma. Kumain ka ha. Huwag sans puro kape." Tumawa siya, pero walang tunog. Bago pa man ako makapagsalita ulit, siya na ang nagpaalam. "Bye, anak." Natigilan ako. Bumitaw na rin ako sa tawag. Matamlay talaga siya. Baka pagod lang. O baka nahihirapan siyang iwan ako nang matagal. "May naisip ka na bang product mo, Liora, na ipe-pr

Napatingin lang ako sa kaniya. At sa lahat ng puwedeng mangyari sa katawan ko, ang naunang gumalaw ay ang bibig ko. Pero walang lumabas. Barado. Parang may buhol sa lalamunan ko, gawa ng emosyon na sabay-sabay nag-uunahan. Kinikilig ako, oo. Parang may fireworks sa dibdib ko na hindi malaman kung saan sasabog. Pero sa ilalim nun, may takot. May kaba. May tanong kung totoo ba 'to kung sa wakas ba, may pagkakataon na kaming dalawa.Napalunok ako. Tapos pilit kong binalik 'yung ako sa moment."Thorneee..." mahinang sambit ko, kunwari pasaring, kunwari composed. "Dito pa talaga?" sabay tingin sa paligid. "Sa samgyeopsal? In front of them? Sa mga baboy? Sa usok?"Napangisi siya, mukhang nakahinga rin. "Liora naman e.""Ang romantic mo talaga." Umiling ako, pero ngumiti. 'Yung totoo. 'Yung kahit pilit kong itago, lumabas pa rin.Tapos huminga ako nang malalim. Nagtama ulit ang tingin namin."Hmmm," sabi ko, medyo pabulong. "Pero sa totoo lang?""Ano?" tanong niya, maingat pa rin, halos par

Parang may malamig na tubig na ibinuhos sa batok ko. Napatigil ako sa paglakad. Naramdaman ko rin na bumigat bigla ang helmet sa braso ko. Wala akong paki-alam sa mga sinasabi nila tungkol saakin kasi alam ko sa sarili kong maganda ako pero..Selene? Magkasama sila? Kailan pa? Bakit hindi niya sinabi sa akin? Akala ko ba... ako?Kahapon lang, nasa tapat kami ng samgyeopsal place. Nakatitig pa siya sa akin at nagtatanong kung pwede niya akong ligawan. Halos malusaw ako sa sinabi niya.At ngayon... Selene?Bago pa man ako tuluyang lamunin ng thoughts ko, sumabog ang boses ni Bambi sa hallway."Mga talandi!"Napalingon kaming lahat kay Bambi. Nakatayo siya sa harap ng mga babaeng nagbubulungan. Nakahawak sa bewang, matalim ang tingin, parang nanay na napikon."Bago niyo husgahan si Liora, make sure na hindi kayo mga galisan! Tignan niyo nga, makinis pa kilikili ng bff ko kaysa sa mga pagmumukha niyo, mga maaasim!"Natigilan lahat. Yung ibang nagbubulungan, umiling na lang at umalis. Yung

Pagkatapos ng mini-tour ni Thorne sa management, sinundo ako ng buong Fusion Five. Ewan ko sa kanila bakit need nilang silang lahat. Nakakahiya tuloy dahil pinagtitinginan na kami ng mga empleyado doon. Hello. Fusion Five mga yan!Nakaupo ako sa lounge area ng fifth floor nang biglang dumating sina Debbie, Hana, Orion, at Steven na parang may sariling entrance. Pare-parehong naka-neutral tones na outfit pero syempre may kanya kanya silang style: Nagbago man ang image ng banda nila, same chaotic barkada energy pa rin."Uy Liora!" bungad ni Debbie, sabay yakap agad. "Grabe, tagal ng last catch-up natin. Labas tayo minsan, ha? Sa wakas official member ka na ng team!""Nagkakasalubong lang tayo dati sa mga rehearsal," sabay ni Hana, na agad umupo sa tabi ko. "Sayang nga hindi tayo ganon naging close. Kaya ngayon welcome sa team!"Hindi ko ineexpect na ganito magiging reaksyon nila. Tulala lang akong nakatingin sa kanila habang patuloy pa rin nila akong kinakausap."Totoo ba 'yung sabi niy