ตีตราไว้แสงแดดอ่อน ๆ ยามสาย ลอดส่องผ่านม่านประตูระเบียงบ้านพักริมทะเล ที่ผ่านผ้าม่านผืนบางเข้ามา สายตาคมจ้องมองใบหน้าสวยที่ยังคงมีรอยเปื้อนคราบน้ำตาของคน ที่ซบอกแกร่งของเขาหนุนแทนหมอนอยู่มือหนายกขึ้นปัดปอยผมที่ตกลงปลกหน้าออกให้เธออย่างอ่อนโยน แล้วลูบไปที่แก้มนวลที่ยังคงมีรอยคราบน้ำตาติดอยู่ ความรู้สึกหลากหลายตีตื้นกันไปมาอยู่ในหัวไปหมดตอนนี้ ไม่รู้ว่าต่อไปนี้ ตอนที่เธอตื่นขึ้นมาเห็นหน้าเขาแล้วจะรู้สึกเช่นไร จะโกรธหรือเกลียดเขามากแค่ไหน หรืออาจจะไม่อยากมองหน้าเขาเลยแต่คนตีมึนแบบเขาก็พร้อมที่จะยอมรับผลที่ตามมา จากที่ตัวเองก่ออยู่แล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามแต่ เขาพร้อมยอมรับมัน“อื้อ...” เสียงครางร้องอู้อี้ของคนในอ้อมกอดเขา“ตื่นแล้วหรือครับ” เสียงนุ่มถามขึ้นทันที ที่เห็นเธอขยับตัว และลืมตาขึ้นมาจ้องเขาแบบไม่กระพริบตาเลย“พี่ทิศ...” เธอเบิกตากว้างขึ้นมาทันที แล้วจ้องหน้าเขาอย่างไม่ละสายตา“มองหน้าผมทำไมครับ” เขาถามออกไป เพราะตั้งแต่ที่เธอลืมตาขึ้นมา ก็จ้องมองที่ใบหน้าเขาไม่ยอมลดละเลย“ปะ เปล่า” เสียงตอบกลับตะกุกตะกัก พร้อมกับก้มลงหลบสายตาคมของเขาที่จ้องมองเธอแทน“เป็นอะไรไป โกรธผมห
Terakhir Diperbarui : 2025-08-26 Baca selengkapnya