บททั้งหมดของ หลงกลผัวเด็ก ( NC 18+): บทที่ 51 - บทที่ 60

“อืม...ผัวขา เมียจะไม่ไหวแล้ว”“อืม..เมียจ๋า”เขาชอบหน้าตาเธอตอนนี้ที่สุด ตอนที่เธอบอกว่าไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว ภาพหญิงสาวสุดเย้ายวน เอวคอดสะโพกผาย มองกี่ทีต่อกี่ทีเมียรักของเขาก็สวย น่ากินตลอด มองแล้วหิวทุกครั้งเลย..เมียจ๋าวันนี้เหล่าพ่อบ้านใจกล้านัดรวมตัวกัน หลังจากไม่ได้เจอกันมานานเพราะแต่ละคนก็มีภารกิจหลายอย่างที่แต่ละคนต้องไปทำ อีกอย่างทั้งภัทรและปุณณัฐ ภรรยาคนสวยกำลังท้องกำลังไส้ ส่วนหนุ่มเกาหลีนั้นก็อยากมีลูกกับเขาเหลือเกินติดที่ตอนนี้แฟนสาวของเขากำลังเรียนปริญญาโทอยู่ที่เกาหลี“ปริ้นส์ หน้าแกบานมาก ตกลงได้ลูกสาวใช่ไหม” ภัทรเอ่ยทักปริญที่เพิ่งรู้ว่าตอนนี้ลูกคนที่สองของเขาเป็นลูกสาวอีกไม่กี่เดือนลูกสาวพ่อก็จะออกมาดูโลกแล้ว ส่วนเด็กชายตัวอ้วนที่หวงแม่ตอนนี้หวงหนักกว่าเดิมเพราะรู้ว่ามีน้องสาวอยู่ในท้องแม่“ใช่ ได้ลูกสาว แกล่ะ” ปริญยิ้มอย่างภูมิใจแล้วก็หันไปถามเพื่อนรักว่าได้ลูกสาวหรือลูกชาย ซึ่งเพื่อนแพร ภรรยาสาวของภัทรกำลังท้องลูกคนแรกอยู่เหมือนกัน“ยังอายอยู่ไม่ยอมให้เห็น ไม่รู้ว่าจู๋หรือจิ๋ม”“ไอ้ภัทร มันคงได้ลูกสาว” ปุณณัฐเอ่ยขึ้นพร้อมมองหน้าภัทร ทั้งปริญ ภัทร คิมซูฮยอน ต่า

น้องปริมสาวน้อยวัยสี่ขวบกำลังเท้าสะเอวดุพี่ชายวัยหกขวบกับน้องสาวฝาแฝดวัยสองขวบ เพราะตอนนี้ทั้งสามคนกำลังแย่งของเล่นกันอยู่ ปริมที่เป็นลูกสาวคนรองของบ้าน แต่กลับเป็นคนที่เด็กๆกลัวที่สุดไม่เว้นแม้แต่เด็กชายโป๊ปวัยเจ็ดขวบที่เป็นพี่ชายคนโต“โป๊ป อย่าแกล้งน้อง” น้องปริมกำลังช่วยกันแย่งของเล่นให้น้องสาวฝาแฝดทั้งสอง“พี่ไม่ได้แกล้งอันนั้นมันของเล่นพี่” โป๊ปผู้ถูกแย่งของเล่นไม่ใช่ไปแย่งของน้อง ใครจะไปคิดว่าเขาจะโดนเด็กแฝดสองคนนี้แย่งหุ่นยนต์บังคับ“ปริม...ปริม” เด็กแฝดสองคนน้ำตารื้นชี้ไปทางของเล่นที่อยากได้แต่พี่ชายคนโตไม่ยอมให้เล่น“ไม่เอานะ ป่าย ป่าน ไม่ใช่ของของเราไม่แย่งพี่นะคะ เดี๋ยวพี่ปริมหาของเล่นใหม่ให้นะคะมาเร็วเดี๋ยวพี่ปริมพาไป” เด็กหญิงตัวน้อยวัยสี่ขวบจูงมือน้องทั้งสองไปเล่นขายของที่สนามเด็กเล่นข้างบ้าน คุณพ่อของเขาสร้างไว้ใหญ่พอๆกับสนามเด็กเล่นบางแห่งเสียงอีก ก็เพราะคุณย่าของพวกเขาแหละที่เล่นใหญ่ตลอดไม่ว่างานไหนเด็กๆกำลังนั่งเล่นขายของตามประสาผู้หญิงกันอยู่ โป๊ปที่ตอนแรกโดนแย่งของเล่นแต่ตอนนี้ก็รู้สึกเหงาขึ้นมาทันทีเพราะไม่มีใครเล่นด้วย เดินตามน้องสาวทั้งสามออกมาเล่นด้วย“ปริม..ป

“อื้อ สบายจังเลย มือเมียปริ้นส์นุ่มที่สุด” บุญรักษาได้แต่มองบนกันคำว่ามือเมียนุ่มเธอบอกจะถูหลังให้เขา แต่ดูแล้วตอนนี้เธอไม่ได้ถูหลังแต่ถูอย่างอื่นให้เขามากกว่า คนที่จับมือเมียสาวให้มานวดมาถูตรงที่ตัวเองอยากให้ถูมากกว่าหลังก็กำลังฟินจนไม่อยากจะขึ้นจากน้ำ“ปริ้นส์ อื้อ” บุญรักษาเองก็กลั้นเสียงครางจนแทบไม่ไหว ฝ่ามือหนากำลังลูบคลำเธอไม่ต่างจากที่เธอกำลังทั้งลูบทั้งคลำเขา“เมียจ๋านั่งลงมาเถอะไม่ไหวแล้ว” เสียงกระเส่าของเขากำลังขอร้องเธอ อย่างลืมว่าก่อนหน้านี้ต้องการเพียงถูหลังพอเลยเถิดถูอย่างอื่นกันก็ไม่ไหวแล้วอยากสอดอยากใส่ขึ้นมาแล้ว“เดี๋ยวลูกร้องหา” บุญรักษายังกังวลใจว่าลูกๆของพวกเขาจะร้องหาพ่อแม่“ไม่เป็นไร..มีขนมร้านโปรดอยู่ไม่สนใจพวกเราหรอก..ซี๊ด” เสียงร้องครางของปริญดังขึ้นเมื่อเขาได้แทรกผ่านร่องรักอุ่นชื้นนุ่มลื่น มันดีมากจนเขาต้องซี๊ดปากด้วยความเสียวซ่าน ร่องรักเมียเขานี่สุดยอดมาก“อื้อ..ปริ๊นส์” คนที่ตอนแรกกังวลว่าลูกจะถามหาตอนนี้ก็ร้องครางเพราะความตื่นเต้นและความหวานของรสรัก ความคับแน่นในส่วนกลางกายของเธอ ยิ่งเมื่อเธอขยับตัวขึ้นลง ขึ้นลงบนตัวตนของเขา บุญรักษาถึงกับต้องใช้มือจับขอ

เวลามักผ่านไปเร็วเสมอไม่น่าเชื่อว่าปีนี้ลูกชายคนโตของพวกเขากำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย พรุ่งนี้สินะที่โป๊ปกำลังจะเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย ผู้เป็นพ่อแม่ที่ตอนนี้นั่งคุยกันอยู่บนเตียง บุญรักษายังอยู่ในอ้อมกอดของปริญทั้งสองกำลังดูรูปเมื่อนานมาแล้วเป็นรูปของเธอที่ปริญถ่ายไว้ตั้งแต่ที่เธอไปเป็นรุ่นพี่แนะนำที่โรงเรียน“เราอยู่ด้วยกันนานขนาดนี้เลยเหรอ” บุณรักษาพูดพร้อมทั้งพิงตัวกับแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นสามี พอลูกโตขึ้นเรื่อยๆเขาและเธอก็ได้อยู่กันลำพังบ่อยขึ้นเพราะเด็กก็จะเริ่มมีโลกส่วนตัวของเขาเอง“แป๊บเดียวเอง ปริ้นส์อยู่กับรักษามีความสุขมาก เวลาผ่านไปเร็วมากจนปริ้นส์ยังตกใจว่าลูกเราจะเข้ามหา’ลัยแล้วเหรอ”“นั่นสิไม่รู้ว่าเด็กไปโตกันตอนไหนเหมือนว่าเมื่อวานยังนั่งเล่นขายของกันอยู่” บุญรักษามองภาพในโทรศัพท์ที่เป็นทรงจำเมื่อนานมาแล้ว รูปที่เด็กในวัยห้าหกขวบกำลังพูดเจื้อยแจ้ว แต่วันนี้ทั้งหมดโตจนจะเป็นผู้ใหญ่รับผิดชอบตัวเองได้แล้วในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า“โป๊ปบอกว่าจะไปอยู่หอ” ปริญพูดขึ้นหลังจากที่ได้คุยกับลูกชายเมื่ออาทิตย์ก่อน“หือ หอหรือคอนโดคะ” บุณรักษาเอ่ยถามอยู่หอเลยเหรอลูก“หอ ลูกอยากอยู่อยากที

“ฮะอะไรนะ พี่อยากฟังจากปากยายปลายไม่ใช่จากเราณัฐ เล่ามาสิปลาย”คราวนี้ถึงตาบุญรักษาบ้าง น้องชายที่เธอทั้งรักทั้งหวงเพื่อนสาวก็รู้ดี ทำไมสุดท้ายเหมือนเธอฝากปลาย่างไว้กับแมว“คือเมื่อสามปีที่แล้วตอนนั้นฉันไปเยี่ยมแกที่อังกฤษ แล้วพ่อกับแม่แกก็ไปต่างเมือง ส่วนแกก็ติดคนไข้ ตอนนั้น..ณัฐกับฉันก็เลย...ก็เลย”ใครจะกล้าพูดว่า..ฝนมันตก อากาศมันหนาว ทุกอย่างมันเลยเป็นใจ“นี่อย่าบอกนะว่าที่แก ไปหาฉันที่อังกฤษบ่อย ๆ หลังจากนั้น แล้วก็ไม่ยอมมานอนบ้านฉัน แล้วแกบอกว่าจะนอนบ้านญาติ คือแกไปอยู่กับน้องฉัน”ปลายฟ้าพยักหน้าอย่างจำใจ...ก็ใช่ พอหลังจากตอนนั้น...เขาก็ขู่เธอ ถ้าเธอไม่ยอมเขาจะบอกกับบุญรักษาว่าเธอล่อลวงเขา“พี่อย่าว่าปลายเลย ผมบังคับปลายเอง ตอนแรกปลายก็ไม่ได้เต็มใจ”คุณแฟนน่ารักที่สุด...ออกโรงปกป้องขนาดนี้ไม่รักได้ไง…ปลายฟ้ายิ้มปลื้มกับคำพูดของแฟนหนุ่ม“โอย..พี่ไม่รู้ด้วยแล้ว เราบอกแม่เองแล้วกัน เรื่องนี้”“ครับ เดี๋ยวผมบอกแม่เองแต่พี่อย่าโกรธปลายเลยนะ ปลายแคร์ความรู้สึกพี่มากยอมปิดบังมาตั้งนานเพราะกลัวพี่รู้”“ปลายถ้าแกเห็นฉันเป็นเพื่อนและคิดจริงจังกับน้องฉัน แกน่าจะบอกฉันตั้งนานแล้ว”“รักษา ..