เขาคือชายหนุ่มหล่อเหลาแต่ใครจะคิดว่าเขาจะมีปมด้อย และดันเป็นปมด้อยที่รักษาทางกายไม่ได้มันต้องรักษาทางจิตใจเท่านั้น เธอคือคุณหมอสาวสวย ผู้ซึ่งเคยทิ้งเขาไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เจอกันหนนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีพ้น เขาคือตราบาปในใจเธอ ส่วนเธอก็ตราบาปในใจเขา ผู้หญิงแก่บ้า ได้แล้วก็ทิ้งกัน เด็กบ้า ใครจะคิดว่าอายุแค่สิบเจ็ดปี..นี่ฉันจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไหม หลังจากนั้นสิบปีผ่านไปเขาและเธอกลับมาเจอกันอีก ในฐานะ คุณหมอ กับ คนไข้
View Moreเขาคือชายหนุ่มหล่อเหลาแต่ใครจะคิดว่าเขาจะมีปมด้อย และดันเป็นปมด้อยที่รักษาทางกายไม่ได้มันต้องรักษาทางจิตใจเท่านั้น ส่วนเธอคือคุณหมอสาวสวย ผู้ซึ่งเคยทิ้งเขาไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เจอกันหนนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีพ้น
เขาคือตราบาปในใจเธอ ส่วนเธอก็ตราบาปในใจเขา
“ผู้หญิงแก่บ้า ได้แล้วก็ทิ้งกัน”
“เด็กบ้า ใครจะคิดว่าอายุแค่สิบเจ็ดปี..นี่ฉันจะโดนข้อหา
พรากผู้เยาว์ไหมเนี่ย”หลังจากนั้นสิบปีผ่านไปเขาและเธอกลับมาเจอกันอีก ในฐานะคุณหมอกับคนไข้
“คนไข้มีอาการยังไงคะ”
“นอนไม่หลับหลังจากมีเซ็กส์”
“เออ...เป็นมานานหรือยังคะ”
“ตั้งแต่สิบปีที่แล้ว ตั้งแต่โดนผู้หญิงเปิดซิง แล้วทิ้งไปตอนนอนหลับ”
“ฉันก็โดนเปิดซิงเหมือนกันไม่ใช่นายคนเดียวสักหน่อย”
ชายหนุ่มเลิกคิ้วคมเข้มตกตะลึงอยู่กับภาพเบื้องหน้า เขาส่ายหัวไปมาอย่างเร็ว ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าตาไม่ได้ฝาดไป
ผู้หญิงตรงหน้าคือคนที่เขาตามหามาตลอดสิบปีจริง ๆ
ไปอยู่ที่ไหนมาวะตั้งสิบปี..ชายหนุ่มสบถในใจ
"เชิญคนไข้นั่งก่อนค่ะ . .คุณปริญ" คุณหมอสาวขมวดคิ้วเป็นปม ชื่อนี้ หน้าตาแบบนี้ คงไม่ใช่มั้ง
"คุณพยาบาล ผมขออยู่ตามลำพังกับคุณหมอได้ไหมครับ" เขาเอียงคอ กล่าวกับพยาบาลสาวด้วยน้ำเสียงสุภาพ
หญิงสาวหันรีหันขวาง มองหน้าคุณหมอคนสวย
"กฎของคลินิกไม่อนุญาตให้คนไข้กับหมออยู่ด้วยกันตามลำพังน่ะค่ะ" คุณหมอสาวเอ่ยเสียงเรียบ เอากฎที่ไม่มีอยู่จริงมาอ้างแล้วพยายามฝืนยิ้มตามมารยาท
คนไข้หนุ่มมองหน้าเธอสักพักแล้วจึงตัดสินใจโพล่งคำถามออกมาทำเอาคุณหมอกับพยาบาลมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
"เปิดซิงผมแล้วทำไมทิ้งผมไว้คนเดียว"
"ห้ะ" คุณหมอรีบหันไปทางพยาบาลแล้วสั่งให้อีกฝ่ายออกไปรอหน้าห้องก่อน
"คนไข้พูดอะไรหมอไม่เข้าใจ" น้ำเสียงของเธอสั่นหน่อย ๆ
"ผมชื่อปริ้นส์" เขาแนะนำตัวเองอย่างกวน ๆ
"เออ คุณปริ้นส์"
คุณหมอสาวมองหน้าคนไข้หนุ่ม สิบปี…เขาโตขึ้นมากจนเธอเกือบจำไม่ได้ ตอนเห็นชื่อคนไข้ครั้งแรกเธอก็ยังตกใจนิดหน่อย แต่ไม่คิดว่าจะใช่ไอ้เด็กเมื่อวานซืนคนนั้นจริง ๆ ชายหนุ่มที่บังอาจหลอกเธอและเกือบทำเธออับอายขายหน้า
คนไข้หนุ่มมองหน้าคุณหมอสาวด้วยแววตาอาฆาต
เพราะเธอ… ชีวิตเขามันถึงเหี้ยแบบนี้
เพราะเธอ…เขาถึงต้องมาพบจิตแพทย์
ไม่คิดว่าในที่สุด เขาก็เจอผู้หญิงที่เขาตามหามาเป็นสิบปี
จนเจอจนได้"คนไข้คงจำคนผิดแล้วค่ะ"
"จะดูคลิปไหม"
"ห้ะ" คุณหมอสาวหน้าถอดสี อะไรคือคลิป สิบปีที่แล้วมีคลิปแล้วเหรอ จำได้ว่าตอนนั้นไม่ได้ถ่ายนี่นา
"ไม่เชื่อเหรอ"
"ตกลงมาหาหมอทำไมคะ" คนเป็นหมอไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด
"ผมจะนอนไม่หลับ ถ้านอนร่วมเตียงกับผู้หญิง โดยเฉพาะหลังมีเซ็กส์" เขากัดกรามตอบเธอด้วยสีหน้าเจ็บปวด
"ทำไมคะ" คนเป็นหมอก้มหน้าบันทึกข้อมูลลงบนชาร์จคนไข้ ปกปิดอาการประหม่าอย่างมิดชิด
"ผมโดนผู้หญิงบ้าทิ้ง หลังจากเธอเปิดซิงผม" เขากดเสียงต่ำประชด
"ฉันก็โดนเปิดซิงเหมือนกันไม่ใช่นายคนเดียว อุ๊บ"
คนบอกไม่รู้จักกันลืมตัวเผลอบอกเรื่องราวในอดีตได้แม่นยำ ...
"ท่านรองขออนุญาตค่ะ" ประตูห้องถูกเปิดขึ้นพร้อมกับเหล่าช่างแต่งหน้า ช่างทำผม และอีกหลายๆช่าง ทำเอารักษาพ่นลมหายใจยาว เออผู้ชายออกงานทีต้องอย่างนี้เลยเหรอ"ครับ ผมฝากด้วยนะครับ เดี๋ยวผมกลับมา"ฝาก...ฝากอะไร ....ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะหายงง"คุณหมอรักษา เชิญทางนี้ค่ะ" ว่าแล้วเธอก็โดนรุมด้วยบรรดาช่างทั้งหลาย อยู่เกือบสามชั่วโมง เออ ทำไมมันใช้เวลานานขนาดนี้ หรือเพราะเธอไม่สวยพอ…รักษาเริ่มคิดไปไกล"คุณหมอ สวยมากเลยค่ะ"หญิงสาวจ้องมองผู้หญิงในกระจก แล้วก็ตกใจนิดๆ นี่เธอจริง ๆ น่ะหรือ..โครงหน้ารูปไข่ชัดเจนเพราะว่าผมถูกเกล้าขึ้นโชว์ให้เห็นช่วงคอที่เรียวงาม ดวงตากลมโต ขนตาเป็นแพสวยงาม จมูกเป็นสันสวยงาม ริมฝีปากอิ่มเอิบ บอกได้คำเดียวว่าช่างแต่งหน้าเก่งมาก เก่งจนเธอขนลุก ดีนะที่ปริ้นส์ไม่ได้เจอเธอตอนแต่งหน้าในครั้งแรกไม่อย่างนั้นเวลาล้างเครื่องสำอางออกเขาอาจตกใจก็ได้ มันช่างต่างกับความเป็นจริง ..."ชุดนี้คุณปริ้นส์เลือกให้คุณหมอโดยเฉพาะ"ชุดแรกที่ปริ้นส์เลือกให้เธอเป็นชุดสีกรมท่า โชว์แผ่นหลังส่วนด้านหน้าค่อนข้างปิดมิดชิดแต่แอบเซ็กซี่ตรงแผ่นหลังนี่แหละเลือกได้ดี ...เธอได้แต่คิดในใจแบบนั้น..ไม่นา
"รักษา..าาาา " ท่านรองปริ้นส์ตอนนี้ทำได้เพียงเรียกชื่อแฟนสาว นี่แหละมั้งที่เขาบอกว่าคนเรียนหมอหัวไว อือ ไวจริง ให้ตายเถอะ นี่ถ้าเธอไปทำแบบนี้กับใครสาบานได้ว่าเขาจะฆ่าไอ้ผู้ชายคนนั้นทิ้งที่มันบังอาจมายุ่งกับผู้หญิงของเขา"รักษา..ไม่ไหวแล้ว" เขาเผลอหลุดออกมาเพราะยั้งไว้ไม่ทัน"โทษทีรักษาเลอะหมดเลย " ชายหนุ่มตกใจที่น้ำนมขาวขุ่นของเขาเลอะหน้าแฟนสาว"รสชาติไม่แย่..แต่ไม่เอาแล้วนะกลิ่นไม่ได้เลยปริ้นส์"หลังจากเสียน้ำคนละน้ำ ทั้งสองก็เข้าไปจัดการอะไรต่ออะไรอีกรอบสองรอบบนเตียง กว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจ กินนม กินไอติม ก็เกือบเช้า ..."รักษา ...ตื่นเร็วอาหารเช้ามาแล้ว"ท่านรองปริญมาเสิร์ฟอาหารกันถึงเตียงเลยทีเดียว บริการนี้คงมีให้บุญรักษาคนเดียว.."ปริ้นส์...ตื่นแล้วเหรอ""รักษา อย่าทำเสียงแบบนี้ อย่าทำหน้าแบบนี้ เดี๋ยวจะไม่ได้ทานอาหารเช้ากันพอดี""ปริ้นส์ ไม่เอาแล้วเหนื่อย" เธอทำปากกลม ส่ายหัวไปมา"ฮ่าาา มากินข้าวเร็ว"กว่าจะได้ทานอาหารเช้ากัน ชายหนุ่มก็ปลุกแฟนสาวไปหลายจุ๊บ ...ป้อนไปจูบไป ...อร่อยไม่มีใครเกิน ก็ท่านรองปริญนี่แหละค่ะข่าวที่ท่านรองปริญพาผู้หญิงมาค้างที่ห้องสวีท เข้าถึงหู คุณหญิงรุ
"นี่รักษา ฉันบอกแกก่อนเลยนะ ว่าผู้แกงานดีมาก อย่าปล่อยเดินในงานคนเดียวเป็นอันขาด" ปลายฟ้าที่กระซิบก่อนจะเดินไปหากลุ่มเพื่อนอีกกลุ่ม ทิ้งเธอกับปริญนั่งตามลำพังซึ่งยายปลิงทะเลก็ไปตั้งแต่ที่ไม่ได้รับการสานต่อแล้ว"ปริ้นส์ รู้ได้ไงว่ารักษามีสัมมนา อย่าบอกนะว่าแอบเช็กโทรศัพท์รักษา" คนสวยทำหน้าไม่พอใจ ที่มีคนแอบเช็กโทรศัพท์"นี่ ...คุณหมอ คุณโพสต์ลง IG ขนาดนี้ ไม่ต้องเช็กโทรศัพท์ก็รู้ไหมครับ""เออ จริงด้วย""ผมถามจริงเถอะ คุณเป็นหมอจริงรึเปล่าเนี่ย""นี่นายว่าฉันโง่เหรอ""เปล๊า ...แค่จะบอกว่ามโนเก่ง""ปริ้นส์!""เอ้า...ปากจะบิดหมดแล้ว ไม่ต้องหน้างอขนาดนั้นเดี๋ยวก็แก่ก่อนวัยหรอก ยิ่งแก่ๆ ด้วย""ปริ้นส์!""โอ๋ โอ๋ ล้อเล่นนะ ไม่งอนนะถึงจะแก่ก็รักนะครับ ..ว่าแต่เรากลับกันได้หรือยัง หิวแล้วเนี่ย""เอ้า หิวก็กินสิ เดี๋ยวรักษาไปหาอะไรมาให้กิน""ไม่ต้อง" ชายหนุ่มรั้งแขนคนที่กำลังจะลุกขึ้นไปหาอะไรให้กิน ยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูหญิงสาว"หิวนม กินตรงนี้ไม่ได้ กลับเถอะ ไม่ไหวแล้ว""ปริ้นส์ บ้า" คุณหมอสาวที่หน้าแดงอยู่แล้วยิ่งแดงหนักกว่าเดิม หลังจากนัั้นก็ยืนขึ้นแล้วพูดว่า"ปะ หิวไอติมเหมือนกัน "ตอนที่ 1
"นี่ต้น ฉันไม่เคยรอนายและไม่คิดจะไปเริ่มต้นใหม่กับนายด้วย""รักษา ต้นยังรักรักษาอยู่นะ" เขาจับมือเธอไว้เหมือนตอนที่พวกเขายังคบกันอยู่"นี่ ปล่อย!!!" เธอพยายามดึงแขนออกจากมือของผู้ชายที่เธอเคยเรียกว่าแฟนตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยปีสาม"โอ๊ย" เสียงต้นร้องดัง เพราะถูกมือขนาดใหญ่ของชายหนุ่มอีกคนบิดจนเขาต้องปล่อยแขนของรักษาออก โชคดีที่แขกยังไม่เต็มห้อง ไม่เช่นนั้นเจ้าสาว เจ้าบ่าวคงได้บ่นไม่หยุดแน่ที่พวกเขามีเรื่องกันระหว่างงาน"นี่คุณมายุ่งอะไรด้วย" ต้นหันไปหาหนุ่มที่โผล่มายืนข้างรักษา"พอดีผมเป็นผู้ชายของรักษา ก็เลยต้องยุ่ง" ปริ้นส์ตอบเสียงเข้ม"รักษา ไอ้หน้าอ่อนนี่มันเป็นใคร" คนได้รับคำชมว่าไอ้หน้าอ่อนดึงแฟนสาวมาหลบข้างหลังเขา"แฟนฉันเอง" หญิงสาวตอบไปแบบหน้ายังไม่อยากมอง"ไม่มีทางอย่ามาโกหก คุณไม่มีแฟน""นายรู้ได้ยังไง""ผมสืบประวัติคุณมาหมดแล้ว""อ้อ แสดงว่าลืมสืบเรื่องเมื่อวานนะสิ ฉันกับปริ้นส์เพิ่งกลับมาคบกันเมื่อวานนี้""กลับมาคบกันหมายความว่าไง" ต้นขมวดคิ้วทำหน้ามุ่ย"ก็หมายความว่าเมื่อ สิบปีที่แล้วฉันทิ้งนายแล้วบอกว่าฉันมีแฟนใหม่นะเรื่องจริง และก็คนนี้แหละ""รักษา อย่ามาหลอกกันให้ยาก
รักษาตื่นขึ้นมาภายใต้อ้อมกอดของคนขี้เซาที่ยังนอนหลับไหลอยู่บนเตียงหลังกิจกรรมเมื่อคืนที่ลากยาวไปเกือบเช้า ป่วยจริงรึเปล่าเนี่ย ตอนมาที่คลินิกเขาบอกกับคุณหมอรักษาว่าเป็นโรคนอนไม่หลับ...แล้วใครล่ะ ที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่เนี่ย"ปริ้นส์ ปริ้นส์" หญิงสาวพยายามยกท่อนแขนกำยำออกจากตัวเธอ"อืม ง่วง"นอกจากเขาจะไม่ปล่อยแล้วยังกอดแน่นขึ้นไปอีก"นี่ ง่วงอะไรขนาดนั้น ไหนบอกเป็นโรคนอนไม่หลับหลังมีเซ็กส์""รักษาหายแล้ว" เขาวินิจฉัยตัวเองเสร็จสรรพ"อะไรจะหายเร็วขนาดนั้น อย่าบอกนะว่านายโกหก" คุณหมอสาวร้องเสียงแหลม"อะไรเนี่ย ได้กันแล้วเรียกนงเรียกนาย นี่ผัวนะ" ไม่พูดเปล่าแถมยังจับต้นคอรักษาเข้าไปประกบริมฝีปากอีก"อือ ... " จะจูบอะไรอีกเนี่ย"ปากหวานดีจัง ชอบที่มีรักษาอยู่ด้วย""ปริ้นส์ ...พอแล้ว หิวแล้วเนี่ย”"หิว แล้วเหรอ" เขาจูบต่อ"อือ...จะมาจูบทำไมเนี่ย บอกว่าหิว" เธอผลักอกเขาออก"ก็นี่ไง กำลังจะให้กิน" เขาเอ่ยน้ำเสียงทะเล้น"ปริ้นส์ รักษาไม่ได้หิวปริ้นส์ หิวข้าว" เธอเอ็ดเสียงดุ"กินของหวานก่อนไหม ไอติมปริ้นส์หวานนะ""ปริ้นส์! อี๋ไม่เอา ไปอาบน้ำได้แล้ว" รักษาลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหยิบผ้
เขาไม่คิดว่ามันจะมีอยู่จริงนะ แต่รักษายังแจ่มชัดในความคิดของเขามาตลอดสิบปีเขาถึงเชื่อว่ารักแรกพบนั้นมีอยู่จริงตอนที่ 6: ว่าด้วยเรื่องปัจจุบันเผลอแป๊บเดียว…จากที่ปริ้นส์ขยับมานั่งใกล้ ๆ และเอื้อมมือมากอดเอวเธอได้สักพัก เขาก็ก้มลงขยี้ปากเธอจนหญิงสาวอ่อนระทวยไปหมดทั้งตัว เด็กบ้าอะไรริมฝีปากโคตรหวาน รักษาเธอต้องเก็บอาการหน่อย"ปริ้นส์ อือ""คิดถึง""อืม..""พร้อมหรือยัง" เขาถอนจูบจากปากเธอจากนั้นก็ไซ้ซอกคอ มือไม้เริ่มลูบไล้แผ่นหลังไปพร้อม ๆ กับสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อ.. เอ๊ะ"ปริ้นส์ ไอ้เด็กบ้า"" คำก็เด็กสองคำก็เด็ก เดี๋ยวโดนแน่"เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร ลากเธอออกมาจากบาร์ ขึ้นลิฟต์โซน VIP ลิฟต์นี้เข้าออกโดยใช้การสแกนลายนิ้ว นี่แหละมั้งที่บอกว่าเขาเส้นใหญ่"ปริ้นส์จะไปไหน""ไปทำให้คนบางคนรู้ว่าปริ้นส์ไม่เด็กแล้ว""เอ๊ย... ปริ้นส์ รักษาเดินได้ไม่ต้องอุ้ม""เดินช้า คนแก่ก็งี้แหละ"ไม่เพียงแค่อุ้มเขาทั้งหอมแก้มทั้งจุ๊บปาก ขนาดยังไม่ถึงห้องนอน รักษารู้สึกเหมือนตัวช้ำไปหมดแล้ว เฮ้อ…ห้องที่ปริ้นส์พามา ใหญ่เกือบครึ่งของทั้งชั้นของโรงแรม ห้องตกแต่งด้วยความเรียบแต่หรู คุมโทนสีน้ำเงินเข้มทั้งห้อง"
Comments