Semua Bab เกลียดรัก : Bab 61 - Bab 70

“หม่อมราชวงศ์ธีรเดช เผ่าวานิษ ณ ฤดีรังสรรค์ ”ทันทีที่ร่างสูงสง่าในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว และกางเกงสแลคสีกรมท่า แต่งกายไม่มากทว่าดูเนี้ยบแบบผู้ดีตั้งแต่หัวจรดเท้า โผล่มาที่เลานจ์ของโรงแรมหรูใจกลางกรุงตามคำเชื้อเชิญ ชนกฤตก็เอ่ยเสียงเรียบ พร้อมมองธีรเดชอย่างพิจารณา “สวัสดีครับ คุณชนกฤต เลิศธนานุรักษ์” คนถูกเอ่ยทักทายด้วยวาจาสุภาพขยับปากยกยิ้มนิดๆ เพราะรู้เท่าทันว่าอีกฝ่ายสืบประวัติของเขามาเป็นอย่างดี พอๆ กับที่เขาสืบเรื่องของอีกฝ่าย “ได้ยินว่าคุณชายมีเรื่องอยากคุยกับผม”สมเป็นนักธุรกิจ เป็นคุณสมบัติที่ธีรเดชพอใจ เพราะการมาพบปะกับอีกฝ่ายใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี หากคนของดาริกาล่วงรู้แผนของเขาคงไม่ราบรื่น แต่ดีว่าที่นี่เป็นถิ่นของชนกฤต“ผมอยากจะขอให้คุณอย่าเพิ่งลงมือกับดาริกา”หลังจากมองอีกฝ่ายอย่างชั่งใจ คุณชายหมอก็เอ่ยอย่างไม่อ้อมค้อม และท่าทีของคนที่นั่งในฝั่งตรงข้ามก็ทำให้เขากระตุกมุมปากเล็กน้อย ข้อมูลที่ได้มาล้วนเป็นไปตามคาด“ขอเหตุผลดีๆ หน่อยได้ไหม”“นอกจากผู้หญิงคนนั้นจะตามเอาชีวิตคุณแล้ว หล่อนยังตามฆ่าคนอื่นที่ต้องการซื้อที่ดินจากนายปพล เพื่อหวังว่าสักวันจะหาทางเอามันมาเป็

“ฉันดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณที่เฝ้า คุณไปนอนเถอะ” เสียงแหบๆ เอ่ยบอก ขณะตั้งท่าจะก้าวขาลงเตียงด้วยท่าทางทุลักทุเล จนเขาต้องรีบเข้ามาพยุงเอาไว้ก่อนที่เธอจะล้มหัวคะมำ “จะไปเข้าห้องน้ำเหรอ” “อืม”“มานี่ เดี๋ยวพี่พาไป”ขาดคำพ่อเจ้าประคุณก็ย่อตัวลง ช้อนร่างอ้อนแอ้นขึ้น ท่ามกลางการอ้าปากค้าง ใบหน้าซีดเซียวเริ่มร้อนวาบ และมีสีสันเพราะความกระดากอาย แต่ก็ไม่มีแรงพอที่จะดิ้นรนให้เขาปล่อยธีรเดชวางเธอลงยืนตรงหน้าชักโครก แล้วก้มกระซิบถาม “ทำเองไหวไหม หรือจะให้พี่ช่วย” คำพูดกำกวมทำให้คนเป็นไข้หน้าร้อนขึ้นไปอีก ก่อนจะหันไปมองค้อน “บ้า!”เห็นเธอขวยเขินเขายิ่งนึกสนุก“อายอะไร เมื่อคืนนี้พี่เช็ดตัวให้เราทั้งคืน” คนฟังตาเหลือก ละล่ำละลักออกมา“คุณเช็ดตัวให้ฉัน!”“อืม เราไข้ขึ้นตัวร้อนจี๋พี่ก็เลยเช็ดตัวให้ ไม่ต้องอายหรอก พี่เคยเห็นมาหมดแล้ว” พ่อตัวโตยังมีแก่ใจมาเย้าหน้าซื่อๆ ท่าทางเจ้าเล่ห์หน้าตายทำให้เธออยากจะข่วนหน้าหนาๆ นั่นยิ่งนัก “คุณออกไปรอข้างนอกเถอะค่ะ”เธอเอ่ยตัดบทเสียดื้อๆ“เสร็จแล้วเรียกนะ”หญิงสาวพยักหน้า รอจนกระทั่งประตูห้องน้ำปิดลง ถึงได้รีบทำธุระของตัวเองให้เสร็จๆ แล้วเดินสื

เธอตอบด้วยท่าทางเป็นปกติ พยายามไม่ให้พิรุธหลุดลอดออกไป เนื่องจากห่วงความปลอดภัยของตัวเองกับลูก เพราะก่อนหน้านี้เธอได้เห็นมาแล้วว่าอีกฝ่ายกับวินไธสะกดรอยตามเธอ “น้องอายพักกับเจ้านายเหรอ”“ใช่ค่ะ แล้วพี่ดามาเที่ยวเหรอคะ”“ใช่จ้ะ เออ…พี่ขอเบอร์น้องอายหน่อยสิ”“ตายจริง! อายออกมานานแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะคะ เดี๋ยวเจ้านายจะบ่นเอาค่ะ” อารญาแสร้งก้มลงมองหน้าปัดนาฬิกาตรงข้อมือ ก่อนจะเอ่ยขอตัวเสียดื้อๆ แล้วก้าวจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง แต่ยังไม่ทันจะไปถึงตัวบ้านร่างบางก็หลุดอุทาน เมื่ออยู่ๆ แขนเรียวก็ถูกใครบางคนคว้าหมับ เตรียมจะอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือ เพราะคิดว่าถูกดาริกาตลบหลัง ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นว่าเป็นธีรเดช “คุณชาย…”แค่เห็นหน้าอีกฝ่ายเธอก็ใจชื้นแล้ว“ไม่ต้องกลัวนะ จะไม่มีใครมาทำอะไรน้องอายกับลูกของเราได้”เขาดึงเธอเข้าไปกอดปลอบประโลม แล้วให้คำมั่นอย่างหนักแน่น“ต่อไปถ้าเจอดาริกาที่ไหนให้หลีกหนีให้ไกล” มาถึงขั้นนี้แล้วไม่มีอะไรจะต้องปกปิด เขาบอกให้เธอระวังตัวไว้ย่อมเป็นการดี“คุณรู้!?”หญิงสาวดันตัวออกจากอ้อมอกอุ่น แล้วมองหน้าเขาอย่างตกตะลึง “ก็บอกแล้วไง ว่า

“ไปทำธุระค่ะ”เธอตอบอย่างมีชั้นเชิง ดีว่าไม่ได้เจอกันในตอนขามา ไม่งั้นคงหาทางเลี่ยงยากกว่านี้“งั้นขึ้นรถสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”“ไม่เป็นไรค่ะ ไปแท็กซี่สะดวกกว่า”อารญาปฏิเสธอย่างละมุนละม่อม ส่วนตาก็ไม่ละไปจากคนตรงหน้า การสังเกตอากัปกิริยาของคู่สนทนาย่อมดีที่สุด รู้เขารู้เราจะได้ไม่พลาดให้ถูกเล่นงานคิ้วโก่งเหนือดวงตากลมโตเลิกขึ้น เมื่อเห็นอีกฝ่ายเปิดประตูรถออก แล้วก้าวลงมา ประจวบเหมาะกับรถแท็กซี่วิ่งมา เธอจึงยกมือโบก วิ่งไปยังรถแท็กซี่ พร้อมตะโกนบอกดาริกา“อายไปแล้วนะคะ! พอดีวันนี้รีบจริงๆ ค่ะ!”“เดี๋ยวสิน้องอาย…”ดาริกาเอ่ยได้เพียงเท่านั้น อารญาก็ก้าวขึ้นแท็กซี่ ปิดประตูลง แล้วบอกให้คนขับออกรถทันที ทำให้คนที่อุตส่าห์ก้าวลงมาจากรถรีบวิ่งกลับไปขึ้นรถ“ลุงคะ ลุงรู้จักทางอ้อมไหมคะ เอาแบบอ้อมสุดๆ จนคนตามไม่ทัน”อารญาชะโงกหน้าไปถามคนขับแท็กซี่ หลังจากพลิกตัวกลับไปมองด้านหลัง แล้วเป็นอย่างที่คิด ดาริกากำลังขับรถตามมา ดีที่เวลายังเหลืออยู่พอสมควร แน่นอนว่าเธอจะต้องไปให้ทันเข้างานที่ผับ“รู้อยู่แล้วนังหนู”“งั้นจัดไปค่ะ”“แน่ใจนะ มันอ้อมมากเลยนะ”“หนูมีตังค์จ่ายค่ะ”เงินจบปัญหาได้อย่างง่ายดาย คนข

เกือบสี่โมงเย็นของวันถัดมา อารญาก็มาถึงเพนต์เฮาส์สุดหรูที่เธอต้องมาทำอาหารเย็นให้ วันนี้ไม่ต้องหอบหิ้วของสดและวัตถุดิบพะรุงพะรัง เพราะซื้อของพวกนั้นมาใส่ตู้เย็นไว้ทุกๆ สามวัน ไม่เกินนั้น เพราะตู้เย็นของเจ้าของห้องออกใหญ่โตสองประตูขนาดนั้น แถมยังร้างอย่างกับอะไรดี มีแค่นมไม่กี่ขวด ฉะนั้นระยะหลังๆ เธอเลยถือวิสาสะซื้อพวกของสดและผักมาตุนไว้ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปหาซื้อของพวกนั้นทุกวัน หลังจากลงมือทำอาหารสามเมนูเสร็จในระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง ก็รีบล้างมือ ปลดผ้ากันเปื้อนไปแขวนไว้ที่ของมัน จากนั้นก็เดินไปยังมุมซักล้าง นั่งยองๆ ค้นตะกร้าใบใหญ่ที่มีเสื้อผ้าอยู่หลายตัว ในสภาพใจเต้นระทึก ก่อนจะชะงักกึก เมื่อเจอเป้าหมาย กางเกงสแลคสีกรมท่า ซึ่งสำรวจดูตรงแถวต้นขาก็ปรากฏว่ามีคราบติดอยู่จริงๆ คราบน้ำสลัดหกใส่ชัวร์!เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดเมื่อความจริงกระจ่างแจ้ง เท้าเรียวจึงไม่ลังเลที่จะก้าวไปยังประตูห้องนอน เธอเปิดแง้มมันออก แล้วแทรกตัวเข้าไปอย่างเงียบเชียบ กวาดตามองสำรวจห้องนอนโทนสีเทาหม่นแต่เรียบหรู พลันสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่วางอยู่บนตู้โชว์เล็กๆ ร่างบางสืบเท้าไปดูใกล้ๆ