Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นแม่หัวใจแกร่ง (ยุค 80 ): Bab 41 - Bab 50

บทที่ 42 หึงหวงเบา ๆกุ้ยหนิงอันยิ้มรับ เวลานี้ผลไม้ชนิดอื่น ๆ ก็เก็บเกี่ยวได้แล้ว ในไร่นี้เธอยังปลูกองุ่นไว้ด้วย อีกทั้งเวลานี้เธอรู้ว่าซีซวนกลับมาแล้วเลยคิดจะขอซื้อที่ดินแปลงที่เหลือ เธอต้องการทำเป็นไร่องุ่นโดยเฉพาะ เธออยากแปรรูปเป็นไวน์ ซึ่งเรื่องนี้เธอพอจะมีความรู้อยู่บ้าง อีกทั้งไร่ในมิติก็มีโรงผลิตไวน์เช่นกันจิ้งเจี้ยนซาแม้จะเคยมาที่ไร่นี้ แต่ไม่เคยเดินเข้ามาด้านใน เมื่อเห็นว่าไร่แห่งนี้มีพื้นที่ไม่น้อยจึงได้แปลกใจ ไม่คิดว่าอันอันของเขาจะมีความสามารถขนาดนี้ เพราะเขารู้จากปากทุกคนว่ากุ้ยหนิงอันคือคนที่เริ่มดำเนินการและทุกอย่างคือความคิดของเธอชายหนุ่มยังเดินสำรวจไร่ แต่ก็คอยชำเลืองมองดูว่ากุ้ยหนิงอันนั้นกำลังทำอะไรอยู่ แต่เมื่อเห็นว่ากุ้ยหนิงอันยินคุยกับจ้าวหยวนฉีด้วยรอยยิ้ม เขาเกิดรู้สึกหึงหวงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ อาจจะเพราะเข้าไม่คุ้นเคยกับจ้าวหยวนฉีสักเท่าไร เพราะส่วนมากจะรู้จักแค่เพียงย่าจ้าวและป้าสะใภ้จ้าวเท่านั้น“ทีกับผมไม่เคยจะยิ้มแบบนั้นเลย ทั้ง ๆ ที่ผมเป็นสามีของคุณแท้ ๆ” จิ้งเจี้ยนซาได้แต่บ่นกับตนเอง แต่ว่าลุงจ้าวกลับได้ยิน เขาก็อดที่จะยิ้มขำกับอาการหึงเมียตนเองของท

บทที่ 44 หน้าด้านให้สุด แล้วหยุดที่ความมึน“ทำแบบนี้มันสมควรแล้วเหรอจื่อหลง พี่กลัวว่าชาวบ้านจะมองครอบครัวของนายไม่ดี”นายท่านจิ้งหันมาเอ่ยกับกุ้ยจื่อหลงเมื่อลูกชายตัวดีและลูกสะใภ้เดินจากไปแล้ว“ผมไม่เคยเห็นอันอันต้องเสียน้ำตามาก่อนครับพี่ แม้ว่าจะเจอเรื่องหนักหนาสาหัสยังไง อันอันของผมก็ไม่เคยร้องไห้ แต่ครั้งนี้เมื่อเห็นเจี้ยนซาบาดเจ็บเธอกลับเสียน้ำตาต่อหน้าพวกเรา ผมเชื่อว่าเวลานี้ในใจของอันอันคงมีเจี้ยนซาอยู่ไม่น้อย และเธออาจจะไม่รู้ตัว”กุ้ยจื่อหลงดูแลลูกสาวมาตั้งแต่เด็ก ทำไมเขาจะไม่รู้ว่านิสัยของกุ้ยหนิงอันเป็นอย่างไร แม้ว่าหลังจากกลับมาจากปักกิ่งเธอจะมีความรู้ความสามารถมากขึ้น แต่นิสัยเรื่องการร้องไห้เขากลับไม่เคยเห็นมาก่อนครั้งนี้เขารู้ว่าอันอันปากแข็ง แต่ใจกลับมีเจี้ยนซาไม่น้อย“จริงเหรอ อีกไม่นานเราคงมีงานมงคลกันแล้วใช่ไหม งานนี้ต้องแต่งทั้งสองแห่งนะ นอกจากเมืองนี้แล้วยังต้องไปจัดงานที่ปักกิ่งด้วย แต่เมื่อไหร่ที่เจี้ยนซาย้ายกลับไป อันอันคงต้องย้ายไปด้วย นายจะมีปัญหาหรือไม่”นายท่านจิ้งคล้ายกับเกรงใจเรื่องนี้ เขารู้ดีว่าครอบครัวของกุ้ยจื่อหลงนั้นสนิทสนมกันมากและไม่เคยแยกจากกัน

บทที่ 46 คุณนายท่านนายพลหลังจากที่ตอบรับพ่อตาอย่างกุ้ยจื่อหลง นางจางหานเองก็อวยพรให้กับคนทั้งคู่ รวมถึงบ้านสามและปู่ย่าจากบ้านจ้าวด้วยเช่นกันเมื่อพิธีการทุกอย่างจบสิ้น ทั้งหมดจึงกินอาหารร่วมกันทั้งครอบครัว บรรยากาศตอนนี้จึงอบอวลไปด้วยความรักและความอบอุ่น การใช้ชีวิตของกุ้ยหนิงอันและจิ้งเจี้ยนซาในฐานะสามีภรรยายังคงราบรื่น ทั้งสองต่างก็นอนเตียงเดียวกันทว่ายังไม่มีเรื่องนั้นเข้ามาจิ้งเจี้ยนซาไม่ต้องการที่จะข่มเหงน้ำใจของเมียรัก เขาลั่นวาจาไว้อย่างไรก็ยังทำงานความประสงค์เดิม วันนี้เมื่อไม่มีงานจึงมาช่วยกุ้ยหนิงอันที่ร้านอาหารผู้กองหวงไปราชการต่างเมืองมานานจึงไม่รู้เรื่องการจดทะเบียนระหว่างกุ้ยหนิงอันและจิ้งเจี้ยนซา เมื่อกลับมาถึงชายหนุ่มจึงรีบมาหาเธอทันทีพร้อมของฝากมากมาย ทว่าทันทีที่เห็นท่านนายพลอยู่ที่นี่พร้อมกับความสนิทสนมของคนทั้งคู่จึงได้แต่แปลกใจ อีกทั้งพนักงานในร้านดูจะเกรงใจนายพลอยู่มาก คล้ายกับเป็นเจ้านายคนหนึ่ง“สวัสดีครับท่านนายพล วันนี้มาทานอาหารที่นี่เหรอครับ” ผู้กองหวงเอ่ยทักทายผู้ที่มีตำแหน่งสูงกว่า“เปล่าครับ วันนี้ผมว่างเลยมาช่วยอันอัน ว่าแต่ผู้กองเสร็จงานแล้วเหรอคร

บทที่ 48ไม่เหลืออะไรเลย“คุณเป็นพ่อของลู่เจินใช่ไหม” นายท่านจิ้งยังคงถามต่อ“ใช่ครับ คุณมีอะไรกับผมหรือครับ หรือว่าลู่เจินไปก่อเรื่องอะไรเข้า” ชิงกวยหยางเอ่ยถาม นี่จึงทำให้ใบหน้าของชิงลู่เจินคล้ายจะน้อยใจขึ้นมา เธอไม่คิดว่าพ่อจะถามนายท่านแบบนี้“ผมคือนายท่านจิ้ง ผมจะมาสู่ขอลู่เจินให้หลายชาวอย่างจ้าวหยวนฉี”สิ้นเสียงของนาย่ทานจิ้ง ใบหน้าของแต่ละคนล้วนตกใจ แทบสิ้นสติ ไม่คิดว่าคนกลุ่มนี้จะมาสู่ขอชิงลู่เจินแทนที่จะเป็นชิงเหมยลี่ลูกสาวสุดที่รักของบ้านชิง“หมะ หมายความว่ายังไงครับ มาสู่ขอลู่เจินเหรอครับ”“ใช่ผมและพ่อเป็นตัวแทนฝ่ายชายมาสู่ขอลู่เจินให้กับอาฉีลูกชายบ้านจ้าว” จิ้งเจี้ยนซาเป็นฝ่ายตอบ“ครับ เช่นนั้นเชิญเข้าบ้านก่อน ทว่าบ้านของผมไม่ใหญ่นัก คิดว่าคงจะเข้าไปไม่หมด” ไม่ใช่ไม่อยากให้เข้าไป แต่พอเห็นภรรยาส่งสายตามา หัวหน้าหมู่บ้านจึงกล่าวเช่นนี้ออกมา“เรื่องนั้นไม่ใช่อุปสรรคในการมาสู่ขอลู่เจินในวันนี้ ทางคุณต้องการสินสอดเท่าไรเชิญกล่าวมาได้เลยครับ ทางผมจะจัดการให้”จิ้งเจี้ยนซาไม่ใช่คนพูดมา ในเมื่อวันนี้มาสู่ขอลู่เจินเขาอยากรู้ว่าบ้านชิงจะเรียกสินสอดเท่าไร“หนึ่งพันหยวน อย่างอื่นบ้าน

บทที่ 50 เปิดเผยความลับคนร้ายที่ตามมาหัวเราะชอบใจ เพราะคิดว่าเป้าหมายคงหนีไม่รอด พวกเขาจะได้รีบกลับไปรับรางวัลก้อนโต“หึหึ พวกแกหนีไม่พ้นแล้ว”หัวหน้าที่หลบอยู่หลังลูกน้องตลอดเอ่ยขึ้น แต่พอพวกมันเดินไปยังตรงที่เป้าหมายอยู่ในตอนแรก ก็แทบจะสิ้นสติ“พวกมันหายไปไหน!!”หัวหน้ากลุ่มตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว คนที่เหลือก็รีบไปหาร่องรอย แต่เหมือนว่าจุดสุดท้ายที่คนพวกนั้นอยู่คือที่เดิม และไม่มีรอยการเดินไปทางอื่นเลยสักนิด สุดท้ายจึงต้องแยกย้ายกันหาทันทีที่เข้ามาในมิติ กุ้ยหนิงอันไม่กล้าสู้หน้าชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีและพ่อสามี นี่คือเรื่องที่เธอปิดบังไว้ หากหลังจากรอดพ้นกับการถูกตามฆ่านี้ได้ จิ้งเจี้ยนซาต้องการหย่าเธอก็ยินดี“นี่คือสิ่งที่คุณเคยบอกใช่ไหมอันอัน หากเมื่อไหร่ที่ผมรับรู้ความจริง ผมอาจจะไม่รักคุณเช่นเดิม”เวลาผ่านไปหลายนาทีจิ้งเจี้ยนซาจึงเอ่ยปากถาม“พี่โหว พี่อยากเห็นจุดกำเนิดที่บ้านรองกุ้ยทำสวนผลไม้หรือไม่ เราไปดูในไร่กันเถอะ ในไร่มีม้าพันธุ์ดีด้วยนะ เราไปขี่ม้าเล่นกันไหม”กุ้ยจื่อหลงคิดว่าควรจะให้ลูกสาวและลูกเขยใช้เวลาด้วยกัน ต่อให้อันอันของเขาจะมีของวิเศษนี้ แต่ก็ไม่เคยทำร้ายใ