Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นแม่หัวใจแกร่ง (ยุค 80 ): Bab 31 - Bab 40

บทที่ 31 พบเจอวันเวลาเดินผ่านจนสองแฝดเข้าห้าขวบ กุ้ยหนิงอันเริ่มมองหาโรงเรียนให้ลูกน้อยทั้งสองคนวันนี้เธอจึงเข้าตำบลมาเพื่อดูโรงเรียน เมื่อได้โรงเรียนที่เธอคิดว่าดีที่สุด จึงรีบกลับบ้านเพื่อมาบอกข่าวนี้แก่ลูกน้อยทั้งสองคนทางด้านจิ้งเจี้ยนซา เขามาประจำการที่เมืองนี้วันแรก หลังจากจัดการงานในค่ายทหารเสร็จแล้ว ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างผู้กองหวงจึงชวนชายหนุ่มไปกินอาหารที่ขึ้นชื่อของแถวนี้ซึ่งนั่นก็คือ ร้านอาหารของกุ้ยหนิงอัน ที่ขณะนี้กำลังเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายเนื่องจากอาหารอร่อย มีคุณภาพและราคาสบายกระเป๋าเมื่อมาถึงร้าน ผู้กองหวงกล่าวทักทายพนักงานของร้านด้วยความสนิทสนมและเป็นกันเอง“วันนี้รับอะไรดีคะผู้กอง” พนักงานเดินมาเอ่ยถามพร้อมกับพาทั้งสองไปที่โต๊ะจิ้งเจี้ยนซาได้แต่มองด้วยความแปลกใจ หน้าร้านคล้ายกับร้านอาหารทั่วไป แต่ในร้านนั้นดูสะอาดตาและน่านั่งมาก อีกทั้งมองไปด้านหลัง ซึ่งยังมีโต๊ะที่ทำจากไม้ไผ่และมีต้นไม้มากมาย ดูแล้วรื่นตายิ่งนัก“อ้าวผู้กอง” นางจางหานเอ่ยทัก พร้อมกับจูงหลานทั้งสองคนเดินเข้ามาอย่างคุ้นเคย“สวัสดีค่ะคุณลุงผู้กอง”“สวัสดีครับ”สองแฝดกล่าวสวัสดีเช่นกัน ทั้งสองมีค

บทที่ 33 หาทางใกล้ชิดกุ้ยหนิงอันคล้ายกับคิดไม่ตก ใจเธอไม่อยากไปแต่เพื่อชื่อเสียงของร้าน หากได้ไปจัดงานเลี้ยงในค่ายทหารย่อมต้องมีคนตามมากินที่ร้านหากอาหารของเธอถูกปาก แต่เพราะคนตรงหน้าที่มองเธอไม่วางตา ทำให้กุ้ยหนิงอันอึดอัดไม่น้อย ความคิดและปากของกุ้ยหนิงอันคล้ายกับจะเป็นใจจึงเอ่ยถามเขาออกมาตรง ๆ เมื่อเห็นเขามองเธอไม่หยุด“ขอโทษนะคะท่านนายพล ใบหน้าของฉันมีอะไรติดหรือเปล่าคะ ทำไมถึงมองแบบนั้น”จิ้งเจี้ยนซาคล้ายกับได้สติ แต่เมื่อเจอคำถามเขาจึงรีบตอบอย่างที่คิด“เปล่าครับ หน้าของคุณไม่มีอะไรติดหรอก เพียงแค่คุณคล้ายกับใครบางคนที่ผมตามหามานาน นานจนใช้เวลาถึงหกปี”เมื่อกล่าวจบเขากลับได้เห็นกิริยาบางอย่างของกุ้ยหนิงอันจึงกระตุกยิ้มเล็กน้อย“แล้วในงานเลี้ยงที่จะมี ทางคุณต้องการอาหารประเภทไหนบ้างคะพอจะบอกได้ไหมว่าคนที่มาร่วมงานเลี้ยงนั้นกี่คน ฉันจะได้คำนวณว่าต้องทำอาหารมากแค่ไหน นอกจากเรื่องอาหาร ของหวาน และผลไม้ ไม่ทราบว่าทางคุณต้องการอะไรอีกไหม”กุ้ยหนิงอันไม่ตกหลุมพรางของจิ้งเจี้ยนซา เธอจึงเปลี่ยนมาเรื่องของอาหารที่ต้องการในงานเลี้ยงแทนหม่าตวนอยากจะหัวเราะจนฟันร่วง ไม่คิดว่านายพลที่ไม่สน

บทที่ 35 แขกของบ้านรองกุ้ยกุ้ยหนิงอันทำอะไรไม่ถูกเมื่อเจอคำตอบกลับที่หนักแน่น แต่จะให้เธอคิดใช้ชีวิตร่วมกับพ่อของลูกเวลานี้เธอก็ทำไม่ได้ ด้วยยุคสมัยที่เธอจากมาการท้องก่อนแต่งหรือการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวนั้นมีถมเถไป แต่ถ้าต้องอยู่ร่วมกับคนที่ไม่ได้รักเธอก็ทำไม่ได้เหมือนกัน“แล้วแต่คุณเถอะค่ะ แต่เรื่องบอกความจริงลูกว่าคุณเป็นพ่อนั้นฉันขอเวลาอีกหน่อยได้หรือไม่ เวลานี้ฉันยังไม่พร้อมจริง ๆ”คล้ายกับเป็นคำขอร้องที่ออกจากปากของกุ้ยหนิงอัน จิ้งเจี้ยนซาแม้จะไม่ยินยอมแต่ก็พยักหน้าตกลง อย่างน้อยเขาควรให้เวลาเธอและลูกเช่นกันจากนั้นทั้งสองจึงออกมาจากห้องทำงานด้วยท่าทางปกติคล้ายกับเพิ่งพูดคุยเรื่องงานปกติ หลังจากกินอาหารเสร็จจิ้งเจี้ยนซาจึงขอตัวกลับไปทำงาน“นังหนิงอัน!”เสียงเรียกราวกับโกรธมาสิบชาติดังโหวกเหวกอยู่หน้าร้าน และเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน แต่เป็นเสียงของกุ้ยฟางหลินนั่นเองเพราะบ้านใหญ่ต้องหาเงินเข้าบ้านเพราะน้องชายของเธอจะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ดังนั้นย่าจึงบังคับให้เธอแต่งงานกับเถ้าแก่คนหนึ่งซึ่งอายุมากพอสมควร เธอเองไม่ยินยอมจึงมาหาเรื่องกุ้ยหนิงอัน และต้องการให้บ้านรองส่งเสียน้อง

บทที่ 37 ข่าวลือจิ้งเจี้ยนซากระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะคุยกับซานเหมยด้วยความอ่อนโยน“ซานเหมยอยู่กับแม่อันอันก่อนนะครับ ขอลุงจัดการเรื่องนี้ก่อนได้ไหม”“ได้ค่ะ ซานเหมยจะอยู่กับแม่อันอัน”ซานเหมยพยักหน้าอย่างว่าง่าย แต่เธอไม่ได้ให้กุ้ยหนิงอันอุ้ม เธอกลับให้กุ้ยหยูห่าวอุ้มแทน เพราะคิดว่าเรื่องนี้แม่คงจะจัดการด้วย เพราะทุกครั้งที่เธอและพี่ใหญ่โดนรังแกหรือว่าบ้านย่ามาหาเรื่อง แม่อันอันจะออกหน้าปกป้องเธอและพี่ชายเสมอ“คุณอย่าทำเป็นเรื่องใหญ่เลย นี่มันงานเลี้ยงต้อนรับคุณนะ มาถึงจะหาศัตรูเลยเหรอ”กุ้ยหนิงอันกระซิบบอก ไม่ใช่ว่าเธอจะยอมคน แต่นี่มันเรื่องผู้หญิง เขาเป็นถึงท่านนายพลและไม่ควรเข้ามายุ่ง อีกทั้งเขาเพิ่งจะย้ายมา จะหาศัตรูเพราะซานเหมยและเธอไม่ได้“ตำแหน่งนี้ไม่ได้สำคัญกับผมเลย ส่วนเรื่องสร้างศัตรูนั้นผมยินดี ในเมื่อเมียและลูกถูกรังแก จิ้งเจี้ยนซาคนนี้ไม่ขอทนและพร้อมจะเป็นศัตรูกับทุกคนที่ทำให้ลูกและเมียผมเสียใจ”เมื่อเจอคำตอบกลับเช่นนี้ กุ้ยหนิงอันหมดคำพูดแล้วจริง ๆ จึงได้เงียบและอยู่เฉย ทว่าสายตาทุกคนกลับส่งมาที่เธออย่างคลางแคลงใจ พร้อมกับสงสัยว่าท่านนายพลจิ้งซุบซิบคุยอะไรกับแม่

บทที่ 39 ตัดความสัมพันธ์ย้อนกลับมาที่หลันอี้ข่าย คุณชายรองแห่งตระกูลหลันเวลานี้เดินทางกลับมายังปักกิ่งแล้วเช่นกัน ทันทีที่เขาได้รับข่าวจากจิ้งเจี้ยนซา เขาจึงรีบจัดการเรื่องงานของตนเองก่อนจะบินกลับมายังปักกิ่งทันทีเวลานี้ชายหนุ่มมาถึงได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ทันทีที่กลับมาถึงเขายังคงทำงานในหน้าที่ของตนเอง จนหลันลู่อิงน้องสาวของตนเองอดที่จะแปลกใจไม่ได้ ที่นอกจากพี่ชายตนเองจะบ้างานแล้วยังดูเหมือนตามหาใครบางคนขณะนี้หลันลู่อิงกำลังจะไปทำงาน แต่พอมาคิดถึงพี่รอง เธอก็หน่ายใจรายนั้นนอกจากเรียนและทำงานก็ไม่เคยมองหญิงสาวที่ไหนเลย แต่เหมือนพี่รองจะมีความในใจบางอย่างเธอรู้สึกว่าพี่ชายมีความลับกับเธอหลังจากคืนวันแต่งงานของเธอแต่ในเมื่อพี่ชายไม่พูดเธอก็ไม่ถาม เพราะถ้าเป็นเรื่องหนักหนาจริง ๆ เวลาผ่านมานานขนาดนี้พี่ใหญ่คงจะบอกเธอบ้างแล้ว “พี่ยวี่กง พี่รู้ไหมว่าพี่รองของฉันมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”“ผมจะรู้ได้ยังไงล่ะ อาข่ายไม่ใช่คนชอบพูดเรื่องส่วนตัว ถ้าอยากรู้ผมจะลองถามอาเหว่ยและฟานเต๋อให้ดีไหม”ฉียวี่กงค่อนข้างจะสนิทกับกลุ่มเพื่อนของหลันลู่อิง เลยคิดจะสอบถามให้“ไม่เป็นไรหรอกพี่ยวี่กง ฉันคิดว่าพี่รองค