All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นแม่หัวใจแกร่ง (ยุค 80 ): Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 2กุ้ยหนิงอันเมืองกุ้ยโจว มณฑลเจียงซี หมู่บ้านอิงซูหมู่บ้านแห่งนี้มีหลายร้อยครอบครัว ทว่าส่วนมากจะมีแต่ครอบครัวที่พออยู่พอกิน ไม่ได้ร่ำรวยมากนัก ชาวบ้านต่างก็ทำเกษตรกร บ้างก็รับจ้างทำงานใช้แรงงานให้กับครอบครัวที่พอจะมีฐานะ แม้ว่าจะมีการจัดสรรที่ดินทำกินให้ชาวบ้านเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาก็ตาม ทว่าชาวบ้านที่พอจะมีเงินหน่อยก็ทำการเช่าซื้อที่ดินของรัฐ ที่รัฐเปิดให้เช่าซื้อ แต่คงไม่ใช่บ้านรองกุ้ยครอบครัวนี้มีลูกทั้งหมดสามคน คนโตชื่อว่ากุ้ยหนิงอัน อายุสิบเจ็ดปี คนที่อสองและสามเป็นชาย และเป็นฝาแฝดกัน ทว่าคล้ายจะเป็นลูกหลง เพราะอายุเพิ่งจะสิบขวบเท่านั้นเองพ่อกุ้ยเป็นคนที่รักครอบครัวมาก ยอมแยกบ้านเมื่อลูกและเมียโดนกระทำโดยบ้านใหญ่ซึ่งเจ้าบ้านคือพี่ชายของตนเองทว่าเมื่อแยกบ้านแล้วใช่ว่าทุกคนจะอยู่อย่างสงบสุข เพราะความยากจนที่ไม่หนีหายไปไหน เนื่องจากเมื่อแยกบ้านมาแล้วทางบ้านใหญ่ไม่คิดที่จะแบ่งที่ดินทำกินมาให้ ทำให้สองคนผัวเมียต้องรับจ้างเพื่อส่งลูกที่ยังเรียนส่วนกุ้ยหนิงอันเรียนจบมัธยมปลายแล้วจึงไม่ยอมเรียนต่อ และออกมาหางานทำในตำบล ทว่าเงินที่หามาได้นั้นช่างน้อยนิด ทำให้หญิงสาวคิดอยากจะ

บทที่ 4 ได้งานทำแล้วฟ้ายังไม่ทันสางกุ้ยหนิงอันที่หลับไปด้วยความอ่อนเพลียตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้าสดใส เนื่องจากได้นอนเต็มอิ่ม และวันนี้เธอหวังว่าจะเป็นวันที่ดีของเธอเมื่อลุกขึ้นจากเตียง กุ้ยหนิงอันจึงเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย หลังจากออกมาจากห้องน้ำ เธอจึงเลือกเสื้อผ้าที่ดูดีที่สุดสำหรับการสมัครงานในวันนี้ และเตรียมเอกสารส่วนตัวให้พร้อม ก่อนจะลงมาจากห้องเพื่อมาหาป้าจิงซือที่ชั้นล่างของอะพาร์ตเมนต์“อ้าวมาแล้วเหรอ กินอะไรมาหรือยัง วันนี้ป้าทำซาลาเปามากินด้วยกันสิ”จิงซือเห็นว่ากุ้ยหนิงอันเดินลงมาแล้ว เธอและสามีกำลังทานอาหารเช้ากันอยู่ เพราะสามีของเธอนั้นเป็นยามของที่นี่“นั่นสิ มากินด้วยกันเถิดยายแก่ของลุงทำไว้เยอะเลย เราสองคนกินไม่หมดหรอก”ลุงหม่าเอ่ยด้วยความเป็นกันเอง เมื่อคืนภรรยาเขาเล่าเรื่องเด็กสาวคนนี้ให้ฟังแล้ว และหวังว่าเธอจะได้งานที่โรงแรมของตระกูลหลันกุ้ยหนิงอันรู้สึกเกรงใจ แม้ว่าบ้านเมืองจะเริ่มพัฒนาแล้ว ทว่าเรื่องการอยู่การกินเธอไม่อยากรบกวนทั้งสองคน“มาเถิด เมื่อไหร่ที่ได้งานและได้เงินเดือน อันอันค่อยซื้อขนมมาให้ลุงกับป้าก็แล้วกัน ถ้ายังลังเลไม่แน่ว่าจะไปสายนะ”“เช่นนั

บทที่ 6 งานเลี้ยงของโรงแรมเมื่อได้ยินคำพูดนี้หลุดออกจากสะใภ้รองของตน แม่เฒ่ากุ้ยได้แต่เข่นเขี้ยวในใจ อีกทั้งชาวบ้านเริ่มมุงดูมากมายจึงไม่อยากให้เอ่ยถึงเรื่องนั้นอีก ต่อให้อยากได้เงินขนาดไหนแต่นี่ไม่ใช่เวลาของเธอจากนั้นแม่เฒ่ากุ้ยจึงรีบเดินออกมาจากบ้านรองโดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมแม่สามีถึงยอมบ้านรองง่ายดายขนาดนี้สองสามีภรรยาสบตากันด้วยความโล่งใจก่อนจะรีบจูงมือกันเข้าบ้านและคิดว่าพรุ่งนี้เช้าต้องรีบไปไปรษณีย์เพื่อเบิกเงินออกมา และต้องเก็บซ่อนไว้ให้ดีหรือไม่ต้องเข้าในเมืองเพื่อเปิดบัญชีธนาคาร ครั้งต่อไปจะได้ไม่ต้องวุ่นวายเช่นนี้อีกทุกอย่างยังคงดำเนินไปอย่างราบเรียบ ชีวิตของกุ้ยหนิงอันไม่มีอะไรมาก ตื่นเช้ามาทำงาน ตกเย็นมาก็มานั่งทำอาหารกินร่วมกันกับป้าจิง ทำให้สองสามีภรรยาต่างก็เอ็นดูกุ้ยหนิงอันไม่ต่างกับลูกและหลานของตนเองจนวันเวลาผ่านล่วงเลยมาครึ่งปี กุ้ยหนิงอันต่างก็เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน ไม่ว่าจะแผนกไหนก็ตามเพราะความมีน้ำใจของเธอ อีกทั้งความสามารถของทั้งสองมีไม่น้อยเลยทีเดียวใครจะไปรู้ว่ากุ้ยหนิงอันและซีซวนจะมีความสามารถในการสื่อสารกับลูกค้าชาวต่างชาติ ทำให้

บทที่ 8 ลาออกจากงานกลับมาทางด้านจิ้งเจี้ยนซา หลังจากที่ดื่มเข้าไปมากมายจนครองสติแทบไม่อยู่ เมื่อเห็นว่าหลันอี้ข่ายหายไปไหนแล้วไม่รู้ เขาจึงขอตัวจากทุกคนกลับห้องพักวันนี้เขาไม่ได้กลับบ้านเพราะรู้ว่าวันนี้ต้องเมาแน่นอน อีกทั้งร่างกายยังรู้สึกร้อนรุ่มและต้องการเรื่องนั้น เขาจึงคิดว่าคงจะเกิดจากความเมาที่ดื่มเข้าไปเยอะนั่นเองเมื่อเข้ามาในห้อง เขาไม่คิดที่จะอาบน้ำเพื่อให้สร่างเมา คิดว่าตื่นเช้ามาค่อยอาบทีเดียว ทว่าเมื่อล้มตัวลงนอนกลับพบกับร่างนุ่มนิ่มของใครบางคนนอนอยู่อีกคนแต่เพราะสติสัมปชัญญะแทบจะไม่มี ดื่มไปมากความต้องการเรื่องนั้นย่อมต้องมีโดยไม่รู้เลยว่าที่เขาร้อนรุ่มเพราะเกิดจากยาที่คังปี่เจียววางยาหลันอี้ข่ายและเขาเผลอกินเข้าไปด้วยความขาดสติทำให้เขาลืมความผิดชอบชั่วดีโดยปริยายกุ้ยหนิงอันหลับสนิท โดยไม่รู้เลยว่าร่างกายของเธอกำลังโดยใครบางคนแตะต้อง และความบริสุทธิ์ที่เธอเก็บรักษามาตลอด กลับโดนพรากไปจากชายที่เธอไม่รู้จักเมื่อพายุสงบลง จิ้งเจี้ยนซาจึงล้มตัวนอน สติในตอนนี้ทำได้เพียงจำกลิ่นกายของเธอไว้และเสี้ยวใบหน้าที่มีผมปิดไปครึ่งหนึ่ง ก่อนจะคว้าร่างบางมากอดโดยสัญชาตญาณฟ้ายังไม

บทที่ 10 อ้อมกอดของครอบครัวนี่คือความคิดระหว่างทางที่กลับมา แม้เสี่ยวซวนจะให้ยืมเงินมาห้าร้อยหยวนแล้วก็ตาม ทว่าถ้าหากเธอเปิดร้านหรือลงมือค้าขายเลยมิวายเป็นขี้ปากชาวบ้านอีก ไม่สู้หางานทำสักพักแล้วค่อยขยับขยายดีกว่า“อันอันว่ายังไงพ่อเห็นด้วยทั้งนั้น” กุ้ยจื่อหลงยื่นมือหนาไปขยี้ศีรษะลูกสาวด้วยความเอ็นดู ไม่เจอกันเกือบปีอันอันของเขาคล้ายจะมีความคิดที่โตขึ้น“แม่ก็เหมือนกัน ว่าแต่พี่หลงไปอาบน้ำก่อนดีหรือไม่ สองแฝดน่าจะใกล้ถึงแล้ว มาเห็นพี่สาวที่ทั้งสองบ่นคิดถึงทุกวันคงดีใจไม่น้อย อาหารใกล้จะเสร็จแล้วที่เหลือฉันกับลูกจัดการต่อเอง”จางหานรีบไล่สามีให้ไปจัดการกับร่างกายตนเอง เพิ่งกลับจากแปลงนาน่าจะเหนียวตัวไม่น้อยกุ้ยจื่อหลงก้มมองสภาพตนเองก็เห็นด้วยกับความคิดภรรยา จากนั้นจึงรีบเดินไปหยิบเสื้อผ้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทันที“จริงสิแม่ หากจะปรับปรุงหรือสร้างบ้านใหม่ใช้เงินเยอะหรือเปล่า”หลังจากที่เห็นพ่อเดินจากไปแล้ว กุ้ยหนิงอันคล้ายจะคิดอะไรได้ ครั้งแรกที่เธอก้าวขาลงจากเกวียนแล้วมองสภาพบ้านในใจนั้นคิดว่าบ้านหลังนี้จะอยู่ได้อีกกี่ปี“ลูกถามทำไม สร้างบ้านใหม่ครั้งหนึ่งก็หลายร้อยหยวนอยู่นะ ย