All Chapters of BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ: Chapter 11 - Chapter 20

พี่เอิร์ธใช้มืออีกข้างเปิดประตูห้องที่อยู่ด้านหลังฉัน เปิดออกมาเป็นห้องนอนที่มีทั้งห้องน้ำอยู่ในตัว มือเขาเริ่มถอดเสื้อผ้าของฉันออก เหลือแค่ชุดชั้นในกับแพนตี้น้อยที่ปกปิดร่างกายในขณะที่ใบหน้าคมก็ผละริมฝีปากออกจดจ้องฉันจนตอนนี้ฉันเริ่มหน้าแดงเพราะเขินที่เขาจ้องนานเกินไปจนกระทั่ง..."อื้ม~" เสียงครางในลำคอก็ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อถูกเกาะกุม ร่างกายของฉันในตอนนี้ไปไกลเกินกว่าที่จะหักห้ามตัวเองได้เวลาต่อมาพี่เอิร์ธก็ผละจูบ แล้วค่อย ๆ ก้มไปที่ร่องหลืบเนียนไร้ขนปกคลุม ก่อนที่เขาจะทำบางอย่างจนฉันตกใจ"ยะ อย่านะ" เขาพยายามใช้ริมฝีปากกับตรงนั้นของฉันในขณะที่ฉันพยายามจะหุบขา แต่ก็ไม่ทันอีกคนที่จับขาฉันถ่างออก แล้วจัดการใช้ตวัดลิ้นใส่กลีบกุหลาบเป็นสัมผัสที่ขนกายลุกซู่ไปหมดฉันบิดตัวเร่าไปตามลิ้นร้ายที่กำลังโลมเล้า จิกมือกับผ้าปูที่นอนกับสัมผัสซ่านสยิวที่ไม่เคยได้รับ ถึงครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สองทว่าครั้งแรกฉันกลับจำเหตุการณ์ไม่ได้เลยสักนิดแต่ครั้งนี้...ฉันมีสติเต็ม ๆ เลย...หลังจากที่เขาพอใจพี่เอิร์ธก็ชักท่อนของเขาออกมาเผยให้เห็น แก่นกายที่ใหญ่จนฉันฉันไม่คิดว่ามันจะเข้าไปได้ กำลังสาวอยู่ตรงหน้าฉั

ผมเช็ดตัวทำอะไรให้เธอเสร็จก็ออกมากินเหล้ากับเพื่อนต่ออีกครั้ง แน่นอนว่าออกมานั่งได้ทุกคนก็พร้อมใจกันตั้งคำถาม โดยเฉพาะเพื่อนของเธอที่ออกตัวแรงกันทุกคน"พี่เอิร์ธถามจริงดิพี่จีบชะเอมเหรอ?" ฟาสพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่จริงจัง"งั้นมั้ง" ส่วนผมตอบไปแค่นั้น แต่ก็เหมือนกำลังทำให้เพื่อนของเธอไม่พอใจ"พี่เลิกยุ่งกับมันเหอะ""เอ้า ทำไมเพื่อนพี่มันผิดอะไร?" แต่เหมือนคนที่เดือดร้อนกว่าจะไม่ใช่ผม ไอพีรีบโต้เพื่อนของเธอทันทีส่วนผมเหรอ...ห้ามแค่ไหน ผมก็ไม่ฟัง"เพื่อนพี่มีแฟนแล้ว ฟาสไม่อยากเห็นมันเสียใจอีก" ฟาสพูดต่ออีก แฟน...แฟนงั้นเหรอ แปลกใจตั้งแต่ชะเอมแล้ว ผมไปมีแฟนตั้งแต่ตอนไหน?"ไอเอิร์ธเนี่ยนะมีแฟน?" ไอพีพูดขึ้นต่อ"ใช่ค่ะพี่เอิร์ธเนี่ยแหละ หนูเห็นพี่เอิร์ธเดินห้างกับแฟนตั้งสองครั้ง ชะเอมมันก็เห็น""เชี้ย...มึงมีแฟนไม่บอกพวกกูเหรอวะ" ไอดินหันมาเน้น 'เชี้ย' ใส่เต็มหน้า คงเพราะเหตุผลนี้ถึงไม่ยอมฟังผมอธิบายสักที คิดเองเออเองเก่งมากจริง ๆ ยัยบื้อ"เอิร์น" ผมหันไปบอกพวกเพื่อนของผม พวกมันรู้จักเธอดี คนที่ผมจะพาไปห้างได้ก็มีแค่เอิร์นคนเดียว"ไอสัสกูก็นึกว่ามึงแอบมีเมีย" ไอดินว่าพลางถอนหายใจ ผมไม่เคยมีใ

ภายในห้องนอนที่ตกแต่งด้วยทุกอย่างที่เป็นสีเทา ข้าวของถูกจัดวางเป็นระเบียบ เนี๊ยบไปทุกอนู แม้แต่ฉันที่เป็นผู้หญิงยังอายให้กับความเจ้าระเบียบ ฉันสังเกตรอบ ๆ ห้องด้วยความตื่นตาตื่นใจ ทั้งรูปของเขาตอนเด็ก รูปครอบครัวของพี่เอิร์ธจนไม่ทันสังเกตเห็นว่าอีกคนกำลังมองฉันอยู่เช่นกัน"ฉันเป็นแฟนกับน้องตัวเองไม่ได้" ร่างสูงพูดทำลายความเงียบ เขายังคงไม่จบกับเรื่องนี้สินะ...พลาดนิดหน่อยแต่แซวไม่ยั้งเลย"ใครมันจะไปรู้ล่ะ..." ฉันพึมพำเสียงเบาหวิว "หึงฉันจนหน้ามืดเหรอ?" ร่างสูงว่าพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนที่จะจับตัวฉันให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา"เอมไม่ได้หึงสักหน่อย" ฉันหลบสายตา"แล้วตอนนี้หายโกรธหรือยัง?" แต่มือหนาก็ช้อนปลายคางให้หันกลับมามองเขาอีกครั้ง"หายแล้ว..." ฉันเอ่ยเสียงเบาทุกอย่างก็ชัดเจนหมดแล้ว ไม่มีอะไรที่ให้ฉันต้องโกรธอะไรในตัวเขาหนิ"ก็ดี เข้าใจฉันแล้วใช่ไหม?""เข้าใจว่าอะไรคะ""ฉันเป็นคนพูดไม่เก่ง" "แล้วยังไงคะ?" เรื่องนี้ฉันก็พอเข้าใจ เขาไม่ใช่แค่พูดไม่เก่ง แต่เขาโคตรพูดไม่เก่งเลย ถ้าเขาเก่งจริงป่านนี้ฉันคงเข้าใจเรื่องของเอิร์นไปนานแล้ว"แต่ฉันจะทำให้เธอดู""ทำให้ดู ทำอะไรคะ" ฉันแค่ไ

"พี่เอิร์ธ อย่าค่ะ...นี่มหา'ลัยนะ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่นะคะ" ฉันรีบดึงมือห้ามพี่เอิร์ธที่กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ฉันห่วงเขาไม่อยากให้เขามีเรื่องที่มหา'ลัยแน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องใหญ่ มันไม่คุ้มเลยสักนิดที่จะแลกมาด้วยเรื่องของคนแบบนั้น"จะห้ามทำไม" พี่เอิร์ธพูดกับฉันด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว"ไปกินข้าวกันค่ะ" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วลากคนโมโหมานั่งที่โต๊ะประจำ ทุกคนก็หันมาเลิกคิ้วถามเพราะความหงุดหงิดของพี่เอิร์ธดันแผ่กว้างจนทุกคนดูออก"มันเป็นอะไร" พี่พีหันมาถามฉันที่เห็นหน้าพี่เอิร์ธที่ดูเย็นชากว่าปกติ แถมยังไม่พูดกับฉันสักคำฉันตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ เพื่อหวังให้ทุกคนช่วยกันปรามไม่ให้พี่เอิร์ธไปทำอะไรแผลง ๆ ในรั้วมหาวิทยาลัย"ไอเฮี้ยนี่ปล่อยไว้ไม่ได้!" แต่เหมือนว่าฉันจะคิดผิด ทันทีที่เล่าจบพี่รอนก็เริ่มของขึ้นตาม แทนที่จะห้ามกลับมาช่วยกันเสียอย่างนั้น"กูเห็นด้วย" พี่ดินพูดต่อ"อะไรของพวกพี่เนี่ย แทนที่จะห้ามกัน" คงมีแต่เพื่อนฉันที่อยู่ข้างกัน จีน่าที่ดึงมือแฟนให้ลงมานั่ง ก่อนที่จะถลึงตาใส่จนพี่รอนเริ่มเย็นลง"ที่รักครับ ถ้ามันพูดถึงขนาดนั้นแล้ว แสดงว่ามันกำลังเปิดศึกอยู่ครั

@PUB E&E"หนูลงไปหาเพื่อนก่อนนะคะ" ตอนนี้ฉันถึงที่ผับแล้ว แต่อยู่ในห้องทำงานพี่เอิร์ธนานถึงหนึ่งชั่วโมง เมื่อเห็นพี่เอิร์ธทำงานแล้วได้เวลานัดพอดีฉันเลยคิดว่าจะลงไปหาเพื่อนก่อน ปล่อยให้เขาเคลียร์งานเสร็จก็คงจะตามลงไปเอง"อืม เดี๋ยวพี่ตามลงไปครับ" พี่เอิร์ธเงยจากเอกสารกองโตแล้วตอบฉันเสียงเรียบ เขาพูดจบฉันก็ก้มไปหอมแก้มสากก่อนที่จะเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นสามลงมาชั้นหนึ่งตามที่นัดกับเดอะแก็งเอาไว้แต่แล้ว...พรึ่บ!"น้องชะเอมมาเที่ยวที่นี่ด้วยเหรอครับ" มือบางถูกกระชากจากใครอีกคนทำเอาฉันชะงัก ท่ามกลางไฟสลัวมุมอับของร้านที่ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านทำให้ฉันพยายามเพ่งมองว่าเขาเป็นใคร"พี่นัท..." ฉันเอ่ยเสียงเบา คือเขาอีกแล้ว ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าเขาเมาไม่น้อยเลย"พี่ถามทำไมไม่ตอบ""คะ ค่ะ" เขาเริ่มขึ้นเสียงไม่พอใจที่ฉันเอาแต่เงียบ ในขณะที่ฉันเริ่มกลัวเพราะแถวนี้ดันไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน แถมเขายังเปลี่ยนเป็นคนละคนอีก"อะ เอมขอตัวนะคะ" ว่าแล้วฉันตั้งท่าจะหนี ทว่าอีกคนที่เร็วกว่าคว้าฉันไว้อีกครั้ง"เดี๋ยวสิครับ คุยกับพี่ก่อน..." เขากระชากให้ฉันไปยืนในมุมอับของร้านที่อยู่ลึกกว่าเดิม ก่อนที่จะพยายามคร่