บททั้งหมดของ FORCED LOVE มาเฟียร้ายพ่ายรัก: บทที่ 21 - บทที่ 30

"ช่วงนี้มันหายเงียบไป กูคิดว่ามันกำลังวางแผนทำอะไรบางอย่าง" ไอธาวินพูดขึ้น"ตั้งแต่มันวางเพลิงคาสิโนกูมันก็ไม่โผล่หน้ามาอีกเลย" ผมตอบมัน ตั้งแต่นั้นมามันก็หายเงียบไปเลย ไอธรบอกว่ามันไม่ได้ส่งคนมาตามพะพายแล้ว"ช่วงนี้มึงกับพายก็ระวังตัวไว้ด้วย กูว่ามันต้องคิดทำอะไรสักอย่างอยู่แน่" ไอธาวินพูดขึ้นต่อ ผมเลยหันไปมองพะพายที่นั่งข้างๆ สีหน้าไม่ค่อยดี ผมรู้ว่าผลมันจะออกมาแบบนี้แต่ผมอยากให้เธอรู้ไว้จะได้ระวังตัวเองมากกว่านี้"ไม่ต้องกลัว มีพี่อยู่" ผมจับมือเธอแน่นจนเธอยิ้มบางๆ ตอบผ่อนสีหน้าเครียดลง แต่ยังคงมีความกลัวที่แสดงออกทางดวงตาอย่างปกปิดไม่ได้ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ก่อนที่เด็กแสบของผมจะกังวลไปมากกว่านี้…"ช่วงนี้พายจะไปไหนต้องบอกพี่ทุกครั้ง พี่จะให้ไอธรตามเฝ้าที่บริษัทระหว่างพายทำงานนะ แล้วห้ามไปไหนคนเดียวเด็ดขาด" ผมกำชับกับเธอ"เข้าใจค่ะ""งั้นกูกลับก่อนนะ มีอะไรโทรหากู" ผมบอกไอธาวินจบแล้วลุกขึ้นออกจากห้อง ผมให้มันช่วยตามสืบเรื่องแก๊งเหนือเมฆด้วย เพราะคราวนี้มันดูระวังตัวกันมาก ระวังกันหลายทาง ผมไม่อยากให้พะพายอยู่ในอันตรายมากกว่านี้"ไอธีมึงบอกไอธรให้มาที่บ้านด้วย""ครับนาย" ผมหันไ

วันนี้ผมมีนัดส่งของกับธาวินเป็นธุรกิจที่ผมทำร่วมกันกับมัน ซึ่งของล็อตใหญ่ผมต้องไปด้วยตัวเอง จริงๆ ผมไม่อยากห่างพะพายเลยเพราะกลัวเกิดเหตุการ์ณแบบนี้ขึ้น แต่ดูเหมือนว่ามันจะวางแผนมาดีแล้วที่เลือกลงมือวันที่ผมไม่อยู่กับพะพาย มันรู้ความคืบหน้าของผมทุกอย่าง"น้องกูอะ" ผมที่นั่งกับธาวินเงยหน้าไปพร้อมกัน ก่อนที่จะเห็นว่าเป็นไอพร้อมพี่เมียผมที่มากับไอล้อนหน้าตาตื่น"พักอยู่ข้างบน ไม่ได้เป็นอะไรมาก" ผมตอบไอพร้อมที่ทำหน้าไม่สู้ดีนัก มันรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ และตามมาร่วมแก้ปัญหากับพวกผมด้วยไอพร้อมกับไลอ้อนเดินมานั่งสมทบที่โซฟากับพวกผมที่นั่งอยู่ก่อน ผิดคาดที่ไอพร้อมมันนิ่งมาก ผมคิดว่ามันจะเดินมาต่อนผมสะอีกที่ดูแลน้องมันไม่ดีพอ"มันแค่ขู่ เพราะคนอย่างพวกมันถ้าเอาจริงพะพายอาจจะแย่กว่านี้" ธาวินเอ่ย"กูคิดเหมือนกัน" ไลอ้อนตาม"แล้วจะทำยังไงต่อไป กูไม่ยอมให้น้องกูตกในสภาพนี้นานๆ" ไอพร้อมเงยหน้ามามองผม ในขณะที่ผมเงียบลูบมือตัวเองเบาๆ ราวกับรออะไรบางอย่างจนกระทั่ง…"นายครับ รู้ที่อยู่รังของพวกมันแล้วครับ" มือขวาของธาวินเดินเข้ามาในจังหวะพอดี พวกมันเป็นพวกชอบย้ายถิ่นฐาน และไม่มีใครรู้เลยว่าร

ฉันมาบ้านของพี่คีรินกับเฮียพร้อม ความกลัวกับเหตุการณ์เมื่อครู่และความเป็นห่วงพี่คีรินทำให้ระหว่างทางฉันได้แต่ร้องไห้มาตลอด โดยที่มีเฮียพร้อมคอยปลอบตลอดเวลาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะฉันก็ไม่หยุดร้องสักที"หมวย หยุดร้องก่อนถึงบ้านป้าแพรกับลุงคิณแล้ว" เฮียพร้อมพูดจบ ฉันก็เงยหน้าออกไปมองกระจกข้างของรถ ก่อนที่จะเห็นว่ารถหรูจอดอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่จึงรีบปาดน้ำตาลวกๆ แล้วลงจากรถกับเฮีย"อ้าวหนูพาย ตาพร้อม มาได้ยังไงลูก?" ฉันเดินเข้าบ้านของพี่คีรินไม่กี่ก้าว ป้าแพรก็เดินออกมาพอดี ท่านรีบเดินเข้ามาหาฉันท่าทีงุนงง แต่ก็เดินควงแขนให้ฉันเข้าไปในบ้านต่อ"สวัสดีครับ/ค่ะป้าแพร" ฉับกับพี่พร้อมพูดพร้อมกัน"จ้ะลูก มานั่งก่อนแล้วหนูพายเป็นอะไรทำไมตาแดงเหมือนคนร้องไห้มา เกิดอะไรขึ้นลูก" ป้าแพรพยุงให้ฉันนั่งลงบนโซฟาที่ห้องรับแขกโดยใกล้ท่าน โดยที่ที่มีลุงคิณนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ก่อนแล้ว"ลุงคิณสวัสดีครับ/ค่ะ" ฉันกับเฮียพร้อมใจหันไปไหว้ลุงคิณ จนเจ้าตัวพยักหน้าเบาๆ รีบปิดหนังสือพิมพ์ที่อ่านแล้วถามทันที"เกิดอะไรขึ้น?" ลุงคิณถามฉันกับเฮียพร้อม ฉันว่าลุงคิณพอรู้อยู่บ้างว่าไม่ใช่เรื่องดี ไม่อย่างนั้นคงไม่เห็นฉ

"นายหญิงครับ นายให้ไปหาที่มาเก๊าครับ" หนึ่งคืนผ่านไปทันทีที่ฉันเดินลงจากชั้นสองพี่ธรก็รีบเดินมาบอกฉัน ในขณะที่ฉันอยู่ในชุดจะไปทำงานจึงชะงักแล้วรีบเอ่ยถามต่อทันที"เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมพี่คีรินถึงไม่กลับมาเอง""เอ่อ…นายหญิงไปดูเองดีกว่าครับ" พี่ธรเอ่ยตอบด้วยท่าทีลังเล นั้นจึงยิ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีขึ้นมากกว่าเดิม"พายจะไปตอนนี้ค่ะ" ฉันพูดจบก็รีบขึ้นไปชั้นสองอีกครั้งเก็บเสื้อผ้าอย่างรีบเร่งพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบเดินลงมา โดยที่โทรสั่งงานพี่นุ่นเรียบร้อย แล้วรีบออกเดินทางไปสนามบินเพื่อบินตามไปมาเก๊าโดยที่มีพี่ธรตามไปด้วยฉันใช้เวลาเดินทางจากไทยไปมาเก๊า ราวๆ สองชั่งโมง ก่อนที่ใช้เวลาอีกครึ่งชั่วโมงเพื่อเดินทางไปยังบ้านของพี่คีรินที่อยู่มาเก๊าต่อ ตลอดการเดินทางฉันกุมท้องอยู่ตลอดเวลา ภาวนาให้เขาไม่เป็นอะไรร้ายแรงอย่างเลยรถหรูเลี้ยวมาจอดหน้าบ้านใหญ่ในมาเก๊าที่ฉันไม่เคยมาสักครั้ง โดยที่มีการ์ดยืนรายล้อมอยู่รอบบ้าน จนฉันเดินลงไปทุกคนก็โค้งหัวเคารพให้ฉันอย่างพร้อมเพรียงกัน"เชิญทางนี้ครับนายหญิง" พี่ธรเดินลงมาแล้วผายมือให้ฉันขึ้นไปชั้นสองของบ้าน ก่อนที่จะเห็นว่ามีพี่นธียืนคุมอยู่หน้าห้องนอนและการ์ดอ

"ป๊าหม่าม้าสวัสดีครับ/ค่ะ" ฉันและพี่คีรินเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของป๊าและหม่าม้าพี่คีรินพร้อมกัน หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาโดยที่มีผู้ใหญ่สองคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว"ไงลูกชาย ได้แผลกลับมาด้วยนี่" ลุงคิณเอ่ยถาม"นิดหน่อยป๊า ช่วงนี้คาสิโนกำลังรุ่ง คู่แข่งเยอะนิดหน่อย""เฮ้อ…ม้าว่าเพลาๆ ความเสี่ยงบ้างก็ได้นะคีริน แฟนก็มีแล้ว บ้านก็ไม่ได้จนอยากจะรวยล้นฟ้าไปถึงไหน?" ป้าแพรบ่นต่อ ซึ่งฉันเห็นด้วยมากๆ งานคาสิโนของเขาถึงจะถูกกฏหมายของต่างประเทศ แต่มันเสี่ยงมากๆ เลย"คุณอย่าไปห้าม ปกติของคนที่อยู่ในช่วงกำลังสร้างตัวสร้างฐานะ ถ้ามีลูกก็ยิ่งทำงานหาความมั่นคงหนักกว่านี้อีก" ลุงคิณรีบพูดขัดความคิดตรงข้ามกัน ตอนนี้คงไม่ใช่แค่ถ้ามีลูกแล้ว…มีแล้วต่างหากละ ว่าที่คุณพ่อถึงได้ขยันขันแข็งขนาดนี้"หม่าม้าเลิกบ่นก่อน วันนี้ผมตั้งใจจะมาบอกข่าวดีครับ" พี่คีรินเปิดประเด็นคำพูดกับป้าแพรและลุงคิณ ส่วนฉันได้แต่จับมือพี่คีรินแน่น ลุ้นไปกับเขาที่กำลังจะเอ่ยบอกถึงหลานคนแรกของตระกูล"ว่าไงคีรินหม่าม้ารอฟังอยู่" ป้าแพรพูดขึ้นต่อแล้ว รอลุ้นกับคำพูดของพี่คีรินที่มีชั้นเชิงไม่ยอมพูดออกมาเสียที"พะพายท้องแล้ว หม่าม้ากับป๊าจะมีหลา