FORCED LOVE มาเฟียร้ายพ่ายรัก

FORCED LOVE มาเฟียร้ายพ่ายรัก

last updateLast Updated : 2025-08-25
By:  ดาวแคระ (miss.mk)Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
34Chapters
16views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

คีริน คิมหันต์ มาเฟียหนุ่มผู้กุมอำนาจทั้งในเงามืดและแสงสว่าง เขาใช้ชีวิตอย่างเยือกเย็น ไม่เคยปล่อยให้ใครเข้ามาในหัวใจนอกจาก “เธอคนเดียว” ที่เขารอคอยมาตลอดหลายปี พะพาย ธัญญารัตน์ ทายาทสาวนักธุรกิจที่เลือกหนีอดีตอันเจ็บปวดด้วยการบินไปเรียนต่างประเทศ แต่เมื่อกลับมา เธอกลับต้องเผชิญหน้ากับคนที่เคยทำให้หัวใจแหลกสลาย… และคราวนี้เขาอยู่ในฐานะ “ผู้ถือหุ้นใหญ่” ของบริษัทครอบครัวเธอเอง อดีตที่คิดว่าลืมไปแล้วกลับถูกกระชากคืนมาอีกครั้ง ความรู้สึกที่กดไว้ลึกแค่ไหนก็ปฏิเสธไม่ได้เมื่อสายตาของเขายังคงจดจ้องเธอเหมือนเดิม แต่ระหว่างทั้งคู่กลับเต็มไปด้วยความเข้าใจผิด ความแค้น และผู้คนที่พร้อมจะเข้ามาแทรกกลาง

View More

Chapter 1

บทที่ 01 พะพาย

พะพาย ธัญญารัตน์ คือชื่อฉันเอง ลูกสาวอดีตผู้บริหารนักธุรกิจอันดับต้นๆ ของเมืองไทย ที่ตอนนี้วางมือให้ลูกชายคนโตบริหารต่อ และรอให้ฉันเข้ารับตำแหน่งรองประธานบริษัทหลังจากที่ฉันเรียนจบ และใช่…ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้ว จบมาได้เกือบครึ่งปีแล้วด้วย

"เฮีย…" ฉันลากเสียงหวานเรียกเฮียพร้อมหรือพี่ชายของฉันเองที่อายุห่างกันเกือบห้าปี ในขณะที่มือบางถอดแว่นตากันแดดออกแล้วรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหาพี่ชาย

"หมวย กลับมาไม่บอกเฮียเลย" ฉันพุ่งเข้าไปกอดเฮียที่ไม่ได้เจอกันนานมากตั้งแต่วันที่ฉันไปเรียน ก็ไม่ได้เจอกันเลย มีแค่คุยผ่านโทรศัพท์เท่านั้น

"หมวยกลับมากับป๊าหม่าม้า" วันนี้เป็นวันแรกของการกลับประเทศตัวเอง และเหตุผลที่ฉันต้องกลับก็เพราะป๊ากับหม่าม้าฉันน่ะบินไปตามฉันถึงที่ ถึงถิ่นจนฉันหนีไม่ได้ เพราะฉันใช้เวลาเที่ยวเตร็ดเตร่ต่างประเทศไม่ยอมกลับ อยู่นานไปหน่อย ก็เลยต้องถูกบินตามกลับบ้านตามระเบียบ

"หื้ม…ไม่เห็นป๊ากับหม่าม้าบอกเฮียเลย" เฮียพร้อมเลิกคิ้วหันไปหาหม่าม้าที่พึ่งเดินเข้ามายังตัวบ้าน

"แกกลับมาให้ฉันเห็นหน้าด้วยหรือไง" หม่าม้าตอบกลับเฮีย จนเจ้าตัวยิ้มแห้งๆ ออกมา ท่าทียอมรับแบบนี้แสดงว่าหม่าม้าพูดจริงสินะ

"เฮียไม่คิดถึงหมวยเลยหรือไง ไม่เคยมาหาหมวยสักครั้งเลย" ฉันกอดอกแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ก่อนหน้านี้เห็นห่วงฉันนักห่วงฉันหนา แต่ไม่เคยไปหาฉันเลยสักครั้งเดียว

"คิดถึงสิ แต่เฮียงานยุ่งมากเลย หมวยก็เห็น หม่าม้าเลยต้องไปตามหมวยมาช่วยเฮียไง"

"แล้วงานสำคัญกว่าหมวยหรือไง" ฉันไม่ยอมหรอก เห็นงานสำคัญกว่าฉันได้ยังไงกัน แบบนี้ต้องงอนนานๆ

"เอ้…งั้นคนงอนแถวนี้คงไม่อยากได้รถที่เฮียซื้อให้แล้วสิ" เฮียพร้อมพูดพร้อมกับควงกุญแจรถยนต์เล่น ทำเอาฉันรีบหันขวับกลับมา

แล้ว…

พรึ่บ…รีบคว้ากุญแจที่เฮียควงไว้ทันที

"หายงอนแล้วค่า" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้เฮีย โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ ค่อยงอนทีหลังก็ได้ คนอย่างพะพายเงินซื้อไม่ได้

ถ้าไม่มากพอ…

"ทีแบบนี้ล่ะเร็วขึ้นมาเชียวนะครับ" เฮียพร้อมพูดแล้วขยี้หัวฉัน

"เฮีย…หัวยุ่งหมดแล้ว" มือบางรีบปัดออก จัดผมให้เข้าที่แล้วทำหน้ายู่ใส่พี่ชาย

"เฮียไปซื้อมาตอนไหนอะ" ฉันเอ่ยถาม เมื่อกี้ยังบอกเลยว่าไม่รู้ว่าฉันจะกลับ

"หม่าม้าบอกเฮียก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมงเอง เฮียเลยรีบซื้อเพราะรู้ว่ามีคนจะงอน" ช่างรู้ใจฉันจริงๆ เลย

"แล้วรถอยู่ไหนอะ" ฉันหันไปถามเฮีย ตื่นเต้นสุดๆ จะได้นั่งรถคันใหม่คันแรกในการกลับไทยของฉันแล้ว

"อยู่หน้าบ้านคันสีขาวอะ" ไม่รอช้าที่เรียวขาจะรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านทันทีที่เฮียพูดจบ เมื่อกี้ฉันไม่เห็นได้ยังไงนะ สงสัยรีบเดินเข้ามาหน่อยเลยไม่ทันสังเกตว่ามีรถหรูสีขาวคันใหม่เอี่ยมถูกผูกโบว์สีแดงรอเจ้าของอยู่แล้ว

"ว้าว…เฟอร์รารี่รุ่นใหม่ล่าสุด" สายตาฉันเป็นประกายจดจ้องรถที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะรีบเข้าไปเชยชมใกล้ๆ ลูบไปมาด้วยความเห่อของใหม่จนพอใจ

"ไงเรา ยิ้มหน้าบานมาเชียว" ไม่วายที่ทันทีที่เข้ามาในบ้านก็ถูกผู้เป็นบิดาพูดแซว ตวัดสายตาออกจากหนังสือพิมพ์มามองฉันยิ้มๆ

"แน่อยู่แล้วป๊า รถใหม่ถูกใจพายสุดๆ ขอบคุณนะคะเฮียพร้อม" ฉันยักคิ้วกวนใส่ป๊า แล้วเดินไปนั่งใกล้เฮียพร้อม พร้อมกับหอมแก้มสำหรับของขวัญหนึ่งที ถูกใจพะพายสุดๆ เลย

ฉันจะแทนตัวเองว่าหมวยแค่กับเฮีย เพราะเฮียเป็นคนเดียวที่เรียกฉันว่าหมวย ส่วนกับป๊าหม่าม้าก็พายบ้างหนูบ้างแล้วแต่โอกาส

"โห่ ถ้ารู้ว่าซื้อแล้วโดนหอมแก้มแบบนั้นนะ ป๊าซื้อให้ดีกว่า" พ่อเอ่ย

"ป๊า…อย่าอิจฉาดิ" เฮียพร้อมบอกป๊าพร้อมกับยิ้มอย่างผู้ชนะ

"ไม่ซื้อก็หอมแก้มให้ค่า" ฉันพูดพร้อมกับเดินไปหอมแก้มป๊าทั้งสองข้าง

"ให้สองข้างไปเลย แต่ขอเป็นคอนโดหนึ่งห้องนะคะ" ก่อนที่จะพูดต่อจนป๊าหันมามองหน้าฉัน

แน่นนอนว่าคนอย่างพะพายทำอะไรหวังผลอยู่แล้ว การหอมแก้มแลกกับที่พักฟรีรถฟรี ถือว่าคุ้ม

"ทำดีหวังผลเหรอ?"

"ไม่คิดจะอยู่ติดบ้านทั้งลูกชายแล้วก็ลูกสาวเลยหรือไง" แต่ไม่ทันจะตอบเสียงหวานของผู้หญิงอีกคนในบ้านก็พูดแทรก จะเป็นใครไม่ได้นอกจากพระมารดาที่หน้าหงิกหน้างอไม่ยอมให้ฉันหนีไปมีคอนโดอยู่แยก

"หม่าม้าขา…ยังไงหนูก็กลับบ้านบ่อยๆ อยู่แล้วค่า" ฉันรีบเดินไปอ้อนหญิงวัยกลางคน นาทีนี้การตัดสินใจขึ้นอยู่กับหม่าม้าเท่านั้นแหละ ฉันจะออกหรือไม่ได้ออกไปอยู่นอกบ้าน คำอนุญาตต้องมาจากคนนี้เท่านั้น ป๊าใหญ่สู้หม่าม้าไม่ได้หรอก

"แล้วแต่หนูละกัน แต่ต้องกลับมาหาหม่าม้าบ่อยๆ นะ" เป็นไปตามคาด บ้านนี้อ้อนนิดหน่อยก็ยอมแล้ว

"รับทราบค่ะ"

"พร้อมจัดการให้ป๊าด้วย" ฉันยิ้มแฉ่งเมื่อได้สิ่งที่ต้องการ

"ครับป๊า"

"พรุ่งนี้เฮียฝากคีย์การ์ดไว้กับหม่าม้าก็ได้ เดี๋ยวหมวยไปเอง" ฉันบอกเฮียพร้อม เพราะพรุ่งนี้เฮียน่าจะต้องไปทำงาน ส่วนฉันขอพักที่บ้านให้หายเจ็คแลคก่อนแล้วค่อยเริ่มทำงานเริ่มย้ายที่อยู่แล้วกัน

"ได้ครับ งั้นเฮียไปก่อนนะ ป๊าม้าสวัสดีครับ" ว่าจบร่างสูงก็เดินออกจากบ้าน ในขณะที่ฉันก็ขอตัวจากพ่อแม่ขึ้นไปพักชั้นบนบ้าง ที่เป็นห้องของตัวเอง

ยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลย…ภายในห้องของฉันยังมีข้าวของของฉันตั้งไว้เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนที่ สะอาดตลอดเพราะหม่าม้าคอยให้แม่บ้านดูแลอยู่ตลอดเวลา

สังเกตห้องของตัวเองเสร็จก็รีบล้มตัวนอนบนเตียงกว้าง ก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วเปิดเข้าไปในแอปพลิเคชั่นสีเขียวเพื่อทักทายคนที่ฉันคิดถึงไม่ต่างกัน

LINE สี่สาวสุดสวย(4)

ฉัน : ฮายค่าเพื่อนๆ พะพายกลับบ้านแล้วน่า

น้ำฟ้า : จริงเหรอพาย จะกลับไม่บอกกันเลย

ฉัน : หม่าม้าบินไปตามพายถึงนู้นเลย พายเลยต้องกลับ

เกรซ : แหม่ ก็เล่นเที่ยวไม่กลับบ้านกลับช่องเลยยัยพาย

เพียงขวัญ : จริง ว่าแต่มีของฝากพวกกูปะ

ฉัน : เรียนจบก็ต้องลั้ลลาหน่อยสิคะ ของฝากอะมีอยู่แล้วค่าา

เพียงขวัญ : ดีมากค่าคุณเพื่อน พรุ่งนี้เจอกันหน่อยไหมล่าา คิดถึงมึงว่ะอีพาย

เกรซ : เห็นด้วยค่า

ฉัน : โอเคหลังพวกมึงเลิกงานนะ น้ำฟ้าว่างหรือเปล่า

น้ำฟ้า : ว่างๆ

ฉัน : โอเค งั้นเย็นๆ เจอกันที่ห้าง kk นะคะเพื่อนๆ

ฉันนัดแนะอะไรกับเพื่อนๆ เสร็จก็ไปอาบน้ำนอน ตอนนี้เริ่มรู้สึกปวดหัวแล้วน่าจะเกิดจากอาการเจ็ทแลค ฉันเลยตั้งใจจะรีบเข้านอน

แต่พยายามข่มตานอนมากแค่ไหนสุดท้ายดวงตากลมก็ไม่ยอมหลับให้ฉัน เพราะสมองมันคอยสั่งการให้ฉันคิดเรื่องบางอย่างอยู่ตลอดเวลา เหตุการณ์ที่แทรกเข้ามาในหัวเกี่ยวกับอดีตที่เจ็บปวดจนฉันไม่สามารถนอนหลับได้ลง

ถ้าเราเจอกันอีก ฉันจะทำยังไง?

คำถามวนๆ ซ้ำๆ ในหัวยิ่งทำให้ใจฉันเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง จนไม่นานความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการเดินทางในวันนี้ก็ทำให้ฉันหลับลงได้ในที่สุด

ตอนเช้า

"ตื่นซะสายเลยนะพาย" เสียงหวานพูดขึ้นจนฉันก้มดูนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้อย่างเรียกว่าเช้าเลย เรียกว่าเที่ยงแล้วจะดีกว่า เพราะกว่าฉันจะตื่นได้ก็ปาไปสิบเอ็ดโมงเสียแล้ว

"เจ็ทแลคค่ะม้า นอนไม่ค่อยหลับ"

"แล้วเป็นยังไงบ้าง ยังปวดหัวหรือเปล่า"

"ไม่ปวดแล้วค่ะ"

"ป๊าม้า…หนูไปดูคอนโดนะคะ แล้วเลยไปเจอเพื่อนที่ห้างด้วยค่ะ"

"ให้ลุงร่วมไปส่งก่อนไหม เรายังไม่ชำนาญทางหนิ"

"ไม่เป็นไรค่ะ พายสำรองเวลาไว้แล้ว ขับรถเองจะได้ศึกษาเส้นทางด้วย พายไปนะคะ" ว่าจบฉันก็รีบเดินออกจากบ้าน เปิดประตูรถป้ายแดงเข้าไปนั่งพร้อมใช้งานวันแรกด้วยความตื่นเต้น แต่ที่ตื่นเต้นมากกว่าคือฉันจะได้เจอหน้าสี่สาวสุดสวยเพื่อนสมัยมัธยมแล้ว ไม่ได้เจอกันนานมากมีเรื่องร้อยแปดพันเก้าที่ต้องเมาท์แน่นอน

แต่ก่อนไปต้องไปตรวจเช็คคอนโดก่อน ฉันรีบเปิดเส้นทางไปคอนโดที่เฮียพร้อมส่ง เห็นว่าเป็นคอนโดของเพื่อนสนิทที่เคลมไว้ว่าหรูหราถูกใจฉันแน่นอน

ซึ่งฉันจะเชื่อก็ต่อเมื่อได้เห็นกับตาเท่านั้นแหละ รีบมุ่งตรงขับรถตามเส้นทางที่สุดแสนจะงุนงง ใช้เวลาเดินทางเกือบหนึ่งชั่วโมงทั้งที่ในแอปบอกแค่สามสิบนาที

หลงไปตามระเบียบ

ความหัวเสียทำให้ฉันรีบกดลิฟต์ขึ้นไปด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ถ้ารู้ว่ารถจะติดและขับยากขนาดนี้ฉันให้คนขับรถมาด้วยดีกว่า หงุดหงิดชะมัดเลย…

ไม่นานลิฟต์หรูก็พาฉันมาถึงชั้นสูงสุดของคอนโด ความหงุดหงิดใจของฉันหายไปทันทีที่เห็นห้องของฉันสวยมากๆ ฉันรีบเปิดม่านเชยชมวิวทิวทัศน์ที่เห็นทั่วกรุงเทพ เฟอร์นิเจอร์ในห้องครบคัน ตกแต่งหรูหราพร้อมอยู่ชอบใจฉันมาก

แถมชั้นนี้ยังมีแค่ห้องเพียงสองห้องเท่านั้น และดูเหมือนว่าห้องข้างๆ ฉันจะใหญ่กว่าเพราะระเบียงที่ติดกันกว้างกว่าห้องฉันอีก แถมยังมีต้นไม้ตกแต่งสวยงามจนฉันอยากอยู่ห้องนั้นแทน

ฉันชะโงกพยายามมองเข้าไปอีกห้องเผื่อจะเห็นเจ้าของเพื่อทำความรู้จักสร้างมิตรภาพ ฉันมั่นใจว่ามีคนอยู่เพราะต้นไม้ดูได้รับการดูแลมาอย่างดี

จนฉันพยายามมองก็เหมือนว่าตอนนี้เจ้าของห้องจะไม่อยู่ ฉันเลยเลิกพยายามแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องตัวเอง ค่อยทักทายเอาวันหลัง…

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
34 Chapters
บทที่ 01 พะพาย
พะพาย ธัญญารัตน์ คือชื่อฉันเอง ลูกสาวอดีตผู้บริหารนักธุรกิจอันดับต้นๆ ของเมืองไทย ที่ตอนนี้วางมือให้ลูกชายคนโตบริหารต่อ และรอให้ฉันเข้ารับตำแหน่งรองประธานบริษัทหลังจากที่ฉันเรียนจบ และใช่…ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้ว จบมาได้เกือบครึ่งปีแล้วด้วย"เฮีย…" ฉันลากเสียงหวานเรียกเฮียพร้อมหรือพี่ชายของฉันเองที่อายุห่างกันเกือบห้าปี ในขณะที่มือบางถอดแว่นตากันแดดออกแล้วรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหาพี่ชาย"หมวย กลับมาไม่บอกเฮียเลย" ฉันพุ่งเข้าไปกอดเฮียที่ไม่ได้เจอกันนานมากตั้งแต่วันที่ฉันไปเรียน ก็ไม่ได้เจอกันเลย มีแค่คุยผ่านโทรศัพท์เท่านั้น"หมวยกลับมากับป๊าหม่าม้า" วันนี้เป็นวันแรกของการกลับประเทศตัวเอง และเหตุผลที่ฉันต้องกลับก็เพราะป๊ากับหม่าม้าฉันน่ะบินไปตามฉันถึงที่ ถึงถิ่นจนฉันหนีไม่ได้ เพราะฉันใช้เวลาเที่ยวเตร็ดเตร่ต่างประเทศไม่ยอมกลับ อยู่นานไปหน่อย ก็เลยต้องถูกบินตามกลับบ้านตามระเบียบ"หื้ม…ไม่เห็นป๊ากับหม่าม้าบอกเฮียเลย" เฮียพร้อมเลิกคิ้วหันไปหาหม่าม้าที่พึ่งเดินเข้ามายังตัวบ้าน"แกกลับมาให้ฉันเห็นหน้าด้วยหรือไง" หม่าม้าตอบกลับเฮีย จนเจ้าตัวยิ้มแห้งๆ ออกมา ท่าทียอมรับแบบนี้แสดงว่าหม่าม้าพูดจริงสินะ"
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 02 ยังไม่ลืม
ฉันมาถึงห้างก่อนเวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง เลยว่าจะเดินช็อปปิ้งฆ่าเวลารอเพื่อนมาถึง ฉันเดินเข้าร้านนั้นร้านนี้ ไปเรื่อยๆ ก็ถึงเวลานัด รีบเดินเข้าไปร้านอาหารที่พวกเรานัดกันจนไม่นานสาวๆ ที่ฉันนัดวันนี้ก็มาถึง"ฮายค่า…ยัยคุณพาย" เสียงหวานเดินเข้ามาในร้านมาก็พูดขึ้น ฉันที่ก้มหน้าดูเมนูอาหารอยู่ก็สะดุ้งนิดหน่อย ก็ยัยนี่เล่นเสียงดังจนคนหันมามองเต็มไปหมดเลย ยัยนี่ที่หมายถึงคืิอเกรซ เพื่อนสนิทตั้งแต่ประถมที่เรียนตามกันมาจนถึงปีหนึ่งฉันก็ย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศ ยัยนี่นางเป็นนางแบบหุ่นดีสุดยอด นิสัยก็แรงๆ มั่นใจ ใครตบมาตบกลับคล้ายๆ ฉัน"เกรซมึงเบาเสียงหน่อย อายเขา" แล้วอีกที่เดินตามมาติดๆ กับเกรซก็รีบดึงให้เกรซนั่งลง คนต่อไปคือเพียงขวัญเพื่อนตั้งแต่ประถมเหมือนกัน ตอนนี้เป็นผู้บริหารบริษัทส่งออกแห่งหนึ่งของครอบครัว เป็นลูกสาวคนเดียวจึงต้องทำงานทุกอย่างของครอบครัวอย่างกับแรงงานทาส ธุรกิจที่บ้านมูลค่านับไม่ได้ล้วนแต่เป็นมันที่บริหารหมด มันเป็นคนเก่งศึกษางานตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัยแล้ว"อายทำไมกูแค่ทักทายเพื่อนปะ?" เกรซก็คือเกรซ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน"แล้วน้ำฟ้าอะ?" เพียงขวัญถามหาถึงเพื่อนอีกคน น้ำฟ้าย
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 03 คนใจร้าย
"ช่วงบ่ายวันนี้มีประชุมเปิดตัวกับบอร์ดบริหารและผู้ถือหุ้นทุกคนเวลาบ่ายสองนะคะ แล้วก็มีเซ็นเอกสารอนุมัติโครงการของแผนก…" พี่นุ่นที่อยู่หน้าห้องของฉันเปิดประตูเข้ามาบอกรายละเอียดงานต่างๆ ที่ต้องทำในช่วงบ่าย"ขอบคุณค่ะพี่นุ่น" ฉันเอ่ยขอบคุณพร้อมกับจดจ่อกับเอกสารรายละเอียดต่างๆ ที่ต้องศึกษาของบริษัท"น้องพายให้พี่สั่งข้าวให้ไหมคะ?" พี่นุ่นเอ่ยถาม ฉันจึงละเอกสารไปดูนาฬิกาที่ข้อมือ บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวพายออกไปซื้อเอง ขอบคุณนะคะ" ฉันเอ่ยขอบคุณพี่นุ่นอีกครั้ง พร้อมกับปิดเอกสารแล้วหยิบของเพื่อออกไปทานข้าวขับรถออกมากินข้าวร้านที่ฉันเคยกินเมื่อคืน จะว่าถูกใจอาหารร้านนั้นก็ได้ เพราะฉันตั้งใจมาโดยเฉพาะเลยแหละ"รับอะไรดีครับ" วันนี้พนักงานที่มารับเมนูไม่ใช่คนนั้นแล้ว การแต่งตัวแตกต่างไปจากคนเมื่อคืนเลย คนนี้ดูเหมาะที่จะเป็นพนักงานเสิร์ฟมากกว่า"เอา....ค่ะ" ฉันเปิดดูเมนูอาหารแล้วสั่งกับพนักงาน"ครับ รอสักครู่นะครับ" แล้วพนักงานก็เดินออกไปหลังร้าน ฉันก็นั่งเล่นโทรศัพท์ฆ่าเวลารออาหาร"ได้แล้วครับ ส่วนนี้สิทธิพิเศษสำหรับทางร้าน มอบให้คุณครับ" พนักงานคนเดิมที่รับออเดอร
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 04 นักธุรกิจไฟแรง
ฉันทำงานล่วงเลยมาจนถึงเวลาหนึ่งทุ่ม อ่า…นี่แค่วันแรกก็เหนื่อยสุดๆ แล้วแฮะ บิดไล่ความเหนื่อยล้าชั่วครู่ก็รีบเก็บของใส่กระเป๋ากลับคอนโด วันนี้อารมณ์อยากทำอาหารง่ายๆ ทานเองก็มา ยัยพะพายเลยต้องแปลงโฉมจากผู้บริหารสุดเฟียต เป็นแม่บ้านแม่เรือนสะแล้วสิฉันเดินเลือกซื้อของในซูเปอร์มาร์เก็ตราวกับคนจะทานด้วยกันสิบคน การทำอาหารเหมือนได้ระบายความเครียดเลย ยิ่งเวลาได้ช็อปปิ้ง เพลินจนลืมความทุกข์ในตอนเช้าไปเลยครืดดดดด!ในระหว่างที่กำลังทานข้าวอยู่ๆ เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น ฉันรีบเปิดมาดูเล่น ขมวดคิ้วเล่นน้อยกับชื่อไลน์ที่ฉันไม่ค่อยคุ้นชื่อLINE(NANONT)คุณนนท์ : วันนี้ไม่มาทานข้าวเย็นที่ร้านเหรอครับ?รูปโปรไฟล์และข้อความทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าเขาคือใคร เจ้าของร้านอาหารคนนั้นฉัน : วันนี้คงไม่แล้วค่ะ พอดีฉันพึ่งเลิกงานคุณนนท์ : วันนี้ผมคงรอเก้อเลยนะครับฉัน : คุณนนท์รอฉันเหรอคะ?คุณนนท์ : ครับฉัน : ไว้โอกาสหน้าฉันจะไม่พลาดค่ะคุณนนท์ : ได้ครับ เจอกันครับฉันกดออกจากห้องสนทนาของคุณนนท์ นี่เขาดูชัดเจนมากเลยว่าจะจีบฉัน ส่วนฉันอาการตื่นเต้นที่ได้เห็นข้อความจากเขากลับไม่มีเลย แตกต่างจากเขาคนนั้นที่แค่เห็น
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 05 ไม่อยากมอง
ฉันทำงานมาได้สัปดาห์ที่สองก็ถึงวันหยุดของฉัน วันนี้กะจะนอนที่คอนโดไม่อยากไปไหน ขอพักผ่อนให้เต็มที่หน่อยแล้วกัน เดินเข้าไปนั่งที่โซฟาแล้วเปิดหนังดู สักพักก็สายเข้าจากโทรศัพท์เฮียพร้อม"ว่ายังไงคะ คุณพร้อมพงศ์ หายไปเลยน่า"(กวนตีนละหมวย เดี๋ยวเถอะๆ)"คิคิ โทรหาหมวยมีอะไรคะ"(วันนี้วันเกิดธาวิน มันให้เฮียชวนหมวยไปด้วยอะ)"หมวยไม่อยากไปอะเฮีย นานๆ ทีหมวยจะหยุดนะ"(เพราะเฮียรู้ไงว่าวันนี้หมวยหยุด เฮียเลยรับปากมันไว้แล้ว)"เฮียจะรับปากใครถามหมวยก่อนไหม?"(เหอะหนา…มันบอกอยากเจอหมวย ตั้งแต่หมวยกลับยังไม่ได้เจอหมวยเลย)"ก็ได้ แต่หมวยให้เพื่อนไปด้วยนะ"(อืม…ชวนน้ำฟ้ามาด้วย)"แหนะๆ ยังไงอะเฮีย"(ไม่มีอะไรแค่นี้แหละ คืนนี้ที่บ้านธาวิน เฮียวางละ)ฉันวางสายจากเฮีย เขินแล้วชอบหนี สงสัยจะชอบเลขาตัวเองเข้าเสียแล้ว พี่ธาวินหรือพี่วินเป็นเพื่อนเฮีย พวกเพื่อนฉันกับเพื่อนเฮียเรารู้จักกัน เพราะแต่ก่อน ก่อนที่ฉันจะไปเรียนต่อเฮียชอบพาเพื่อนมาปาร์ตี้ที่บ้านแล้วชวนเพื่อนฉันมาด้วย เราเลยสนิทกัน แต่ที่ฉันไม่อยากไปเพราะมันมีเหตุผลมากกว่านั้นน่ะสิฉันนัดแนะเพื่อนๆ ฉันผ่านทางกลุ่มสนทนา ทุกคนก็โอเคว่างกันหมด หมดกัน
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 06 อดีตที่เจ็บปวด
"เออไอคีย์ทำไมมึงเงียบไปวะ" เฮียพร้อมพูดขึ้นแล้วหันไปทางเขา ทุกสายตากำลังจับจ้องเขาหมด เว้นแต่ฉันที่เบือนหน้าหนี ไม่อยากมองและไม่อยากสนทนาด้วย"เปล่า…" เขาตอบเสียงนิ่ง ฉันสัมผัสได้ว่าเขากำลังมองมาทางฉัน แต่เรื่องของเขายังไงฉันไม่สนใจเขาอยู่ดี"เห็นแต่ก่อนมึงกับพายสนิทกันจะตาย ทำไมไม่เห็นคุยกันเลย" พี่ไลอ้อนพูดขึ้นกับเขา"แล้วพี่จะไปยุ่งเรื่องเขาทำไมเล่า มาๆ กินกันดีกว่าค่ะ" เกรซพูดเพื่อเปลี่ยนประเด็นเมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของฉัน ทำดีมากเพื่อนรัก…ช่วยต่อชีวิตฉันได้เยอะเลย"พาย…น้ำฟ้าไม่ดื่มเหรอ?" พี่ธาวินพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันยกดื่มแต่แก้วน้ำเปล่ามาชนแก้ว เช่นเดียวกับน้ำฟ้าที่ดื่มน้ำเปล่าตามกันโดยไม่แตะแอลกอฮอล์เลย"ไม่ล่ะค่ะ พรุ่งนี้พายต้องไปทำงาน" พรุ่งนี้ฉันต้องเข้าบริษัท ขืนฉันดื่มไปนะ ไม่เป็นอันทำงานแน่นอน"ฟ้าก็เหมือนกันค่ะ เดี๋ยวบอสจะดุเอา" น้ำฟ้าพูดแล้วหันไปทำตาขวางใส่เฮียพร้อม"พายขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" ว่าจบฉันก็รีบลุกจากที่นั่งอยู่ รู้สึกถึงความอึดอัดของสายตาที่กำลังมองอยู่ตลอดเวลาไม่รู้จะมองอะไรนักหนา!"ครับ ตรงไปทางนั้นแล้วเลี้ยวขวานะครับ" พี่ธาวินชี้ทางให้ฉันเข้าไปในคฤ
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 07 แผนการจับคู่
ตื่นเช้ามาในวันหยุดที่แสนสดใสด้วยการขับรถกลับบ้าน เพราะวันหยุดสัปดาห์ที่แล้วไม่ได้กลับ ครั้งนี้จึงตั้งใจออกจากบ้านแต่เช้าเพราะกลัวผู้เป็นแม่งอนเสียก่อนรถสปอร์ตสีขาวเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ฉันลงจากรถพร้อมกับปรายตามองชายชุดดำแปลกหน้าที่ยืนเฝ้าหน้าประตูอยู่สี่คน ไม่ค่อยมีความแปลกใจเพราะฉันรู้ว่าคนเหล่านี้เป็นคนของใคร"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้สวัสดีผู้ใหญ่ทั้งสี่ท่านด้วยความนอบน้อม ก่อนที่จะเข้าไปนั่งระหว่างป๊ากับม้า โดยที่มีลุงคิณกับป้าแพรนั่งคุยกันพร้อมหน้า ซึ่งท่านสองคนคือพ่อกับแม่ของพี่คีริน"โตเป็นสาวแล้วสวยขึ้นเยอะเลยหนูพาย" ป้าแพรพูดพร้อมกับยิ้มเอ็นดูให้ฉัน"ขอบคุณค่ะ ป้าแพรยังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ""บริษัทเป็นยังไงบ้างล่ะ" ลุงคิณถามฉันต่อ"ช่วงนี้อยู่ระหว่างพิสูจน์ตัวเองค่ะ หนักพอสมควร" ฉันตอบกลับไปตามตรง ตอนนี้ฉันต้องพิสูจน์ให้บอร์ดบริหารและผู้ถือหุ้นทุกคนไว้ใจให้ฉันบริหารบริษัท เพราะฉันยังเป็นเด็กจบใหม่ ยังไม่มีผลงาน มีอีกหลายคนที่กำลังจะจ้องแย่งตำแหน่งฉันทุกเมื่อ"ลุงเชื่อว่าหนูทำได้ ถ้ามีอะไรก็ปรึกษาตาคีรินได้นะ เราสองคนสนิทกันหนิ" ลุงคิณเสนอลูกชายเขา ฉันว่าต้องใช้คำว่า
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 08 มันเปลี่ยนไปแล้ว
ครืดดดดด!ฉันที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อัปเดตข่าวสารในโซเชี่ยลชะงักกับเสียงข้อความของแอปพลิเคชั่นที่เด้งขึ้น มือบางกดรีบกดเข้าไปอย่างไม่ต้องคิด ก่อนที่จะรัวตอบกลับใส่เจ้าของห้องสนทนาทันทีLINE(PROMP)พร้อม : หมวยถึงคอนโดยัง?พะพาย : ถึงแล้ว ทำไมเฮียไม่บอกว่านี่มันคอนโดพี่คีรินพร้อม : เฮียลืมบอก เฮียหาคอนโดอื่นที่ปลอดภัยแล้วไว้ใจไม่ได้ ยกเว้นคอนโดของไอคีรินมัน แต่มันไม่ค่อยกลับคอนโดอยู่แล้วส่วนใหญ่มันจะอยู่แต่บ้าน ห้องมันก็อยู่ข้างๆ ห้องหมวยนั้นแหละพะพาย : ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ งั้นหมวยไปนอนก่อนนะเฮีย ฝันดีค่ะฉันกดออกจากไลน์ของเฮีย ไม่ค่อยกลับคอนโดอะไรล่ะ เจ้าตัวโผล่มาอยู่นี่ไง แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ต่างคนต่างอยู่ก็แล้วกันครืดดดดด!แล้วเสียงสั่นเครือก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่เฮียแต่กลับเป็นกลุ่มสนทนาของเพื่อนฉันแทนLINE(4)เพียงขวัญ : พวกมึงพรุ่งนี้กูบินไปฝรั่งเศสนะ กูว่าจะไปประจำบริษัทที่นู้นฉันขมวดคิ้วอ่านข้อความของยัยเพียงขวัญ รู้สึกได้ถึงความแปลกที่เป็นการไปแบบฉุกละหุกขอเพื่อน เท่าที่ฉันว่าเพียงขวัญต้องหนีใครสักคนนั่นแหละ ไม่งั้นคงไม่ตัดสินใจปุบปับขนาดนี้หรอกตอนเช้าฉันตื่นมาตอ
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 09 อยากขอโอกาส
ความจริงแล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตผมยอมรับว่าผมนอกกายน้องจริงๆ ตอนนั้นผมยังไม่รู้ความรู้สึกของตัวเองว่ารู้สึกยังไงกันแน่ ผมคิดว่าผมแค่รักเธอเหมือนกับน้องสาวคนหนึ่ง ผมเลยพูดแบบนั้นออกไป ผมผิดที่มีคนอื่นในระหว่างที่ผมก็คบกับน้องอยู่ แต่นั้นเป็นครั้งแรกของผม เพราะความเด็กและน่ารักสดใสของพะพายทำให้ผมไม่กล้าแม้แต่จะคิดเรื่องอย่างว่ากับเธอ แต่ผมก็ผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อมีคนเข้ามาเสนอผมก็แค่สนองจนลืมนึกถึงความรู้สึกของน้องแต่เมื่อได้เห็นน้ำตาเธอผมกลับรู้สึกเจ็บที่ทำให้เธอต้องร้องไห้เพราะผม หลังจากนั้นความรู้สึกผมเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด ผมไม่ได้คิดกับเธอแค่น้องสาว เพราะความเคยชินที่อาจจะทำให้ผมคิดไปแบบนั้น แต่เมื่อเธอหายไปจากชีวิตมันกลับไม่ใช่ แต่สุดท้ายมันกลับไปแก้ไขไม่ทัน เพราะเธอหนีผมไปเรียนต่อต่างประเทศแล้วแต่ผมก็ยังให้คนของผมตามเธออยู่ตลอด โดยที่เธอไม่รู้ตัวจนถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นผมคิดว่ายังไงน้องก็ต้องกลับมา ถึงความรู้สึกของน้องที่มีต่อผมจะไม่เหมือนเดิมแต่ผมสัญญากับตัวเองว่ายังไงผมก็จะรอเธอ ผมอยากจะกลับไปแก้ไขอดีตที่ผมเคยทำผิดกับเธอ แล้วทำให้เธอกลับมารักผมใ
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
บทที่ 10 เลิกยุ่งสักที
ผมเดินเข้ามาในห้องแล้วล้มตัวนอนบนเตียง พลางใช้ความคิดหาวีธีที่จะทำยังไงให้พะพายเธอกลับมารักผม คิดแล้วก็กลุ้มใจชิบ เธอไม่แม้แต่จะพูดถึงอดีตกับผมเลยสักนิดเดียวเฮ้อออ...ตอนเช้า"ไงนาย เมื่อคืนโดนไล่มาอะดิ" ตอนนี้ผมอยู่บนรถกับไอนธี ระหว่างทางที่กำลังจะเดินทางไปบริษัทไม่วายที่มันจะพูดกวนตีนผมอีกครั้ง"เออ" ผมตอบแบบไม่สบอารมณ์ มันรู้หมดแหละว่าผมเคยทำอะไรไว้กับพะพาย ผมเคยเล่าให้มันฟัง มันสมน้ำหน้าผมยกใหญ่"สมน้ำหน้า" มันพูดเบาๆ แต่เหมือนตั้งใจจะพูดให้ผมได้ยิน เรียกง่ายๆ ว่า…กำลังกวนประสาทผมอยู่นั่นแหละ"มึงด่ากูเหรอ?""เปล่าครับ ผมบอกว่าอยากกินราดหน้า" ผมไม่รู้จะเอายังไงกับมันแล้ว ไม่เคยให้คำปรึกษา แถมยังกวนตีนผมไม่เลิก"กินตีนไหม?" ผมตอบแบบเอือมๆ"ตีนไก่เหรอนาย""ตีนกูนี่แหละ" ทันทีที่ผมตอบมันจากนั้นมันก็หันมายิ้มแห้งๆ ผ่านกระจกชีวิตผมคงมีแต่ลูกน้องไว้กวนตีนไปวันๆผมเดินเข้ามาในบริษัทแล้วขึ้นลิฟต์ไปยังห้องทำงาน บริษัทผมทำเกี่ยวกับการนำเข้ารถยนต์ แล้วยังมีเป็นหุ้นส่วนของบริษัทอื่นๆ รวมถึงบริษัทของพะพาย แม่ผมเคยลงหุ้นไว้กับน้าพิณแม่ของพะพาย พอแม่วางมือหุ้นก็เลยมาอยู่ในมือผม ธุรกิจมืดผมทำแค
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status