บททั้งหมดของ วิศวะร้ายคลั่งรัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

"มันเป็นใคร มันทำหนูเจ็บมั้ย"เสียงทุ้มดุเอ่ยถามเพลงขวัญจนเพลงขวัญชะงักตกใจเพราะตลอดทางเขาพูดกับเธอด้วยเสียงนุ่มนวลและรอยยิ้มแต่ตอนนี้คนตัวโตพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน ใบหน้าก็บึ้งตึงตาขวางบ่งบอกว่าเขากำลังโกรธ "พะ...พี่มาวินกำลังทำให้เพลงกลัวนะคะ เป็นอะไรคะอยู่ดีๆ ทำไมอารมณ์เสียขึ้นมาได้"น้ำเส

ทางด้านเพลงขวัญหลังจากวิ่งขึ้นมาบนห้องพักแล้ว ก็รีบเอามือกุมหน้าอกตัวเองทันทีเพราะจังหวะที่มาวินดึงเธอไปกอดรู้สึกใจเต้นแรงมากจนตอนนี้ก็ยังเต้นแรงไม่หยุด ใบหน้าขาวก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ "ไม่ได้นะเพลง แกจะมาหวั่นไหวกับคนที่เค้ามีคนในใจอยู่แล้วไม่ได้นะ พี่เค้าแค่ปลอบใจเราเพราะสงสารเราแค่นั

"คนในใจพี่ตอนนี้ก็อยู่ตรงหน้าพี่แล้วไงครับ"เพลงขวัญได้แต่นิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของคนตัวโตที่ตอนนี้หน้าใกล้เธอจนปลายจมูกชนกันทำเอาเพลงขวัญทำตัวไม่ถูกในใจก็ร้อนลุ่ม หัวใจก็เต้นแรงแทบจะระเบิดแล้วตอนนี้ "มะ...หมายความว่าไงคะ"เพลงขวัญเอ่ยถามคนตัวโตที่ตอนนี้เขาก็ยังไม่ยอมเอาหน้าออกจากเธอที่ตอนนี

เช้าวันต่อมาเพลงขวัญอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียน เมื่อเดินลงมายังหน้าหอเพื่อจะไปรอรถก็เห็นรถสปอร์ตหรูจอดอยู่ข้างหน้าพร้อมกับเจ้าของรถที่ยืนกอดอกพิงรถอยู่ วันนี้มาวินสวมใส่เสื้อนักศึกษาพับครึ่งแขนกับกางเกงยีนส์ปล่อยชายเสื้อข้างนอก คนอะไรใส่ชุดไหนก็หล่อ "พี่วินมาทำอะไรแต่เช้าคะ"เพลงขวัญเอ่ยถา

หลังจากเพลงขวัญประชุมเสร็จแล้วก็เดินมาหามาวินทันที "สวัสดีค่ะ พี่ราเชนทร์แล้วพี่ดินแดนไปไหนคะ"เพลงขวัญยกมือไหว้กล่าวทักทายเพื่อนของมาวินด้วยท่าทางนอบน้อมเธอทำแบบนี้กับคนที่อายุเยอะมากกว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว "ไอ้แดนไปรับน้องเมย์แล้วครับ ส่วนพี่ไม่มีสาวๆ ให้ไปรับเลยอาสานั่งรอน้