Semua Bab I Am My Boss's Mistress : Bab 1 - Bab 6

“Clara, baka ma-late ka na naman sa interview mo!” sigaw ng Nanay mula sa kusina.Napatingin ako sa relo. 7:15 a.m. na pala. Halos ihagis ko ang murang pulbos sa mukha ko habang pinipilit takpan ang eyebags na tila permanenteng nakaukit na sa ilalim ng aking mga mata. Mabilis kong isinuot ang lumang blouse na ilang beses ko nang ginagamit sa lahat ng job interview na sinalihan ko nitong nakaraang buwan.Ako si Clara Reyes, dalawampu’t dalawang taong gulang. Dating kolehiyala. Dating nangangarap na maging professional someday. Pero ngayon, isa na lang akong statistics ng mga batang hindi nakapagtapos dahil kinapos sa pera.Panganay ako sa tatlong magkakapatid. Ang tatay ko, jeepney driver na madalas umuuwi na mas marami pang reklamo sa trapiko kaysa sa perang naiuwi. Ang nanay ko naman, tindera sa palengke. At dahil gusto kong makatulong sa kanila, nagtiis akong mag-shift ng kurso dati mula sa Nursing papuntang Business Administration — mas mura, mas konti ang gastos. Pero kahit ganoon

Tahimik ang buong opisina, tanging tunog ng wall clock at mahinang ugong ng aircon ang kasama ko. Eleven na ng gabi. Habang abala ako sa pagtatype, naramdaman kong parang may nakatingin. At hindi nga ako nagkamali. “Clara.” Napalingon ako. Si Dominic—walang coat, bukas ang ilang butones ng polo, at naka-upo sa gilid ng mesa ng sariling opisina niya. Nakataas ang isang kilay, parang sinusuri ako mula ulo hanggang paa. “Sir—” “Dominic,” putol niya agad, malamig pero nakakaakit ang tono. “I told you. When we’re alone, it’s Dominic.” Napalunok ako. Kahit pilit kong hindi pansinin, nanginginig ang kamay ko sa keyboard. “Do… Dominic. Tapos na po yung reports. Ilalagay ko na sa table ninyo.” Tumayo siya, mabagal, deliberate. Nilapitan niya ako na para bang pinapahaba ang bawat segundo ng kaba ko. Bago ko pa mailapag ang mga papel, nasa harap ko na siya. Ang tangkad niya, kaya ramdam ko agad ang bigat ng presensya niya. “You work too hard,” bulong niya habang dinadaanan ng daliri ang g

“Shit…” bulong ko sa sarili ko habang nakahiga pa rin sa leather couch ng opisina. Naka-jacket ni Dominic ako, amoy niya pa rin, at ramdam ko pa rin ang kirot at init sa pagitan ng mga hita ko. Napakagat ako sa labi. Hindi ko alam kung iiyak ba ako o tatawa. Ano bang ginawa ko kagabi? “Good morning, Ms. Santos.” Parang binuhusan ako ng malamig na tubig nang marinig ko ang boses niya mula sa desk. Nakatayo si Dominic, suot na ulit ang crisp na puting polo at itim na slacks, parang walang nangyari kagabi. Ang tanging bakas lang ng kalokohan namin ay ang gulo ng buhok niya… at ang paminsan-minsang pagngisi niya habang nagtatype sa laptop. “Good morning, Sir,” halos bulong kong sagot. Hindi ko siya matingnan. Napayuko lang ako, mahigpit na nakakapit sa jacket niya na parang shield ko. “Hmm. Good morning Sir agad?” aniya, nag-angat ng tingin. “Akala ko ba kagabi iba ang tawag mo sa’kin?” Namula ako agad, halos gusto kong lamunin ng lupa. “S-stop it. Hindi mo kailangang i-bring