Semua Bab ทะลุนิยายมาเป็นคุณแม่ลูกสี่ นำพาครอบครัวสู่ความรุ่งโรจน์: Bab 31 - Bab 40

แสงตะวันยามบ่ายทอดเงาลงบนพื้นถนนอิฐที่แห้งสนิทหลังจากหิมะละลายไปหมดแล้ว หลี่ซานกับเสี่ยวม่ายและหลี่หลินเดินกลับมาถึงร้านด้วยรอยยิ้ม พวกเขาขนข้าวของเครื่องใช้ในครัว ถ้วยชาม และอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่เพิ่งซื้อมาจนเต็มเกวียนวัวเข้าร้าน"ท่านแม่ขอรับ พวกเรากลับมาแล้ว" หลี่ซานเอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาถึงร้านหลี่เหมยที่กำลังจัดของอยู่ในครัวหันมามองลูก ๆ ด้วยความพอใจ "กลับมากันแล้วหรือ พักให้หายเหนี่อยก่อนค่อยไปล้างทำความสะอาดเครื่องครัวนะ" จากนั้นจึงหันไปมองหลี่หลินกับเสี่ยวม่ายที่กำลังจัดของอยู่ "อาหลิน เสี่ยวม่าย""เจ้าคะท่านแม่" ทั้งสองสาวตอบพร้อมกัน"เดี๋ยวแม่กับอาซานต้องออกไปที่ว่าการเมือง พวกลูกเอาเครื่องในหมูกับขาหมูไปล้างนะ พาป้าสะใภ้ใหญ่กับป้าสะใภ้รองทำทุกขั้นตอน แล้วก็อาจิ่วกับอาเพ่ยให้ช่วยกันล้างด้วย จะได้เรียนรู้ไว้ทุกคน""เจ้าค่ะท่านแม่" หลี่หลินรีบรับคำมารดาเมื่อพักจนหายเหนื่อย หลี่หลินก็เริ่มสอนวิธีล้างทำความสะอาดไส้หมูและเครื่องในอย่างละเอียด หลี่ฮัว หลี่เยียน หลี่จือจิ่ว และหลี่เพ่ยตั้งใจฟังอย่างดีแล้วลงมือทำตามที่หลี่หลินบอกอย่างตั้งใจ เมื่อล้างเสร็จแล้ว หลี่หลินก็พาป้าสะใภ้ทั้ง

แสงตะวันยามสายของปลายฤดูหนาวสาดส่องลงมาบนถนนเมืองเล็ก ราวกับกำลังแต้มสีทองอ่อนให้แก่กำแพงดินสีซีดและโคมไฟสีแดงที่แขวนเรียงรายอยู่ริมทาง ร้านค้าใหม่ของสกุลหลี่ก็ถูกประดับตกแต่งจนงดงามตา โคมแดงถูกแขวนเรียงจากชายคาไปจนถึงหน้าประตู ป้ายมงคลสีแดงสดที่เขียนอักษรมงคลด้วยพู่กันสีทองยังส่งกลิ่นหมึกจาง ๆ คลุ้งอยู่ในอากาศเช้าวันนี้หลี่เหมยพาลูก ๆ ช่วยกันติดป้ายและแขวนโคม บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและการหยอกล้อเบา ๆ ของเด็ก ๆ ที่ต่างก็อยากเป็นคนปีนบันไดขึ้นไปแขวนโคมเอง"ท่านแม่ ข้าขอเป็นคนแขวนบ้างได้หรือไม่" หลี่ซุนเงยหน้าถามพลางแบกโคมแดงขึ้นเหนือหัว สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความกระตือรือร้น"ได้ ๆ หลี่หลง เจ้าช่วยดูให้น้องหน่อยสิ ระวังอย่าให้โคมเอียง" หลี่เหมยพูดพลางหัวเราะ ก่อนจะกวักมือเรียกลูกชายคนรอง"ขอรับท่านแม่"ทันใดนั้นเสียงเกวียนวัวดังมาจากถนนด้านนอก เสียงกีบวัวกระทบพื้นดินเป็นจังหวะ ใครต่อใครในร้านต่างชะเง้อมองออกไป ก่อนที่หลี่เฉียงจะโบกมือให้ทุกคนเห็น"ท่านปู่ท่านย่ามาแล้ว ค่อย ๆ ลงนะขอรับ" หลี่หลงกับหลี่ซุนรีบวิ่งออกไปรับปู่ย่าลงจากเกวียนอย่างระมัดระวัง ใบหน้าทั้งคู่เต็มไปด้วยความยิ

ปลายยามอิ่น (ยามอิ๋น 03.00-05.00 น.) ฟ้ายังไม่สาง ท้องฟ้าสีครามคลอหมอกบาง ราวกับม่านแพโปร่งคลี่คลุมท้องฟ้าเหนือเมืองเทียนฉาง เสียงล้อเกวียนวัวบดไปบนหินกรวดดังเอี๊ยดอ๊าดแว่วมาแต่ไกล พ่อเฒ่าหลี่กับแม่เฒ่าหลี่นั่งเคียงกันอยู่บนเกวียน วัวคู่เดินทอดน่องอย่างสงบ สองข้างทางร้านรวงส่วนใหญ่เริ่มตั้งโต๊ะไหวบรรพบุรุษกันแต่เช้ามืด บรรยากาศชุ่มฉ่ำไปด้วยกลิ่นปีใหม่ที่เริ่มขึ้นเมื่อเกวียนเคลื่อนถึงหน้าร้านเต้าหู้สกุลหลี่ แสงตะเกียงน้ำมันวับวาวจากในร้านเผยให้เห็นโต๊ะไม้ที่จัดไว้เรียบร้อย บนโต๊ะมีเครื่องเซ่นครบถ้วน ทั้งหมู เป็ด ไก่ ปลา ธัญพืช เกี๊ยว ซาลาเปา หมั่นโถว ผลไม้หลากชนิด ขนมมงคลอย่างขนมเข่ง ขนมถ้วยฟู ขนมกล้วย ขนมไข่นึ่งละลานตา "ท่านปู่ ท่านย่า! หลานกับน้อง ๆ ช่วยท่านป้าหวังจัดโต๊ะไหว้ไว้แล้วขอรับ เหลือเพียงให้ท่านปู่ท่านย่ามาตรวจดูความเรียบร้อย" หลี่ซานรีบก้าวออกมารับผู้เฒ่าทั้งสอง เกิดเสียงทักทายจากลูกหลานพลันก้องอยู่หน้าร้าน พ่อเฒ่าหลี่หรี่ตาพินิจเห็นความเรียบร้อยก็ยกยิ้ม พลางตบไหล่หลานชายอย่างวางใจ "ได้ ๆ เดี๋ยวปู่จะดูตำแหน่งการจัดวางให้นะ ไปตามทุกคนมาเตรียมตัวไหว้บรรพบุรุษพร้อมกันเถ

หลี่ซุนจัดเตรียมรถม้าที่เช่ามาอย่างเรียบร้อย ภายในรถม้ามีกลิ่นหอมกรุ่นของเต้าหู้ทอดและเต้าหู้ก้อนที่เตรียมมาอย่างตั้งใจ "เอาล่ะเด็ก ๆ เราไปกันเถอะ" หลี่เหมยกล่าวนางอุ้มซางหนิงที่ดูน่ารักน่าเอ็นดูขึ้นไปบนรถม้า ตามมาด้วยซางจื้อและซางหยวน ส่วนหลี่ซุน ซึ่งคุ้นเคยกับร้านขายยา ก็รับหน้าที่เป็นตัวแทนของมารดาในการลงไปส่งมอบอาหารทันทีที่รถม้ามาหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายยา หลี่ซุนลงจากรถไปเพียงคนเดียวแล้วเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับกล่องอาหาร"พี่ชายเปียว หลงจู๊เถียนอยู่หรือไม่ขอรับ" หลี่ซุนเรียกพนักงานในร้านด้วยความคุ้นเคย "โอ้! อาซุน วันนี้เจ้ามาทำอะไร มีสมุนไพรมาขายหรือไม่? แล้วแม่นางหลี่เล่า มาด้วยหรือไม่?" อาเปียวกล่าวอย่างประหลาดใจหลังจากไม่เห็นบ้านหลี่มานานหลายเดือน "ท่านแม่รออยู่ในรถม้าขอรับ ข้านำของมาให้หลงจู๊เถียนกับทุกคนชิมขอรับ"ไม่นานนัก หลงจู๊เถียนก็เดินออกมาจากหลังร้านด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจในตนเอง "อาซุน...แม่นางหลี่ไม่ได้ลงมาหรือ""ท่านแม่ต้องดูแลหลานน้อยอีกสามคนขอรับ เลยลงมาไม่ได้ ให้ข้ามาแทนขอรับ นี่คือเต้าหู้ทอดกับเต้าหู้ก้อนที่ร้านของเราทำขาย วันนี้นำมาให้หลงจู๊

หลายเดือนต่อมา หลังจากที่หลี่เหมยและครอบครัวได้ตั้งรกรากในเมืองเทียนฉางอย่างมั่นคง นางก็เริ่มครุ่นคิดถึงเรื่องที่อยู่อาศัยอย่างจริงจังตั้งแต่แรกนางหมายใจว่าจะซื้อบ้านที่เหมาะแก่การอยู่อาศัยพร้อมหน้าพร้อมตา แต่เมื่อดูอยู่หลายแห่งก็ยังไม่ถูกใจ บ้างก็แคบเกินไป บ้างก็ทรุดโทรมเสียจนต้องซ่อมใหม่หมดสิ้น ใช้เงินมากกว่าที่นางตั้งใจไว้เสียอีกพอฮูหยินผู้เฒ่าเซียวรู้จึงได้บอกให้นางมาดูจวนที่อยู่ติดกัน จวนนี้มีการจัดสรรพื้นที่อย่างเป็นสัดส่วน จวนประเภทนี้สะท้อนให้เห็นถึงรสนิยมและความมั่งคั่งของผู้เป็นเจ้าของ โดยมีรูปแบบจตุรนิเวศ ซึ่งเป็นการสร้างอาคารสี่หลังล้อมรอบลานกว้างไว้ตรงกลาง จวนประเภทนี้เหมาะสำหรับครอบครัวใหญ่ที่อาศัยอยู่ร่วมกัน เนื่องจากที่นี่เป็นเมืองรอง ไม่ใช่เมืองหลวง ราคาจึงอยู่ที่ 2000 ตำลึง เท่าที่หลี่เหมยหาข้อมูลมา ทว่าจวนหลังนี้นางกลับซื้อได้เพียง 1000 ตำลึงเท่านั้น ช่างโชคดียิ่งนักแต่สิ่งที่นางไม่รู้ก็คือเซียวติ้งเซิงคือผู้อยู่เบื้องหลัง หลายเดือนมานี้เขาไม่ยอมไปทำการค้าต่างแคว้นนาน ๆ เหมือนเคย ไปก็เพียงใกล้ ๆ 1 สัปดาห์ก็รีบกลับมา แถมยังชอบหาของฝากมาให้ลูกหลานของนางอยู่ตลอดบ