All Chapters of ทะลุนิยายมาเป็นคุณแม่ลูกสี่ นำพาครอบครัวสู่ความรุ่งโรจน์: Chapter 11 - Chapter 20

"เมื่อก่อนข้ายังโง่งมหลงเชื่อคำพูดของพวกเขา ในบ้านมีอะไรข้าก็เอาไปให้พวกเขาหมด แต่พวกเขาก็ไม่ได้มองข้ากับลูก ๆ เป็นคน ตอนนี้ข้าคิดได้แล้วว่าข้าแต่งออกจากบ้านหวังแล้ว ถึงตายตอนนี้ข้าก็เป็นคนของบ้านหลี่! ชีวิตที่เหลือข้าจะทำเพื่อลูกหลานของข้าเท่านั้น""...""ส่วนสิ่งที่พวกเขาทำวันนี้คือการปล้นทรัพย์และทำร้ายร่างกายผู้อื่น ทำร้ายร่างกายของลูกสาวข้าจนสลบไป ทำร้ายลูกสะใภ้ที่ท้องแก่ของข้าจนตกเลือด ไม่รู้ว่าจะรักษาชีวิตของแม่ลูกไว้ได้หรือไม่ ข้าจะขอแจ้งความกับทางการเจ้าค่ะ!"พอคนบ้านหวังได้ยินอย่างนั้นก็หน้าซีดเผือด แม่เฒ่าหวังจึงรีบพูดขึ้นว่า..."ลูกไม่สามารถแจ้งเอาผิดกับบุพการีได้!"เมื่อพ่อเฒ่าหลี่ได้ยินแบบนั้นจึงพูดขึ้นว่า..."เช่นนั้นข้าจะแจ้งเอง! บ้านหลังนี้เป็นทรัพย์สินของลูกชายข้า พวกนางที่ถูกทำร้ายก็เป็นหลานข้า! ไปกันอาเฉียง! ไปเรียกชาวบ้านมาจับตัวคนบ้านหวังไปส่งทางการ! วันนี้ข้าจะแจ้งข้อหาปล้นทรัพย์และทำร้ายร่างกายผู้อื่น!"หลี่เฉียงจึงรีบรับคำ"ขอรับท่านพ่อ!"พ่อเฒ่าหวังกับคนบ้านหวังได้ยินแบบนั้นก็หน้าซีดเผือด"ช้าก่อน! พวกเราคุยกันก่อนดีหรือไม่! มันก็แค่เรื่องเข้าใจผิด! อาเหมย ลู

เมื่อไก่ตัวผู้ขันรับอรุณ หลี่เหมยก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ นางเดินเข้าครัวพร้อมกับแสงเงินแสงทองที่สาดส่องเข้ากลางลานบ้าน นางหยิบเนื้อหมูที่เหลือจากเมื่อวานออกมา แล้วนำส่วนหนึ่งมาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำก่อนจะนำไปตุ๋นกับถั่วลิสงที่เอาออกมาจากมิติ และต้มโจ๊กข้าวกล้องใส่ลูกเดือยที่คัดสรรอย่างดี นอกจากนี้ยังต้มน้ำขิงใส่ไข่และน้ำตาลไว้ให้ลูกสะใภ้บำรุงน้ำนม นางแอบเติมน้ำพุวิเศษเข้าไปอีกเล็กน้อยเพื่อช่วยกระตุ้นน้ำนมให้สะใภ้ เมื่อคืนนางเห็นแล้วว่าหลานสาวตัวน้อยกินจุมากหลังจากเตรียมอาหารเสร็จ นางก็เรียกหลี่ซานที่เพิ่งตื่น "อาซาน ลูกมาช่วยแม่หน่อย"หลี่ซานรีบเดินเข้ามาในครัวด้วยใบหน้าที่งุนงง "ขอรับท่านแม่""นี่คือโจ๊กกับไข่ต้ม ส่วนนี่คือน้ำขิงกับไข่ต้มอีกสองฟอง เอาไปให้เสี่ยวม่ายในห้องนะ บอกให้นางกินให้หมด ตอนเที่ยงค่อยกินหมูตุ๋นถั่วลิสง" หลี่เหมยชี้ไปที่อาหารในถ้วย"ขอรับท่านแม่" หลี่ซานรับถ้วยโจ๊กและถ้วยน้ำขิงมาอย่างระมัดระวัง แล้วเดินเข้าไปในห้องของภรรยาระหว่างนั้นเอง หลี่หลินก็รีบเข้ามาทำอาหารให้ทุกคนต่อ เด็กสาวทำผัดผักใส่เนื้อหมูที่มารดาหั่นไว้ให้หนึ่งชามใหญ่ นางยังเอาเครื่องในหมูตุ๋นที่เหล

ในช่วงรุ่งสางที่ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาหม่น หลี่เหมยก็ตื่นขึ้นมาด้วยความเคยชิน นางเริ่มนวดแป้งอย่างชำนาญ ก่อนจะปั้นแป้งเป็นก้อนกลม ๆ ทำหมั่นโถวได้ถึง 40 ลูก นางยังทำอาหารเช้าไว้อีกหลายอย่างเพื่อให้ลูกหลานได้กินอิ่ม หลังจากเตรียมเสบียงเสร็จในเวลาไม่นาน หัวหน้าหมู่บ้านก็พาชาวบ้านกว่า 30 ชีวิตมารวมตัวกันที่หน้าบ้านของนาง เพราะบ้านของนางอยู่ใกล้ทางขึ้นเขามากที่สุด แต่ละบ้านต่างก็แบ่งหน้าที่กัน หลังจากรู้ว่าหน่อไผ่สามารถกินได้ บรรดาพ่อบ้านและลูกชายจึงเตรียมขึ้นป่าต้องห้ามกับหลี่เหมย ส่วนแม่บ้านกับลูกสาวก็เตรียมตะกร้ากับจอบมือไปสับหน่อไผ่มาตากแห้ง เก็บไว้กินตามวิธีที่หลี่เหมยบอกครอบครัวบ้านใหญ่หลี่ก็มากันที่หลี่เฉียง หลี่เต๋อ หลี่จิน หลี่เฟิง ยังมีภรรยาของพวกเขาที่เตรียมไปขุดหน่อไผ่ ส่วนหลี่จิ่ว หลี่เพ่ย ลูกสาวของหลี่เต๋อก็เตรียมมาอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวม่ายกับเด็ก ๆ"อาจิ่ว อาเพ่ย กับข้าวพวกนั้นกินได้เลยนะลูก" หลี่เหมยบอกหลาน ๆ หลังจากที่นางห่อหมั่นโถวใส่ตะกร้าตามจำนวนคน "ขอบคุณเจ้าค่ะอาสะใภ้ ไม่ต้องห่วงทางนี้ ข้ากับน้องจะดูแลเอง รับรองว่าไม่มีใครมาทำอะไรพี่เสี่ยวม่ายได้แน่นอน" หลี่จิ่วตอบ

หลังจากเดินออกมาจากจวนสกุลเซียว หลี่เหมยก็ไม่รีบร้อนที่จะไปเอารถเข็นที่ร้านขายยา นางเดินไปตามถนนในเมืองพลางมองหาเกวียนรับจ้างที่นางเคยจ้างในคราวก่อน"ท่านลุง! ข้ามีเรื่องอยากให้ท่านช่วย" หลี่เหมยร้องเรียกเจ้าของเกวียนวัวที่กำลังจอดพักอยู่ข้างทาง "แม่นางหลี่นี่เอง มีอะไรให้ข้าช่วยหรือ" เจ้าของเกวียนวัวจำนางได้ "ข้าอยากให้ท่านพาข้าไปหานายหน้าขายบ้านที่มีร้านค้าทำเลดีให้เลือก ข้าจะให้ท่าน 30 อีแปะเพื่อให้ท่านพาข้าทำธุระให้เสร็จ""เชิญแม่นางหลี่ขึ้นมาเลยขอรับ" เจ้าของเกวียนวัวตอบตกลงด้วยความดีใจ หลี่เหมยขึ้นนั่งบนเกวียนแล้วพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังที่ทำการของนายหน้าทันที เมื่อมาถึง นายหน้าขายบ้านผู้มีนามว่าฉีก็รีบออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้ม"ท่านลูกค้า เชิญขอรับ ต้องการบ้านแบบไหนบอกข้าได้เลย ข้ามีบ้านตั้งแต่ราคาหลักสิบตำลึงไปจนถึงพันตำลึงเลยขอรับ เป็นร้านค้าทำเลดีก็มีเช่นกัน" นายหน้าฉีกล่าว"..."เขาอธิบายถึงประเภทและราคาของบ้านแต่ละหลังอย่างละเอียด "บ้านเล็กของชาวบ้านอยู่อาศัย ราคาปกติอยู่ที่ 30-50 ตำลึง ส่วนบ้านพ่อค้าที่มีร้านค้าหรือโกดัง ราคาปกติอยู่ที่ 100-200 ตำลึง ส่วนคฤหาสน์หรือบ้านข

สองวันต่อมา หลี่เหมยยังคงยุ่งอยู่กับการจัดการกับสมุนไพร ส่วนลูก ๆ ของนางหลังจากขนไม้มากองเตรียมพร้อมเสร็จแล้ว ก็เหลือเพียงแต่รอเวลาที่ที่เตาเผาจะสามารถเริ่มเผาได้ หลี่ซุน หลี่ซาน และหลี่หลง จึงพากันขึ้นเขาไปขุดสมุนไพรที่มารดาเคยบอกเอาไว้ตอนนี้เป็นเวลายามเซิน ทั้งสามคนก็พากันกลับมาถึงเรือนแล้ววางตะกร้าบนหลังลง หลี่ซานเดินเข้ามาหามารดาด้วยมือที่ถือใบไม้ใหญ่ที่ห่อบางอย่างเอาไว้"ท่านแม่ขอรับ นี่คือหญ้าที่หน้าตาเหมือนหนอน ลูกเห็นมันแปลกดีก็เลยเก็บมาขอรับ" หลี่ซุนพูดด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสาหลี่ซุนยื่นใบไม้ใหญ่ให้มารดาดู หลี่เหมยเห็นแบบนั้นก็แทบช็อก นางรีบรับใบไม้มาคลี่ออกอย่างระมัดระวัง ภายในนั้นมีสมุนไพรล้ำค่าที่ชื่อว่า ถังเช่า หรือ ตังถั่งเช่า วางอยู่หลายสิบตัว ราว ๆ ครึ่งจิน "นั่นมันถังเช่า! บนเขายังมีอีกหรือไม่อาซุน" หลี่เหมยอุทานออกมาด้วยความตกใจ "มีขอรับ ลูกเก็บมาแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น" หลี่ซุนตอบ"ดีมาก วันหน้าเจ้าค่อยพาแม่ไปเก็บ แต่พรุ่งนี้แม่ต้องเข้าไปทำธุระในเมือง ให้พวกเจ้าช่วยกันจัดการกับสมุนไพรพวกนี้ แต่กระด้งกับชั้นวางในบ้านเราไม่พอแล้ว พวกเจ้าเอาเงินนี่ไปซื้อกับท่านปู่ของเ