All Chapters of เคียงพยัคฆ์บุพเพรักข้ามภพ: Chapter 151 - Chapter 160

"อวิ๋นเจ๋อ... หมิงเย่ว์..." จ้าวอวี้คุกเข่าลงแล้วอุ่มลูกน้อยทั้งสองขึ้นมากอดเอาไว้แน่น น้ำตาที่เคยแข็งกร้าวและไม่เคยไหลก็ไหลลงมาด้วยความยินดี ที่ได้เห็นหน้าลูก ๆ ทั้งสองคนอีกครั้ง"พ่อ... พ่อ..." อวิ๋นเจ๋อกอดคอพ่อเอาไว้แน่น แล้วซบใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาลงไปบนไหล่แกร่ง "พ่อ..."หมิงเย่ว์ก็ทำเช่นเดียวกั

"กระหม่อมมาสายไปหรือเปล่าพ่ะย่ะค่ะ""ไม่เลย... เจ้ามาได้ถูกเวลาที่สุดแล้ว" ฮ่องเต้กล่าวด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นในขณะนั้น กู้ฉางและจ้าวเฉิงที่ยังคงตกใจไม่หาย ก็ส่งเสียงเรียกทหารที่เฝ้าอยู่หน้าท้องพระโรง แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาแม้แต่คนเดียว"มานี่! ทหาร! เข้ามาช่วยข้า!" กู้ฉางตะโกนเสียงลั่นฮ่องเต้เห็นแบบนั้

นี่เป็นครั้งแรกที่เมิ่งซีได้มาเยืนอตำหนักของฮองเฮาพร้อมกับลูกน้อยทั้งสอง นางค่อนข้างประหม่าเพราะความไม่คุ้นชิน ไม่รู้ว่าตนเองจะปฏิบัติตัวถูกตามกฎในวังหลังหรือไม่ ทว่าทุกอย่างไม่ได้น่ากังวลเหมือนที่นางคิด..."หม่อมฉันถวายพระพรฮองเฮาเพคะ ขอทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน คารวะองค์หญิงเพคะ" เมิ่งซียอบกายลงอย่างน

"พ่อขอโทษ...พ่อขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องอยู่อย่างเดียวดายมาเกือบ 20 ปี" ฮ่องเต้กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย"ทำไมพ่ะย่ะค่ะ... ทำไมเสด็จพ่อถึงต้องทำแบบนี้... ทำไมถึงให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเสด็จพ่อเป็นคนฆ่าเสด็จแม่!"ฮ่องเต้หลับตาลงช้า ๆ ราวกับพยายามที่จะย้อนนึกถึงเรื่องราวในอดีต "เรื่องมันเริ่มมาจากมารด

ในขบวนเนรเทศ เหยียนฮูหยินที่เดินอย่างเหนื่อยอ่อนก็หันไปเห็นธงของอ๋องหย่งอันที่โบกสะบัดอยู่บนรถม้า นางจึงรีบสะกิดสามีให้มองดู"ท่านพี่... ท่านพี่เจ้าคะ... นั่นมันธงของอ๋องหย่งอัน... ดูสิ... นังเมิ่งซีต้องอยู่ในนั้นแน่ ๆ""อะไรนะ! จริงหรือ! สวรรค์ยังไม่ทอดทิ้งข้าจริงๆ!" เหยียนอวี้เจิ้งเงยหน้าขึ้นมองต