บททั้งหมดของ เคียงพยัคฆ์บุพเพรักข้ามภพ: บทที่ 141 - บทที่ 150

ความเงียบในกระโจมบัญชาการของแคว้นเว่ยเป็นความเงียบที่หนักอึ้งและน่าขนลุก เว่ยชิง องค์ชายสามที่ถูกทิ้งไว้เป็นกองหนุนนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม มือของเขากำแน่นจนข้อกระดูกขาวโพลน หัวใจของเขาเต็มไปด้วยลางสังหรณ์ที่เลวร้ายที่สุด นับตั้งแต่พี่ชายทั้งสองคนออกศึกไปเมื่อยามรุ่งสางประตูค่ายเปิดออกอ

บนกำแพงเมืองเว่ยชิงที่เห็นภาพการสังหารทหารของตนเองอย่างไร้ปรานีก็โกรธจนตัวสั่น แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาตระหนักแล้วว่าทหารที่เขาเหลืออยู่ถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว ความเย่อหยิ่งที่เคยมีได้มลายหายไปสิ้น เหลือเพียงความหวาดกลัวต่อความตายที่กำลังคืบคลานเข้ามา"เราต้องหนี! หนีไปจากที่นี่ให

หลังจากเหตุการณ์ที่เมืองเลี่ยเฟิงสิ้นสุดลงด้วยความเมตตาและเด็ดขาดของจ้าวอวี้ ข่าวลือเรื่องอาวุธร้ายแรงของกองทัพต้าเซิ่งก็แพร่สะพัดไปทั่วทุกสารทิศราวกับไฟป่า สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้ปกครองในทุกหัวเมืองของแคว้นเว่ยจ้าวอวี้ไม่ได้รอช้า เขาตัดสินใจนำทัพ 200,000 นายที่ได้รับการฝึกฝนอย่างดี และรวมถึงทหา

ความเงียบที่น่าขนลุกเข้าปกคลุมท้องพระโรงของแคว้นเว่ย ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยอำนาจและความยิ่งใหญ่ บัดนี้กลับมีแต่ความว่างเปล่าและบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด จ้าวอวี้ยืนอยู่ตรงกลางท้องพระโรงด้วยสีหน้าอันเย็นชาและเด็ดขาด เบื้องหลังของเขาคือทหารพยัคฆ์ทมิฬที่ยืนนิ่งสงบราวกับรูปป

หมายเหตุ: เนื้อหาในฉากนี้มีการบรรยายความรุนแรงและโหดร้าย ซึ่งอาจไม่เหมาะสมกับผู้อ่านบางท่าน การกระทำเช่นนี้ในประวัติศาสตร์จีนโบราณ มักจะเกิดขึ้นยามมีการเปลี่ยนขั้วอำนาจถือเป็นเรื่องปกติ เพื่อเป็นการถอนรากถอนโคนอิทธิพลของราชวงศ์เก่าอย่างสิ้นเชิง และป้องกันการแก้แค้นหรือการกลับมาก่อกบฏในอนาคตแสงจันทร