บททั้งหมดของ สัญญารักร้าย: บทที่ 101 - บทที่ 110

‘บทสัมภาษณ์สุด Exclusive!! สาวไฮโซ “แน็ตตี้-ธัญญา” แอบซุ่มปลูกต้นรักกับแฟนหนุ่ม เตรียมสละโสดฟ้าแล่บปลายปี แถมว่าที่เจ้าบ่าวก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นถึง CEO หนุ่มสุดหล่อที่ใคร ๆ ก็จับตามอง ตัวย่อ ก งานนี้เจ้าตัวยังแอบแง้มให้ฟังอีกว่าผู้ใหญ่ไฟเขียวแล้วค่าาาาา’ ลงข้อมูลครบขนาดนี้ ไม่ต้องใส่ตัวย่อมาให้เสียเวลาเดาหรอก ฮึ้ย!!ใบหน้าหวานหงิกงอขณะอ่านข่าวที่ถูกแชร์ว่อนในอินเตอร์เน็ตเป็นรอบที่สิบ มือเล็กหย่อนโทรศัพท์ลงกระเป๋าถือเพื่อไม่ให้ตัวเองหงุดหงิดไปมากกว่านี้ แผนเดิมที่งานจบแล้วจะรีบกลับเพนท์เฮ้าส์ ถูกเปลี่ยนมาเป็นค้างคืนที่คอนโดไปก่อนขาเรียวก้าวฉับ ๆ ออกจากลิฟต์ มือก็ง่วนกับการค้นหาของในกระเป๋าถือไปด้วย“เอ๊ะ! หายไปไหนนะ ก็เอามาแล้วนี่นา”ปากเล็กบ่นพึมพำ คิ้วเรียวมุ่นเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจเมื่อของสำคัญบางอย่างหายไป เธอรื้อจนแทบจะเทกระเป๋าตรงหน้าห้องอยู่แล้ว แต่หายังไงก็หาคีย์การ์ดไม่เจอ“วันนี้ยัยขวัญบอกจะกลับไปนอนบ้านซะด้วยสิ”มือเล็กล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดต่อสายหาเพื่อนสนิท แต่อีกฝ่ายกลับปิดเครื่องซะงั้น“โอ๊ย มันใช่เวลาไหมเนี้ย”ความหงุดหงิดเพิ่มระดับมากขึ้นตามจำนวนเรื่อง

“ฟังพี่นะ! พี่จะพูดแค่ครั้งเดียว! นับตั้งแต่เจอหนูพี่ก็ไม่เคยมีใครอีกเลย พี่ไม่รู้ว่าสิ่งที่พี่รู้สึกมันเรียกว่าอะไร แต่พี่คิดถึงหนูตลอดเวลา ทั้งห่วง ทั้งหวง อยากให้หนูกลับมาอยู่ข้าง ๆ เหมือนเดิม ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา หนูรู้ไหมว่าพี่นอนไม่หลับเลยสักคืน เอาแต่คิดถึงร่างนุ่มนิ่มของหนูจนแทบจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว!”ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ มองใบหน้าคมคายที่บัดนี้แดงก่ำจนลามไปถึงใบหูอย่างไม่เชื่อสายตา มันเป็นประโยคบอกรักที่ไม่มีคำว่ารัก แต่มันกลับทำให้หัวใจพองโตจนคับอก รู้สึกดีใจจนอยากจะร้องไห้ออกมา เคทกะพริบตาถี่ ๆ พยายามบังคับไม่ให้หยาดน้ำตาที่เอ่อคลอจนเต็มสองเบ้านั้นไหลออกมากวินยกยิ้ม ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยไล้ไปตามพวงแก้มนวลอย่างอ่อนโยน ทอดมองคนขี้แงด้วยแววตาอ่อนลง“พี่จะมีหนูเป็นเมียแค่คนเดียว! ถึงหนูจะไม่อยากยอมรับมัน แต่หนูก็ไม่มีสิทธิปฏิเสธแล้ว เพราะพี่จะยัดเยียดมันให้หนูเอง!”เกือบจะซึ้งแล้วเชียว!เคทหัวเราะออกมาทั้งน้ำตาอย่างอดไม่ไหว ทำไมคำบอกรักของเขามันถึงฮาร์ดคอร์แบบนี้นะ ใครสั่งใครสอนเนี้ย!“ทำไมไม่ซึ้งวะ อุตส่าห์ฝึกกับไอชินท์ตั้งหลายวัน”กวินพึมพำถามตัวเองเบา ๆ ง

ยังไม่ทันได้หายใจให้คล่อง บทรักอันร้อนแรงก็เริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้งร่างบางสั่นคลอนไปตามจังหวะกระแทกกระทั้น น้ำรักขาวขุ่นผสมเมือกลื่นใสเคลือบแกนกายจนเงาวับ ถูกดันทะลักล้นออกมาและไหลย้อยไปตามเรียวขาขาวจนเปรอะโซฟาไปดวงกวินโน้มตัวลงไปขบกัดตามหลังขาวนวลจนขึ้นรอยฟัน ในขณะที่ท่องล่างยังคงทำหน้าที่ต่อไปอย่างไม่บกพร่อง ความเจ็บจากการขบกัดทำให้หญิงสาวเอี้ยวหลังมาส่งสายตาขุ่นเคืองใส่“อ๊ะ เจ็บนะ พี่วินเป็นหมาเหรอ”“ทำโทษเด็กดื้อที่วันนี้แต่งตัวโป๊ ต่อไปห้ามทำอีก”เพี้ยะ!มือหนาฟาดลงบนแก้มก้นขาวอวบอย่างแรงจนขึ้นรอยแดงเป็นริ้ว ใบหน้าคมเหยเกเมื่อถูกหญิงสาวขมิบร่องรักเป็นการตอบโต้“จะใส่ อ๊ะ อ๊ะ เคทจะใส่! จะทำไม”“ผัวห้าม!”เพี้ยะ!มือหนาจึงฟาดลงบนแก้มก้นงอนอีกครั้งเป็นการลงโทษ ก้มมองตัวตนที่ผลุบเข้าออกและเนื้อนวลที่กระเพื่อมตามแรงกระแทกด้วยความพึงพอใจ ก่อนใช้สองมือบีบขย้ำเนื้อนุ่มอย่างมันมือ“ตีอีกสิ ตีให้ตายไปเลย อ๊ะ”สะโพกอวบส่ายดุกดิกเด้งสู้ไม่ถอย ความเจ็บผสมความเสียวซ่านจากการเสียดสี สร้างความสุขสมรัญจวนให้เธอจนต้องร่ำร้องขออีกมือหนากดร่างหญิงสาวให้แนบลงไปกับโซฟาพลางเร่งจังหวะตอกตรึงให้เร็ว

เคทเหล่ตามองคนข้าง ๆ ด้วยแววตาขบขัน ท่าทางตื่นเต้นจนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ของเขา มันยิ่งทำให้เธอยิ่งอยากรู้ว่าของขวัญที่เขาพูดถึงมันคืออะไรกันแน่ จนฉีกยิ้มกว้างอย่างอดไม่ได้ทันทีที่ก้าวออกมาจากลิฟท์ มือหน้าก็เลื่อนเข้ามาปิดตาเธอจนมิด ซ้ำยังกำชับหนักแน่นว่าห้ามแอบมอง หรือเปิดตาก่อนให้สัญญาณเด็ดขาด“ทำไมต้องทำลับๆ ล่อๆ ด้วยคะ นี่!! หรือจะแอบวิ่งไปเก็บของคนอื่นออก”กวินหัวเราะอย่างสุดกลั้นกับคำหยอกเย้า โน้มตัวเข้าไปใกล้แล้วประทับริมฝีปากลงไปบนปากนุ่มหนัก ๆ หนึ่งที โทษฐานที่พูดจาขัดหู“รอพี่ตรงนี้แปบหนึ่งนะ แปบเดียว ๆ”ใบหน้าหวานหงิกงอเล็กน้อยพยักหน้าบอกตกลง กวินอมยิ้มพึงพอใจที่เธอทำตัวเป็นเด็กดี ก่อนจะถอยหายเข้าจัดการบางสิ่งบางอย่างในห้องนอนของตนผ่านไปนานนับนาที ชายหนุ่มก็ยังไม่เดินกลับมาหาสักที คนรอเริ่มขยับขยุกขยิกไปมา ตะโกนเร่งเร้าอย่างระงับความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่“พี่วิน! เสร็จหรือยังคะ เคทเปิดตาได้หรือยัง พี่วิน!”เสียงกุกกักโครมครามที่ดังลอยเข้าหู ทำให้เธอค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าเพื่อเดินตามเสียง มือเล็กยืดออกไปข้างหน้า พยายามไขว้คว้าหาชายหนุ่มไปด้วย“ยัยเด็กดื้อ! บอกให้รอก็ไม่ฟั

กวินเคาะประตูตามมารยาท ส่งสัญญาณบอกอีกฝ่ายก่อนจะผลักประตูก้าวเข้าไปด้านในชายสูงวัยละสายตาจากหนังสือในมือขึ้นมามองผู้มาเยือน แววตาคมกริบนิ่งสงบจนเดาอารมณ์ไม่ออก ทั้งยังดูน่าเกรงขามเสียจนหญิงสาวแอบเกร็งด้วยความประหม่าสองชายหนุ่มประสานสายตาคมกริบกันนิ่งนาน คล้ายจะหยั่งเชิงว่าใครจะเป็นฝ่ายพูดก่อน ความอึดอัดเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆเคทดึงมือเล็กออกจากการเกาะกุม ยกมือขึ้นประนมมือไหว้ชายสูงวัยอย่างนอบน้อมพร้อมรอยยิ้มหวาน ตัดสินใจกล่าวทักทายเพื่อทำลายบรรยากาศอันน่าอึดอัด“สวัสดีค่ะ”เสียงทุ้มแหบหัวเราะขึ้นมาแผ่วเบา สายตาที่มองมายังหญิงสาวอ่อนลงแทบจะในทันที แอบแปลกใจเล็ก ๆ ที่เธอไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวออกมาอย่างที่เขาคาดคิดไว้“นั่งสิ”เคทฉีกยิ้มกว้าง หย่อนสะโพกลงนั่งโซฟาตัวที่อยู่ตรงกันข้ามกับชายสูงวัย แล้วหันไปดึงมือกวินที่ยังยืนอยู่ ให้นั่งลงข้าง ๆด้วยใบหน้าและลักษณะนิสัยภายนอกที่คล้ายคลึงกัน จึงไม่ต้องเสียเวลาเดาเลยว่าทั้งสองคนเกี่ยวข้องกันอย่างไรก็ถอดแบบกันมาเด๊ะ ๆ ขนาดนี้ เธอสบสายตาสีดำสนิทของชายสูงวัยที่จ้องมองมา แล้วเอ่ยแนะนำตัวเสียงหวาน"หนูชื่อเคทค่ะ ฑิฆัมพร ธนะปรีดากุลค่ะ”