บททั้งหมดของ สัญญารักร้าย: บทที่ 111 - บทที่ 120

ทั้งสองตระกองกอดกันแนบแน่น ดื่มด่ำความงามทางธรรมชาติกันต่ออีกพักใหญ่ กวินก็พาหญิงสาวเข้าฝั่งเพื่อทานอาหารมื้อเย็นที่ลูกน้องจัดเตรียมไว้แล้วที่นี่เป็นบ้านพักตากอากาศที่เขาสร้างเอาไว้นานแล้วแต่ยังไม่เคยได้มาพักเสียที มีเพียงแม่บ้านที่แวะเวียนมาทำความสะอาดอาทิตย์ละครั้ง เพราะต้องการมีเวลาส่วนตัวกับเธอเพียงสองต่อสอง เขาจึงสั่งให้ลูกน้องไปพักบ้านที่อยู่อีกฟากของเกาะ หากต้องการอะไรเขาจะโทรไปเรียกเองโต๊ะอาหารถูกจัดอยู่บริเวณลานกว้างหน้าบ้านพักตากอากาศ ท่ามกลางหมู่ดาวมากมายนับพันที่กำลังส่องสว่างอยู่บนฟากฟ้า บรรยากาศอาหารเย็นที่อบอวลไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ มีเพลงสากลเปิดคลอสร้างบรรยากาศแสนโรแมนติกให้กับคนทั้งคู่ไปด้วยกวินดึงแก้วทรงสูงออกจากมือเล็ก ส่งสายตาดุปรามให้คนตัวเล็กยอมปล่อยมือ เดิมทีวางแพลนไว้ว่าจะดื่มฉลองวันพิเศษด้วยกันเพียงขวดเดียว แล้วพาเธอไปนอนนับนิ้วเคาน์ดาวน์ด้วยกันบนเตียง แต่กลายเป็นว่าคนตัวเล็กดันติดลมจนเอาไม่ลงไปเสียแล้ว“หนูเมาแล้วนะ พอเถอะนะครับ ปล่อยมือนะทูนหัว”“ไม่อาววววว พี่วินคะ พี่วินนนนนนน พูดอีกทีได้ไหม นะนะนะนะ อยากฟังงงงงงงง”หญิงสาววางแก้วลงบนโต๊ะอย่า

มือเล็กตบหลังเบา ๆ ปลอบประโลม รับรู้ได้ถึงแรงสะอื้นเบา ๆ จากร่างสูง ตกใจเล็กน้อยที่เห็นคนเงียบขรึมแสดงมุมอ่อนไหวออกมาแบบนี้กวินผละออกพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ปิดบังหยาดน้ำตาที่ยังคงไหลซึมออกมาจากหางตา ใบหน้าคมคายแดงก่ำลามไปจนถึงใบหูอย่างน่าเอ็นดู“น่ารักแบบนี้ คงต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้วสิ”เคทเอ่ยหยอกเย้า สองมือประคองใบหน้าคมคายให้หันกลับมาสบตา เขย่งขาขึ้นประกบริมฝีปากแนบชิดแล้วไล้เลียริมฝีปากหนาบดจูบปลุกเร้าอารมณ์ ก่อนจะสอดลิ้นเล็กเข้าไปเกี่ยวกวัดไล้ต้อนหยอกล้อกันอย่างดูดดื่มเคทถอนจูบมองกวินตาปรอย ออกแรงดันชายหนุ่มให้เอนกายลงไปนอนแผ่บนเตียงนุ่ม“ต่อไปนี้ พี่วินเป็นของหนูแค่คนเดียวแล้วนะคะ”ร่างบางที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตบางเบาตัวเดียวคลานเข่าตามขึ้นไปนั่งคร่อม ใช้สะโพกลงน้ำหนักบดคลึงท่อนลำที่เริ่มพองตัวขึ้นลำอย่างยั่วยวน ทั้งสองสบประสานสายตาร้อนแรง ในขณะที่มือเล็กค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต สลัดออกจากร่างกายอย่างอ้อยอิ่ง“ทูนหัววว”กวินครางแผ่วเบา แววตาเป็นประกายดีใจกับสรรพนามที่เปลี่ยนไป ฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปตามเนื้อตัวนุ่มนิ่ม เลื่อนลงไปบีบขยำแก้มก้นขาวอวบอย่างมันเขี้ยวเคทยกยิ้

เพล้ง!กระจกรถฝั่งคนขับถูกทุบจนแตกกระจาย กวินกระชับอ้อมกอดมากขึ้นใช้ตัวเองบดบังเศษกระจกไม่ให้กระเด็นไปโดนตัวหญิงสาว นึกหงุดหงิดอยู่ในใจที่เปลี่ยนคันขับ ชะล่าใจเสียจนลืมไปว่าคันนี้ไม่ใช้กระจกกันกระสุน แถมอาวุธคู่กายก็ดันอยู่ในรถอีกคันที่ขับเป็นประจำอีกด้วย“กรี๊ดดดด”เคทสะดุ้งสุดตัวหวีดร้องเสียงหลง หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าซีดเผือกตื่นตระหนกสุดขีด มือเล็กกำเสื้อกวินแน่น ตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวแม้จะรู้ว่าชายหนุ่มจะต้องมีศัตรูทางธุรกิจมากมาย แต่คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะลงมือกลางวันแสก ๆ เช่นนี้“ลงมา”ชายแปลกหน้าสั่งเสียงเข้มพร้อมกับจ่อวัตถุสีดำเลื่อมเข้ามาชิดศีรษะ กวินแอบกดปุ่มบางอย่างที่อยู่บริเวณที่วางแขน ก่อนจะกระซิบข้างหูคนในอ้อมแขนแผ่วเบาให้พอได้ยินกันแค่สองคน“หนูรออยู่ในรถ ห้ามออกไปไหนทั้งนั้น! รออยู่ตรงนี้จนกว่าไอ้พายุจะมานะครับ”มือเล็กคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของกวิน ส่ายหน้าปฏิเสธอย่างไม่เสียเวลาคิดนาน เธอเม้มปากแน่น ส่งสายตาอ้อนวอนพยายามยื้อเขาไว้จนสุดแรง แต่สุดท้ายก็ไม่อาจรั้งเอาไว้ได้มือเล็กแอบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดแชร์โลเคชั่นไปให้พายุอย่า

ปึก!โครม!เหล่าชายฉกรรจ์ที่ยืนคุมเชิงอยู่หน้าประตูห้อง ถูกท่อนเหล็กฟาดเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรง จนทรุดตัวลงไปนอนแน่นิ่งจมกองเลือดในพริบตาเดียวจากนั้นชายชุดดำจำนวนหนึ่งก็กรูเข้ามาในห้อง พร้อมทั้งเล็งอาวุธไปยังเป้าหมายที่อยู่มุมห้องพายุแตะร่างที่เต็มไปด้วยเลือดออกไปให้พ้นทาง ก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้ากวิน ก้มหน้าขอโทษด้วยสีหน้าสำนึกผิด“ข้างนอกเคลียร์หมดแล้วครับนาย ขอโทษที่ผมมาช้า นายเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าครับ”กวินส่ายหน้าบอกว่าไม่เป็นอะไร แม้ต้นเหตุของเรื่องราวร้าย ๆ นี้จะมาจากคนในตระกูลของเขา แต่การที่เมียของเขาต้องถูกลากเข้ามามีเอี่ยวจนต้องเสียน้ำตา เขาไม่สามารถปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้จริง ๆกวินก้าวเข้าไปยืนประจันหน้ากับณเพชร แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ“คนอย่างกู ไม่เคยปล่อยให้โดนหมากัดซ้ำสอง”เคทร้อนใจเสียจนไม่สามารถนั่งนิ่งรออยู่ในรถอย่างที่พายุบอกได้ เธอเปิดประตูเดินตามลงมาโดยไม่สนใจฟังคำทัดทานของใครหน้าไหนสีหน้าเกรี้ยวกราดของเธอทำให้ไม่มีลูกน้องคนไหนกล้าขวางเธอไว้ได้นาน เธอเร่งฝีเท้ามากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคย ดังลอยออกมาจากห้องที่เปิดประตูค้างไว้ตรงหน้าทันทีที

ทันทีที่พิธีจบลงเคทก็รีบมุ่งหน้ามายังโรงแรม โชคดีที่สถานที่จัดอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมมากนัก ใช้เวลาเพียง 20 นาทีก็มาถึง เธอโยนทุกสิ่งทุกอย่างลงบนโต๊ะแล้วก้าวเดินเข้าไปในห้องนอนด้วยสีหน้าเป็นกังวลชายหนุ่มนอนหลับตาอยู่บนเตียงนุ่ม ใบหน้าคมคายซีดเผือด ดูอิดโรยอย่างชัดเจน ข้างกายมีหมอนทีที่กำลังตรวจร่างกายเพื่อนสนิทด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเคทยืนขยุกขยิกลุ้นอยู่ข้างเตียง รอฟังคำวินิจฉัยเบื้องต้นอย่างใจจดใจจ่อ รอกว่า 10 นาทีหมอนทีก็เก็บเครื่องมือลงกระเป๋าแล้วหันมาส่ายหัวไปมา“ไอ้วินไม่น่าเป็นอะไรมาก สาเหตุที่เป็นลมน่าจะมาจากพักผ่อนน้อยและเครียดสะสม แต่ถ้าจะให้ดีพี่ว่าเคทพามันไปตรวจที่โรงพยาบาลอย่างละเอียดอีกทีจะดีกว่านะ”“ขอบคุณมาก ๆ ค่ะพี่นที ต้องขอโทษด้วยนะคะที่โทรตามมากะทันหันแบบนี้”เคทคลี่ยิ้มละมุน ยกมือขึ้นประนมไหว้ขอบคุณและขอโทษจากใจจริง เพราะระหว่างบังคับขืนใจให้กวินไปโรงพยาบาล กับนัดให้หมอนทีมาหา อันหลังน่าจะเข้าท่ากว่าเยอะ“ไม่เป็นไร ๆ อย่าคิดมากสิ ว่าแต่เราเถอะ เมื่อไหร่จะบอกมัน”“แหะ ๆ เคทหาจังหวะอยู่ค่ะ”“ระวัง ๆ หน่อยก็แล้วกันนะ ช่วงนี้หัวใจมันอ่อนแอท้อแท้อยู่ ฮ่า ๆ งั้นถ้าไม่มี