All Chapters of สัญญารักร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

“เป็นอะไรยะยัยบริ้งค์ หน้าง้ำหน้างอขนาดนี้ แกทะเลาะกับพี่ไปป์มาอีกแล้วเหรอ?"“ทะเลาะอะไรล่ะ ไอ้พี่ไปป์แม่งขอเลิกกับฉันแล้ว ฮือออ~"ตะโกนจบบริ้งค์ก็ปล่อยโฮออกมาเสียงดังอย่างไม่เกรงใจใคร ทำเอาเคทกลอกตามองบนหลังได้ยินคำพูดเดิม ๆ เป็นรอบที่ร้อย แต่ก็มักไม่จริงเสมอไปบริ้งค์คือเพื่อนสนิทของเธออีกคน เป็นหญิงสาวผู้คลั่งไคล้คนหล่อและบูชาความรักยิ่งชีพ คบหาดูใจกับรุ่นพี่มาได้ปีกว่า แต่กลับเป็นคู่ที่ทะเลาะกันบ่อยเสียยิ่งกว่ามื้ออาหาร เรียกได้ว่า ‘หนึ่งวันดี สิบสี่วันไข้“อ๊ะ ๆ ไหนว่ามาสิ?"เคทหยิบทิชชูยื่นให้คนขี้แงที่นั่งสูดน้ำมูกอย่างน่าเวทนา แล้วตบหลังปลอบใจเพื่อนเบา ๆไม่อยากออกความคิดเห็นมากนัก เพราะเธอหอนบ่อยจนใกล้จะกลายร่างเป็นเสือสาวได้แล้ว“ไอ้พี่ไปป์ ฮึก ๆ แม่งบอกกับฉันว่าเราเข้ากันไม่ได้ ฮือออออ เข้ากันไม่ได้ตรงไหนวะ เข้ากันไปตั้งหลายรอบแล้ว!เคทหลุดขำพรืดออกมาทันทีที่ฟังจบ ก่อนจะรีบกลั้นเสียงเมื่อสบเข้ากับสายตาเกรี้ยวกราดของคนข้าง ๆ“โทษ ๆ ฉันลืมตัว ฮ่า ๆ ถ้าจะตะโกนป่าวประกาศดังขนาดนี้เอาไมค์เลยไหมละแม่คุณ! หรือจะฉายวิดีโอประกอบขึ้นโปรเจคเตอร์ดี"“ยัยเพื่อนชั่ว! ฉันเสียใจอยู่นะยะ ท

“หายไปไหนมาตั้งนานยัยตัวแสบ”ซันละสายตาจากสองสาวที่กำลังวาดลวดลายอยู่กลางฟลอร์ แล้วหันมาถามหญิงสาวที่เพิ่งหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ เขาทันทีด้วยความเป็นห่วง“โดนดักอยู่หน้าห้องน้ำมาน่ะสิ .... ”แล้วเคทก็เริ่มต้นเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยละเอียดให้ซันฟังทีละฉากๆ แต่เล่าไปได้เพียงครึ่งทาง ซันก็เกิดอาหารหัวร้อนผุดลุกขึ้นตั้งท่าจะไปเอาเรื่องพี่ต้นน้ำ ทำเอาเธอคว้าแขนดึงเอาไว้แทบไม่ทัน“ใจเย็น ๆ ก่อนนนนน มีคนมาช่วยฉันทันพอดี ก็เลยได้กลับมาโต๊ะเนี้ย”เคทจงใจเล่าข้ามฉากที่โดนกอดไปยังผลสรุปที่รอดตัวมาได้เลย ใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นอีกครั้งเมื่อหวนนึกถึงกลิ่นกายหอมสะอาดของชายคนดังกล่าว“ต่อไปนี้ถ้าจะไปห้องน้ำ เธอต้องให้ฉันไปด้วยนะ เข้าใจไหม”ซันมองหารอยฟกช้ำตามตัวหญิงสาวไปด้วย มือหนาหยิบทิชชูชุบน้ำขึ้นมาแล้วหันมาถามหญิงสาวที่ทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ“ข้างไหน”“หะ? ข้างไหน อะไรของนาย”เคทถามกลับ มองหน้าเพื่อนชายสลับกับทิชชูในมือของเขาด้วยความงุนงง“ฉันจะถามว่ามันจับแขนเธอข้างไหน!?”ซันถามซ้ำสีหน้าเริ่มเพิ่มระดับความเกรียวกราดมากขึ้น“ข้าง...ข้างนี้”เคทพูดเสียงอ่อนพร้อมกับชี้ไปยังแขน

ชายหนุ่มเม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง มือหนาค่อยๆ ถอดเสื้อสูทลงทิ้งกับพื้นตามด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่ขาวอีกต่อไป สายตาคมกริบจ้องมองตัวต้นเหตุเขม็งราวกับกำลังฉีกร่างเธอออกเป็นชิ้นๆเคทอ้าปากค้างยังช็อคกับภาพตรงหน้าไม่หาย ถึงเธอจะชอบอ่อยหนุ่มหล่อแต่ก็ไม่ใช่การอ่อยด้วยสิ่งนี้ เหอะๆ คงรู้สึกถึงความประทับใจแรกเจอแบบสุดๆ“ฉะ...ฉัน ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ อุ๊บส์!!!”หญิงสาวผลักร่างสูงให้พ้นทางก่อนจะพุ่งตัวไปยังห้องน้ำหญิง ก่อนโก่งตัวอาเจียน ปลดปล่อยเอาทุกอย่างที่สร้างความปั่นป่วนในร่างกายออกมาอีกระรอกจนหมด“ฮืออออ แสบคอไปหมดแล้ว”เคทกวักน้ำมาล้างหน้าล้างตาพลางตบแก้มตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติปกติเธอดื่มหนักแค่ไหนก็ไม่ค่อยแฮงค์หรืออาเจียน แต่ทำไมครั้งนี้ถึงได้ยับเยินนักล่ะยัยเคท!?หลังทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวรีบเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อกลับมารับผิดชอบในการกระทำของตัวเอง แต่ทว่าชายแปลกหน้าคนนั้นก็หายตัวไปเสียแล้ว เหลือไว้เพียงเสื้อผ้าท่อนบนที่ถูกโยนทิ้งอยู่บนพื้นราวกับเป็นขยะเปียกชิ้นหนึ่งเคทใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้หนีบเสื้อผ้าขึ้นมา ย่นจมูกเบือนหน้าหนีภาพและกลิ่นที่ไม่ค่อยน่าพิสมัยมากนัก

@หลายวันถัดมานับตั้งแต่วันนั้นก็ยังไม่มีใครโทรเข้ามาอีกเลย เคทรอจนถอดใจว่าอีกฝ่ายคงไม่สนใจโทรศัพท์มือถือตัวเองที่หายไปแล้วจริง ๆเธอนั่งเท้าคางมองเจ้าเครื่องสีดำด้วยสีหน้าสิ้นหวัง“นี่ก็สามวันแล้วนะ ไม่รู้สึกตัวจริง ๆ เหรอว่าตัวเองเผลอทิ้งโทรศัพท์ไปน่ะ”ป่านนี้ฉันโดนตราหน้าว่าเป็นหัวขโมยไปแล้วแน่ ๆ เห้อออก้อกก้อกก้อก!!และแล้วสิ่งที่รอคอยก็มาถึง เคทเปิดประตูออกกว้างแล้วสิ่งยิ้มให้พนักงานที่นำผ้าขึ้นมาส่งให้เธอเป็นประจำ“ขอบคุณนะคะ”เคทรีบนำเสื้อสูทและเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ซักแห้งเรียบร้อยจนหอมฟุ้งไปเก็บในตู้เสื้อผ้า ก่อนรีบมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยตามนัดหลังโดนตามจิกจนเครื่องแทบน็อคเนื่องจากอาทิตย์หน้าจะมีการสอบปลายภาคของเทอมแรกแล้ว เธอจึงนัดติวกับเพื่อนๆ กันหน่อยถึงแม้วันนี้ตัวเธอจะไม่มีเรียนก็ตามร่างอรชรในชุดนักศึกษาพอดีตัวอวดทรวดทรงพร้อมกระโปรงสอบทรงเอสั้น 16 นิ้ว โชว์เรียวขาขาวผ่อง ก้าวฉับ ๆ ผ่านกลุ่มนักศึกษารุ่นน้องในโรงอาหารไปยังโต๊ะประจำ ก่อนหย่อนสะโพกนั่งลงข้าง ๆ ขวัญข้าวที่รออยู่ก่อนแล้ว“เจ้าแม่สายเสมอ!”เห็นสีหน้าลั้นลาของคนที่เพิ่งมาแล้วขวัญข้าวก็อดแขวะสักประโยคไม่ได้ แต่ค

รอคอยถึงสองอาทิตย์ ในที่สุดวันฝึกงานวันแรกก็มาถึง รถยนต์มินิคูเปอร์คันจิ๋วแล่นเข้ามาจอดในลานจอดรถของบริษัทยักษ์ใหญ่ TK Group โชคดีที่บริษัทอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของเธอมากนัก จึงใช้เวลาเดินทางแค่ 30 นาทีก็มาถึงเคทก้าวตามหลังพนักงานต้อนรับผ่านกลุ่มพนักงานที่ต่างหันมาจับจ้องจนมองเห็นประตูห้องประชุมเล็ก จากที่เคยมั่นใจจู่ ๆ ก็เกิดรู้สึกประหม่าขึ้นมาดื้อๆเธอยิ้มขอบคุณผู้นำทางแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เรียกสติของตัวเองให้กลับมาเต็มร้อยก่อนเคาะประตู“เข้ามา”เมื่อได้ยินเสียงตอบรับ เคทจึงค่อย ๆ ผลักประตูแล้วก้าวเข้าไปด้านใน เธอฉีกยิ้มกว้างให้คนสัมภาษณ์ ก่อนจะกล่าวแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงฉะฉาน“สวัสดีค่ะ ฑิฆัมพร ธนะปรีดากุล จากคณะบริหารธุรกิจสาขาการจัดการ มหาวิทยาลัย BAC ค่ะ”“สวัสดีจ้ะ นั่งก่อนสิ”“ขอบคุณค่ะ”เคทหย่อนสะโพกลงนั่งบนเก้าอี้ไม่ใกล้แต่ก็ไม่ไกลจากคนสัมภาษณ์มากนัก ใบหน้ายังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มเตรียมพร้อมรับการสัมภาษณ์ในข้อถัดไป“เรียกพี่ว่าพี่อังก็ได้จ๊ะ พี่จะเป็นคนที่ดูแลเด็กฝึกงานของแผนกบริหารทั้งหมด พี่อ่านประวัติเรามาคร่าวๆ ละ นี่พูดได้ 3 ภาษาใช่ไหมจ๊ะ”“ใช่ค่ะ มีภาษาไทย ภาษาอังกฤษแล้